Ένας ξεχωριστός άνθρωπος, αξιαγάπητος συναγωνιστής και φίλος ο Σωκράτης Μήλος, που στις 22 Ιουλίου 2022 άρχισε το ταξίδι για την ουράνια βασιλεία. Γεννήθηκε το 1955 και μεγάλωσε στη Δεβιτσιάνη της Βορείου Ηπείρου, σε αγαθή οικογένεια.  Γαλουχήθηκε με τα Ελληνικά Ιδεώδη. Ορφάνεψε στα εννιά του χρόνια και ήταν ο τρίτος από τα πέντε παιδιά του Κώστα και της Κούλας. Στις 15 Απριλίου 1974, στο άνθος της ηλικίας και των ωραίων ονείρων για το μέλλον του, τον αρπάξαν τα όργανα της αλβανικής ασφάλειας και μετά από απάνθρωπα πολύμηνα αμολόγητα βασανιστήρια, μαζί με άλλους δύο συναγωνιστές, τον καταδίκασαν ως Έλληνα με εγκλεισμό στα ψυχιατρεία – τρελοκομεία της Αλβανίας του Ενβέρ Χότζια. Υπόφερε πολλά στα ψυχιατρεία εξοντώσεως του αλβανικού σοσιαλιστικού παραδείσου^. δεν λύγισε και ο «τρελός» ούτε στιγμή δεν αρνήθηκε την ελληνική του καταγωγή.

Αγαπητέ φίλε Σωκράτη, αν μπορούσες ν` ανοίξεις τα μάτια, θα πλημύριζε η ψυχή σου από ευτυχία, γιατί θα δεις γύρω σου τα αγαπημένα σου πρόσωπα που σε ξεπροβοδίζουνε στην τελευταία σου κατοικία. Όχι στην Αλβανία, στα χώματα εκείνα που βασανίστηκες και προδόθηκες, αλλά εδώ στην αγαπημένη σου Μάνα Ελλάδα. Είναι δίπλα σου δακρυσμένοι και με πολύ πόνο, αλλά με το κεφάλι ψηλά τα αδέρφια σου Βαγγέλης, Νικόλας, Κωνσταντίνα, τα ανίψια σου…

Αλλά είναι και κάποιοι άλλοι, έστω και από  μακριά στέκονται δίπλα σου και έχουν μεγάλη θλίψη στην καρδιά τους.

Θυμάμαι Κάτη (έτσι σε φωνάζαμε)  την συνάντηση μας, όταν σε πήραμε από το ψυχιατρείο της Αυλώνας το 1993. Πετούσες, έλαμπαν από δάκρια χαράς τα πονεμένα σου μάτια. Μου είπες τότε: «Α τώρα Κώτσα (Έτσι με φώναζαν στο χωριό) ας πεθάνω οπότε θέλει ο θεός, θα πεθάνω χαρούμενος. Θα πεθάνω στην Ελλάδα…».

Σωκράτη, σήμερα μου έγραψε ο αδερφός σου Νίκος: «Ο αδελφός μας και παιδικός σας φίλος Σωκράτης σήμερα (22/7/2022)  στις 12 έφυγε για τον κόσμο των αγγέλων…..!

Η εξόδιος ακολουθία έγινε στη Λειβαδιά όπου εκεί έμενε τα τελευταία 10 χρόνια….

Σε αυτό το Ίδρυμα είχε την τέλεια μεταχείριση και αυτός και εμείς αισθανόμασταν ήσυχοι….

Πάντα με το  φαρδύ χαμόγελο του μας περίμενε και έχει βελτιωθεί πολύ η ψυχική του κατάσταση…!

Και σας ευχαριστώ για την πρωτοβουλία που μας βοήθησες όταν τον φέραμε στην Ελλάδα……..».

ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ, «ΤΡΕΛΕ» ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ, ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ, Ο ΠΟΙΟ ΑΜΟΛΥΝΤΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΙΚΟΥΣ, ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ, ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ «ΠΟΤΙΣΑΝ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ». ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ ΟΤΙ «Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΧΑΜΕΝΟΣ» ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΘΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ΜΕ ΑΙΜΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ, Πως Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΙΚΑ  ΚΑΙ Ο  ΗΠΕΙΡΩΤΗΣ ΕΙΔΙΚΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ.

ΩΡΑ ΚΑΛΗ ΣΩΚΡΑΤΗ!

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΣΟΥ!

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΦΙΛΕ ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΗΛΟ! 

Ο παιδικός σου φίλος,

Κώστας Κυριακού

Αθήνα, 23/07/2022

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ 48 ΧΡΟΝΙΑ (15/04/1974 – 22/07/2022) ΘΥΣΙΑΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ

1. Μια Μαρτυρία του συγχωριανού μου Γιάννη Κονίνη (έχε το παρατσούκλι Ζέκιο), ο οποίος στη δεκαετία του 1970 ήταν στο ίδιο ψυχιατρείο με τον εχθρό του λαού Σωκράτη Μήλο.

