Ο θυμόσοφος λαός μας συνηθίζει να λέει προειδοποιητικά ”πίσω έχει η αχλάδα την ουρά” για εκείνους που καταλήγουν στη συναγωγή πρόωρων συμπερασμάτων. Όμως σπάνια συνηθίζει να ακούει ο ίδιος τον εαυτό του, έστω και δια των πολιτικών εκπροσώπων του.

  Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι για πολλοστή φορά βιάστηκαν να ερμηνεύσουν κάποιοι ως διάθεση καλής θέλησης της Τουρκίας προς την Ελλάδα (στο μεταναστευτικό) την κίνηση της τουρκικής στρατοχωροφυλακής να μεταφέρει σε τακτά διαστήματα παράτυπους μετανάστες που βρίσκονταν σε τουρκική νησίδα στον Έβρο ή παρέπλεαν με το αλιευτικό πλοίο των διακινητών τους σε ελληνικά νησιά του Βορείου Αιγαίου.

 ”Χθες” οι Τούρκοι στρατοχωροφύλακες το έκαναν — σε συνεργασία με άνδρες της συνοριοφυλακής της FRONTEX και της δικής μας ΕΜΑΚ — για 110 και 145 μετανάστες που βρήκαν ”καταφύγιο” κοντά στα Μαράσια Έβρου.

 ”Σήμερα” για 14 (από Υεμένη, Σουδάν, Ερυθραία), η διάσωση και μεταφορά των οποίων από την τουρκική νησίδα στην οποία κατέφυγαν στο Γραφείο Μετανάστευσης Αϊβατζίκ, πανηγυρίστηκε δεόντως (διαστρεβλωμένη) από τον… φιλάνθρωπο γείτονα δια του πρακτορείου Anadolu (”Η Τουρκία σώζει […] μετανάστες που απωθήθηκαν”  από την Ελλάδα)…

 Πανηγυρίστηκε δεόντως και η διάσωση άλλων 41 παράτυπων μεταναστών οι οποίοι κρύβονταν σε φορτηγό στη Μούγλα της Τουρκίας, δύο από τους οποίους ήταν διακινητές, και συμμετείχαν  στο λαθρεμπόριο μεταναστών μέσω Τουρκίας με προορισμό την Ελλάδα.

 Με τα ενδεικτικά αυτά δεδομένα, γίνεται εμφανές ότι η διπρόσωπη τουρκική ηγεσία — που ξεγελά (πλην μιας μερίδας διεθνών Μέσων) και αφελείς πολιτικούς της ημεδαπής οι οποίοι υιοθετούν το ψευδεπίγραφο αφήγημα περί ”ελληνοτουρκικής φιλίας” — αξιοποιεί την αρνητική εικόνα της χώρας μας (μετά το ναυάγιο του δουλεμπορικού στο νότιο Ιόνιο, ανοιχτά της Πύλου) προβάλλοντας τον εαυτό της ως υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κατατρεγμένων  μουσουλμάνων στον κόσμο.

   Φευ! Ουδέν ψευδέστερον αυτού, γιατί Τουρκία — όχι μόνο δεν είναι ”ανθρωπίστρια” και ”αλληλέγγυα” — αλλά κινείται επί σκοπού διαχρονικά, όπως αποδεικνύει η ιστορική της πορεία, προς επίρρωση των λεγομένων του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή περί της δολιότητάς της (”η Τουρκία δεν έχει ιστορία αλλά ποινικό μητρώο”).

 Με άλλα λόγια, πίσω απ’ την καμουφλαρισμένη ως αλληλέγγυα συμπεριφορά της (την οποία διάνθισε με έπαρση ο Πρόεδρός της Ταγίπ Ερντογάν στην επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων) κρύβεται η στρατηγική επιδίωξή της να ασκήσει πίεση στην ελληνική πλευρά — για διαμόρφωση πλαισίου διχοτόμησης του Αιγαίου.

 Πλαισίου που θα το μοιράζει στα δύο δια του ελέγχου έρευνας και διάσωσης ανατολικότερα του 25ου Μεσημβρινού, την εκτεταμένη θαλάσσια ζώνη του οποίου υπερασπίζεται ως τώρα με επιτυχία το κατασυκοφαντημένο από την Τουρκία και εγχώριους ”φιλομετανάστες” (βλ. ακτιβιστές-ΚΕΕΡΦΑ-ΣΥΡΙΖΑ) Ελληνικό Λιμενικό.

