Η ασιατική χώρα ετοιμάζεται για εκλογές τον Ιανουάριο του 2024 και ο στρατός αναλαμβάνει κυρίαρχο ρόλο στη διακυβέρνηση.

Επιμέλεια: ΧΑΚ

Το Πακιστάν βρίσκεται σε προεκλογική διαδικασία εν μέσω οικονομικής κατάρρευσης, η οποία έχει προκαλέσει κρίση ισοζυγίου πληρωμών και εκτόξευση πληθωρισμού στη χώρα, η οποία κατάφερε να αποτρέψει μια χρεοκοπία τον Ιούλιο μετά την έγκριση του πακέτου διάσωσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για το οποίο, όπως σας αποκάλυψε το Infognomonpolitics.gr, σημαντικός ήταν ο ρόλος των ΗΠΑ, οι οποίες συμφώνησαν με το Πακιστάν τη μεταφορά πακιστανικών όπλων στην Ουκρανία.  

Παρά την πίεση για πρόωρες εκλογές από το αντιπολιτευτικό κόμμα (PTI) του Ιμράν Χαν, ο οποίος τον Απρίλιο του 2022 απομακρύνθηκε από την πρωθυπουργία αφού έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης, οι εκλογές, όπως αναφέρει το Al Jazeera, θα διεξαχθούν στα τέλη Ιανουαρίου του 2024.

Ο Χαν ανέφερε, ότι διπλωματικό τηλεγράφημα αποδεικνύει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες συνωμότησαν με τον πακιστανικό στρατό και τους πολιτικούς του αντιπάλους για να τον απομακρύνουν από την εξουσία. Υπενθυμίζεται, ότι τον Ιούνιο του 2023, ο Πακιστανός πολιτικός που βρίσκεται υπό κράτηση δήλωσε ότι το στρατιωτικό κατεστημένο του Πακιστάν θέλει να εμποδίσει το κόμμα της αντιπολίτευσης να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, ανοίγοντας το δρόμο για μια αδύναμη κυβέρνηση, καθώς η χώρα προσπαθεί να αποφύγει μια οικονομική κρίση.

Αξίζει να διαβάσετε μία κατατοπιστική αναφορά του thepakmilitarymonitor.com, ενός παρατηρητηρίου του πακιστανικού στρατού, με τίτλο «Ο στρατός του Πακιστάν παίρνει το τιμόνι εν μέσω των πολιτικών προετοιμασιών για τις εκλογές», το οποίο εξηγεί πως ο στρατός αναλαμβάνει κυρίαρχο ρόλο στη διακυβέρνηση, πριν την ψηφοφορία και στην ουσία επιβεβαιώνει τις ανησυχίες του Ιμράν Χαν.

Διαβάστε αναλυτικά:

Ενόψει των επικείμενων εκλογών στο Πακιστάν, ο στρατός του έθνους, με επικεφαλής τον στρατηγό, Ασίμ Μουνίρ, έχει αναλάβει εξέχοντα ρόλο στον τομέα της διακυβέρνησης, ιδίως στη διαχείριση μιας πολιορκημένης οικονομίας. Αυτή η εξελισσόμενη αφήγηση ακολουθεί μια τροχιά που καθιερώθηκε στην εποχή μετά τον Περβέζ Μουσάραφ, όπου η λήψη αποφάσεων για κρίσιμα ζητήματα έχει μετατοπιστεί σε φορείς πληρεξουσίου, ενώ τα νομοθετικά όργανα συνεχίζουν να συζητούν και να νομοθετούν. Αυτός ο στρατηγικός ελιγμός, όπως φαίνεται, διατηρεί το περιτύλιγμα της δημοκρατίας ενώ λειτουργεί ως σχέδιο έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά.

Με τα χρόνια, διαδοχικοί Αρχηγοί του Πακιστανικού Στρατού δραστηριοποιούνται στην εξασφάλιση δανείων, στην ενορχήστρωση έργων και στη συγκέντρωση επενδύσεων σε «φιλικές» ξένες πρωτεύουσες. Έχουν επίσης εμπλακεί απευθείας με την εγχώρια επιχειρηματική κοινότητα, συχνά τυλιγμένη σε φήμες και εικασίες. Ωστόσο, οι πρόσφατες συναντήσεις που πραγματοποίησε ο στρατηγός Μουνίρ στις 3 Σεπτεμβρίου στο Καράτσι και τη Λαχόρη επιβεβαίωσαν την αντίληψη του στρατού για την πολιτική ανικανότητα εντός της πολιτικής τάξης.

