Ο Αλίεφ υποστηρίζει ότι το Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι έδαφος του Αζερμπαϊτζάν και ότι οι κάτοικοί του πρέπει να υποταχθούν στην κυριαρχία του, μια από τις πιο αυταρχικές δικτατορίες του κόσμου . Για πάρα πολύ καιρό, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναβάλλει τον ισχυρισμό της κυριαρχίας του Αλίεφ.

Μιλώντας στα Ηνωμένα Έθνη την περασμένη εβδομάδα, ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν μίλησε για τον λιμό, αναφέροντας τη δήλωση του Προέδρου Μπάιντεν , «Εάν οι γονείς δεν μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία». Ήταν ατυχές, αλλά χαρακτηριστικό του κυνισμού του, το ότι ο Μπλίνκεν αγνόησε τον λιμό που βρισκόταν σε εξέλιξη στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ που προκλήθηκε αποκλειστικά από τον παράνομο αποκλεισμό του Αζερμπαϊτζάν.

Δεν αγνοούν όλοι την κρίση. Στις 7 Αυγούστου 2023, ο Λουίς Μορένο Οκάμπο, ο πρώην εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, εξέδωσε γνώμη χαρακτηρίζοντας τη σκόπιμη πείνα των 120.000 Χριστιανών του Ναγκόρνο-Καραμπάχ ως πράξη γενοκτονίας .

Αντί να στέκονται στις αρχές, ο Μπάιντεν και ο Μπλίνκεν χρηματοδοτούν το Αζερμπαϊτζάν καθώς διαπράττει εθνοκάθαρση. Μια τέτοια χρηματοδότηση είναι παράνομη. Το Αζερμπαϊτζάν δεν πληροί τους όρους της παραίτησης από το άρθρο 907 του νόμου για την υποστήριξη της ελευθερίας για να επιτρέψει την αμερικανική βοήθεια λόγω των ανοιχτών εκκλήσεων του Προέδρου, Ιλχάμ Αλίγιεφ για στρατιωτική λύση, ούτε ο νόμος περί ανθρωπιστικών διαδρόμων βοήθειας επιτρέπει στις Ηνωμένες Πολιτείες να παρέχουν βοήθεια σε οποιαδήποτε χώρα παρεμβαίνει στην παροχή αμερικανικής βοήθειας σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή ή οντότητα. Ο παράνομος αποκλεισμός του διαδρόμου του Λατσίν από το Αζερμπαϊτζάν κάνει ακριβώς αυτό. Σε αντίθεση με το άρθρο 907, δεν υπάρχει παραίτηση .

Ο Αλίεφ υποστηρίζει ότι το Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι έδαφος του Αζερμπαϊτζάν και ότι οι κάτοικοί του πρέπει να υποταχθούν στην κυριαρχία του, μια από τις πιο αυταρχικές δικτατορίες του κόσμου . Για πάρα πολύ καιρό, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναβάλλει τον ισχυρισμό της κυριαρχίας του Αλίεφ. Η αναγνώριση από τις ΗΠΑ της κυριαρχίας του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ μετά την ανανέωση της ανεξαρτησίας του Αζερμπαϊτζάν δεν ήταν ποτέ ξεκάθαρη. Αντίθετα, η αναγνώριση της κυριαρχίας στην περιοχή εξαρτιόταν από τη συμφωνία του Αζερμπαϊτζάν για ειρηνική επίλυση της διαφοράς και εξισορρόπηση των αρχών της εδαφικής ακεραιότητας και της αυτοδιάθεσης. Ακόμα κι αν ο Μπλίνκεν εκφοβίσει τον Αρμένιο πρωθυπουργό, Νικόλ Πασινιάν, να αποκηρύξει τις αξιώσεις των Αρμενίων στην περιοχή, ο Πασινιάν δεν έχει ούτε το δικαίωμα ούτε τη δυνατότητα να χάσει τα νόμιμα δικαιώματα των κατοίκων για αυτοδιάθεση.