  Κι αυτός ο λιθοβολισμός των Ελληνικών Αρχών εκ των έσω είναι ο πιο τραυματικός, γιατί ενισχύει τις αιτιάσεις της Τουρκίας ότι ”Η Ελλάδα παραβιάζει τις ανθρωπιστικές αξίες και το διεθνές δίκαιο θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές ευάλωτων μεταναστών, συμπεριλαμβανομένων και γυναικόπαιδων”.

 Αιτιάσεις που, όπως προείπα, οφείλονται στη σφοδρή επιθυμία της να πετύχει αναθεώρηση των βορειοανατολικών και ανατολικών ελληνοτουρκικών συνόρων  δια της νομιμοποίησης της παράνομης τουρκικής συνοριογραμμής που εκτείνεται από το Δέλτα του Έβρου, περνάει στην ενδιάμεση της Θάσου-Σαμοθράκης θαλάσσια περιοχή και την άλλη μεταξύ Λήμνου-Αγίου Όρους, για να κατέβει στις θάλασσες της Μυκόνου, Αστυπάλαιας, Καρπάθου, Ρόδου, Μεγίστης-Καστελόριζου, μέχρι να καταλήξει στην κατεχόμενη Κύπρο και μέσω της Αμμοχώστου στην νότια ακτή της Τουρκίας (σύνορα με Συρία), στο σημερινό Ισκεντερούν.

 Τον έλεγχο αυτών των περιοχών του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου θέλει να υφαρπάξει από την Ελλάδα ο βουλιμικός γείτονας εξ Ανατολών μας. Γι’ αυτό και τον βλέπουμε όλο και πιο συχνά να θέλει να θολώσει τα νερά της επιδίωξής του παριστάνοντας τον… ναυαγοσώστη στο πλευρό πολεμικών πλοίων του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις αποκοπής της παράνομης διακίνησης και μετανάστευσης στο Αιγαίο [βλ. επιστράτευση προ ημερών του TCSG GUVEN (SG702) της τουρκικής Ακτοφυλακής για τον λόγο αυτό].

  Σημειωτέον ότι για το όλο πακέτο της ”αλληλέγγυας” προς τους μετανάστες χώρας η οποία διεκδικεί τον έλεγχο έρευνας και διάσωσης στο μισό Αιγαίο, η Τουρκία  — πέρα από τη συγκρότηση της Τουρκικής Διοίκησης Ασφάλειας Ακτών — έχει στη διάθεσή της ”ετοιμοπόλεμες” κορβέτες και πλοία πολλαπλών αποστολών, αεροσκάφη, ελικόπτερα, UAV και κινητά ραντάρ, τα οποία ενεργοποιεί επιχειρησιακά το στρατιωτικό και πολιτικό  προσωπικό της που φτάνει συνολικά τις 6.500 υπηρετούντες σε 7 Διοικήσεις με έδρα δικές μας ”Χαμένες Πατρίδες”.

  ”Πατρίδες” του Ευξείνου Πόντου (με έδρα τη Σαμψούντα), του Μαρμαρά και των Στενών του Ελλησπόντου (με έδρα την Κωνσταντινούπολη), των δυτικών μικρασιατικών παραλίων (διοίκηση περιοχής Αιγαίου με έδρα τη Σμύρνη) και της περιοχής της Μεσογείου (συμπεριλαμβανομένης της θαλάσσιας περιοχής ΝΑ της Ρω) με έδρα τη Μερσίνα, ενώ προστίθενται σ’ αυτές τις άλλες τρεις τουρκικές διοικήσεις:

 Η Διοίκηση εκπαίδευσης με έδρα την Αττάλεια [αρχαιοελληνική Παμφυλία], η Διοίκηση κέντρου εφοδιασμού με έδρα την Κωνσταντινούπολη [αιώνια Πόλη των Ελλήνων] και η Διοίκηση ανεφοδιασμού ασφάλειας ακτών με έδρα τη Σμύρνη”, ιστορικό σύμβολο της Ρωμιοσύνης, του Μικρασιατικού Ελληνισμού.

   Με δεδομένα αυτά και άλλα πολλά, δεν δικαιολογούνται δικές μας τυχόν ψευδαισθήσεις για τις προθέσεις της Τουρκίας, αλλά και της στάσης της Αμερικής απέναντί της. Της Αμερικής η οποία — αν και έχει συγκρουσιακή σχέση μαζί της λόγω και των αντιρρήσεων που εγείρει η Τουρκία στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ επικαλούμενη ανησυχίες για την ασφάλειά της — εξακολουθεί να τη ”χαϊδεύει” προκειμένου να την κρατήσει στη Συμμαχία.

