ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ μεταξύ άλλων πολλών ενεδρεύει ακόμη και σήμερα, 2020 μετά Χριστόν, ο μικρο-ελλαδισμός.
Ο οποίος – δεν το κρύβει – φοβάται, τρέμει και απεχθάνεται την γεωγραφία.
Από αρχαιοτάτων χρόνων.
Η γεωγραφία μοιάζει να του προκαλεί ίλιγγο.

Η φύση προίκισε τον Ελληνισμό με τη γεωγραφία.
Ο μικρο-ελλαδισμός δεν την αντέχει.

Αιώνες τώρα προσπαθεί να ξεφύγει απ’ την γεωγραφία.
Να την… απαλλαγεί.
Στην μικρότητά του, την αισθάνεται,
όχι ως ευλογία αλλά ως κατάρα.
Όχι ως ευκαιρία αλλά ως απειλή.
Όχι ως γεωγραφικό χώρο προστασίας της ζωής και της προκοπής των Ελλήνων, αλλά ως εδάφη και θάλασσες, μακράν… Κολωνακίου, όποιοι άλλοι ξένοι ας τα πάρουν για να ‘ναι ξέγνοιαστος, υπάκουος στους έξω, ο μικρο-ελλαδισμός.
Για ν’ αλληλοτρώγεται ενδο-ελλαδικώς.

Ο ΜΙΚΡΟ-ΕΛΛΑΔΙΣΜΟΣ, βέβαια,
πήρε τ’ όνομά του 1920 περίπου χρόνια μετά Χριστόν.

Όταν η μικρότητα των αντι-βενιζελικών δημαγωγών
απέρριψε τον θρίαμβο της Συνθήκης των Σεβρών,
απολάκτισε και υπονόμευσε την προσπάθεια
υλοποίησης του οράματος της «Μεγάλης Ελλάδος
των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών»,
αρκούμενη στον ασφυκτικό εγκλωβισμό
εντός της «μικράς και εντίμου Ελλάδος»
που κατέστρεψε (ως περίπου… ανέντιμον ή και… άτιμον;) τον Ελληνισμό της Μικρασίας…

ΑΛΛΑ ο μικρο-ελλαδισμός
είχε πολύ αρχαιότερες ρίζες.

Από την εποχή των Τριήρεων. Και της τότε έμπρακτης ναυτικής επαλήθευσης των ελληνικών δυνατοτήτων για το «μέγα το της θαλάσσης κράτος».

Καλόν είναι να θυμόμαστε μερικά από τα επεισόδια των πεπραγμένων του. Παραγείγματος χάριν:

Ο μεν αρχαίος αθηναϊκός μικρο-ελλαδισμός:

(α) Σαράντα ένα χρόνια μετά την ελληνική νίκη του 490 π.Χρ. επί των Περσών εισβολέων του Δαρείου στον Μαραθώνα και τριάντα ένα χρόνια μετά την κατατρόπωση του Ξέρξη εισβολέα στη ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χρ. και την εξουδετέρωση των πεζικών του δυνάμεων το επόμενο έτος στις Πλαταιές, αποκήρυξε το 449 π.Χρ. την αντι-περσική εκστρατεία του Αθηναίου στρατηγού Κίμωνα, γιού του ηγέτη της νίκης των Μαραθωνομάχων Μιλτιάδη, ο οποίος τελεύτησε εν πλω στο Κίτιον το 450 π.Χρ., μαχόμενος νικητής ναυμάχος επί της Τριήρους του εναντίον των Περσών κατακτητών της Κύπρου και:

(β) Έσπευσε το επόμενο έτος, 449 π.Χρ. ο αθηναϊκός μικρο-ελλαδισμός, με απεσταλμένο πρέσβη στα Σούσα τον Καλλία γιό του Ιππόνικου και μάλιστα σύζυγο της αδελφής του Κίμωνα, της Ελπινίκης, να συνάψει την περιώνυμη συνθήκη «Ειρήνης του Καλλία», με τον Μέγα Βασιλέα των Περσών Αρταξέρξη Α΄, εγκαταλείποντας την Κύπρο στους Πέρσες. Στον ενδο-ελλαδικό τους φρικτό περί ηγεμονίας ανταγωνισμό (Αθηναίοι εναντίον Λακεδαιμονίων), που έμελλε να προκαλέσει τον ολέθριο 27ετή Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι τότε κρατούντες εν Αθήναις κατηγορούσαν ως φιλοσπαρτιάτη τον Κίμωνα κατηγορώντας τον ακόμη και για το όνομα Λακεδαιμόνιος που έδωσε στον γιό του επειδή πρέσβευε με πείσμα στην πανελλήνια αντίσταση κατά των Περσών…

Ο δε αρχαίος σπαρτιατικός μικρο-ελλαδισμός:

Εξήντα πέντε χρόνια αργότερα, το 386 π.Χρ., απέστειλε στα Σούσα και στον Μέγα Βασιλέα των Περσών Αρταξέρξη Β΄, τον ναύαρχο Ανταλκίδα, γιό του Σπαρτιάτη ολυμπιονίκη Λέοντα, για να συνάψει την έκτοτε περιώνυμη «Ανταλκίδειον Ειρήνη» παραδίδοντας στους Πέρσες τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας και την Κύπρο.