Ολίγο καιρό μετά την αποφυλάκισή μου από το Σπατς (16 Νοεμβρίου 1982), μου είπε ο (Ζέκιος),.

«Κώτσα εγώ πέρασα καλά, με προστάτευε ο Κάτης (Σωκράτης).

Έβαζε όλους τους άλλους Αλβανούς που ήμασταν στην ίδια πτέρυγα στη σειρά όρθιους και τους φώναζε να μην κουνιόνται και μετά τους έβαζε να παρελάσουν. Τους έλεγε ότι περιμένουν να έρθει ο Βασιλιάς της Ελλάδας ο Κωνσταντίνος. Τον φοβούνταν όλοι,….. ήταν ο εκπρόσωπος της Ελλάδας…..».

2. (Απόσπασμα από το βιβλίο «Ελεύθερος Φυλακισμένος», εκδώσεις «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ» Αθήνα 1997, Σελ. 232, 233)

          Οκτώβριος 1993. Σχεδόν όλη η Αλβανία ήρθε στην Ελλάδα, Ο παλιός μου φίλος Σωκράτης Μήλος ακόμα «θεραπεύονταν» στα τρελοκομεία της Αλβανίας. Πέρασαν 20 χρόνια από τότε που οι κομμουνιστές τον έβαλαν στα ψυχιατρεία για να τον «γιατρέψουν». Τώρα ο Σωκράτης έπρεπε να «μετακόμιζε» από το τρελοκομείο της Αλβανίας, σε κάποιο τρελοκομείο της Ελλάδας. Η Μάνα του, από καιρό του είχε εξασφαλίσει το διαβατήριο, αλλά δεν μπορούσε να πάρει βίζα. Με δάκρυα στα μάτια, μου είπε ότι δεν την χωράει ο τόπος, ότι δεν μπορεί να τον νιώθει στην Αυλώνα και θέλει να τον πάρει στην Ελλάδα, μόνο έτσι  θα πεθάνει ήσυχα. Πήρα το διαβατήριο και πήγα στο Προξενείο. Συγκινημένος, τους εξηγώ το ποιος ήταν ο Σωκράτης. Περίμενα να συγκινιόνταν, να συγκινιόνταν οι διπλωμάτες από αυτή την τραγωδία. Αυτοί γέλασαν και φώναξαν και τους άλλους, λέγοντας: «Ελάτε να δείτε μια φάτσα τρελού».

Πήρα τη βίζα. Μια μέρα μαζί με τα αδέλφια του Σωκράτη, τον Βαγγέλη και τον Νίκο, φέραμε τον Σωκράτη στην αγαπημένη του Ελλάδα. Όταν φθάσαμε στην Κακαβιά και είδε την γαλανόλευκη αυτή «η φάτσα τρελού», δάκρυσε και μου είπε:

«Μου είχες πει ότι θα με φέρεις στην Ελλάδα και κράτησες το λόγο σου, τώρα θα πάμε να παίξουμε στον ΠΑΟ, μαζί με τον Δομάζο. Αν με γυρίσουν πίσω, εγώ δεν πάω πάλι στην Αυλώνα, θα πεθάνω εδώ».

Εδώ θα πεθάνει! Ο Σωκράτης, τώρα είναι στην Ελλάδα.

3. (Αποσπάσματα από σελίδες του βιβλίου «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ», εκδώσεις ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ, Θεσσαλονίκη 2017, Σελίδες: 53 – 61 137-139)

ΚΕΦ. ΤΕΤΑΡΤΟ: Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΝ – ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

[…….]

Μέ τό φίλο τόν Σωκράτη ἤμασταν ὅπως πάντα, κολλητοί καί ἀχώρι-

στοι. Ὅ,τι κουβέντες κάναμε περί φυγῆς στήν Ἑλλάδα, ὁ Σωκράτης τά

ἐκμυστηρευόταν στόν κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο συγχωριανό μας,

στόν Ἀριστοτέλη Ξέρα ἤ Ρίστο, ὅπως τόν φώναζε ὅλο τό χωριό. Τότε

ὁ Ἀριστοτέλης ἦταν φοιτητής στό τμῆμα τῶν Μαθηματικῶν τοῦ Πα-

νεπιστημίου Ἀργυροκάστρου καί εἶχε ἄλλα σχέδια, πιό ἐπαναστατικά

ἀπό αὐτά πού εἴχαμε ἐμεῖς. Στήν ψυχή αὐτοῦ τοῦ ἁγνοῦ καί ἀνήσυχου

νέου ὑπῆρχε θέση γιά μία μεγάλη ἰδέα. Αὐτή φαινόταν ἰδέα ἐπικίνδυ-

νη, καί ἦταν ἐπικίνδυνη στήν πραγματικότητα, ὅπως ὅλες οἱ μεγάλες

ἰδέες.

