Είναι κυρίως ανήθικο, αλλά και ανιστόρητο βασικά, να επικαλείται κάποιος την ιστορία ή τις γνώσεις του γύρω από αυτή για να δικαιολογήσει ένα συνεχιζόμενο μαζικό έγκλημα πολέμου. Απ’ όπου κι αν προέρχεται. Ελπίζω να συμφωνούμε σ’ αυτό.

Επίτηδες δεν χρησιμοποίησα τον όρο «γενοκτονία», παρά το γεγονός ότι τα όσα βάρβαρα συμβαίνουν στη Γάζα πληρούν ευλαβώς τις προϋποθέσεις που θέτει η Σύμβαση της Γενοκτονίας του 1948. Και ο λόγος που δεν τον χρησιμοποίησα είναι αφενός χάριν της συζήτησης και αφετέρου για να αποφύγω τη σχετικοποίηση με άλλα μαζικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που το τόσο ευρηματικό είδος μας έχει διαχρονικά βάλει σε εφαρμογή.

Από τον Οκτώβριο μέχρι σήμερα έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά με αφορμή αυτό το νέο αιματηρό κεφάλαιο του δαιδαλώδους μεσανατολικού. Και δεν είμαι σίγουρος πόσο νόημα έχει πια και κατά πόσο μπορεί να συμβάλει στην άμβλυνση των δεινών που βιώνουν οι συνάνθρωποί μας εκεί, το να γραφτούν δέκα ακόμη γραμμές συμπόνοιας και προβληματισμού σε μια χώρα που νούμερο ένα θέμα που ταλανίζει την επικαιρότητα αυτή την εβδομάδα είναι η βία στα γήπεδα. Τέτοια προβλήματα να έχουμε.

Τι να κάνουμε, όμως; Ο καθένας από το δικό του μετερίζι –και από απόσταση ασφαλείας μέχρι τώρα- μπορεί να εκφράσει τον αποτροπιασμό του, σε μια απέλπιδα προσπάθεια η συμβολή του να πλησιάσει έστω την επίδραση από το πετάρισμα μιας πεταλούδας. Θα σχολιάσω λοιπόν την είδηση ότι το Ισραήλ, εν αναμονή της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου μετά την προσφυγή της Νότιας Αφρικής, έθεσε στη διάθεση του ICJ «αποχαρακτηρισμένα έγγραφα» για να στηρίξει τον ισχυρισμό του ότι λαμβάνει μέτρα για να «ελαχιστοποιήσει τις απώλειες αμάχων» στη Γάζα. Φαντάσου να μη λάμβανε, δηλαδή!

Την περασμένη Παρασκευή ο αριθμός των νεκρών είχε ξεπεράσει τις 26000 μέσα σε 111 μέρες. Αν ο αριθμός αυτός, που ανακοινώνει το Υπουργείο Υγείας της Γάζας, σάς φαίνεται «φουσκωμένος» ή χονδρικός ή χαλκευμένος, «κατεβάστε» τον όσο θέλετε. Και στο μισό ακόμα. Έτσι κι αλλιώς είναι απλώς νούμερα, στατιστική. Όπως νούμερο είναι και το στοιχείο που μετέδωσε το Al Jazeera ότι ο ημερήσιος μ.ο. νεκρών παιδιών στη Γάζα είναι 136 ανά μέρα.

Η ουσία είναι πως το Ισραήλ επιμένει ότι πηγαίνει «by the book». Αυτό το «by the book», βέβαια ίσως κρύβει και τη ρίζα του προβλήματος. Σύμφωνα με το «βιβλίο των βιβλίων», την Πεντάτευχο, μετά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, την πολύχρονη περιπλάνησή τους στην έρημο Σινά και την εισβολή στη γη Χαναάν, ο Θεός έδρασε κατ’ επανάληψη προς όφελός τους για να κατακτήσουν όλη την περιοχή που είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ, εξολοθρεύοντας τις φυλές των Χαναναίων. Σας θυμίζει κάτι αυτό σε σχέση με το σήμερα; Να τες πάλι οι σχετικοποιήσεις! Νομίζω ότι τελικά ίσως να μη μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτές, αφού είναι και το ίδιο το κράτος του Ισραήλ που τις επιστρατεύει αφείδως, κάθε φορά που εξισώνει και την παραμικρή κριτική εναντίον του με τον απεχθή αντισημιτισμό.

