Σχεδόν 90 χρόνια έχουν περάσει από το Νοέμβριο του 1920, όταν συμμαχικά πλοία των Αγγλογάλλων «έπιασαν» λιμάνι στη Λήμνο, αποβιβάζοντας στην ελληνική γη μερικές χιλιάδες ηττημένους της Μάχης της Κριμαίας, Κοζάκους λευκοφρουρούς. Το Σαββατοκύριακο, απόγονοι αυτών των ανθρώπων έκαναν τη δική τους «απόβαση» στο νησί του Ηφαίστου, για να αποτίσουν φόρο τιμής σε όσους δεν επέστρεψαν ποτέ στην πατρίδα τους, τη Ρωσία, και είναι θαμμένοι στη φιλόξενη ελληνική γη.

Εννιά δεκαετίες πριν, χιλιάδες Κοζάκοι, μέλη του «Λευκού Στρατού», που χρησιμοποιώντας μοναρχικά σύμβολα και τη λευκή αυτοκρατορική σημαία του Αγίου Ανδρέα, προσπάθησαν να αντισταθούν – χωρίς επιτυχία – στον «Κόκκινο Στρατό» των μπολσεβίκων, έφτασαν στο νησί της Λήμνου και στρατοπέδευσαν σε ερημική παραλία, κοντά στο χωριό Πορτιανό της Νέας Κούταλης, για περίπου έναν χρόνο. Οι επιδημίες της εποχής, οι κακουχίες και η πείνα οδήγησαν μερικές εκατοντάδες στο θάνατο και η ερημική παραλία στην περιοχή μεταξύ Πορτιανού και Τσιμανδρίου, πλάι στο κύμα, έγινε ο τάφος τους.

Τους ανθρώπους αυτούς τίμησαν, με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο, απόγονοί τους, οι οποίοι έφτασαν στο νησί της Λήμνου, με ειδική πτήση τσάρτερ από τη Μόσχα, όπως και πολυπληθής ρωσική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον Αλεξάντερ Μπεγκλόφ, υποδιευθυντή της διοίκησης του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Την αποστολή συνόδευαν εκπρόσωποι της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, του υπουργείου Άμυνας, αλλά και της Δούμα, με πρωτοστάτη τον ομογενή βουλευτή Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος όχι μόνο στηρίζει τον ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και – εμπράκτως – εκδηλώσεις, όπως αυτή του Σαββατοκύριακου, που ενισχύουν, όπως λέει, τους μακραίωνους δεσμούς των δύο λαών, του ελληνικού και του ρωσικού.

Πρωτοβουλίες σαν κι αυτή, μας είπε χαρακτηριστικά, συμβάλλουν στην περαιτέρω ενίσχυση των ελληνορωσικών σχέσεων, που – κατά την άποψή του – έχουν σημαντικά περιθώρια βελτίωσης.

Η Μάχη της Κριμαίας ήταν το τελικό επεισόδιο του εμφυλίου πολέμου στη Σοβιετική Ρωσία, η οποία, όπως όλες οι εμφύλιες διαμάχες ανά τον πλανήτη, λάβωσε το ρωσικό έθνος. Η ενέργεια αυτή προσπαθεί να κλείσει τις πληγές, να πετύχει την οριστική «εθνική συμφιλίωση», όπως χαρακτηριστικά είπε και ο ίδιος ο κ. Μπεγκλόφ. Μια εθνική συμφιλίωση που θα βάλει τον ιδεολογικό – κατά βάση – αυτό πόλεμο, όπως τον χαρακτηρίζουν ιστορικοί, στο “χρονοντούλαμπο” της ιστορίας.

———————————————————

Κόκκινα γαρίφαλα στους «Λευκούς» στρατιώτες

———————————————————-

Με γαλήνιους ψαλμούς από την έξοχη χορωδία της Ιεράς Μονής Νοβοσπάσκι, βροντερά κοζάκικα τραγούδια, στεφάνια και δυο κόκκινα γαρίφαλα, η ρώσικη αντιπροσωπεία απέδωσε τιμή στους «Λευκούς» Κοζάκους στρατιώτες και τις οικογένειές τους, που είναι θαμμένοι στο νησί.

Το πρώτο μέρος των εκδηλώσεων, το Σάββατο, περιελάμβανε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων και το ρωσικό μνημείο, το οποίο στήθηκε τα προηγούμενα χρόνια στο Ρωμαίικο Γιαλό, λιτανεία στο ρωσικό τμήμα του συμμαχικού νεκροταφείου του Μούδρου, στη μνήμη των 29 Ρώσων που έχουν ενταφιαστεί εκεί – μεταξύ αυτών και μια γυναίκα Κοζάκου αξιωματικού – απονομή μεταλλίων σε όλους όσοι συνέβαλαν στην ανασυγκρότηση του τμήματος αυτού του νεκροταφείου (σ.σ. πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι νέοι της μονής Νοβοσπάσκι, που συγκρότησαν ειδικά για το σκοπό αυτό μια ομάδα με την επωνυμία Λήμνος), προσκύνημα στους ναούς του Μούδρου, όπου από το 1920 έως το 1921 τελούνταν οι θείες λειτουργίες για τους Κοζάκους του σώματος Ντον, συναυλία και κοζάκικους χορούς.

Έντονη ήταν η αναφορά του ορθόδοξου στοιχείου καθ΄ όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων – αναπόσπαστο στοιχείο της κοζάκικης παράδοσης – γι’ αυτό και η Κυριακή, δεύτερη ημέρα των εκδηλώσεων, δεν θα μπορούσε παρά να ξεκινήσει με συλλείτουργο στο μητροπολιτικό ναό της Αγίας Τριάδας και να κορυφωθεί με τα εγκαίνια του «τείχους μνήμης», στο ρώσικο-κοζάκικο νεκροταφείο, στην περιοχή της Νέας Κούταλης, στο οποίο δεσπόζει η εικόνα της Παναγίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά διοργανώθηκαν ανάλογες εκδηλώσεις στη Λήμνο το 2004, όταν στήθηκε το μνημείο στο Ρωμαίικο Γιαλό για να τιμηθούν οι νεκροί της Μάχης της Καλλίπολης και όσοι άλλοι Ρώσοι άφησαν την τελευταία τους πνοή στο νησί.

Στις πρώτες εκείνες εκδηλώσεις είχε αποδοθεί φόρος τιμής και στη δράση του ρωσικού στόλου, που ήθελε να συνεισφέρει στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων κατά του οθωμανικού ζυγού. (σ.σ. το 1770, ο κόμης Ορλόφ αποβίβασε 500 άνδρες στο Κάστρο της Μύρινας και πολιόρκησαν- ανεπιτυχώς- μαζί με 1.000 ντόπιους τους Τούρκους κατακτητές, ενώ το 1807, ο αντιναύαρχος Σινιόβιν αποβίβασε τη μοίρα του στη Λήμνο και κατανίκησε τον τουρκικό στόλο, με αλλεπάλληλες ναυμαχίες ανάμεσα στη Λήμνο και τη χερσόνησο του Άθω).

Αξίζει να σημειωθεί πως συμπαραστάτης των εκδηλώσεων που γίνονται από το 2004 έως σήμερα είναι η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Λέσβου και το επαρχείο της Λήμνου.
http://omogeneia.ana-mpa.gr/press.php?id=6711