Τήν Ἄνοιξη τοῦ 1974 ἔπιασε καί ἐμένα καί μοῦ φανέρωσε τά ὄνειρά του. Ὁ Σωκράτης εἶχε συμφωνήσει μέ τίς πρωτοβουλίες καί τά ἐπαναστατικά σχέδια, πού τοῦ ἀποκάλυψε ὁ Ἀριστοτέλης. Ἀναλυτικά ὁ Τέλης μοῦ εἶπε:

«Νά φτιάξουμε μία ὀργάνωση μέ πυρῆνες σέ σχῆμα πυραμίδας καί νά δράσουμε ἐναντίον τοῦ καθεστῶτος τοῦ Ἐνβέρ Χότζια μέ προκηρύξεις. Τίς προκηρύξεις θά τίς διασκορπίσουμε στό χωριό μας καί ἐκτός τῶν ἄλλων πού θά προπαγανδίζουμε, θά κάνουμε ἔκκληση γιά νά ξεσηκωθεῖ ὁ λαός σέ γενική ἐπανάσταση μέ σκοπό την πτώση τῆς δικτατορίας τῶν κομμουνιστῶν».

[………]

Ἀγκαλιαστήκαμε καί ὁρκιστήκαμε, πώς: «Ὅ,τι καί νά συμβεῖ ποτέ δέν θά προδώσουμε ὁ ἕνας τόν ἄλ-λον».

Ἐμεῖς οἱ τρεῖς φίλοι ἀπό αὐτή τήν περίοδο ζήσαμε περισσότερες ἀπό μία ζωή καί συνεπῶς ἔπρεπε νά πεθαίναμε περισσότερες ἀπό μία φορά.

Ὁ Ἀριστοτέλης καί ὁ Σωκράτης περίπου ἀπό τά τέλη Μαρτίου με ἀρχές Ἀπριλίου τοῦ 1974 σχεδόν κάθε μέρα σκόρπιζαν προκηρύξεις στήν πλατεία τοῦ χωριοῦ καί σέ διάφορα ἄλλα σημεία. Οἱ προκηρύξεις ἦταν ἁπλές, γραμμένες μέ τό χέρι σέ χαρτάκια ἀπό μπλοκάκι καί ἔγραφαν ὅτι: «Ὁ Ἐνβέρ Χότζια εἶναι γομάρι, εἶναι ὁ κόκκινος Χίτλερ, ξεσηκώσου λαέ νά γκρεμίσουμε τήν τυραννία, ἐμεῖς εἴμαστε Ἕλληνες. Οἱ κομμουνιστές Ἀλβανοί, μᾶς πῆραν κάθε δικαίωμα, ζοῦμε σάν σκλάβοι» καί ἄλλα τέτοια παρόμοια.

Κάθε τόσο ὁ Ἀριστοτέλης μέ ἐνημέρωνε. Τά μάτια του ἔλαμπαν ἀπό χαρά

καί αἰσιοδοξία.

Στήν Ἀσφάλεια Ἀργυροκάστρου καί στά Τίρανα σήμανε συναγερμός. Ξεσηκώθηκαν ὅλα τά ὄργανα τοῦ κόμματος τῆς Περιφέρειας Ἀργυροκάστρου, ἀκόμα καί ὅλης τῆς Ἀλβανίας.

[…..] Ἕνας τέτοιος χαφιές (στό ἐπάγγελμα ὁδηγός), κυνηγώντας τόν Σωκράτη τόν εἶδε σέ ποιό σπίτι μπῆκε. Ὡς ἀποτέλεσμα στίς 15/4/1974 τά ὄργανα τῆς ἀσφάλειας συλλαμβάνουν τόν Σωκράτη καί τήν αὔριο, στίς 16 συλλαμβάνουν τόν Ἀριστοτέλη. [……].

Τόν Σωκράτη, οἱ δήμιοι ἀπό τίς πρῶτες στιγμές πού τόν συνέλαβαν, σάν σκύλοι τοῦ ρίχτηκαν ἐπάνω του καί τόν μεσόκοψαν. Ὁ φίλος ἔπαθε ψυχικό κλονισμό. […….].

Ἡ Σιγκουρίμι, ἀφοῦ πλέον τά ἤξερε ὅλα, στίς 6/5/1974 μέ συνέλαβε καί ἐμένα  μέσα στήν τάξη τοῦ μαθήματος.

