της Ελίνας Γαληνού
Υποκινούμενος από το πάθος για την διαφάνεια, ο πρωθυπουργός ζητά τώρα Εξεταστική, προκειμένου να ικανοποιήσει το (εμφανώς παραγκωνισμένο) λαικό αίσθημα, μέσω ενεργειών που αποσκοπούν να φωτίσουν το “τις πταίει” για την οικονομική μας εξαθλίωση. Και επειδή προφανώς θα του ήταν οδυνηρό και (πολιτικά) δαπανηρό να αφήσει να διερευνηθεί εις βάθος χρόνου ο ρόλος όλων των κυβερνήσεων που πιθανώς συνδέονται με την δημιουργία του τεράστιου οικονομικού μας χρέους, σκέφτηκε ότι τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν στην περίοδο 2007-2009! Διότι -λέει-αυτή η περίοδος είναι χρονολογικά πιό κοντά στο ξέσπασμα της κρίσης…Και άλλωστε, είναι βέβαιο ποιός θα στοχοποιηθεί, ας μας επιτρέψουν να προσθέσουμε και εμείς….
Αναρωτιόμαστε όμως πόσο καλά το σκέφτηκε πριν το ζητήσει. Η σύσταση Εξεταστικής, καταδεικνύει βεβαίως, πρόθεση διαφάνειας, όμως η διαφάνεια δεν μπορεί να αφορά μόνο ένα μικρό κομμάτι του πάζλ. Η δημιουργία αυτού του τεράστιου χρέους, δεν μπορεί με καμιά λογική να είναι αποτέλεσμα μόνο μιας διετίας. Είναι δυστυχώς αποτέλεσμα πολλών δεκαετιών, αρχής γενομένης από το 1981. Διότι από τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την παραγωγική οικονομία, η οποία προσανατολίστηκε με αρκετά ταχύ βήμα στον τομέα παροχής υπηρεσιών. Ποιός προώθησε εκείνο το περίφημο σχέδιο αποβιομηχάνισης της χώρας μέσω του ΟΑΕ; Ποιός απαγόρεψε τις απολύσεις εργατών, εξέθρεψε την ασυδοσία των συνδικάτων, χειραγώγησε την αγορά και τις επενδύσεις; Ποιός δημιούργησε το κράτος-μαμούθ; Ποιός ευθύνεται για την μη αξιοποιήσιμη σπατάλη των κοινοτικών πόρων; Οι απαντήσεις σ΄αυτά τα ερωτήματα, θα μπορούσαν να διαφωτίσουν σε αρκετά ευρύ πεδίο, το “τις πταίει” που απασχολεί τον πρωθυπουργό…
Αυτές οι πολιτικές όμως, δημιούργησαν ένα καθ΄όλα παρασιτικό μη παραγωγικό κράτος, που αποζούσε με δανεικά τα οποία συσσωρεύονταν απλήρωτα στις πλάτες των φορολογουμένων, από το 1981 και έπειτα. Την κύρια ευθύνη των πολιτικών αυτών, την έχουν φυσικά οι κυβερνώντες αυτών των δεκαετιών, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ομως ο χρονολογικός επιμερισμός εξουσίας αυτών των δύο κομμάτων, όπως και να το δούμε δεν είναι ο ίδιος. Και έστω, ας θεωρήσουμε ότι είναι δύσκολο και χρονοβόρο να εξεταστεί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, δηλαδή από το 1981 και έπειτα. Δεν είναι όμως δύσκολο να εξεταστεί η περίοδος από την οποία ξεκινάει η λεγόμενη “ευρωπαική πορεία” της ελληνικής οικονομίας. Η πορεία αυτή, έχει την αφετηρία της στο 1996 -97. Τότε ξεκίνησε η προσπάθεια σύγκλισης της οικονομίας μας, με σκοπό να φτάσουμε στην υπογραφή του Ιουνίου 2000 όπου η Ελλάδα γινόταν επίσημα μέλος της Ευρωζώνης. ΄Αξίζει να εξετάσουμε αυτήν την περίοδο από τότε, ενθυμούμενοι βεβαίως την (ανεξήγητη) κατά 15% υποτίμηση της δραχμής του 1998 και την υπόθεση του Χρηματιστηρίου το 1999 μέσω της οποίας δημιουργήθηκε μια πλασματική εικόνα ρυθμών ανάπτυξης. Αξίζει να παρουσιαστεί αναλυτικά η δημιουργική λογιστική που χρησιμοποιήθηκε για την είσοδό μας στην ΟΝΕ, πράγμα που αποκαλύφθηκε το 2004 και εξ΄αυτού μπήκε η Ελλάδα σε διετή επιτήρηση! Ισως έτσι φωτιστεί τελικά ποιό ήταν το υπόβαθρο της συμφωνίας της Ελλάδας με την ΟΝΕ και με ποιούς όρους ίσχυσε, αφού τις παρενέργειες τις έχουμε ήδη εισπράξει και με το παραπάνω….Ασφαλώς αυτά είναι καυτά θέματα που στεναχωρούν και ανησυχούν πολλούς, όμως όταν λέμε διαφάνεια, να το εννοούμε κιόλας στο ακέραιο. Γιατί διαφάνεια κατ΄επιλογήν, δεν ευσταθεί.