Η συνεχής τουρκική escalation στις προβοκάτσιες, στις αυθαιρεσίες, στις παρανομίες και απαιτήσεις

Γράφει ο Ελληνιστής, Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Παρακολουθήσαμε πρόσφατα μια τηλεοπτική «αψιμαχία» στο ΟΡΕΝ μεταξύ του καθηγητή Γιάννη Μάζη και του δημοσιογράφου Κώστα Μαρδά, όπου ο δεύτερος βεβαίωνε πως ο πρώτος είχε προτείνει οι Έλληνες να βυθίσουν το τουρκικό ερευνητικό «Τσεσμέ» και ο πρώτος αντέκρουε πως ποτέ δεν είχε κάνει μια τέτοια πρόταση προκαλώντας τον δεύτερο να του δείξει το βίντεο όπου εμφανιζόταν.

   Τα τελευταία 3-4 λεπτά της διπλής συνέντευξης δεν μας ενδιαφέρουν, όποιος και να υπήρξε ο επίλογος της συζήτησης, μιας συζήτησης σχετικά με ένα θέμα – η βύθιση ή όχι τουρκικού «επιστημονικο-στρατιωτικού» πλοίου – οι παράμετροι του οποίου ουσιαστικά δεν παρουσιάζουν τίποτα το νομικά και πολιτικά περίπλοκο, αμφίσημο ή αμφισβητήσιμο, καθώς τα «συστατικά» του στοιχεία είναι πέρα ως πέρα προφανή.

   Θυμόμαστε ακόμη την «προτροπή» που λένε πως εξέφρασε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τις περίφημες τρεις λέξεις: «Βυθίσατε το Χόρα» τον Αύγουστο του 1976, όταν εκείνο το πρώτο τουρκικό ερευνητικό είχε μπει σε «ελληνικά νερά» – έλεγαν – με την πρόθεση να «ψάξει» για πετρέλαιο μετά που μια πηγή του ορυκτού είχε βρεθεί κοντά στη Θάσο και ήταν προς εκμετάλλευση από την Ελλάδα.

   Από τότε βέβαια εγκαινιάστηκε και ακολούθησε μια συνεχής τουρκική escalation στις προβοκάτσιες, στις αυθαιρεσίες, στις παρανομίες και απαιτήσεις, απ’ τη μια πλευρά,  και αντιθέτως μια συνεχής ελληνική πολιτική δήθεν κατευνασμού με παραχωρήσεις, υποχωρήσεις και τραγικές ατολμίες, απ’ την άλλη,

   κάτι που συνοψίστηκε όλα αυτά τα χρόνια σε μια σταθερή κατάσταση τουρκικής επιθετικότητας και «πυρομανίας», απ’ τη μια πλευρά, και αντίστοιχα μια κατάσταση ελληνικής παθητικότητας και «πυρόσβεσης», απ’ την άλλη,

   με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πολύ έντονο το αίσθημα και η πεποίθηση ότι οι Έλληνες πολιτικοί φοβούνται υπέρμετρα τους Τούρκους, ειδικά το ηλίθιο αλλά και διεθνώς παράνομο casus belli τους, τόσο ώστε αυτός ο φόβος να έχει μετατραπεί σε ανεξέλεγκτο «φοβικό σύνδρομο», έτι περισσότερο τονισμένο και από την συνοδεύουσα αμερικανική, αρνητική και παρελκυστική στάση αναφορικά με το διεθνές αναγνωρισμένο ελληνικό δικαίωμα σε ΑΟΖ και 12 ν.μ. αιγιαλίτιδας ζώνης.

