Αλήθεια τι μπορεί να σκέφτεται ο μέσος άνθρωπος αν από τη μια διαβάζει πως συλλαμβάνεται μια γριούλα επειδή πουλάει στη λαϊκή τερλίκια και αφήνονται ελεύθεροι σκληροί κακοποιοί;

Άκουγα χθες στο ραδιόφωνο την κα Μιλένα Αποστολάκη να αναφέρεται στην ανασφάλεια που νιώθουν οι πολίτες και να χαρακτηρίζει την αυστηροποίηση κάποιων ποινών επικοινωνιακό τρικ. Η ίδια θεωρεί πως αυτό που λείπει είναι ο καλύτερος σχεδιασμός των επιχειρήσεων από την αστυνομία.

Δεν ξέρω που ζει η κα Αποστολάκη και πολλοί άλλοι πολιτικοί εκπρόσωποι θύματα των προοδευτικών δήθεν φληναφημάτων περί σωφρονισμού και αντιαυταρχικής αστυνόμευσης.

Προκειμένου να μας προσγειώσω στην πραγματικότητα, δανείζομαι δυο παραγράφους από κάποιο ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών:

“Αυτοί οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη αλλά επειδή δεσμεύτηκαν ότι θα αποκαταστήσουν τις τρεις περιπτώσεις που ταυτοποίησε η ΕΛ.ΑΣ, αφέθηκαν ελεύθεροι.

Επειδή δέχτηκαν να αποζημιώσουν αυτούς τους ανθρώπους και να επιστρέψουν τα κλοπιμαία, ο ανακριτής τούς άφησε ελεύθερους με περιοριστικούς όρους…

Στον έναν ασκήθηκε δίωξη για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Και αυτός αφέθηκε ελεύθερος” είπε ο εκπρόσωπος των αστυνομικών Γιώργος Καλλιακμάνης για τη σκληρή συμμορία διαρρηκτών.

Πρόκειται για τα μέλη της συμμορίας που έπιασε η αστυνομία στις 23 Μαρτίου 2024 και παρέπεμψε στη Δικαιοσύνη. Οι συλλήψεις μάλιστα έγιναν μετά από επεισοδιακή καταδίωξη στην Κηφισιά, με αστυνομικούς να τους εγκλωβίζουν, να πυροβολούν ένα από τα λάστιχα του αυτοκινήτου τους.

Το αυτοκίνητο κατέληξε πάνω σε παρκαρισμένα οχήματα και οι δράστες προσπάθησαν να διαφύγουν πεζή, χωρίς να τα καταφέρουν. Στη συνέχεια συνελήφθησαν.

Παρουσίασα μια αναλυτική περιγραφή των συμβάντων προκειμένου να γίνει κατανοητό πως δεν επρόκειτο περί κάποιου ερασιτέχνη που προσπάθησε να κλέψει κάτι από κάποιο σούπερ-μάρκετ και στη συνέχεια μόλις τον κατάλαβαν έβαλε τα κλάματα ζητώντας συγνώμη. Επρόκειτο περί οργανωμένης σκληρής συμμορίας η οποία απ’ τα φαινόμενα έκανε χρόνια αυτή τη δουλειά.

Επειδή η  αστυνομία κατάφερε να ταυτοποιήσει μόνο τέσσερις από τις ληστείες, ο ανακριτής δέχτηκε να επιστρέψουν τα κλοπιμαία και τους άφησε ελεύθερους.

Δεν γνωρίζω αν φταίει ο ανακριτής ή ο νόμος αν προβλέπει να αφήνονται ελεύθεροι οι ληστές όταν επιστρέφουν την λεία των περιπτώσεων που πιάστηκαν στα πράσα, έστω και αν  έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή των θυμάτων ή των διωκτών τους.

Είμαι βέβαιος όμως πως για δεκάδες άλλες περιπτώσεις ληστειών που δεν ταυτοποιήθηκαν οι ληστές δεν τιμωρήθηκαν και το χειρότερο αφέθηκαν ελεύθεροι να συνεχίσουν το έργο τους.

Για τη συνέχεια Capital