Η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης για τη φετινή λειτουργία του Δεκαπενταύγουστου στην ιστορική μονή της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο δεν προκαλεί έκπληξη. Όπως ενημέρωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, οι τουρκικές αρχές, οι οποίες κάθε χρόνο έθεταν εμπόδια και κωλυσιεργούσαν στην έκδοση άδειας για να λειτουργήσει το μοναστήρι, ενημέρωσαν, ότι δόθηκε μεν άδεια για Θεία Λειτουργία, αλλά όχι στις 15 Αυγούστου, την ημέρα που η Ορθοδοξία εορτάζει την Κοίμηση της Θεοτόκου, αλλά στις 23 Αυγούστου, στα Εννιάμερα της Παναγίας, σε μια τελετή στην οποία δεν θα παραστεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αλλά ο Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στέφανος.

Η κίνηση του τουρκικού κράτους σίγουρα δεν… έσκασε αν κεραυνός εν αιθρία, από τη στιγμή που όπως σημειώθηκε και παραπάνω, τα τελευταία χρόνια πάντα εγείρονταν σκόπελοι στο θέμα (με εξαίρεση την περίοδο της πανδημίας του κορωνοϊού που πάγωσαν τα πάντα), πολύ περισσότερο όμως οι διατυμπανισμένες σχέσεις φιλίας, οι οποίες επισφραγίστηκαν με τη Διακήρυξη των Αθηνών, τον Δεκέμβριο του 2023, θάφτηκαν κάτω από την επιστροφή των τουρκικών προκλήσεων και παραβιάσεων. Η ένταση στην Κάσο, τον περασμένο Ιούλιο, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Πέρσι, στην Τουρκία υπήρχαν αντιδράσεις από διάφορους παράγοντες που διαμαρτύρονταν για τη λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, υποστηρίζοντας, ότι γίνεται παραβίαση της συνθήκης της Λωζάνης και πως στην ουσία δεν είναι δυνατόν να δίνεται άδεια για την τελετή σε μια ημέρα που αποτελεί σήμα κατατεθέν για την Ορθοδοξία, αλλά και ιστορική ημερομηνία για τους Τούρκους, καθώς στις 15 Αυγούστου 1461 έγινε η Άλωση της Τραπεζούντας από τον Μωάμεθ. Η ασέβεια προς το πρόσωπο του πορθητή, μόνο ως δικαιολογία μπορεί να εκληφθεί, από τη στιγμή που οι Τούρκοι “εόρταζαν” την παράδοση της Τραπεζούντας (σ.σ.ο τελευταίος αυτοκράτωρ Δαβίδ Κομνηνός πείστηκε να συνθηκολογήσει και να μην αντισταθεί) την 26η Οκτωβρίου με τελετές στην πλατεία της πόλης.

Για τουρκική μεθόδευση κάνουν λόγο πηγές που γνωρίζουν πολύ καλά το θέμα που αφορά τον Ποντιακό Ελληνισμό. Το γεωστρατηγικό περιβάλλον από την ημέρα που η Σουμελά λειτούργησε για πρώτη φορά, πριν από 14 χρόνια ήταν πολύ διαφορετικό. Τότε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήθελε να δελεάσει τη Δύση, με κινήσεις καλής θέλησης. Από τα γεγονότα του πάρκου Γκεζί και πραξικόπημα του 2016 ο Τούρκος πρόεδρος κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω του εξουσίες και να εμφανίσει το πραγματικό του πρόσωπο, δηλαδή αυτό του ισλαμιστή δικτάτορα που διακατέχεται από αλλοπρόσαλλες ορέξεις παλινόρθωσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Οι πρόσφατες απειλές κατά του Ισραήλ είναι το τελευταίο επεισόδιο του οθωμανικού σίριαλ που προβάλλεται στην Τουρκία, η οποία απειλεί ευθέως την Ελλάδα με το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ πλέον έχουν αποκαλυφθεί οι προθέσεις της για αρπαγή ολόκληρης της Κύπρου, μετά τις δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ, Χακάν Φιντάν, οι οποίες ακολούθησαν του διαγγέλματος του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα. Οι ονειρώξεις και οι μεγαλοϊδεατισμοί του Ερντογάν δεν βοήθησαν την τουρκική οικονομία και οι λανθασμένοι χειρισμοί του – γνωστοί και ως Erdoganomics – οδήγησαν σε αρνητικές επιδόσεις.

Γι’αυτό ο Τούρκος πρόεδρος αρκετές φορές στράφηκε προς τον ομόδοξο αραβικό παράγοντα για να αναχαιτίσει την πτώση της τουρκικής λίρας, με συμφωνίες που αφορούν τομείς της άμυνας, του εμπορίου, της υγείας, της εκπαίδευσης, αλλά και του τουρισμού. Στην ιστορική περιοχή του Πόντου τα τελευταία χρόνια συρρέουν τα καλοκαίρια χιλιάδες Άραβες τουρίστες, κυρίως από το φιλικό και υποστηρικτικό προς την Τουρκία, Κατάρ. Αυτό είναι ένας επιπλέον παράγων που οδηγεί τον Ερντογάν στον περιορισμό των τουριστικών ροών από την Ελλάδα. Ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να αποφύγει τις αντιφατικές καταστάσεις που υπονομεύουν τον ρόλο που επικοινωνεί ότι έχει. Γιατί δεν είναι δυνατόν ο νεοσουλτάνος να το παίζει από την μία υπερασπιστής όλων των μουσουλμάνων και ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου και από την άλλη κάθε Αύγουστο να συρρέουν άπιστοι Χριστιανοί στη χώρα του για προσκύνημα.

Τα μηνύματα που έχουν σταλθεί τα τελευταία χρόνια από τις τουρκικές αρχές είναι πολλαπλά και αφορούν απελάσεις απογόνων των Ποντίων που επισκέπονται την περιοχή της Τραπεζούντας (και όχι μόνο) ως προσκύνημα στον τόπο απ’ όπου ήλθαν οι παππούδες τους. Η απόφαση της μετάθεσης της Θείας Λειτουργίας από τις 15 στις 23 Αυγούστου αποτελεί άλλη μία επιβεβαίωση των σχεδίων εξάλειψης κάθε ελληνικού ίχνους στην περιοχή της Τραπεζούντας, στην οποία διαβιούν μέχρι σήμερα εξισλαμισμένοι ελληνόφωνοι πληθυσμοί, οι οποίοι μαρτυρούν και αποδεικνύουν το πολυπολιτισμικό υπόβαθρό της.