   Όπως ξέρουμε (όλοι ξέρουμε), τα τελευταία χρόνια και ειδικά το τελευταίο χρόνο η τουρκική επιθετικότητα «μεταφράστηκε» σε συχνές «εισβολές» τουρκικών ερευνητικών αλλά και πολεμικών πλοίων μέσα σε θαλάσσιους χώρους τους οποίους οι Έλληνες πολιτικοί και τα ελληνικά ΜΜΕ χαρακτήριζαν «παραβιασμένη ελληνική ΑΟΖ» και «παραβιασμένη ελληνική υφαλοκρηπίδα»,

   ενώ οι Τούρκοι, βασικά αγνοώντας την έννοια της ΑΟΖ – την οποία ωστόσο εφάρμοσαν στη Μαύρη Θάλασσα όπου τους συμφέρει, αλλά δεν αναγνωρίζουν στο Αιγαίο όπου δεν τους συμφέρει! – αυθαίρετα και μονότονα χαρακτηρίζουν «δικαιωματική τουρκική υφαλοκρηπίδα» με βάση το παρανοϊκό και ανυπόστατο αφήγημά τους περί τουρκικής υφαλοκρηπίδας της Ανατολίας έως την Εύβοια!!

   Δεν υπάρχει καμία, αλλά τελείως καμία αμφιβολία πως όλες οι τουρκικές «διεκδικήσεις» και απαιτήσεις στο Αιγαίο, δυτικά της γραμμής των ελληνικών νησιών από Λήμνο έως Ρόδο/Καστελλόριζο, «γεννήθηκαν» και «τροφοδοτήθηκαν» και σταθεροποιήθηκαν εξαιτίας της ελληνικής απουσίας απ’ εκείνο το χώρο,

    μιας χρόνιας επιτόπιας παραίτησης από νομικά δεδομένα και αναμφισβήτητα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα –

   μια τραγική – πάλι θα πούμε αυτή τη λέξη, γιατί όλα είναι τραγικά για την Ελλάδα – απουσία και παραίτηση οι οποίες είχαν σαν συνέπεια την δημιουργία ενός τρομερού αδιέξοδου μέσα στο οποίο οι ίδιοι οι Έλληνες όντως απαράδεκτοι πολιτικοί κυβερνώντες έθεσαν, σαν έναν ζουρλομανδία, τη χώρα τους Ελλάδα απίστευτα  παραχωρώντας ταυτόχρονα στη Τουρκία την δυνατότητα-δικαίωμα να μιλάει για τουρκική εξουσία στο Αιγαίο και, ούτε λίγο ούτε πολύ, να μπορεί να προσπαθεί να τη μετατρέπει σε «παρουσίες ιδιοκτησίας» που σε κανένα διεθνές δίκαιο δεν βρίσκουν δικαιολόγηση και αντίκρισμα.

   Το τρομερό αδιέξοδο της Ελλάδας λοιπόν έχει να κάνει απ’ τη μια πλευρά με την εθελούσια ελληνική παραίτηση από δικαιώματα που όλα τα διεθνή δίκαια της αναγνωρίζουν και απ’ την άλλη με την αντίστοιχη, δραματική εθελούσια αδυναμία της να σταματήσει και να ακυρώσει την τουρκική αμφισβήτηση αυτών των αληθινών ελληνικών δικαιωμάτων και συγχρόνως την τουρκική απόπειρα παγίωσης των πλαστών, ψεύτικων τουρκικών απαιτήσεων.

   Το αποτέλεσμα;! Μια καταθλιπτικά και καταλυτικά τραγική Ελλάδα, περιορισμένη μέσα στα ασφυκτικά χωρικά ύδατα  των 6 ν.μ. έξω από τα οποία όλη η υπόλοιπη, τεράστια θαλάσσια περιοχή μένει και είναι και δεν μπορεί παρά να είναι διεθνή ύδατα, τα οποία όλοι, απ’ όλο τον κόσμο, έχουν το δικαίωμα και πρακτική δυνατότητα να «περπατούν» και να «ερευνούν» και να χωρίζουν σε δικές τους «δικαιοδοσίες».

   Η Ελλάδα «κήρυξε» και «οριοθέτησε» μόνο 6 ν.μ. χωρικών υδάτων. Ούτε καν μιλάει για τα 24 ν.μ. συνορεύουσας ζώνης (η Κύπρος έχει και νόμο γι’ αυτήν!). Και βέβαια διόλου ασχολήθηκε με την υφαλοκρηπίδα της και ακόμη λιγότερο για την ΑΟΖ της!!

