Τ​​α σημάδια δεν είναι καλά. Παρακολουθώντας συστηματικά τις δημοσκοπήσεις, διαπίστωσα ότι το ποσοστό των συμπολιτών μας που επιθυμεί την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ, συνεχώς μειώνεται. Σε πρόσφατη (Ιανουάριος 2017) δημοσκόπηση της Alco αυτοί που θέλουν να μείνουμε στο ευρώ είναι μόλις 45,5%, ενώ το 42% πιστεύει ότι θα ήταν καλύτερα με τη δραχμή. Τα ευρήματα αυτά είναι συγκλονιστικά και πολύ ανησυχητικά. Βλέποντας τις δημοσκοπήσεις ξεθάρρεψαν και οι δραχμιστές ή δραχμόφιλοι ή δραχμολάγνοι και άρχισαν τις δηλώσεις. Ενας βουλευτής του Σύριζα προτείνει να πάμε για δημοψήφισμα αν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ ή να γυρίσουμε στη δραχμή. Ενας άλλος προτείνει να συζητήσουμε το θέμα στη Βουλή, γιατί «επί δραχμής μεγαλούργησε η Ελλάδα και δεν πρέπει να την δαιμονοποιούμε».

Σαν πρόλογο, θέλω να σας μεταφέρω (σε χαλαρή μετάφραση) ένα απόσπασμα από το βιβλίο «The Truth About Inflation» του Paul Donovan, υψηλόβαθμου στελέχους της τράπεζας UBS.
«…Η σημασία του πληθωρισμού δεν έχει μειωθεί. Εγιναν ταραχές στην Ιαπωνία το 1918, σχετικά με την τιμή του ρυζιού. Η κοινωνική συνοχή διαλύθηκε στη Γερμανία στα χρόνια του υπερπληθωρισμού το 1923, με την πολιτεία της Βαυαρίας να αποσχίζεται (προσωρινά) από τη χώρα. Το 1951, η Επιτροπή για την Εκπαίδευση και την Εργασία της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, ανακοίνωσε ότι ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή είναι “η σημαντικότερη μοναδική στατιστική που εκδίδει η Κυβέρνηση”…Και παρ’ όλα αυτά ο πληθωρισμός συνήθως παραγνωρίζεται από τον πολύ κόσμο και ένα ανησυχητικά μεγάλο πλήθος των πολιτικών. Η έλλειψη σωστής γνώσης για τον πληθωρισμό δεν βοηθήθηκε καθόλου από τα σύγχρονα μέσα… Σήμερα η οικονομική ανάλυση έχει εξελιχθεί σε οικονομική αναρχία. Οι οικονομικές αυθεντίες που τις περισσότερες φορές είναι ερασιτέχνες με ανεπαρκή γνώση γράφουν και λένε πολλά και διάφορα για τον πληθωρισμό χωρίς να αντιλαμβάνονται τόσο τη σύνθεσή του όσο και τον σκοπό του. Τα κανάλια εμφανίζουν ένα απλουστευμένο γράφημα για 30 δευτερόλεπτα…».

Για τη συνέχεια Kathimerini