Για να μην τα πολυλογούμε:

Ο ΙΔΙΟΣ περίπου μικρο-ελλαδισμός,
μαζί με τα συνένοχα δίδυμα αδέλφια του,
ονόματι ενδοελλαδικοί εμφύλιοι,
συν άλλες γνωστότατες περιστάσεις,
αφού πρώτα φρόντισε με τις νεο-ανταλκίδειες Συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου 1959 και ύστερα με το Χουντικό Πραξικόπημα 15ης Ιουλίου 1974, να παραδώσει τη μισή Κύπρο στους Τούρκους, αγχώνεται τώρα, μετά από 45 χρόνια εν έτει 2020, και τρέμει ότι, η άλλη μισή Κύπρος, ελευθέρα εισέτι εις χείρας των Ελλήνων Κυπρίων νομίμως, έχει… παρασύρει τους εν Αθήναις κυβερνώντες σε γεωστρατηγικές συνεργασίες με Αιγυπτίους και Ισραηλινούς,
τις οποίες ο μικρο-ελλαδισμός του «Οίκαδε»
(της αντιβενιζελικής εφημερίδος «Καθημερινή» επί Μικρασιατικής Καταστροφής 1922)
αισθάνεται ως εφιαλτικούς για
τα δικά του μυαλά
«Δαίμονες της γεωγραφίας».

ΙΔΟΥ ΠΩΣ ακριβώς δημοσιεύτηκε
σε άρθρο της ίδιας «Καθημερινής»
(του νεότερου «Οίκαδε») 97 χρόνια αργότερα,
την παρελθούσα Κυριακή 29η Δεκεμβρίου 2019 μ.Χρ.:

«Είχαμε δεν είχαμε και εν τέλει ενεπλάκημεν στις υποθέσεις της Εγγύς Ανατολής και της Βορείου Αφρικής. Με το δυσβάστακτο αυτό φορτίο αρχίζουμε το νέο έτος και μετά κόπου θα το φέρουμε καθ’ όλη τη διάρκειά του. Κάποιοι αποδίδουν τη νέα αυτή περιπλοκή στη βουλιμική τάση κεδροφορίας των αδελφών Κυπρίων, που έσπευσαν να αξιοποιήσουν τα όποια κοιτάσματα αερίου της περιοχής, συνομολογώντας συμφωνίες καθορισμού των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και αποκλείοντας τη μείζονα περιφερειακή υπερδύναμη της περιοχής, την Τουρκία. Ισχύει το επιχείρημα αυτό, αλλά δεν είναι η μοναδική αιτία της όλης εμπλοκής»… (Κώστα Ιορδανίδη «Οι δαίμονες της γεωγραφίας», σελ. 30 της κυριακάτικης αθηναϊκής «Καθημερινής» 29.12.2019).

Π Ρ Ι Ν από δυο-τρεις δεκαετίες
είχαμε ξανά και πάλιν αντιπαρατεθεί
αρθρογραφικώς σε αντίστοιχες
αλλ’ ομοούσιες αντιλήψεις που μοιρολατρικά κατοικοέδρευαν (και κατοικοεδρεύουν εισέτι) σε επιφανή κυπριακά μυαλά, ιθυνόντων εν Λευκωσία και τα οποία αποφάνθηκαν περίπου τελεσίδικα και ανέκλητα ότι
«στην Κύπρο είχαμε πάντα μεν υπέρ μας την ιστορία,
εναντίον μας δε πάντα δυστυχώς την γεωγραφία».

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ
σε αμφότερες τις εκφάνσεις του μικρο-ελλαδισμού, είτε των Αθηνών, είτε της Λευκωσίας, ήταν και είναι, φυσικά απλούστατη μεν, πολυαιτιοκρατική δε:

Δεν μας φταίει η γεωγραφία
εάν εμείς επιμένουμε χαντακωμένοι
στην ανικανότητα, στην απροθυμία
και στην αναξιότητα να αξιοποιήσουμε
αυτήν την σπουδαία γεωγραφική προίκα
με την οποία μας προίκισε η φύση.

ΥΠΑΡΧΕΙ, μαζί με άλλες, και μια πολύ
πιο προσβλητική για μας τους Έλληνες απάντηση.

Για την οποία θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, αν μπορούσαμε να τη συνειδητοποιήσουμε στις πραγματικές της και υλοποιούμενες συν τω χρόνω διαστάσεις:

ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ:
Αυτή την αξιοποίηση της… γεωγραφίας, όπως προσπάθησε να μας τη διδάξει με τις Τριήρεις του ο αρχαίος Κίμωνάς μας και την ανέλυσε πρώτος επιστημονικά ο δικός μας ο Θουκυδίδης, την έχει εκπονήσει στα χρόνια μας λεπτομερώς γεωγραφικότατα, ως στρατηγική… νεο-οθωμανικού βάθους για την Τουρκία ο Αχμέτ Νταβούτογλου.