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ – ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Γιά περίπου 270 μέρες ἤμασταν ἀπομονωμένοι, σέ καθεστώς εἰ-

δικῆς ἀνάκρισης καί σέ συνεχῆ βασανιστήρια. Ἦταν σπάνιες οἱ περιπτώσεις, πού ὑποβάλλονταν οἱ προφυλακισμένοι (μέ ἐξαίρεση τά

ἄτομα πού ἦταν πρώην ἀξιωματοῦχοι), σέ ἀνάκριση γιά τόσο μεγάλη χρονική περίοδο. Γενικά ἡ ἀνάκριση διαρκοῦσε 4 – 5 μέχρι και 6 μῆνες. Τά ὄργανα τῆς ἀσφάλειας δέν πείθονταν ὅτι ἐμεῖς οἱ τρεῖς δράσαμε ἀπό μόνοι μας, πίστευαν ὅτι ἀπό πίσω βρίσκονταν κάποιος δάσκαλος – μαέστρος, ὁ ὁποῖος μᾶς εἶχε θέσει στήν ὑπηρεσία του και ὅτι αὐτός μᾶς εἶχε βάλει νά ρίχναμε προκηρύξεις. Αὐτό ἦταν τρέλα, τρώγαμε κάθε μέρα ξύλο γιά νά ἀποκαλύπταμε τόν κανέναν. Ἐμεῖς εἴχαμε δράσει μόνοι μας. Ἀφοῦ μᾶς κατάντησαν μισούς ἀνθρώπους, μετά ἀπό 9 μῆνες (16/12/1974) μᾶς ἔβγαλαν κεκλεισμένων τῶν θυρῶν στό δικαστήριο. Τά δικαστήρια γίνονταν τυπικά, διότι οἱ καταδικαστικές ἀποφάσεις ἦταν προαποφασισμένες γιά τόν καθέναν.

[………………]

Ὁ Σωκράτης ἦταν καί αὐτός ὀρφανός ἀπό πατέρα. Οἱ συγγενεῖς ἀπό τήν πλευρά τοῦ πατέρα του, σχεδόν ὅλοι ἦταν μέ τό κόμμα καί γενικά μέ τό καθεστώς. Ἄν ὁ Σωκράτης καταδικάζονταν ὡς ἐχθρός τοῦ λαοῦ, τότε ἐκτός ἀπό τήν οἰκογένειά του, θά στιγματίζονταν ὅλο του τό σόι. Γιά νά ἀποφευχθεῖ αὐτό, τά ὄργανα τῆς Ἀλβανικῆς Ἀσφάλειας καί τοῦ κόμματος, ἴσως σέ συνεννόηση καί μέ κάποιους ἀπό τούς συγγενεῖς

τοῦ Σωκράτη, πῆραν μία θλιβερή ἀπόφαση καί ἔπραξαν διπλό ἔγκλημα. Ἡ πρώτη πτυχή τοῦ ἐγκλήματος εἶναι, ὅτι ἔπρεπε τόν Σωκράτη να τόν παρουσίαζαν στόν κόσμο ὡς τρελό. Ἔτσι αὐτός δέν θά ἀπολογοῦνταν καί οὔτε θά τιμωροῦνταν. Θά ἦταν ἀνεύθυνος γιά τίς προηγούμενες πράξεις του. Τελικά ……. ἔβγαλαν ἀπόφαση καί τόν ἔκλεισαν στά ψυχιατρεῖα καί

τά τρελοκομεῖα. Τό ἀποκορύφωμα τῆς ἐγκληματικῆς τους πράξης εἶναι, ὅτι τόν τρέλαναν στά ἀλήθεια.

Ὅπως ἀποδείχτηκε στή συνέχεια, ἡ καϋμένη χήρα μητέρα τοῦ Σωκράτη, ἡ κυρά Κούλα καί τά ἀδέρφια του δέν εἶχαν συμμετάσχει σέ αὐτό τό μακάβριο διπλό ἔγκλημα.

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Ἡ «ἐκδίκηση» τῆς μάνας τοῦ Σωκράτη ἐνάντια στό σόι τοῦ ἄντρα της ἦρθε στή δεκαετία τοῦ 1990. Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1993 ἡ κυρά Κούλα μέ ἀγκάλιασε καί μέ δάκρυα στά μάτια,μοῦ εἶπε:

«Νά μοῦ φέρεις τό βασανισμένο καί θυσιασμένο μου παιδί τό Σωκράτη ἀπό τά τρελοκομεῖα τῆς Ἀλβανίας στήν Ἑλλάδα, ἀλλιῶς θά πεθάνω μέ καημό και δέ θά μέ λιώσει τό χῶμα». Κατέληξε: «Κώστα μου σέ παρακαλῶ πολύ νά μήν τό μάθει κανένας ἀπό τό σόι τοῦ ἄντρα μου. Θά εἶναι μαζί σου καί δύο ἀπό τά παιδιά μου, ὁ Βαγγέλης καί ὁ Νίκος. Σέ παρακαλῶ να μήν τόν γυρίσετε τό Σωκράτη καθόλου ἀπό τό χωριό, ἄν δεῖ τό χωριό μπορεῖ νά γίνει χειρότερα».

