«Στην κορύφωση του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου, όταν πολιτικοί αντίπαλοι ζήτησαν από τον Βρετανό Πρωθυπουργό να αποκόψει τις δαπάνες για τον πολιτισμό, ο διορατικός ηγέτης και πρωτοστάτης της νίκης κατά του φασισμού, φέρεται να απάντησε: Τότε γιατί πολεμάμε;Οι δημοκρατικοί μας θεσμοί αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο των αρχών του ευρωπαϊκού μας πολιτισμού, που μας επιτρέπουν να διαμορφώνουμε μαζί το ειρηνικό μας μέλλον. Οι αξίες του πολιτισμού μας είναι το μέγιστο συμφέρον της ΕΕ. Ωστόσο, οι δημοκρατικές μας διαδικασίες στην ΕΕ δέχονται σήμερα επίθεση στο πλαίσιο ενός υβριδικού πολέμου όπου ξένα συμφέροντα επιδιώκουν την χειραγώγηση της κοινής γνώμης, την έσωθεν διάβρωση  και εν τέλει την αποδόμηση της ΕΕ. Γίναμε μάρτυρες της επιδίωξης της Ρωσίας να αποκτήσει επιρροή και να χειραγωγήσει τις δημοκρατικές διαδικασίες μέσω παραπληροφόρησης και συγκαλυμμένης προπαγάνδας. Υπάρχει όμως και άλλη αναδυόμενη υπαρκτή εξωτερική απειλή από την Τουρκία του Ερντογάν. Ο νεοσουλτάνος συγκαλύπτει τις επεμβάσεις του υπό τον μανδύα της θρησκευτικής ελευθερίας και επιχειρεί μέσω του πολιτικού Ισλάμ να χειραγωγήσει την ΕΕ. Οι περιπτώσεις της Βουλγαρίας και του κατεχόμενου βόρειου μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ήδη δύο θύματα της συστηματικής ισλαμιστικής επέμβασης του Ερντογάν. Το θλιβερό είναι που στο όνομα της πολιτικής ορθότητας, ευρωπαίοι αξιωματούχοι αποφεύγουν να θέσουν το θέμα δημόσια».