– Και την υλοποιεί αταλάντευτα, μεθοδικά και αποφασιστικά – με «υπεροψίαν και μέθην Δαρείου» βεβαίως – ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά πως θα ‘λεγε κι ο εξω-ελλαδικός Αλεξανδρινός μας ποιητής Κ.Π.Καβάφης.

ΣΤΗΝ ΓΕΡΑΣΜΕΝΗ παρακμιακή μιζέρια
του μικρο-ελλαδισμού, δίνει την απάντηση
εκείνη η μαθηματική εξίσωση»
που έγραψε στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος» το 2001 ο Νταβούτογλου.

Αλλά δεν έστερξαν έκτοτε να μελετήσουν και να αντιληφθούν οι… δαιμονιζόμενοι με την γεωγραφία εν Λευκωσία και εν Αθήναις, παρ’ ότι το βιβλίο από το 2010 κυκλοφορεί σε άψογη ελληνική μετάφραση Νικολάου Ραπτόπουλου κι επιμέλεια του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή, από τις εκδόσεις «Ποιότητα»:

ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ του, με τον τίτλο «Οι παράμετροι της ισχύος και ο στρατηγικός σχεδιασμός», πρώτο από 12 στη σειρά κεφάλαια που ξεκινά «από τον Θουκυδίδη» πρώτον απ’ όλους, ορίζει την ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ που κατέχει μια χώρα, της εθνικής της ΙΣΧΥΟΣ στις διεθνείς σχέσεις, με τον εξής τύπο:

Ι = (Σ.Δ.+Δ.Δ.) χ (Σ.Ν. χ Σ.Σ. χ Π.Β.).

Όπου: Ι = Ισχύς της χώρας,
Σ.Δ.= τα Σταθερά Δεδομένα μιας χώρας,
Δ.Δ.= τα Δυναμικά Δεδομένα,
Σ.Ν.= η Στρατηγική Νοοτροπία,
Σ.Σ.= ο Στρατηγικός Σχεδιασμός και:
Π.Β.= η Πολιτική Βούληση.

Άρα, εάν έστω κι ένας από τους τρεις αυτούς πολλαπλασιαστές
(α) Στρατηγική Νοοτροπία
(β) Στρατηγικός Σχεδιασμός και
(γ) Πολιτική Βούληση,
ισούται με μηδέν, είναι δηλαδή ανύπαρκτος,
όποιο κι αν είναι το άθροισμα των Σταθερών και Δυναμικών Δεδομένων της χώρας, η Ισχύς της εκμηδενίζεται…

ΣΤΑΘΕΡΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ (Σ.Δ.) ορίζεται το άθροισμα:
– της Ιστορίας (Ισ),
– της Γεωγραφίας (Γ),
– του Πληθυσμού (Πλ) και
– του Πολιτισμού (Πο) της χώρας.

ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ (Δ.Δ.) είναι προστιθέμενες:
– η Οικονομική Ικανότητα (Ο.Ι.),
– η Τεχνολογική Ικανότητα (Τ.Ι.) και
– η Στρατιωτική Ικανότητά (Σ.Ι.) της.

Και η πρώτη εξίσωση της Ισχύος διαμορφώνεται στον ακόλουθο τύπο:

Ι = { (Ισ+Γ+Πλ+Πο) + (Ο.Ι.+Τ.Ι.+Σ.Ι.) } χ (Σ.Ν. χ Σ.Σ. χ Π.Β.)

ΟΤΑΝ, λοιπόν
ένας υποτυπώδης και πρόχειρος
Στρατηγικός Σχεδιασμός Αθηνών και Λευκωσίας,
που έστω κι αν αμέλησε να μεριμνήσει πρωτίστως κι επαρκώς στην Οικονομική, Τεχνολογική και Στρατιωτική Ικανότητα, παρήγαγε την Πολιτική Βούληση για τον EΑST-MED Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδος προς Ιταλία και ΕΕ στην ελληνική ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ της Ανατολικής Μεσογείου, για τον υποθαλάσσιο ενεργειακό πλούτο, επειδή αντιδρά η τουρκική στρατηγική, σπεύδει ο εν Αθήναις και εν Λευκωσία μικρο-ελλαδισμός να… δαιμονοποιήσει την γεωγραφία.

ΑΠΟ το «Οίκαδε» του Γεωργίου Α. Βλάχου (1886-1951) της 14ης Αυγούστου 1922 στην «Καθημερινή» ως το «Οδοιπόροι για τα Σούσα» (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ) του ανηψιού του και διπλωμάτη (προξένου επί ΕΟΚΑ στην Κύπρο εναντίον της ΕΟΚΑ) Άγγελου Στ. Βλάχου (1915-2003) πρωτοξάδελφου της Ελένης Γ. Βλάχου (1911-1995) επίσης της «Καθημερινής», για όσους θέλουν να διαβάζουν και να μελετούν…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