Τί μποροῦσα νά τῆς ἔλεγα; Δέν ὑπῆρχε παρηγοριά… Αὐτῆς τῆς πονεμένης μάνας οἱ δαίμονες τῆς δικτατορίας τῆς εἶχαν προκαλέσει ἀνεπανόρθωτη ζημιά. Ἤθελα νά φωνάξω δυνατά, νά ἔβριζα, νά ἔφτυνα στά μοῦτρα τούς διῶκτες. Καμιά μάνα μήν βρεθεῖ σέ παρόμοια τραγική κατάσταση. Μέ τό ζόρι κρατήθηκα, ψυχικά ἤμουν ἐξαντλημένος…

Σέ ὀλίγες ἡμέρες, τά ἀδέρφια τοῦ Σωκράτη τακτοποίησαν τά ἔγγρα-

φα. Ἐγώ ἔπραξα τά δέοντα μέ τό διαβατήριο καί τή θεώρηση ἀπό το Ἑλληνικό Προξενεῖο Ἀργυροκάστρου. Ἔτσι ἐκπληρώθηκε ὁ καημός καί ὁ πόθος τῆς μάνας τοῦ «τρελοῦ» φίλου μου. Ἐκτελέσαμε κατά γράμμα τίς παραγγελίες της. Τόν Σωκράτη τόν φέραμε στήν Μάνα Ἑλλάδα χωρίς νά τό μάθει κανένας ἀπό τό σόι τοῦ ἄντρα της.

Ὁ «τρελός» Σωκράτης στό Ἑλληνικό τελωνεῖο τῆς Κακαβιᾶς ἀντίκρισε τήν Ἑλληνική Γαλανόλευκη σημαία καί συνῆλθε, δάκρυσε. Κατάλαβε ὅτι ἀντιμετωπίζαμε κάποια δυσκολία μέ τούς Ἕλληνες ἀστυνομικούς και δακρυσμένος εἶπε: «Κώτσια ἄν μέ γυρίσουν πίσω, ἐγώ

δέν πάω ξανά στήν Αὐλώνα τῆς Ἀλβανίας, θά πεθάνω ἐδῶ.»

Αὐτός ἦταν ὁ «τρελός» Ἕλληνας Σωκράτης.

Τί μποροῦσα νά ἔκανα γιά τόν «τρελό» φίλο μου Σωκράτη;;;

Μετά ἀπό πολλά χρόνια ἀγώνων τῶν πρώην πολιτικῶν φυλακισθέντων Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου, στίς 11 Αὐγούστου 2003 δημοσιεύτηκε στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως, Τεῦχος Β΄ Ἀρ. Φύλλου, 1127, ἡ μέ Ἀριθ. Π 48 – 19569/ ΑΣ 8942 Ὑπουργική Ἀπόφαση γιά: Συγκρότηση Ἐπιτροπῆς γιά τήν καταγραφή τῶν Ἑλληνικῆς καταγωγῆς φυλακισθέντων καί βασανισθέντων Ἀλβανῶν Ὑπηκόων. Σ` αὐτή τήν Ἐπιτροπή οἱ πρώην φυλακισθέντες Βορειοηπειρῶτες ἔπρεπε να παρουσίαζαν πολλά ἔγγραφα, ὅπως: Τελεσίδικες Δικαστικές Ἀποφάσεις, Βεβαιώσεις ἀπό τά στρατόπεδα καταναγκαστικῆς ἐργασίας και διάφορα ἄλλα. Ὁ φάκελος τοῦ καθένα μας, μετά ἀπό ἔλεγχο σέ συνεργασία μέ διάφορες ἁρμόδιες ὑπηρεσίες τοῦ κράτους θά ἐγκρίνονταν ἤ θά ἀπορρίπτονταν. Στά ἄτομα πού τούς ἐγκρίθηκε ὁ φάκελος, τούς χορηγήθηκε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν Μετάλλιο γιά τήν προσφορά τους στό Ἔθνος.

Τότε, ὡς Γραμματέας τῆς Ἕνωσης πρώην Πολιτικῶν Φυλακισθέντων μέ ἕδρα τήν Ἀθήνα, ἄς μήν διαθέταμε τά ἀπαιτούμενα ἔγγραφα, μπόρεσα καί ἔπεισα τήν ἁρμόδια Ἐπιτροπή νά γίνονταν ἡ ἀπονομή τῆς τιμητικῆς διάκρισης καί στόν τραγικό ἀγωνιστή Σωκράτη. Εἶναι πρός τιμή τῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία ἔκρινε τό αἴτημα αὐτό ὡς ἐθνικά

σωστό καί ἠθικά ὀρθό καί ἔτσι τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2006, τό ΥΠΕΞ προέβη στήν ἀπονομή τῆς Τιμητικῆς Διάκρισης καί στόν «τρελό» Ἕλληνα Σωκράτη.

