Το Πεκίνο είναι σε θέση να ασκήσει τη δύναμή του μέσω βίας σε άλλες χώρες λόγω της γιγάντιας στρατιωτικής του δύναμης.

Χώρες όπως η Μαλαισία, το Βιετνάμ, η Ινδονησία, το Μπρουνέι και οι Φιλιππίνες είχαν σοβαρές ανησυχίες για την παράνομα διεκδικούμενη γραμμή εννέα παύλων της Κίνας, η οποία εισβάλλει στα δικά τους γεωγραφικά και θαλάσσια εδάφη.

Η Κίνα αντίθετα έχει χτίσει πάνω από 3200 στρέμματα τεχνητής γης και έχει στρατιωτικοποιήσει πλήρως τουλάχιστον τρία από τα τεχνητά κατασκευασμένα νησιά της στα αμφισβητούμενα ύδατα.

Οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, συμπεριλαμβανομένου του Βιετνάμ και των Φιλιππίνων, έχουν επίσης ζητήσει υποστήριξη, ιδίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, για να διατηρήσουν μια ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή.

Η Κίνα πρόσφατα ενίσχυσε τη συμπεριφορά των γερακιών εναντίον των Φιλιππίνων στη θάλασσα της Νότιας Κίνας επανέλαβε τις ανησυχίες για τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες του Πεκίνου. Περιορίζοντας την πρόσβαση της ακτοφυλακής των Φιλιππίνων στην ελεύθερη ναυσιπλοΐα στη θάλασσα της Νότιας Κίνας, όχι μόνο το Πεκίνο προσπάθησε να αποσταθεροποιήσει την περιφερειακή ειρήνη, αλλά έχει δηλώσει ανοιχτά τις προθέσεις του να δημιουργήσει τέτοιες αντιπαραθέσεις.

Η ανοδική στρατηγική της Κίνας στη θάλασσα της Νότιας Κίνας

Οι χώρες ισχυρίστηκαν επίσης ότι η Κίνα στην προσπάθειά της να αλλάξει το status quo έχει αναπτύξει αμφισβητούμενους υφάλους σε τεχνητά νησιά με μόνιμες δομές. Αυτά τα τεχνητά νησιά που παρέμειναν πολύ σε συζήτηση γύρω από τις ηγεμονικές φιλοδοξίες της Κίνας, έχουν κατανοηθεί ότι είναι οχυρωμένα ως στρατιωτικές βάσεις πάνω από κυρίαρχες πλωτές οδούς των πολλών χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτό οδήγησε επίσης στους ισχυρισμούς ότι η Κίνα έχει αναλάβει μαζικές δραστηριότητες αποκατάστασης γης και κατασκευής στις αμφισβητούμενες περιοχές εγκαθιστώντας στρατιωτικές υποδομές, συμπεριλαμβανομένων αεροδιάδρομων και πυραυλικών συστημάτων, προκειμένου να εκφοβίσει την περιοχή με μια πολεμική κατάσταση πάνω από το αμφισβητούμενο έδαφος.

Η μονομερής μεταβολή των συνεχιζόμενων αντιλήψεων, αποτελεί σαφή παραβίαση της κυριαρχίας των γειτονικών χωρών της Κίνας. Η διαμάχη με τις Φιλιππίνες ειδικότερα ήταν επίσης επιθετική όσον αφορά τα νησιά Σπράτλι και το Σκάρμπορο Σολ, για το οποίο το Πεκίνο διεκδικεί εδαφική κυριαρχία. Οι κινεζικές ναυτικές δυνάμεις ήταν επίσης διαβόητες για την ανάφλεξη συγκρούσεων με τους Φιλιππινέζους ομολόγους τους παρενοχλώντας τακτικά αλιευτικά σκάφη και ψαράδες από τις Φιλιππίνες, τα πρόσφατα παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων είναι μερικές από τις περιπτώσεις που το Πεκίνο κερδίζει αργά έδαφος στη θάλασσα της Νότιας Κίνας εκφοβίζοντας περιφερειακούς ενδιαφερόμενους. Το κινεζικό ναυτικό έχει επίσης αποκλείσει την προμήθεια που αποστέλλεται για το BRP Sierra Madre, ένα πολεμικό πλοίο της εποχής του Β ‘ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο σήμερα χρησιμεύει ως φυλάκιο του Φιλιππινέζικου Σώματος Πεζοναυτών για να επιβεβαιώσει την κυριαρχία του επί της αμφισβητούμενης ιδιοκτησίας των Νήσων Σπράτλι.

Γιατί η θάλασσα της Νότιας Κίνας είναι στρατηγικά σημαντική για το Πεκίνο;

Η θάλασσα της Νότιας Κίνας έχει γίνει ένα σημαντικό γεωστρατηγικό σημείο στην εξωτερική πολιτική της Κίνας κατά την τελευταία δεκαετία περίπου. Από τότε που ο Σι Τζινπίνγκ ανέλαβε την εξουσία, οι προθέσεις του αντικατοπτρίζουν πολύ καλά τις προθέσεις της Κίνας να δημιουργήσει φόβο μεταξύ των χωρών της περιοχής.