 Το κακό είναι ότι οι ΗΠΑ, στην προσπάθειά τους να την εξευμενίσουν και να την αποσπάσουν απ’ την αγκαλιά της Ρωσίας,  προωθούν ελληνοτουρκικές συνομιλίες με ασύμφορα τουρκικά προαπαιτούμενα για την Κύπρο και μας (πρόταση-λύση για διχοτόμηση στο Κυπριακό, αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας στην Ελλάδα, αίτημα για αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου και ενεργοποίηση της απειλής του casus belli προ του ενδεχομένου επέκτασης των θαλασσίων συνόρων μας στα 12νμ ).

  Προειδοποιητικό καμπανάκι απόρριψης εκ μέρους μας αυτού του τελευταίου (του δικαιώματος, δηλαδή, επέκτασης των ΕΧΥ σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας [UNCLOS 1982, Συνθήκη του Μοντέγκο Μπέι] αποτελεί η επιλογή ως ΥΠΕΞ του στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού Γιώργου Γεραπετρίτη (με υφυπουργό την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, πρέσβειρα μέχρι τώρα της Ελλάδας στις ΗΠΑ).

   Η επιλογή του γνωστού για τις… επιτελικές ”αρρυθμίες” του πολιτικού, ο οποίος — με μια δήλωσή του το ’20 (”Τα εθνικά χωρικά ύδατα σήμερα είναι προσδιορισμένα στα 6 νμ”: ο.ε.δ: ”ξεχάστε την επέκταση στα 12), έδωσε το στίγμα του… ”μινιμαλιστή” τύπου Χρήστου Ροζάκη.

   Μινιμαλιστή με ”κατευναστικές” αντιλήψεις, αν θυμηθούμε τις ατυχείς δηλώσεις του (την ίδια χρονιά) κατά την εποχή παραβίασης της ελληνικής ΑΟΖ απο το Oruc Reis 7 μίλια απ’ το Καστελόριζο (σ.σ: απέδωσε στις ”κακές καιρικές συνθήκες” την πρώτη έξοδό του στο Αιγαίο)…

   Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι και ο προκάτοχός του Νίκος Δένδιας (νυν ΥΠΑΜ) δεν έδωσε δείγμα απεμπόλησης των αναφαίρετων δικαιωμάτων μας (βλ. δήλωσή του στο Arab News, την Άνοιξη του ’21: ”[…] Χρειαζόμαστε 10 με 20 χρόνια για να βρούμε και να εκμεταλλευτούμε στον βυθό της Μεσογείου αέριο και πετρέλαιο… Οικονομικά δεν οραματίζομαι την Ελλάδα ως  χώρα παραγωγής πετρελαίου…”). Ο.ε.δ: ”θα αφήσουμε ανεκμετάλλευτο τον φυσικό πλούτο του Αιγαίου, για να μην προκαλέσουν την Τουρκία”…

  Αλλά αυτά ανήκουν στο κυβερνητικό παρελθόν της πρώτης τετραετίας, θα μου πείτε, και τώρα — στην αρχή της δεύτερης — δεν επιτρέπονται ανήσυχες σκέψεις, πολύ περισσότερο όταν — στην Εξωτερική πολιτική — ο πρωθυπουργός απάντησε στις απειλές του Ταγίπ Ερντογάν με εξοπλιστικά προγράμματα και αμυντικές συμφωνίες…

  Δεν θέλω να προκαταλάβω κάτι αρνητικό — μέρες γιορτής και μεταρρυθμιστικής προσδοκίας — σκιάζοντας το πανηγυρικό κλίμα για το 40,55%  των ψηφοφόρων μετά τη σαρωτική νίκη και ανανέωση της κυβερνητικής θητείας της Νέας Δημοκρατίας.

  Απλά, μαζί με τις ευχές μου για ψυχικό σθένος και καλή νέα πορεία διακυβέρνησης στους νικητές, θα ήθελα — με αφορμή την τελευταία δήλωση Γεραπετρίτη ”Η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι πολιτική αρχών που στηρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο” —  να υπενθυμίσω στον νέο ΥΠΕΞ μας πως  η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι ταγμένη να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον. 

   Και το εθνικό συμφέρον μας απαιτεί να μη θυσιαστεί κανένα κεκτημένο ή ανεκπλήρωτο δικαίωμα της Ελλάδας που στηρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο, όπως η επέκταση των χωρικών της υδάτων από 6 στα 12 ναυτικά μίλια…

Κρινιώ Καλογερίδου