Ἔνιωσα καλά πού μπόρεσα καί προκάλεσα ὀλίγη χαρά στήν ἄτυχη μάνα τοῦ φίλου μου. Ἀπό τότε παραιτήθηκα ἀπό τό καθῆκον τοῦ Γραμματέα τῆς Ἕνωσης….

ΤΑ ΤΕΛΩΝΙΑ – Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

Ο δάσκαλος- προπαγανδιστής των δικτατορικών καθεστώτων Χότζια – Αλία οδεύει στα παλιά αμαρτωλά μονοπάτια

Ο χρήστης Παναγιώτης Μπάρκας ενημέρωσε την κατάσταση του,16 Σεπ.

ΈΦΥΓΕ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΗΛΟΣ…ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΜΑΣ ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΣΕ ΑΚΡΙΒΑ ΤΟΝ ΑΓΝΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΣΤΟ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ…!

Έφυγε τελευταία από αναμεσά μας ένας ακόμα σιωπηλός ήρωας. Ο Σωκράτης Μήλος.  Ή πιο σωστά το πραγματικό δράμα και τραγωδία του αλύγιστου Έλληνα στο δικτατορικό καθεστώς!

Ένιωσα, πίκρα από τότε που πληροφορήθηκα τον θάνατό του, αλλά περισσότερο ντροπή για την ενοχοποιητική μας σιωπή! Που σημαίνει ότι ακόμα φοβούμαστε να διερευνήσουμε και να πούμε την αλήθεια. Ακόμα και η ίδια του η οικογένεια.!

Προσωπικά δεν τον πρόλαβα κάπου, αλλά από τότε έμαθα για τη ζωηράδα του, ως θαυμαστός Έλληνας. Οι Αλβανοί συμμαθητές του τον θαύμαζαν, αλλά και δεν τολμούσαν να μιλήσουν για τις ελληνικές και αντικαθεστωτικές του «τρέλες». Και ένιωθα κι εγώ περήφανος για εκείνον. Όντας στο λύκειο Αργυροκάστρου, τολμούσε να προκαλέσει απροκάλυπτα το καθεστώς και τους κανόνες του, χωρίς να κρύψει ούτε στιγμή την αγνή ελληνικότητα.

Έγινε όμως στόχος του καθεστώτος μαζί με τον Τέλη Ξέρρα. Προστέθηκε και ένα τρίτο πρόσωπο. Πρόκειται για τη σκληρή περίοδο κατά των εχθρών του κομμουνισμού του 1973-1974. Και οι Έλληνες ήταν οι εν δυνάμη διπλά εχθροί του. Κατηγόρησαν τον Κάτη ότι ήταν ο συγγραφέας αντικαθεστωτικών προκηρύξεων.

Μάλιστα ότι τις έγραφε κρατώντας την πένα με τα δάχτυλα του ποδιού για να μη διακρίνονταν σε ποιον άνηκε η γραφή…

Ρώτησα κάποτε ένα από τα αδέρφια του Κάτη, αν είχε δει ποτέ κάποια από τις προκηρύξεις αυτές και το περιεχόμενο τους. Δεν περίμενε την ερώτηση… Σκέφτηκε λίγο και μου είπε: «ΟΧΙ, ποτέ»! Τον ρώτησα, γιατί; Δεν μ απάντησε, αλλά, έδειχνε μεγάλο σικλέτι. Του μίλησα για τα όσα ακούγονταν, για τις μηχανορραφίες που σκαρώθηκαν και ότι ο Τέλης έχασε τη ζωή του και τον Κάτη τον τρέλαναν για να αποκρυβόταν κάτι σημαντικό για το βαθύ κράτος… Δεν τα διέψευσε… Ούτε τα αποδέχτηκε… Κοιτούσε σκεπτικός σένα σημείο και δεν μιλούσε… Του είπα ότι προσωπικά δε θα συμβιβαζόμουν ποτέ με την κατάσταση αυτή…. Αλλά στη συνέχεια προσπάθησα να δικαιολογήσω τη σιωπή του…!

Κάποιοι άλλοι που λένε ότι έζησαν τα γεγονότα, (από μέσα!!!) αναφέρουν ότι υπήρξαν πολλές τέτοιες προκηρύξεις. Τόσες που ήταν αδύνατο να γραφτούν με τα δάχτυλα του ποδιού και ούτε με το χέρι. Χρειάζονταν τυπογραφείο. Λένε ακόμα ότι όταν ο Κάτης και ο Τέλης ήταν στα κελιά εκείνοι τις κουβαλούσαν σαν τα μαντήλια της μύτης εκείνου που φούσκωναν τις τσέπες και τις μοίραζαν ακόμα και σε στρατιωτικό τμήμα(!!!) (πολύ φτηνό για ηρωοποιήσει για όποιον γνώριζε τη ζωή σε ένα στρατιωτικό τμήμα εκείνης της εποχής και από την άλλη για ποιον μοιράζονταν οι προκηρύξεις στο στρατό…!!!)