   Το θανάσιμο αδιέξοδό της είναι να βλέπει τους Τούρκους να σουλατσάρουν σε θαλάσσιες περιοχές που κανονικά θα έπρεπε να είναι ελληνικές με διεθνή  βούλα και ννα μη μπορεί να κάνει τίποτα για να τους διώξει, γιατί δεν ενήργησε ποτέ στην πραγματοποίηση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας της σε αυτές τις θαλάσσιες περιοχές που αναμφίβολα της εξασφαλίζει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας

   – το οποίο η ίδια βλακωδώς και αφηρημένα επικαλείται!! –

   με δυο απλές πράξεις: οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας με χάρτες και ανακήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ με Κύπρο βάσει του ισχυρού και έγκυρου ευρωπαϊκού χάρτη ΑΟΖ και των ισχυρών και έγκυρων διατάξεων της UNCLOS.

   Μπορεί να υπάρχει κάποιος που να λέει πως η υφαλοκρηπίδα δεν οριοθετείται, υπάρχει από μόνη της. Δεν νομίζουμε πως για την Ελλάδα τα πράγματα είναι τόσο αόριστα, και πιστεύουμε πως και η υφαλοκρηπίδα είναι «οριοθετήσιμη» και πρέπει να είναι, πόσο μάλλον  που «συγχωνεύεται» μέσα στην ΑΟΖ και  αμφότερες επιτυγχάνουν την νόμιμη και νομική ύπαρξή τους στις διατάξεις του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, όπως ρυθμίζονται όλες οι εκατοντάδες οριοθετήσεις όλων των άλλων χωρών.

   Βεβαίως η Ελλάδα θα μπορούσε και να μην οριοθετήσει ΑΟΖ με τη Κύπρο και να αρκεστεί στη προέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 ν.μ.. Οι ελληνικές θαλάσσιες περιοχές θα ήταν εξίσου εκτεταμένες, αν και με κενά στην ελληνική ιδιοκτησία, την οποία ασφαλώς μόνο μια ΑΟΖΧ εξασφαλίζει ολοσχερώς.

   Είναι αναμφισβήτητο ότι το δυστυχές αδιέξοδο της Ελλάδας οφείλεται πλήρως και εγκληματικά στις διαχρονικές ελληνικές κυβερνητικές μειοδοσίες, πολλές εκ των οποίων πιστεύουμε ακράδαντα πως περιέχουν αδιάσειστα στοιχεία προδοτικής πρόθεσης, όσο κι αν αυτή η έκφραση «ακούγεται» βαριά και υποκριτικά πολλοί την απεύχονται και δήθεν τους «τρομάζει» γιατί φοβούνται, θρασύδειλοι, να αντικρύσουν την σκληρή αλήθεια.

   Συμπερασματικά, μετά από όσα προηγούνται, και ειλικρινά έχουμε την άποψη πως, στη σημερινή κατάσταση στο Αιγαίο έτσι όπως κατάντησε με φταίξιμο των Ελλήνων κυβερνώντων, είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να μπορούν να «πείσουν» οποιονδήποτε Έλληνα ή ξένο ως νόμιμες και δίκαιες οι ελληνικές «διαμαρτυρίες» για τουρκικές παραβάσεις και παραβιάσεις ελληνικών θαλάσσιων δικαιωμάτων σε περιοχές τις οποίες οι ίδια η Ελλάδα εγκατέλειψε, άφησε ελεύθερες οικειοθελώς, με δική της ένοχη απουσία.

   Και εάν πάλι σκεφτούμε, συμπληρωματικά, πως οι ίδιοι οι Έλληνες πολιτικοί, απ’ ό, τι διαβάζουμε, ενέδωσαν στην τουρκική απαίτηση να μην επεκτείνουν ποτέ τα χωρικά ύδατα νότια/ανατολικά της Κρήτης στα 12 ν.μ . – κι αν αυτό αληθεύει – τότε «εξηγούνται» και όλα τα «παράξενα» υπόλοιπα που απειλούν την Ελλάδα με θανατηφόρους ακρωτηριασμούς, μειώσεις δικαιωμάτων και απόλυτες απώλειες κυριαρχίας.

