Της Ελίνας Γαληνού
Ενώ δεν έχει περάσει καλά-καλά ούτε χρόνος από το περυσινό οικονομικό κράχ, πληροφορούμαστε ότι ήδη κάποιες χώρες της Ευρωπαικής Ενωσης, άρχισαν να “βγαίνουν από την οικονομική κρίση”. Χωρίς να έχουμε την πρόθεση να αμφισβητήσουμε τα αισιόδοξα συμπεράσματά τους (δεδομένου ότι εκείνες ξέρουν την κατάστασή τους εκ των έσω), ας μας επιτρέψουν τουλάχιστον να εκπλησσόμαστε κάπως…Η οικονομική αυτή κρίση που συγκλόνισε τον κόσμο και οδήγησε κολοσσιαία πιστωτικά ιδρύματα διεθνούς εμβελείας σε χρεωκοπία, αποδόθηκε σύμφωνα με εκτιμήσεις, σε κάποιες αιτίες όχι εντελώς ξεκαθαρισμένες. Οπως δεν είναι ξεκαθαρισμένο και ποιοί ήταν οι κύριοι υπαίτιοι που προκάλεσαν αυτήν την ιστορία. Κάποιες αιτίες και μερικά ονόματα, στοχοποιήθηκαν βέβαια αλλά μέσα στο γενικότερο σκηνικό της κρίσης, όλα αυτά είναι αποσπασματικές πληροφορίες. Και δεν επαρκούν για να συνθέσουν την πλήρη εικόνα της…
Επομένως, όταν δεν διατίθεται η πλήρης εικόνα των αιτιών ενός προβλήματος, λογικά μοιάζει δύσκολο να διερευνηθεί ο τρόπος της λύσης του. Μέχρι προτινος ο κόσμος γνώριζε και άκουγε για κατεστραμμένες οικονομίες ακόμα και ισχυρών άλλοτε χωρών της ΕΕ. Τώρα ξαφνικά πληροφορείται ότι οι χώρες αυτές ξεπερνούν την κρίση και σταδιακά ανακάμπτουν! Και απορούμε. Πόσο απλό πράγμα είναι η έξοδος από μια τέτοια κρίση και πόσο αιφνιδιαστικά μπορεί να συντελεστεί; Εδώ οι προβλέψεις τοποθετούσαν την προοπτική ανάκαμψης ν΄ανατέλλει σε μια διετία τουλάχιστον, τώρα τι έγινε ξαφνικά; Και κατά πόσο αυτή η διαφαινόμενη ανάκαμψη έχει προυποθέσεις διάρκειας; Αν μπορούσαμε να έχουμε σαφείς απαντήσεις σ΄αυτά τα ερωτήματα, ίσως να είχαμε ενδιαφέρουσες πληροφορίες για να διασφαλιστούμε από μια επόμενη κρίση ή να γνωρίζουμε πώς να την ξεπεράσουμε. Ωστόσο, δεν έχουμε ακόμα…
Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι θα ξεπεραστεί τελικά η κρίση αυτή, είναι βέβαιο ότι οι κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις που προκάλεσε, θα αργήσουν να απαλειφτούν. Διότι μπορεί βέβαια τα αριθμητικά μεγέθη να φαντάζουν ενθαρρυντικά για τις οικονομίες κάποιων κρατών, όμως οι επιπτώσεις αποτιμώνται κυρίως σε μάζες ανέργων ανθρώπων. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι κατά τον τελευταίο αυτό χρόνο βρέθηκαν ξαφνικά σε οικονομικό αδιέξοδο, είδαν τους κόπους μιας ζωής να εξανεμίζονται σαν καπνός, έχασαν τις δουλιές τους, τα σπίτια τους και βυθίστηκαν στην αβεβαιότητα, πώς και πότε θα αποζημιωθούν; Και η κλονισμένη λαική πίστη πώς θα αποκατασταθεί; Ισως τα οικονομετρικά μεγέθη να δείχνουν κάποια αισιοδοξία για το μέλλον, όμως δεν θα ήταν λογικότερο να μιλήσουμε για ανάκαμψη όταν τα τόσα θύματα της κρίσης, αρχίσουν να αποκαθίστανται;