Ο Αναστάσιος Λαυρέντζος που συνεργάζεται με διεθνείς ελεγκτικούς οίκους ως σύμβουλος επιχειρήσεων και διδάσκει Διαχείριση Κινδύνων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, συγγραφέας των βιβλίων «Η Θράκη στο μεταίχμιο» και «Σιωπηρή Άλωση – Το Δημογραφικό και το Μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας», σε μια αναλυτική συζήτηση με επίκεντρο το θεμελιώδες ζήτημα για την Ελλάδα, το Δημογραφικό, εξηγεί γιατί τα αποσπασματικά μέτρα παροχών με επιδόματα εφάπαξ , δεν αποτελούν στρατηγική επίλυσης του πιο ζέοντος ζητήματος σε μια χώρα που το 2050 θα είναι κοντά στα 9 εκατομμύρια πληθυσμός και από αυτά τα 3 εκατομμύρια θα είναι άνω των 60 χρονών.

Όπως εξηγεί, η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας, δεν ενδιαφέρεται στρατηγικά για το δημογραφικό αλλά μόνο επικοινωνιακά , ενώ στη πράξη πιστεύει ότι οδηγείται σε επίλυση μέσω των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών , παρότι αυτές τις θέλει πρωτίστως για λόγους ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού, χαμηλού κόστους.

Αίσθηση προκαλούν όσα λέει οικονομικά και δημογραφικά για την Τουρκία και το πώς η στρατηγική της στο να δορυφοροποιήσει χώρες όπως η Ελλάδα φαίνεται να αποδίδει.

Ο κ. Λαυρέντζος μιλάει ακόμη για το δυναμικό πληθυσμό της Ελλάδας που το πολιτικό σύστημα στη ουσία εξώθησε στο να εγκαταλείψει την χώρα, κοντά στις 300 χιλιάδες νέους και την συσχέτιση με την επιστολική ψήφο και υπό ποιες προϋποθέσεις.

Ο κ. Λαυρέντζος μιλάει ακόμη για την ερημοποίηση της Ελληνικής υπαίθρου και ιδίως περιοχών στη παραμεθόριο όπως ο Έβρος, αλλά και τα στατιστικά στοιχεία της δημογραφικής και οικονομικής απόγνωσης. Σημειώνει δε εμφατικά, πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα, εμφανίζεται να κρατάει σκόπιμα την χώρα προσανατολισμένη σε χαμηλούς δείκτες ανάπτυξης και μάλιστα με μοντέλα που ξεπερνά πλέον η τεχνολογία, χωρίς πραγματική παραγωγή, γιατί η όποια πραγματική ανάπτυξη θα οδηγούσε και σε πολιτική και πνευματική άνοδο έναν λαό στον οποίο το παρόν πολιτικό σύστημα δύσκολα θα έβρισκε με τις κλασσικές πελατειακές λογικές του θέση.