Λ Ι Μ Ν Ι Τ Η Σ εστί μικρό δείγμα των καψωνιών, στα οποία υποβάλλει τον κ. Χριστόφια ο κ. Ταλάτ· ο εντολοδόχος, όργανο των Τούρκων κατακτητών, τον Έλληνα Κύπριο Πρόεδρο της ημισκλαβωμένης, επί 35 χρόνια, Κυπριακής Δημοκρατίας.
Λιμνίτης εστί ένα φαινομενικά ασήμαντο ζητηματάκι. Αποτελεί, όμως, άλλον έναν κρίκο στη μακρά αλυσίδα πολλών παρόμοιων και παραπλήσιων, δήθεν, ασήμαντων ζητημάτων, επί των οποίων οι κατακτητές δοκιμάζουν, διαδοχικά, επί χρόνια, το φρόνημα, την αποφασιστικότητα, τα γράδα αντιστάσεων ή την υποχωρητικότητα και τον ενδοτισμό των Ελλήνων Κυπρίων. Φέτα-φέτα, απολαμβάνουν να τρώνε το σαλάμι, για να το φάνε ολόκληρο, καθώς διέγνωσε επιτέλους και δημοσίως χθες την «αχορταγία» τους ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας. Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, το αντίστοιχο που δίδαξε προ 25 αιώνων διά στόματος Περικλέους ο Θουκυδίδης (Α-140), με το περί Μεγαρέων Ψήφισμα: «Υμών δε μηδείς νομίση περί βραχέος αν πολεμείν… το γαρ βραχύ τι τούτο πάσαν υμών έχει την βεβαίωσιν και πείραν της γνώμης, οις ει ξυγχωρήσετε, και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε ως φόβω και τούτο υπακούσαντες»…

Π Ο Λ Υ Τ Ι Μ Ε Σ είναι για τους Τούρκους κατακτητές οι «απευθείας διαπραγματεύσεις» Χριστόφια – Ταλάτ. Όχι μόνο ως διαδικασία περαιτέρω μονιμοποίησης της διχοτόμησης. Όχι μόνο ως, κατ’ ουσίαν περιεχομένου, μηχανισμός για την προώθηση του στόχου νομιμοποίησης της επέκτασης του τουρκικού ελέγχου εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου. Αλλά, συγχρόνως και ως διαδικασία «απαλλακτικό αθωωτήριο» και «διαβατήριο» της Τουρκίας, στην επέλασή της προς την Ε.Ε. Διαδικασία διά της οποίας χαίρει η Άγκυρα ότι κρατάει αιχμάλωτη την ενταγμένη στην Ε.Ε. Κυπριακή Δημοκρατία…

Τ Η Ν ΕΥΦΥΪΑ, την ευελιξία, τη σοφία, την πανουργία και, προπάντων, την αποφασιστικότητα και την ευψυχία, θα πρέπει να βρει τώρα και να επιστρατεύσει ο κ. Χριστόφιας, για να μετατρέψει, αριστοτεχνικά, τις «απευθείας διαπραγματεύσεις», σε μπούμερανγκ κατά της Τουρκίας. Πα’ στο κρόδωμαν της Ε.Ε., να της ψήσει το ψάρι στα χείλη. Εκκινώντας από το «ορθώς γιγνώσκειν» των μάταιων 9μηνων αναζητήσεών του, στις «διαπραγματεύσεις» του με τον κ. Ταλάτ, συσσωρεύοντας «την βεβαίωσιν και πείραν της γνώμης» για κάθε «βραχύ τι τούτο» του κάθε Λιμνίτη και προβλέποντας ποιο «άλλο τι μείζον επιταχθήσεσθε», να μαστορέψει επιτέλους πώς θα της μπήξει της Τουρκίας «τα θκυό της πόθκια σ’ έναν παπούτσιν». Επί των «απευθείας διαπραγματεύσεων» επένδυσε και ελπίζει να επιτύχει τα κέρδη της η Άγκυρα. Εκεί πρέπει να βρεθεί ΤΩΡΑ ο τρόπος να τραβά τα μαλλοκέφαλά της…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Θα σπεύσει, άραγε, ο κ. Χρ. Πουργουρίδης του Δη.Συ. να καταθέσει ψήφισμα στο Συμβούλιο της Ευρώπης για «να μην παραμένει αδιερεύνητο το παράπονο» της Τουρκίας ότι οι Αρμένιοι είχαν κατασφάξει τους Τούρκους το 1915 και ότι οι Αρμένιοι θα πρέπει να κατηγορηθούν για Γενοκτονία; Για τους καημένους τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές του Χίτλερ, τους οποίους τέτοιες μέρες το 1941 σκότωναν εκείνοι οι αιμοσταγείς Κρήτες, δεν θα διερευνήσει τα παράπονα εναντίον της Ελλάδος ο κ. Πουργουρίδης;
ΣΗΜΕΡΙΝΗ Λάζ. Α. Μαύρος