Επίσης, ούτε εκείνοι που περιγράφουν μιλούν για το περιεχόμενο των αντικαθεστωτικών αυτών προκηρύξεων και σε τι γλώσσα γράφονταν!!

Τέλος πάντων, πολλά χρόνια αργότερα, μετά το 1990, στη δίκη των πέντε της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, οι ελεγχόμενες από την κυβέρνηση εφημερίδες των Τιράνων αποκάλυψαν το ψευδώνυμο του αφηγητή. «Μπεσνίκου» – BESNIKU, όπως ο ίδιος περιγράφει τις πρώτες σχέσεις του με τον τοπικό αρχηγό της περιβόητης ΣΙΓΟΥΡΙΜΙ…

Θα βρούμε τον κατάλληλο χρόνο για κάποιες σχετικές εξελίξεις.

Τώρα θέλω ξανά να επιπλήξω την δική μας συλλογική εθνική συνείδηση. Αίσχος μας!!! Αίσχος μας και γιατί τόσα χρόνια αφήσαμε αυτόν τον σιωπηλό ήρωα να συνεχίσει να ζει τα πάνδεινα…!!! (Ούτε μια φωτογραφία δε διαθέτουμε  και γιατί ξεχάσαμε ένα ακόμα παλικάρι το Τέλη Ξέρρα… από την μεγάλη κυνηγημένη οικογένεια των Ξεραίων.) Τέλος.

Αυτό το κείμενο, ο διαβόητος Παναγιώτης Μπάρκας το ανέβασε στο facebook το μήνα Σεπτέμβριο 2022. Ίσως τότε τον διέταξαν αυτοί που εδώ και πολλές δεκαετίες τον εξουσιάζουν, ή μπορεί και μόνος του ως πωλημένος στο διάβολο, να πράττει το κακό προσβάλοντας ζωντανούς αλλά και τη μνήμη νεκρών.

          Η πρώτη απάντηση – αντίδραση σαυτό το κείμενο – αίσχος του δάσκαλου – δημοσιογράφου και προπαγανδιστή του δικτατορικού καθεστώτος Χότζια – Αλία, ήταν η τοποθέτηση με κείμενο που ανάρτησε η αδερφή του ήρωα συγκατηγορούμενού μου Σωκράτη, η Κωνσταντίνα.

Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο:

«Το αν θυμάται ο απλός κόσμος τον Σωκράτη Μήλο  είναι το πιο ανώδυνο για τον ίδιο και την οικογένεια του. Ο ΣΩΚΡΆΤΗΣ ΜΗΛΟΣ όπως και πολλά άλλα παλικάρια απ’ την Δρόπολη ήταν θύματα των πολιτικών συμφερόντων μέσα στο συγγενικό κύκλο. Το δράμα ξεκινάει πάντα από τον πλησιέστερο σου. Και πάνω απ’ όλους τον έχουν ξεχάσει αυτοί  50 χρόνια τώρα. Με τι πρόσωπο θα τον αντίκριζαν …….. Το δράμα του ήρωα μας το ζήσαμε εμείς η οικογένειά του και μόνο εμείς. Ήμουν 14 ετών  τότε που ήρθαν στο σπίτι μας για έλεγχο το σιγκουρίμι. Έκαναν το σπίτι άνω κάτω. Δεν βρέθηκε τίποτε. Ξέρουμε πολύ καλά πως ο αδερφός μας καρφώθηκε από τον συγγενικό μας κύκλο… Ας τα πούνε εκεί που είναι αν έχουν τα κότσια. Απαιτώ να σεβαστή η μνήμη του και η εκμετάλλευση του ονόματος του για πολιτικά παιχνίδια. Ποιος θυμήθηκε τον ήρωα 50 χρόνια τώρα…. Κανείς….  Αφήστε τον να αναπαυτεί η ψυχούλα του στον Παράδεισο. Ευχαριστώ».

