Το πρώτο τεστ για την Κύπρο με την έναρξη της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας στους άμοιρους Παλαιστίνιους, πέτυχε απόλυτα και τα διεθνή συγχαρητήρια και οι θετικές δηλώσεις, έπεσαν βροχή. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει την παραμικρή πολυτέλεια να αποτύχει, καθώς της δίνεται η ευκαιρία κάτι που ήταν γνωστό, αλλά οι Δυτικοί το έκρυβαν αν και χρησιμοποιούσαν δωρεάν το έδαφος της: ότι πρόκειται για το πιο στρατηγικό σημείο στη Μεσόγειο, το οποίο έχουν εξαιρετική ανάγκη μετά τα νέα δεδομένα με τον πόλεμο του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς.

Τα πράγματα στην ευρύτερη περιοχή θα είναι πολύ διαφορετικά αν και όποτε τελειώσει αυτός ο πόλεμος. Προκάλεσε χιλιάδες νεκρούς και έχει ήδη δημιουργήσει μία νέα γενιά που είναι «πλημμυρισμένη» από μίσος. Και από τις δύο πλευρές.

Το Ισραήλ δικαιολογημένα αντέδρασε στην επίθεση της Χαμάς, στις 7 Οκτωβρίου 2023, αλλά πλέον αυτό που συμβαίνει δεν είναι απλά αποτέλεσμα της εκδίκησης για εκείνες τις στυγνές δολοφονίες. Η διεθνής κοινή γνώμη έχει κυριολεκτικά επαναστατήσει και πιστεύω ακράδαντα ότι η συνεχιζόμενη καταστροφή των Παλαιστινίων θα επηρεάσει ακόμα και τις αμερικανικές εκλογές.

Είναι πολλές οι φωνές, ακόμα και πολιτικών που υποστηρίζουν όλα τα προηγούμενα  χρόνια το Ισραήλ, που ζητούν να σταματήσει η αιματοχυσία. Για πρώτη φορά, Αμερικανοί νομοθέτες ομιλούν για εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ. Φυσικά, την κατοχική Τουρκία που σκοτώνει τους Κούρδους, τους ενισχύει η … δίκαιη, κατά τα άλλα, Αμερική.

Επιστρέφοντας στην Κύπρο και τη στρατηγική της θέση, είμαι βέβαιος ότι στο Προεδρικό Μέγαρο και στο υπουργείο Εξωτερικών, γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν. Άνοιξαν ξαφνικά πόρτες, που ήταν κλειστές, και εάν τα πράγματα πάνε ομαλά, όπως αναμένεται, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο Κωνσταντίνος Κόμπος θα μπορούν να εκμεταλλευθούν την ευκαιρία για να πείσουν για τις θέσεις τους αναφορικά με το Κυπριακό.

Ήδη βλέπουμε μία αλλαγή στις Βρυξέλλες, αν και ο ανεκδιήγητος Μπορέλ μερικά ξεκάθαρα πράγματα δεν τα καταλαβαίνει. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα αποχωρήσει από τη θέση του, διότι δεν δύναται να υλοποιήσει μία νέα πολιτική για την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), που θα αφορά και την άμυνα και την ασφάλεια.

Η Κύπρος είναι η πόρτα των Βρυξελλών σε όλη τη Μέση Ανατολή, σε όλα τα επίπεδα. Αλλά όσο επικρατεί το τουρκικό φοβικό σύνδρομο, η ενωμένη Ευρώπη θα παραμείνει μία δύναμη χωρίς δόντια.

Η αποστολή, λοιπόν, της κ. Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ συνεχίζεται και όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν σε αυτό που οι πάντες πιστεύουν στο εσωτερικό και το εξωτερικό: ότι η Τουρκία παραμένει στην απαράδεκτη θέση της διχοτόμησης, της δημιουργίας «δύο κρατών» στο νησί, όπως επανέλαβαν στη νέα απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών.

Υπό αυτές τις συνθήκες, πως θα μπορέσει η κ. Ολγκίν Κουεγιάρ να εισηγηθεί στον άβουλο Αντόνιο Γκουτέρες την επανάληψη των διαπραγματεύσεων. Με τα σημερινά δεδομένα δεν θα το κάνει. Εκτός, εάν έχει αποφασιστεί από τους Εγγλέζους να εστιαστεί όλη η πίεση στον Πρόεδρο της Κύπρου για να συνθηκολογήσει: Για να δεχθεί τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη δημιουργία της «νέας Κύπρου» σε προτεκτοράτο της Τουρκίας. Βεβαίως, δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να το πράξει. Οπότε, θα δούμε απαράδεκτες καταστάσεις να συμβαίνουν, με ευθύνη των Εγγλέζων.

Ήδη το γνωστό σύστημα δραστηριοποιείται. Το βλέπουμε σε κείμενα, σε σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα. Το «παρακράτος» της όποιας λύσης βρίσκεται σε οργασμό. Απλό το ερώτημα: Γιατί τόση επιμονή να μετατραπεί το νησί σε προτεκτοράτο της Τουρκίας; Πως η λύση που επιδιώκουν θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κυπριακού Ελληνισμού;

Επαναλαμβάνω το πιο λογικό ερώτημα, που θέτω συχνά: Γιατί ο Γιώργος Βασιλείου δεν έλυσε το Κυπριακό; Ο Γλαύκος Κληρίδης; Ο Δημήτρης Χριστόφιας; Ο Νίκος Αναστασιάδης; Για ένα πράγμα, που δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κάποιος είναι ότι δεν ήθελαν λύση.

Αλλά ξέρετε κάτι; Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Επάγγελμα δεν είναι ο λεγόμενος «απορριπτισμός». Επάγγελμα είναι η απαράδεκτη επιμονή να κλείσει το εθνικό θέμα της Κύπρου όπως-όπως.

Ας είμαστε έτοιμοι για μεγάλες αναταράξεις. Το σχέδιο για απαξίωση του επικεφαλής της παρούσας κυβέρνησης, που υποτίθεται ότι δεν θέλει τη λύση-διάλυση, τέθηκε σε λειτουργία. Οι κατηγορίες εναντίον του ότι δήθεν δεν επιθυμεί τη λύση έχουν την ίδια πηγή. Διαφωνώ μαζί του σε ότι αφορά την υιοθέτηση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Αλλά αυτοί που τον κατηγορούν ζητούν κάτι παραπάνω και το γράφω για τρίτη φορά σε τούτο το κείμενο: υιοθετούν τουρκικές θέσεις στο Κυπριακό και τις πλασάρουν στο λαό. Ας απαντήσουν: Επιθυμεί λύση η Τουρκία εκτός της διχοτόμησης; Από τα μηνύματα της Άγκυρας πηγάζει οποιαδήποτε ελπίδα;

Πηγή: Φιλελεύθερος