Η (Αμερικανίδα) δικαστής- πρόεδρος του Διεθνούς Δικαστηρίου Τζόαν Ντόνοχιου, όσο πιο διπλωματικά μπορούσε, απεφάνθη ότι «ορισμένες τουλάχιστον» από τις πράξεις του Ισραήλ παραβιάζουν τη Σύμβαση της Γενοκτονίας. Τα διεθνή ΜΜΕ το παρουσίασαν σαν να μη συνέβη και τίποτα και η ζωή συνεχίζεται -αν και όχι παντού- στον πλανήτη Γη. Το ICJ αναγνώρισε, λέει, το δικαίωμα των Παλαιστινίων «να προστατευτούν από τη Γενοκτονία» (μα καλά, δεν είναι αυτονόητο αυτό;) και δέχτηκε ότι εξέχοντες αξιωματούχοι όπως οι Υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών, αλλά κι ο ίδιος ο Πρόεδρος Χέρτσογκ χρησιμοποιούν απανθρωπιστική γλώσσα για τους Παλαιστίνιους.

Είναι άραγε αυτή μια ακόμη «αντισημιτική πρόκληση»; Το σίγουρο είναι ότι έτσι το αντιμετωπίζουν τόσο το επίσημο Ισραήλ όσο και πολλοί -κατά περίσταση- σύμμαχοί του. Ευτυχώς, εντός της χώρας, υπάρχουν αρκετές συνετές φωνές, που μπορούν να δουν τη συνολική εικόνα χωρίς παρωπίδες, χωρίς αλυτρωτικές και θρησκευτικές εμμονές, με ενσυναίσθηση και αυτογνωσία.

Βέβαια, όπως σχολιάζει και η Haaretz, πρόσφατη έρευνα Peace Index από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ υποστηρίζει ότι το 94% των Εβραίων και το 82% του συνολικού πληθυσμού στο Ισραήλ πιστεύουν ότι οι Δυνάμεις Άμυνας έχουν χρησιμοποιήσει τη σωστή ποσότητα δύναμης πυρός στη Γάζα ή και όχι αρκετή (!!). Ένα 75% θεωρεί ότι οι απώλειες των Παλαιστινίων κατά τη διάρκεια του πολέμου είναι δικαιολογημένες. Μόλις το 1/3 των Ισραηλινών υποστηρίζει λύση δύο κρατών, ενώ το 38% υποστηρίζει και την προσάρτηση όλων των εδαφών με περιορισμένα δικαιώματα για τους Παλαιστίνιους. Το 45% του συνολικού ισραηλινού πληθυσμού (το 52% των Εβραίων) βλέπει θετικά και τον εποικισμό της Γάζας μετά τον πόλεμο.

Βρισκόμαστε εν μέσω πολέμου, οι μηχανές προπαγάνδας δουλεύουν στο φουλ και οι πληγές από την 7η Οκτωβρίου είναι ακόμη νωπές, οπότε αυτά τα νούμερα θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν. Αν όμως είναι «πειραγμένα» με στόχο να προσφέρουν δεκανίκι στην αιμοσταγή ηγεσία, κάτι πρέπει να έχουν κάνει λάθος στη φιλοσοφία της εικόνας που επιδιώκει να περάσει το Ισραήλ προς τα έξω. Μια εικόνα, που παρά τις επικοινωνιακές πιέσεις, μοιάζει να θέλει να δικαιώσει τα επιχειρήματα της Χαμάς, ότι το Ισραήλ δεν είναι μια χώρα με στρατό, αλλά ένας στρατός με χώρα. Κι όλα αυτά είναι ένα σαφές δείγμα ότι δυστυχώς ο κύκλος του αίματος βρίσκεται ακόμη στην αρχή του.

Το σίγουρο είναι ότι η σιδηρά πυγμή δεν προβλέπεται ούτε να φέρει λύση στο πρόβλημα, αλλού ούτε και να εγγυηθεί την πολυπόθητη «ασφάλεια», που ευαγγελίζεται το κράτος για να δικαιολογεί τα πολιτικά και ανθρωπιστικά εγκλήματα που διαπράττει δεκαετίες τώρα. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι οι γνώσεις ιστορίας και γεωπολιτικής δεν έχουν καμία σημασία, όταν μιλάμε για ψυχρές μαζικές δολοφονίες. Κι αν δεν τους αρέσει ο όρος «Γενοκτονία» ή ο όρος «Ολοκαύτωμα», ίσως επειδή θεωρούν ότι δικαιωματικά έχουν την αποκλειστικότητα στη χρήση τους, μπορούμε να βρούμε κάποιον πιο ήπιο: μακελειό, εξολόθρευση, αφανισμός, ανθρωποσφαγή, εθνοκάθαρση. Υπάρχει και κλίμακα στον όλεθρο;

Ελεύθερα, 28.1.2024

Φιλελεύθερος