Κατ’αρχήν η ποιότητα και η ποικιλία των προιόντων είναι πολλές κλάσεις ανώτερη, ακόμη και από το καλύτερο Ελληνικό. Κυριολεκτώ σε αυτό.

Όλα είναι πεντακάθαρα, όμορφα τακτοποιημενα και φρεσκότατα.

Όπως καταλαβαίνετε, λόγω επαγγελματικής διαστροφής, το ενδιαφέρον μου τράβηξε ο πάγκος μαναβικής. Εντυπωσιάστηκα απο το πλήθος των επιλογών, απο την φρεσκότητα και απο τις εξελιγμένες ποικιλίες που συνάντησα. Οι τιμές είναι φυσικά υψηλότερες απο τις αντίστοιχες Ελληνικές, αλλά 100% αξίζει ο κόπος. Ακόμη και ένα μάτσο φρέσκα κρεμμυδακια, εδώ έχει διαφορά. Είναι μικρά, ολόφρεσκα, σε κλειστή συσκευασία αποκλειστικά φτιαγμένη γι’αυτά, με ωραία γραφιστικά στην ετικέτα τους. Τα αγοράζεις, τα πλένεις ελαφρώς και είναι πανέτοιμα για την σαλάτα. 

Η οποιαδήποτε σύγκριση με την κατάσταση που επικρατεί αντίστοιχα στην ελλάδα, είναι απλώς τραγική. Ένα καλό σουπερ μάρκετ κρίνεται κυρίως απο την προσοχή που δείχνει στα φρέσκα προιόντα. Δείτε πως είναι πεταγμένα τα μαρούλια, οι σαλάτες, τα κρεμμυδάκια, το σέλινο κτλ σε ένα Ελληνικό. 

Δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον στο να έρθουν σε επαφή και συνεργασία οι υπέυθυνοι των σουπερ μαρκετ με τους παραγωγούς και να αναβαθμίσουν τα προιόντα κάνοντας τα πιο φιλικά προς τους πελάτες. Έχουν βρει την εύκολη λύση. Αν θέλουν πιο ποιοτικά, αγοραζουν απευθείας απο την Ιταλία ή την Ολλανδία, δυο φορές ακριβότερα και κάνουν την δουλειά τους. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει. Άσε δε που τα εισαγώμενα, τα πληρώνουν τοις μετρητοίς, ενώ τους έλληνες παραγωγούς τους πληρώνουν έξι μήνες μετά την παράδωση των προιόντων στις αποθήκες τους.

Την ίδια θελκτική εικόνα συνάντησα και στα φρούτα. Δοκίμασα μια πολύ όμορφη Ολλανδική ποικιλία η οποίο βρισκόταν, απο πλευρά τιμής, περίπου στον μέσο όρο των επιλογών που είχα. 

Η γεύση, το άρωμα και η υφή ήταν απλώς θεσπέσια. Εύρος τιμών ανάμεσα στα 1.90 και 2.90 το κιλό.

Το έψαξα λίγο περισσότερο, μιας και κάθε μήλο είχε ένα χάρτινο αυτοκόλητο με το όνομα την ποικιλίας (μια ακόμη διευκόλυνση για τον πελάτη). Ήταν μια ποικιλία με το όνομα Elstar, η οποία προέκυψε to 1950 απο την διασταύρωση μια δανέζικης ποικιλίας (Ingrid Marie) και των γνωστών Golden Delicius απο έναν καθηγητή του διασημότερου Ολλανδικού γεωπονικού Πανεπιστημίου Wageningen. Aπο αυτή τη νέα ποικιλία προέκυψαν αργότερα άλλες τρεις εμπορικές ποικιλίες οι οποίες κατα κύριο λόγο καλλιεργούνται στο Τυρολο της Ιταλίας.

Καταλήγοντας, θα ήθελα να προτείνω, σε κάθε Έλληνα παραγωγό αγροτικών προιόντων, πως μια επίσκεψη σε ένα σουπερ μαρκετ μιας Ευρωπαικής πόλης είναι πολύ χρήσιμοτερη από την συνήθη κλάψα μεταξύ μας στα καφενεία των χωριών. 

Από αυτή την βόλτα μπορούν να προκύψουν πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες, οι οποίες φυσικά και θέλουν πολύ περισσότερη έρευνα και προσπαθεια, αλλά μερικές φορές, ακόμη και απλά πράγματα μπορούν να προκαλέσουν έκρηξη δημιουργικότητας.

Νάσος Χρυσίνας