Μήπως γίνεται εκδήλωση χωρίς να αγγίξουμε την πραγματική μας πληγή;

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Αναμφίβολα το φασιστικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου ήταν αυτό που έβγαλε την πρόσκληση για την 20ή Ιουλίου. Αν δεν υπήρχε η 15η Ιουλίου, δεν θα υπήρχε και η 20ή Ιουλίου.

Η 20ή Ιουλίου 1974 είναι η μέρα που εισέβαλε στην Κύπρο η Τουρκία. Εσείς μπορεί να μην τη λέτε εισβολή. Μπορεί να λέτε άσκησε τα εγγυητικά της δικαιώματα. Μπορεί να λέτε και ότι ήρθε να αποκαταστήσει το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας που διασαλεύθηκε. Ό,τι και να λέτε, ας λέτε. Σε τελική ανάλυση, αυτή είναι μια εισβολή. Και μετατράπηκε σε πλήρη κατοχή με τον πληθυσμό που μεταφέρθηκε αργότερα. Δεν έχει άλλη εξήγηση αυτό. Όλα αυτά έγιναν με τη στήριξη της Αμερικής και της Αγγλίας. Άλλωστε, αυτός ήταν ο ουσιαστικός τους στόχος από τη δεκαετία του 1950. Να μοιράσουν το νησί. Να χωρίσουν τις δύο κοινότητες τη μια από την άλλη. Ολοκλήρωσαν με ένα πολύ πονηρό σχέδιο το 1974 την επιχείρηση που άρχισαν το 1963. Και αφού πέτυχαν, δεν άγγιξαν ποτέ ξανά το στάτους κβο από εκείνο το σημείο και μετά. Απλώς έκαναν πως το άγγιζαν για να μας ξεγελάσουν. Αλλά δεν το άγγιξαν. Διάβασα και γέλασα αυτά που είπε τις προάλλες η πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Κύπρο, Τζούλι Φίσερ. Τι λέει η κυρία Φίσερ; «Δεν πρέπει να αναβληθεί περισσότερο η επανένωση της Κύπρου». Έτσι; Ε, δεν είμαστε εμείς που την αναβάλλουμε. Εσείς είστε. Πες το αυτό στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, όχι σε εμάς. Μπορείτε να ακούσετε μπόλικα παρόμοια λόγια με αυτά τις Φίσερ και από Άγγλους αξιωματούχους. Γελώ και όταν μιλούν αυτοί.

Αναμφίβολα το φασιστικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου ήταν αυτό που έβγαλε την πρόσκληση για την 20ή Ιουλίου. Αν δεν υπήρχε η 15η Ιουλίου, δεν θα υπήρχε και η 20ή Ιουλίου. Η Τουρκία άρπαξε την ευκαιρία. Έκανε απόβαση στην Κύπρο παίρνοντας την έγκριση και της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό που σκεφτόταν η Σοβιετική Ένωση πιο πολύ όταν έδιδε την έγκριση ήταν τα κομουνιστικά κόμματα στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Αυτά τα κόμματα ήταν άνευ όρων στενά συνδεδεμένα μαζί της. Χάρη σε αυτά μπορούσε να ασκεί επιρροή σε αυτές τις χώρες. Υπολόγισαν καλά ότι με τη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας θα κατέρρεε το φασιστικό καθεστώς στην Ελλάδα και έτσι τα κομουνιστικά κόμματα θα απαλλάσσονταν από την καταπίεση. Έτσι, στήριξαν τη στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας, η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί επιχείρηση του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία δεν τήρησε την υπόσχεση που έδωσε. Δεν έφυγε από το νησί μετά την επιχείρηση. Διήρκεσαν πολύ οι διακοπές της «Αϊσέ». Η «Αϊσέ» μετέφερε εδώ όλους τους συγγενείς, τους φίλους και τους γείτονές της. Διανεμήθηκαν σε αυτούς οι ελληνοκυπριακές περιουσίες που έτυχαν σφετερισμού με τη βία των όπλων. Και τους τις έγραψαν με ψεύτικους τίτλους ιδιοκτησίας. Άλλαξαν τα ονόματα των χωριών. Μετά τη στρατιωτική επιχείρηση, άρχισε μια επιχείρηση «εκτουρκισμού» στις κατεχόμενες περιοχές. Και τώρα έθεσαν σε ισχύ την επιχείρηση «εξισλαμισμού».

Πέρασαν 49 χρόνια. Η Κύπρος δεν ανέκαμψε ξανά. Δεν μπόρεσε να ενωθεί ξανά. Έμεινε σκισμένος ο χάρτης που σκίστηκε το 1974. Δεν μπόρεσε να ραφτεί ξανά. Δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι για τη λύση στην Κύπρο και οι αριστερές κυβερνήσεις, όχι μόνο οι εθνικιστικές κυβερνήσεις. Ο χρόνος πέρασε με τη συνήθεια όλων στο στάτους κβο. Όπως οι Τουρκοκύπριοι δεν μπόρεσαν να σηκώσουν κεφάλι κατά του «απελευθερωτή» τους, έτσι και οι Ελληνοκύπριοι, οι οποίοι στερούνταν αποτελεσματικής διεθνούς στήριξης, δεν μπόρεσαν να καταδείξουν παρουσία κατά του κατακτητή.

Κατά την 49η επέτειο της 20ής Ιουλίου, πάλι θα γίνουν τελετές και κάποιες εκδηλώσεις. Στον νότο θα κάνουν εκδηλώσεις το ΕΛΑΜ και μερικές φιλειρηνικές οργανώσεις. Διάβασα τα ανακοινωθέντα σε σχέση με την κινητοποίηση που θα κάνουν δικοινοτικές φιλειρηνικές οργανώσεις. Δεν είναι κινητοποίηση κατά της κατοχής. Είναι κινητοποίηση κατά του ΕΛΑΜ. Τι λένε στο ανακοινωθέν τους: «Θα είμαστε εκεί και θα οργανώσουμε πορεία ειρήνης την ίδια ώρα και μέρα κατά της πορείας του φασιστικού και βάρβαρου ΕΛΑΜ, το οποίο προσβάλλει τους Τουρκοκύπριους. Θα δείξουμε ότι όλοι είμαστε Κύπριοι και δεν θα μπορέσουν να μας επιβάλουν τη βαρβαρότητα και τον διαχωρισμό. Ελάτε μαζί μας στην πορεία, να γίνουμε δυνατοί μαζί».

Ποιου μυαλού έργο είναι η μετατροπή της 20ή Ιουλίου σε ζήτημα ΕΛΑΜ; Αν θα γίνει κάποια εκδήλωση, πρέπει να γίνει ενάντια στην 15η Ιουλίου και την 20ή Ιουλίου, στο φασιστικό πραξικόπημα και την εισβολή. Μόνο εκδήλωση κενού περιεχομένου είναι μια εκδήλωση που δεν γίνεται ενάντια στην κατοχή μια μέρα όπως η 20ή Ιουλίου. Δεν αναφέρονται καθόλου στην εισβολή και στην κατοχή εκείνοι που διοργανώνουν την εκδήλωση. Όμως, μήπως δεν είναι αυτή η πραγματική μας πληγή;