Οι παρατηρητές δεν περιμένουν από την σημερινή Σύνοδο
οποιεσδήποτε εκπλήξεις. Μπορεί να προσφέρει κάποια διαφορετικότητα στις
εργασίες της Γενικής Συνέλευσης ίσως η ομιλία του Μιχαήλ Σαακασβίλι – ο
Πρόεδρος της Γεωργίας θα είναι ένας από τους σπίκερ στην τελευταία
συνεδρίαση της Ολομέλειας.

Στην ημερήσια διάταξη της
Γενικής Συνέλευσης έχουν συμπεριληφθεί αυτή τη φορά πάρα πολλά θέματα.
Οι συμμετέχοντες, όπως μεταδίδεται, σχεδιάζουν να συζητήσουν τα
διδάγματα της «αραβικής επανάστασης», τον ρόλο του ΝΑΤΟ στην
καταπολέμηση της πειρατείας, την οικονομική συνεργασία ανάμεσα στην
Ανατολή και τη Δύση και ακόμα και την κρίση του ευρώ.

Στην
τελική συνεδρίαση της Ολομέλειας θα συμμετάσχουν ο Πρόεδρος της
Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ Καρλ Λάμερς, ο Γενικός Γραμματέας
του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν και ο Πρόεδρος της ΚΣΣΕ Ζαν Κλοντ Μινιόν.
Κάπως παράξενη φαίνεται η πρόσκληση στην τελευταία συνεδρίαση της
Συνόδου του Προέδρου της Γεωργίας, παίρνοντας υπόψη το γεγονός ότι η νέα
κυβέρνηση της Γεωργίας ονόμασε τον Μιχαήλ Σαακασβίλι «εμπρηστή του
πολέμου στη Νότια Οσετία το 2008. Ωστόσο, ο ίδιος ο Σαακασβίλι έχει την
πεποίθηση ότι η Γεωργία με τις τελευταίες εκλογές της «έχει αποδείξει
ακόμα μιά φορά την προσήλωσή της στη δημοκρατία» και συνεπώς βρίσκεται
όσο ποτέ άλλοτε κοντά στην ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Μόνο ο Γεωργιανός ηγέτης
ξεχνά ότι, η συμμαχία δεν μπορεί ακόμα και τυπικά να δεχτεί την Τιφλίδα
στις γραμμές της. 

Σύμφωνα με το Καταστατικό του ΝΑΤΟ για τις χώρες με
τις άλυτες εδαφικές διενέξεις δεν υπάρχει θέση εκεί, – υπενθύμισε ο
Πάβελ Ζολοταριόφ, πρόεδρος του Ιδρύματος Στήριξης των στρατιωτικών
μεταρρυθμίσεων.

– Η Γεωργία με τα προβλήματά της δεν
χρειάζεται στο ΝΑΤΟ. Οι νατοϊκοί θα κάνουν πως εκπληρώνουν τις
υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις τους όσον αφορά τη Γεωργία. Αλλά όχι
περισσότερο.

Εξάλλου, μερικές από τις υποσχέσεις τους
μπορούν να εκτελεστούν. Υπάρχει συμφωνία, που είχε υπογραφεί ανάμεσα
στην Ουάσιγκτον και την Τιφλίδα. Στο πλαίσιο της, λοιπόν, οι ΗΠΑ
σχεδιάζουν να βοηθήσουν τη Γεωργία στην ενίσχυση της άμυνας της χώρας:
από τον αέρα – αναπτύσσοντας τα συστήματα αεράμυνας, από τη θάλασσα –
ενισχύοντας τις Δυνάμεις του Πολεμικού Ναυτικού και της Ακτοφυλακής και
στη ξηρά – δημιουργώντας νέες τεχνικές υποδομές και ισχυρή μονάδα
Χερσαίων Δυνάμεων. Μερικοί ειδικοί επισημαίνουν ότι με αυτόν τον τρόπο η
Γεωργία θα γίνει ένα από τα βασικά προγεφυρώματα των ΗΠΑ στο Νότιο
Καύκασο, τόσο για την εξασφάλιση της πιθανής πολεμικής επιχείρησης κατά
του Ιράν, όσο και ως μοχλός πίεσης στη Ρωσία.