Ο Μίλτος Τεντόγλου έχει απογειωθεί. Βαδίζει στον αέρα. Φτάνει στον ουρανό. Και προσγειώνεται στην άμμο. Ο πίνακας γράφει αριθμό από χρυσάφι: 8.52 μ. Ο ιπτάμενος Έλληνας βρίσκεται μόλις ένα άλμα από την κατάκτηση του μοναδικού τροπαίου που απουσιάζει από το πλούσιο παλμαρές του. Σε έξι χρόνια έχει κατακτήσει τα πάντα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Απομένει μόνο το τελευταίο άλμα του τελευταίου αθλητή. Του Τζαμαϊκανού Γουέιν Πίνοκ, ο οποίος είχε το χρυσό μετάλλιο στην τσέπη από το πρώτο άλμα μέχρι το έκτο και τελευταίο του Μίλτου, λίγα λεπτά προηγουμένως. Ο Μίλτος δεν φεύγει. Δεν στρέφει το πρόσωπο. Μένει κοντά στο σκάμμα. Χειροκροτεί την τελευταία προσπάθεια του Πίνοκ! Θα μπορούσε να τον ξεπεράσει και να του πάρει το χρυσό μετάλλιο που με τόσο κόπο αγκάλιασε. Και όμως… Ο Μίλτος χειροκροτεί τον αντίπαλο! Χρυσός ως αθλητής! Πλατινένιος ως χαρακτήρας!

Είδα ξανά και ξανά και ξανά το βίντεο. Προσπαθούσα να αντιληφθώ το μεγαλείο του. Δύσκολο πολύ. Είναι πολύ σπουδαίο να κατακτήσεις τα πάντα σε μερικά χρόνια. Το έχουν πετύχει πολλοί. Είναι εξαιρετικό όμως να μπορέσεις να κατακτήσεις τον απόλυτο σεβασμό. Και ο Μίλτος το κατάφερε.

Παράλληλα, όμως, πέτυχε και κάτι εξίσου σπουδαίο. Το παλληκάρι από τα Γρεβενά, με την μικρασιατική καταγωγή, σε μια στιγμή που κάποιοι καίνε την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη, έρχεται να της προσφέρει οξυγόνο. Την ώρα που κάποια κουστουμαρισμένα σκουπίδια μαυρίζουν τις ψυχές μας με την αθλιότητα, την ανικανότητα και την εγκληματική ανευθυνότητά τους, ο Air-Miltos χρυσώνει τις ψυχές μας.

Την ασυδοσία των αρμοδίων και την ανευθυνότητα του κράτους βίωσε και ο Μίλτος. Σε συνέντευξή του τον Αύγουστο του 2021, ο προπονητής του Γιώργος Πομάνσκι αποκαλύπτει την κρατική αθλιότητα: ««Δεν μας έχουν δώσει ούτε μια καραμέλα για να γίνει καλύτερος ο Μίλτος. Να ‘ναι καλά τα τρία μαγειρεία στην αγορά στην Καλαμάτα όπου πηγαίνουμε και παίρνουμε φαγητό. Είμαστε 5 άτομα και μένουμε σε 5 σημεία σε σπίτια στην Καλαμάτα. Περιμένω τα λεφτά να μου στείλουν για να πληρώσουμε μεθαύριο». Ένα προψεσινό βίντεο από την άφιξη του Τεντόγλου στο ξενοδοχείο μετά τον αγώνα, πιθανότατα λέει πολλά. Τον περίμεναν συγγενείς και φίλοι. Πρώτος, όμως, έσπευσε να τον προϋπαντήσει ο αρχηγός της ελληνικής αποστολής. Προτάσσει το χέρι για να τον συγχαρεί. Ο Μίλτος, όμως, τον προσπερνά με χαρακτηριστικό τρόπο και βυθίζεται στην αγκαλιά των δικών του.

Δεν είναι το μόνο παράδειγμα το οποίο εκθέτει την ελληνική Πολιτεία. Λίγες ώρες προηγουμένως, η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, που στα 39 της χρόνια κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, στέλνει ηχηρό το μήνυμα: «Μου φαίνεται απίστευτο ότι μπορώ να βαδίζω ανάμεσα σε αυτές τις κοπέλες ανάμεσα σε ολυμπιονίκες. Είμαι μία από αυτές, ανήκω στην ελίτ πλέον και είμαι περήφανη για αυτούς που με πιστεύετε και αυτούς που δεν με πιστεύουν, γιατί αυτοί μου δίνουν κίνητρο».

Μην αναρωτιέστε ποιους εννοεί. Το είχε βροντοφωνάξει η μητέρα της πέρσι τέτοια εποχή όταν η Αντιγόνη ανέβαινε στην κορυφή της Ευρώπης: «Είχαμε κάποτε ένα δήμαρχο στην πόλη μας, που από την τσέπη του πλήρωσε δυο ζευγάρια παπούτσια για να μπορέσει να προπονείται. Έκτοτε δεν είχε καμία άλλη βοήθεια από την πολιτεία». Η ίδια η Αντιγόνη σε συνέντευξή της εξομολογήθηκε πως αμέσως μετά την κατάκτηση της 8ης θέσης στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, θα της έκοβαν την ολυμπιακή υποτροφία λόγω της ηλικίας της! Σήμερα, όλοι αυτοί οι κουστουμαρισμένοι δεν θα κόρδωναν για το χάλκινο της Ελλάδας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα…

Από τη μια πλευρά θλίβεται η ψυχή μας να παρακολουθεί την Ελλάδα των τραγωδιών, στο Μάτι, στα Τέμπη, στην Αλεξανδρούπολη, στη Ρόδο, στην Πάρνηθα και τόσες άλλες. Από την άλλη, ένα σωρό παλληκάρια (Τεντόγλου, Στεφανίδου, Κορακάκη, Πετρούνιας, Καραλής, τα παιδιά του πόλο και του μπάσκετ και άλλοι) ρίχνουν άπλετο φως στις καρδιές μας.

Επιμένουν να μας θυμίζουν ποια είναι η πραγματική Ελλάδα που αγαπάμε! Η Ελλάδα που υπομένει. Η Ελλάδα που επιμένει. Η Ελλάδα που αντέχει. Η Ελλάδα που αενάως αναγεννάται από τις στάχτες. Σε μιαν εποχή που οι νέοι θαμπώνονται και παραπλανούνται από ασήμαντα πρότυπα, βάλτε αυτούς τους σπουδαίους νέους στα σχολεία. Στρέψτε την προσοχή τους προς αυτούς τους πραγματικά άριστους των αρίστων. Ζωντανή απόδειξη ότι η θέληση, το πείσμα και η σκληρή δουλειά κάνουν τα όνειρα πραγματικότητα. Τέτοια πρότυπα έχουν ανάγκη και η Ελλάδα και η Κύπρος! Όχι τιποτένιους influencers!!!

Για να υπάρχει ελπίδα…

Φιλελεύθερος