Η 1^η Απριλίου 1955, είναι ιερή και Λαμπρή ημέρα για την Κύπρο, ως η απαρχή του τελευταίου νικηφόρου Εθνικοαπελευθερωτικού Άγώνος στη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Αυτοδικαίως έχει οριστεί Ημέρα Εθνικής Εορτής από γενέσεως Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αποτελεί δε τον μοναδικό Φάρο-οδηγό για να επανεύρει η Πατρίδα μας στόχο και σωστό βηματισμό.

Σήμερα έγινα θλιβερός μάρτυρας στον υποτιθέμενο εορτασμό της Επετείου στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών και θα απαριθμήσω τα κατά την εκτίμησή μου ατοπήματα-παραφωνίες.

1. Αντί της καθιερωμένης και νενομισμένης Δοξολογίας, όπως αρμόζει σε επίσημη Εθνική Επέτειο, εψάλη απλώς ένα Τρισάγιο.

2. Η διαφορά ήταν εκκωφαντική στη σύγκριση του υπερπλήρους Ναού με την συμμετοχή όλων των πιστών και της χορωδίας που παρέμειναν μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας για κάποιο ετήσιο αρχιερατικό μνημόσυνο.

3. Εκκενώθη ο Ναός και απεχώρησε η χορωδία προκειμένου να γίνει διευθέτηση των θέσεων των «επισήμων» με αποτέλεσμα ο αριθμός όσων παρέμειναν να είναι σχεδόν αμελητέος.

4. Ο «Πανηγυρικός» τον οποίον ανέγνωσε η υφυπουργός Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν τραγικά ανεπαρκής και ανιστόρητος, εκτός που αν εκ προθέσεως εναρμονίσθη με το πνεύμα του τρισαγίου που ψάλλεται για τους τεθνεώτας και τελειωμένους….

7. Απεχώρησα, αφού επεσήμανα στην ομιλήτρια και τον Πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας τα πιο πάνω, διότι δεν μου επέτρεπε η συνείδησή μου να συμμετάσχω στη συνέχεια της ανόσιας διαδικασίας και στον Ιερό χώρο του Αγνώστου. Εκεί είναι χαραγμένο και το όνομα ΚΥΠΡΟΣ εις ανάμνησιν των χάριν αυτής, θυσιασθέντων Ελληνόπουλων από κάθε γωνιά της Μητέρας Πατρίδος αλλά και ως υπόμνησις του Χρέους!

8. Εύχομαι κι ελπίζω να μην γίνουν ανάλογα ολισθήματα, ανήμερα της επετείου στην Κύπρο, διότι τότε θα ξέρουμε ότι δεν διεπράχθη απλώς ασύγγνωστον λάθος αλλά μεθοδευμένη ύβρις!

Ζήτω η 1^η Απριλίου 1955!

Ζήτωσαν οι Αθάνατοι Ήρωές μας!

Νίκος Ερρίκου Ιωάννου