Το Πεκίνο έχει δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην περιοχή για διάφορους σκοπούς. Η εστίασή της στα συμφέροντα ασφαλείας και τα στρατηγικά σημεία πνιγμού (choke points) έχουν καταστήσει την περιοχή ακόμη πιο σημαντική για την εξωτερική πολιτική της Κίνας και περισσότερο σε μια εποχή που το Πεκίνο είναι σε θέση να ασκήσει τη δύναμή του μέσω βίας σε άλλες χώρες λόγω της γιγάντιας στρατιωτικής του δύναμης. Ιστορικά μιλώντας, οι δύο περιοχές είχαν ένα αρκετά ταραχώδες παρελθόν. Το κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα στο παρελθόν όχι μόνο υποστήριξε αλλά και τροφοδότησε αντάρτικα κινήματα σε όλη την περιοχή μετά την άνοδό τους στην εξουσία το 1949. Αυτό οδήγησε επίσης στη συνέχεια σε μια συμμαχία με τη μορφή του Οργανισμού Συνθήκης για τη Νοτιοανατολική Ασία το 1955, η οποία κορυφώθηκε με τη μορφή του συνδέσμου του Έθνους της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) το 1967. Η ομάδα ASEAN ήταν εκείνη την εποχή ένα μπλοκ πέντε μη κομμουνιστικών κρατών που περιλάμβαναν την Ινδονησία, τη Μαλαισία, τις Φιλιππίνες, τη Σιγκαπούρη και την Ταϊλάνδη. Αυτό έχει ως εκ τούτου κάνει την Κίνα προσεκτική για το μπλοκ και η περιοχή από τότε θεωρείται ως μέσο “περικύκλωσης” του κινεζικού κράτους.

Όσον αφορά τη διαμάχη για τη θάλασσα της Νότιας Κίνας, περιλαμβάνει πολλά από τα θαλάσσια μέλη του Ομίλου ASEAN και έχει προκαλέσει σημαντικούς περιορισμούς στην περιφερειακή σταθερότητα στην περιοχή. Χώρες όπως η Μαλαισία, το Βιετνάμ, η Ινδονησία, το Μπρουνέι και οι Φιλιππίνες είχαν σοβαρές ανησυχίες για την παράνομα διεκδικούμενη γραμμή εννέα παύλων της Κίνας, η οποία εισβάλλει στα δικά τους γεωγραφικά και θαλάσσια εδάφη. Η διαμάχη αυτή έχει επίσης οδηγήσει σε πολλές κλιμακώσεις και αντιπαραθέσεις που αφορούν τις θαλάσσιες χώρες γύρω από την αμφισβητούμενη περιοχή. Η Κίνα αντίθετα έχει χτίσει πάνω από 3200 στρέμματα τεχνητής γης και έχει στρατιωτικοποιήσει πλήρως τουλάχιστον τρία από τα τεχνητά κατασκευασμένα νησιά της στα αμφισβητούμενα ύδατα. Τα νησιά Paracel και Spratly έχουν ενισχύσει σημαντικά τις κινεζικές επιθετικές δυνατότητες και έχουν επεκτείνει σημαντικά τις αποκλειστικές οικονομικές τους ζώνες πέρα από τις Ηπειρωτικές ακτές τους και έτσι παραμένουν πολύ σημαντικά για το Πεκίνο, επιτρέποντάς του να εξασφαλίσει μια απαράμιλλη άκρη άλλων χωρών.

Η αντίδραση της Νοτιοανατολικής Ασίας

Σημαντικές χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας έχουν λάβει μια σειρά μέτρων για να αποτρέψουν περαιτέρω επιδείνωση από το τέλος του Πεκίνου. Η Σιγκαπούρη, η Μαλαισία, η Ινδονησία, η Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ και άλλοι, κατάφεραν με επιτυχία να εξαλείψουν την κινεζική παλίρροια εισβολής με οικονομικά μέσα και μάλλον συμπλήρωσαν την ανάπτυξή τους με εκείνη της οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας.

Οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, συμπεριλαμβανομένου του Βιετνάμ και των Φιλιππίνων, έχουν επίσης ζητήσει υποστήριξη, ιδίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, για να διατηρήσουν μια ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους παρείχαν στρατιωτική βοήθεια και διεξήγαγαν επιχειρήσεις ελευθερίας ναυσιπλοΐας (FONOPs) για να αμφισβητήσουν τις μονομερείς και υπερβολικές θαλάσσιες αξιώσεις της Κίνας. Η Ουάσιγκτον έχει επίσης επενδύσει στην ενίσχυση ορισμένων από τις δυνατότητες της ναυτικής και Ακτοφυλακής των χωρών για την προστασία των περιφερειακών συμφερόντων και την επιβεβαίωση της κυριαρχίας στη θάλασσα της Νότιας Κίνας. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή και την αναβάθμιση των στρατιωτικών τους περιουσιακών στοιχείων. Δεδομένων των αυξανόμενων ηγεμονικών φιλοδοξιών του Πεκίνου, είναι σημαντικό η Νοτιοανατολική Ασία να διαθέτει αρκετές δυνατότητες για να περιορίσει περαιτέρω τις κινεζικές εισβολές. Όπως και οι χώρες με το μυαλό παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διασφάλιση ότι τέτοιες ιμπεριαλιστικές τάσεις δεν κερδίζουν δυναμική εις βάρος μιας ελεύθερης και ανοιχτής ναυσιπλοΐας στη θάλασσα της Νότιας Κίνας.

ΠΗΓΗ: thehongkongpost.com