Η Κύπρος στο επίκεντρο

Μιχάλης Ιγνατίου

Η Κύπρος έγινε ξαφνικά το κέντρο όσων χωρών ενδιαφέρονται πραγματικά για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστίνιους, που δεινοπαθούν στη Λωρίδα της Γάζας.

Τα βάσανα τους ξεκίνησαν από την ημέρα που οι τρομοκράτες της Χαμάς επιτέθηκαν και δολοφόνησαν εκατοντάδες Ισραηλινούς και έγιναν αβάσταχτα από τις στυγνές επιθέσεις του ισραηλινού στρατού, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα ασταμάτητα.

Συνεχίζοντας τους ανεξέλεγκτους βομβαρδισμούς, το Ισραήλ χάνει όποιο δίκιο είχε όταν δέχθηκε τη δολοφονική επίθεση της Χαμάς. Ήδη έχουν σκοτωθεί χιλιάδες Παλαιστίνιοι, αρκετοί εκ των οποίων ήταν άμαχοι, γυναικόπαιδα.

Δεκάδες αξιωματούχοι και αντιπρόσωποι των χωρών που στηρίζουν την κυπριακή επιχείρηση “Αμάλθεια” έφτασαν στην Κύπρο και είχαν συναντήσεις με τον υπουργό Εξωτερικών, Κωνσταντίνο Κόμπο που ηγείται με επιτυχία της διπλωματικής προσπάθειας και με τους συνεργάτες του.

Μόνο οι τυφλοί και φυσικά οι οπαδοί της “όποιας λύσης” δεν βλέπουν τα οφέλη που έχει ήδη το νησί από την επιλογή τόσων χωρών, μεταξύ των οποίων και η Αμερική, να υποστηρίξουν τον θαλάσσιο ανθρωπιστικό διάλογο που πρότεινε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Να το επαναλάβω: Αν στηριζόταν αμέσως η πρόταση του Νίκου Χριστοδουλίδη, σήμερα θα είχε λυθεί στο μεγαλύτερο του μέρος το πρόβλημα της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστίνιους. Αλλά, γιατί εκφράζουμε παράπονα για τους ξένους; Ακόμα και Ελληνοκύπριοι πολιτικοί έλεγαν σε ξένους διπλωμάτες ότι δεν πρέπει να στηριχθεί η πρόταση, ενώ κάποιοι με δημόσιες δηλώσεις λοιδορούσαν την κυβέρνηση. Προς τιμή του, ο Αβέρωφ Νεοφύτου άλλαξε τόνο και στήριξε την προσπάθεια της Κύπρου.

Απ’ εκεί και πέρα, και δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, όταν αναγνωρίζουν τον στρατηγικό ρόλο της Κύπρου οι Αμερικανοί, ποιοί είμαστε εμείς για να τους αμφισβητήσουμε; Η Μέση Ανατολή, ακόμα και αν επικρατήσει κάποτε η ειρήνη, δεν θα σταματήσει να είναι το “σημείο ενδιαφέροντος” για τις μεγάλες δυνάμεις με πρώτη την Αμερική.

Την ίδια στιγμή, η Κύπρος θα παραμείνει το “αβύθιστο αεροπλανοφόρο”, μία θέση που πιθανότατα της κόστισε ακριβά όταν ο αλήστου μνήμης Χένρι Κίσιγκερ πείστηκε, δυστυχώς, ότι θα εξελιχθεί σε σοβιετικό προπύργιο στη Μεσόγειο, με ευθύνη (δήθεν) του τότε Προέδρου και Αρχιεπισκόπου Μακάριου.

Ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, μέσα στη μόνιμη παράκρουση του για την Σοβιετική Ένωση, που δεν ήταν γίγαντας, αλλά όπως αποδείχθηκε ήταν νάνος, κατέστρεψε την Κύπρο. Πενήντα χρόνια μετά την εισβολή, οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται μεν τον στρατηγικό ρόλο της Μεγαλονήσου, αλλά επιμένουν να ακολουθούν τους Εγγλέζους και να συνδέουν αυτό το ρόλο και με την κατοχική Τουρκία.

Χρειάζεται άλλη στρατηγική και οπωσδήποτε πρέπει να απορριφθούν τα σχέδια των Εγγλέζων, οι οποίοι πάντα θα βυσσοδομούν εναντίον της Κύπρου. Δεν θα σταματήσουν να υποστηρίζουν τους Τούρκους. Βασικά επιδιώκουν ένα μπασταρδεμένο κράτος για να συνεχίσουν να διατηρούν τις βάσεις τους και να χρησιμοποιούν την Κύπρο χωρίς να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Από το 1960 μέχρι σήμερα δεν έχουν προσφέρει τίποτα στο νησί, ούτε μία αγγλική λίρα.

Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να σπάσει τα  “δεσμά” της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και να προτείνει κάτι διαφορετικό. Το να επιστρέψουμε στο Κραν Μοντανά είναι πολιτική αυτοκτονία, διότι θα μετρήσει το τελικό αποτέλεσμα: Τι θα δημιουργήσει το πλαίσιο του Αντόνιο Γκουτέρες; Ένα ανοσιούργημα που δεν θα επιτρέψουν οι Τούρκοι να λειτουργήσει ποτέ.

Η κυπριακή πολιτική ηγεσία πρέπει να γνωρίζει και τις σκέψεις των γειτόνων της Κύπρου. Τι λένε οι Ισραηλινοί και οι Αιγύπτιοι; Έχουν την παραμικρή εμπιστοσύνη στους ισλαμιστές του Ερντογάν; Αλλά, πάνω απ’ όλα, πρέπει να μιλήσουν οι πολίτες για τη λύση που επιθυμούν. Και η γνώμη τους να γίνει σεβαστή. Άρα το όποιο δημοψήφισμα πρέπει να πραγματοποιηθεί πριν από τις διαπραγματεύσεις, όχι μετά.

Διαβάζοντας την επιστολή του προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, “κολλά” κανείς στην αρχή. Εκεί που απευθύνεται στον Νίκο Χριστοδουλίδη ως Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η λύση που επιδιώκεται μέσω των Ηνωμένων Εθνών είναι βασικά η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κατάργηση του κυπριακού κράτους. Αν άντεξε ο Κυπριακός Ελληνισμός τα 50 χρόνια κατοχής είναι επειδή προστατεύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, η καρδιά του κράτους της Κύπρου.

Η Τουρκία εισέβαλε στο νησί, κατέχει την Κύπρο μισό αιώνα. Όμως, δεν μπόρεσε να επιτύχει τη βασική επιδίωξη της. Πως την είδαν τη δουλειά οι Κύπριοι πολιτικοί; Θα πάνε να βάλουν την υπογραφή τους για να πραγματοποιήσει ο Αττίλας τους σκοπούς που έθεσε με την άνανδρη εισβολή, το μαύρο καλοκαίρι του 1974;

ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ: Η αθηναϊκή Ελίτ, σε συνεργασία με τις γνωστές ομάδες επιβολής της “όποιας λύσης”, συνεχίζει να βγάζει τη χολή της για την Κύπρο. Αντέδρασε χλιαρά στις απειλές του Ταγίπ Ερντογάν εναντίον της Κύπρου, αλλά δεν έχασαν την ευκαιρία να συνεχίσουν το προβληματικό αφήγημά τους: Ότι και να λέει ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, δεν πρέπει να διαταραχθεί η πορεία ομαλοποίησης των σχέσεων με την Ελλάδα. Πως το είχε πει ο Γλαύκος Κληρίδης στον Κώστα Σημίτη, όταν ο δεύτερος τον πούλησε κυριολεκτικά για τους S-300; “Μην μας προδώσετε”…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Η παρούσα κυβέρνηση φαίνεται ότι θα επιβεβαιώσει όσους από εμάς νοιαζόμαστε για την καταπολέμηση της διαφθοράς του πολιτικού, του οικονομικού και του τραπεζικού συστήματος στην Κύπρο. Μαθαίνω ότι η συνεργασία με τις αρχές ξένων χωρών είναι πλέον στο 100% και τα διάφορα νέα “τζάκια” της νήσου, που δημιουργήθηκαν με παράνομα χρήματα από τη Ρωσία, την Ουκρανία και άλλες χώρες, άρχισαν να καρφώνουν το ένα το άλλο. Αυτό είναι πολύ καλό. Διότι όλων των ειδών οι μαφίες κτυπιούνται μόνο με τη μέθοδο της “αλληλοεξόντωσης”. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν πρέπει να κοιτάξει πίσω. Μόνο μπροστά. Δεν πρέπει να σωθεί κανείς εξ αυτών που έγιναν πλούσιοι με απάτες και όλων των ειδών τις παρανομίες. Βεβαίως, παραμένει ένα μεγάλο πρόβλημα η Γενική Εισαγγελία της Κύπρου. Η Νομική Υπηρεσία του κράτους αποδεικνύεται πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Και εκφράζω φόβο -και μακάρι να διαψευστώ- ότι θα θέσει εμπόδια στην καταπολέμηση της διαφθοράς.

Φιλελεύθερος