   Τελικά, επιστρέφοντας στα αρχικά λεγόμενα και σε όσα ως εδώ παραθέσαμε, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε πως:  

1) η τότε παπανδρεϊκή «διαταγή» υπήρξε ένα «λελογισμένο μπλοφάρισμα» για εσωτερική ελληνική χρήση

2) όλες οι επόμενες ελληνικές καταγγελίες τουρκικών παραβάσεων ελληνικών εδαφών και θαλασσών, έως σήμερα, είναι υποκριτικές δήθεν αντιδράσεις «για τα μάτια», ως προς τον ελληνικό λαό, για να νομίζει αυτός ότι η Ελλάδα «δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της»

3) για τα διάφορα Oruc Reis, Sismik, Yavuz, Kanuni, Fatih, Barbaros, που με όλη τους την άνεση – την οποία οι Έλληνες αρκέστηκαν απλώς να «παρακολουθούν» από απόσταση – έκαναν ό, τι ήθελαν μέσα στα δυνητικά αλλά ανύπαρκτα ελληνικά ύδατα, στην πραγματικότητα όμως αμιγώς διεθνή ύδατα, η Ελλάδα δεν είχε ποτέ και δεν έχει και τώρα καμία δυνατότητα εκδίωξης ή βίαιης αντίδρασης λόγω του ότι από μόνη της έδεσε τα χέρια της στο αδιέξοδο που είπαμε

4) η ενδεχόμενη ΑΟΖ που κάλλιστα – μετά την τρελή και προδοτική ελληνο-αιγυπτιακή ΑΟΖ – η Τουρκία μπορεί να κατορθώσει να οριοθετήσει με την Αίγυπτο, μπορεί να συντρίψει κάθε ελληνική προβολή σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο, ταυτόχρονα απομονώνοντας θανάσιμα το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου

5)  δεν υπάρχει καμία περίπτωση, ούτε κατά διάνοια, να αντιδράσει η Ελλάδα δυναμικά με κάποια βύθιση τουρκικού πλοίου, και οι Έλληνες κυβερνώντες και όλοι οι πολιτικοί το ξέρουν πάρα πολύ καλά, αν δεν είναι βλάκες, όπως και κάποια κατάρριψη τουρκικού αεροσκάφους μολονότι καθημερινά παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο και πετούν πάνω απ’ τα ελληνικά νησιά,

   κι αυτή η αδυναμία καθόλου δεν οφείλεται σε στρατιωτική αδυναμία της Ελλάδας – όλοι το ξέρουμε, και οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι, ότι σε μια στρατιωτική σύγκρουση σε αέρα και θάλασσα με την Ελλάδα η Τουρκία θα τσακιστεί ανεπανόρθωτα – αλλά  ασφαλώς οφείλεται στις χρόνιες, εγκληματικές, εθελοντικά αξεπέραστες και αδιέξοδες διαδικαστικές διεθνείς αγκυλώσεις, φοβίες, υπαγωγές και υποχωρήσεις ολόκληρου του ελληνικού πολιτικού και κυβερνητικού συστήματος.

   Αυτές είναι οι αλήθειες που καταστρέφουν βαθμηδόν και αθεράπευτα την Ελλάδα προμηνύοντας ένα μέλλον της, και ένα μέλλον του λαού της, οδυνηρά σκοτεινό και χωρίς ελπίδες, όσο κι αν με ψεύτικες ωραιοποιήσεις οι «άρχοντες» επιχειρούν να παραπλανήσουν συνέχεια τον κόσμο.

   Επείγει λοιπόν να δούμε τα πράγματα στις αληθινές τους διαστάσεις και όχι πίσω από παραπλανητικές και παραμορφωτικές παρωπίδες.

   Όσο γρηγορότερα οι «ιθύνοντες» θα το καταλάβουν, θα το δεχθούν και θα το πραγματοποιήσουν, τόσο το καλύτερο θα είναι για την Ελλάδα και ολόκληρο τον Ελληνισμό.

   Απ’ αυτό εξαρτάται όλο το μέλλον της, άμεσο και απώτερο.

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Ελληνιστής