Μέλη της επιχειρηματικής κοινότητας που συναντήθηκαν με τον αρχηγό του στρατού ανέφεραν την αποδοκιμασία του για σχεδόν κάθε πολιτικό κόμμα, με τον Ιρφάν Σεΐχ, Αρχηγό του FPCCI, να σημειώνει ότι ο στρατηγός Μουνίρ είχε αναφέρει αρκετούς πολιτικούς που κάποτε ταξίδευαν με μοτοσικλέτες και τώρα διαμένουν στο εξωτερικό. Οι ανησυχίες που εκφράστηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων επεκτάθηκαν και στην οικονομία του έθνους, αφήνοντας την εντύπωση ότι πολιτικά πρόσωπα ενδέχεται σύντομα να αντιμετωπίσουν νομικό έλεγχο.

Ένα άρθρο στην Daily Pakistan (14 Σεπτεμβρίου) εξέφρασε αισιοδοξία σχετικά με το όραμα του στρατηγού Ασίμ Μουνίρ για το μέλλον, τονίζοντας την ανάγκη οι πολιτικοί ηγέτες να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να υποστηρίξουν ολόψυχα αυτά τα έργα.

Εν μέσω της θητείας μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης και των συνεχιζόμενων εικασιών σχετικά με τις ημερομηνίες εκλογών, ο δημόσιος λόγος έχει ενταθεί γύρω από την περίπλοκη σχέση μεταξύ της πολιτικής και της στρατιωτικής σφαίρας. Ο Ουμέρ Φαρούκ, γράφοντας στους The Friday Times, επικρίνει αυτό που θεωρεί «αντιστρατιωτικό μελόδραμα» στο πολιτικό τοπίο του Πακιστάν. Υποστηρίζει ότι εφόσον οι πολιτικοί ηγέτες βασίζονται στη στρατιωτική υποστήριξη για την αποτελεσματική διακυβέρνηση, η υιοθέτηση μιας αντιστρατιωτικής στάσης χρησιμεύει μόνο στην ένταση των σχέσεών τους με το κατεστημένο, περιπλέκοντας έτσι τη διαδικασία διακυβέρνησης.

Ο Φαρούκ επισημαίνει επίσης ότι το Πακιστάν έχει γίνει μάρτυρας σφοδρής κριτικής κατά του στρατού και των αρχηγών του τα τελευταία χρόνια, ιδίως από προσωπικότητες όπως ο Ναουάζ Σαρίφ και ο Ιμράν Χαν. Ο Σαρίφ, προηγουμένως εξόριστος στο Λονδίνο, εξαπέλυσε επιθέσεις εναντίον του στρατού, ενώ ο Χαν, που βρίσκεται επί του παρόντος υπό κράτηση για κατηγορίες για δωροδοκία, κατηγόρησε τον στρατηγό Καμάρ Τζαβέντ Μπάτζβα, τον προκάτοχο του Μουνίρ, για συνωμοσία εναντίον του.

Ο Φαρούκ υπογραμμίζει τη συμβιωτική σχέση μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών, τονίζοντας ότι η άνοδος του αντιστρατιωτικού συναισθήματος συμπίπτει με την άνοδο του στρατού ως κυρίαρχου παίκτη στη δυναμική ισχύος του Πακιστάν, ενδεικτικό ενός περιορισμένου πολιτικού λόγου.

Οι αναλυτές έχουν επισημάνει περιπτώσεις όπου τόσο ο Ναβάζ Σαρίφ όσο και ο Ιμράν Χαν έλαβαν υποστήριξη από τον στρατό σε διαφορετικές συγκυρίες. Ο Φαρούκ αναφέρεται στην «επιβεβαίωση θεωριών συνωμοσίας», όπως αυτή που περιλαμβάνει τον υποτιθέμενο ρόλο του στρατηγού Μπάτζουα στην εξασφάλιση καταδίκης για υπόθεση δωροδοκίας εναντίον του Σαρίφ για να ευνοήσει τον Χαν, επιδεικνύοντας την επιρροή του στρατού πίσω από κλειστές πόρτες.

Στα μάτια πολλών Πακιστανών και ξένων αναλυτών, η επιρροή του στρατού διαπερνά κάθε πτυχή της διακυβέρνησης. Ο Φαρούκ παρατηρεί ότι οι αρχηγοί του στρατού όχι μόνο διαδραμάτισαν κομβικούς ρόλους σε αποφάσεις που σχετίζονται με τη χρήση βίας εναντίον μαχητών και τρομοκρατικών ομάδων, αλλά έχουν επίσης ενεργήσει ως de facto διπλωμάτες. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κυριαρχία του στρατού στον καταναγκαστικό μηχανισμό του κράτους έχει γίνει ολοένα και πιο εμφανής, χωρίς να αφήνει καμία αμφιβολία για την εκτεταμένη επιρροή του.