Ο Αλίεφ πιστεύει ότι είναι απόλυτος κυρίαρχος στην επικράτεια. Αυτό δείχνει το αίσθημα ατιμωρησίας του. Εάν οι Αρμένιοι του Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι πολίτες του Αζερμπαϊτζάν, όπως επιμένει, τότε η σκόπιμη ασιτία της κοινότητας υποδηλώνει παραλληλισμούς μεταξύ του Αλίεφ και του Ομάρ αλ-Μπασίρ, του πρώην δικτάτορα του Σουδάν, που στόχευσε για γενοκτονία τους κατοίκους του Νταρφούρ. Το ότι ήταν Σουδανοί πολίτες δεν σήμαινε ανοιχτή περίοδος για σφαγή. Το Σουδάν, όπως και το Αζερμπαϊτζάν, δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στο Καταστατικό της Ρώμης και, ως εκ τούτου, δεν υπάγεται στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Ωστόσο, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε ψήφισμα για την επέκταση της δικαιοδοσίας του ΔΠΔ στο Σουδάν για εγκλήματα στο Νταρφούρ, επιτρέποντας την απαγγελία κατηγορίας κατά του Μπασίρ.

Είναι απίθανο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να αντιμετωπίζει το Αζερμπαϊτζάν με τον ίδιο τρόπο. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και η Ρωσία ενδέχεται να θέσουν υπόλογο τον Αλίεφ, η Κίνα είναι μπαλαντέρ και το Ηνωμένο Βασίλειο θα ασκούσε βέτο λόγω της συνεργασίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων της BP με τον Αλίεφ. Ακόμα κι αν το Λονδίνο τηρούσε τις αρχές, το Αζερμπαϊτζάν θα αγόραζε τις ψήφους των μη μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας για να παρεμποδίσει οποιοδήποτε ψήφισμα.

Ωστόσο, υπάρχει ένας άλλος δρόμος προς την κατηγορία του Αλίεφ, καθώς το Αζερμπαϊτζάν έχει επικυρώσει τη Σύμβαση κατά της Γενοκτονίας .

Για πάρα πολύ καιρό, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πίστευε, ότι η ισορροπία είναι το κλειδί για την επιτυχημένη διπλωματία. Αυτό είναι λάθος, καθώς ο Αλίεφ ποντάρει μόνο σε πιο ακραίες θέσεις, υπολογίζοντας, ότι ο Μπλίνκεν θα τον συναντήσει απλώς στη μέση. Το τελευταίο παράδειγμα είναι τα επιχειρήματα που εξέφρασε χθες το Αζερμπαϊτζάν, ότι η Αρμενία ευθύνεται για την πείνα στο Αρτσάχ. Αυτό μοιάζει με έναν δικαστή που δικάζει με ευμένεια ένα παιδί που δολοφονεί τους γονείς του επειδή είναι ορφανό.

Είναι καιρός η USAID να στείλει φορτηγά με αμερικανική σημαία στον διάδρομο του Λατσίν υπό την παρατήρηση Αμερικανών διπλωματών που σταθμεύουν τόσο στην Αρμενία όσο και στο Αζερμπαϊτζάν. Εάν το Αζερμπαϊτζάν εμποδίζει την κίνηση των διπλωματών, είναι καιρός να στείλει τον πρεσβευτή του στο σπίτι. Εάν αρνηθεί να επιτρέψει τη ροή των προμηθειών βοήθειας ή, χειρότερα, απειλήσει να σκοτώσει δυτικούς παρατηρητές όπως έκανε πρόσφατα ο πρεσβευτής του Αζερμπαϊτζάν στις Βρυξέλλες , τότε είναι καιρός για κυρώσεις. Δεν λείπουν οι επιλογές. Ο Μπάιντεν μπορεί να θέσει τέλος στην παραίτηση από το άρθρο 907, να επιβάλει τον νόμο περί ανθρωπιστικής βοήθειας για τους διαδρόμους, να ορίσει βάσει του νόμου Μαγκνίτσκι και ακόμα και να υποστηρίξει το κατηγορητήριο του Αλίεφ βάσει της Σύμβασης για τη Γενοκτονία.

Οι Αφρικανοί έχουν δίκιο να υποστηρίζουν ότι η σχεδόν αποκλειστική κατηγορία των Αφρικανών από διεθνή δικαστήρια και δικαστήρια είναι ανάρμοστη αν όχι ρατσιστική. Ο Μπασίρ εξακολουθεί να είναι φυγάς, αλλά ο Τσαρλς Τέιλορ της Λιβερίας θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει έναν συγκάτοικο. Ο Αλίεφ θα μπορούσε να είναι ακριβώς αυτός ο άνθρωπος.

ΠΗΓΗ: AEI.org