          Όπως με ενημέρωσε η Ελευθερία  Ραϊδου – Λίτση, αντέδρασε και αυτή (και πολλοί άλλοι) και με ανάρτηση στα σχόλια αλλά και με τηλεφωνική επικοινωνία με τον διαβόητο Π. Μπάρκα και του είπε πολλά.  Εκτός των άλλων του επισήμανε:

«Γιατί δεν ονομάζεις το τρίτο πρόσωπο που προστέθηκε στους δύο πρώτους; Αυτός, που εσύ λες «ο τρίτος» δεν προστέθηκε αλλά ήταν εξαρχής συνιδρυτής της οργάνωσης, της εχθρικής οργάνωσης, όπως την ονόμασε η διαβόητη σιγκουρίμι, τα μέλη της οποίας έδρασαν κατά της δικτατορίας του Χότζια. Ο τρίτος, που εσύ αποφεύγεις να πεις και το όνομά του, ήταν ο  ήρωας Κώστας Κυριακού. Γιατί αφήνεις υπονοούμενα για αυτόν; Ο Κώστας υπέφερε 9 χρόνια στο σκληρό στρατόπεδο Σπατς και ως αγωνιστής της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταδικάστηκε άλλα 8 χρόνια στην δίκη των πέντε «5» της ΟΜΟΝΟΙΑΣ το 1994 – 1995. Εσύ διαστρεβλώνεις την πραγματικότητα!!!».

          Η αξιοπρεπέστατη αδερφή του Σωκράτη Κωνσταντίνα επανήλθε και  με δεύτερη ανάρτηση αντέδρασε και κατέκρινε σκληρά το αυτουργό του κειμένου για τον νεκρό αδερφό της Σωκράτη. Όπως μου είπαν, εκτός των άλλων του έλεγε με το γραπτό της κείμενο:

«…Εσύ σπιουνεύεις τους πεθαμένους και θάβεις τους ζωντανούς. Άμεσα, απαιτώ να κατεβάσεις αμέσως από το διαδίκτυο αυτό το αισχρό κείμενο για τον αδερφό μου…»

          Ο διαβόητος δάσκαλος – δημοσιογράφος της δικτατορίας, αφήνει υπονοούμενα για την πατριωτική δράση αυτών των νέων παλικαριών. Αυτοί οι άνθρωποι, ως καλοθρεμμένα παιδιά και νοσταλγοί των πρώην καθεστώτων Χότζια – Αλία, δεν μπορούν να διανοηθούν και να κατανοήσουν τέτοιες τολμηρές πράξεις (κρίνουν τους άλλους με βάση το δικό τους είναι) κατά του δικτάτορα Ενβέρ Χότζια. Αυτός ήταν το είδωλό τους!!!

Τελικά κατέβασε τα σχόλια που του ασκούσαν κριτική και όχι το δικό του κείμενο.

Από γνωστούς και φίλους, ενημερώθηκα για τον «αγώνα» του διαβόητου Παναγιώτη Μπάρκα. Τοποθετήθηκα στα προσβλητικά λεγόμενα και στα υπονοούμενα που αφήνει αυτός για το πρόσωπό μου και περισσότερο για τη δράση της οργάνωσης κατά του Ενβέρ Χότζια.

Αυτό το άτομο είναι αμετανόητο πλάσμα, είναι πωλημένος στο διάβοβλο. Απάντησα λακωνικά στα λεγόμενά του με το παρακάτω κείμενο:

Ο ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ

Για χάρη της ιστορικής αλήθειας και τη διατήρηση της στη μνήμη των ανθρώπων που ανησυχούν και αγωνίζονται, προβαίνω στην καταγραφή και την υπενθύμιση των παρακάτω πεπραγμένων.

Αφορμή για τα ολίγα που θα πω, είναι τα όσα κατά καιρούς αναρτίζουνε στις ηλεκτρονικές ιστοσελίδες άτομα «Βορειοηπειρώτες» σαν τον διαβόητο δάσκαλο – δημοσιογράφο κα προπαγανδιστή του δικτατορικού καθεστώτος Χότζια – Αλία Παναγιώτη Μπάρκα.

Πιστεύω ότι είναι σε εντεταλμένη υπηρεσία των παλαιών του αφεντικών των υπηρεσιών ασφαλείας της πρώην σιγκουρίμι.

Το εν λόγω άτομο κι άλλοι παρόμοιοι του, διαμέσου ηλεκτρονικών ιστοσελίδων  και με οποιαδήποτε άλλη ανήθικη προσπάθεια εκτόξευσης λάσπης κατά των πράξεων των αγωνιστών για τα Ελληνικά και τα ανθρώπινα ιδεώδη, αποβλέπουν πρώτα στο να αμφισβητηθεί από τους αγνούς Έλληνες η ακεραιότητα της προσωπικότητας των αγωνιστών και σε δεύτερη φάση σε δόλια μείωση των αγώνων και της προσφοράς αυτών.

Ο δάσκαλος των Χότζια – Αλία Παναγιώτης Μπάρκας ξεπέρασε κάθε όριο. Δεν σέβεται ούτε τη μνήμη του νεκρού Ήρωα και συγκατηγορούμενού μου Σωκράτη (Κάτη) Μήλου. Προσπαθεί με διαβολικό τρόπο να εκμεταλλευτεί και αυτό το τραγικό περιστατικό και να πράξει αυτό που του επιβάλουν και διατάζουν τα πρώην αφεντικά του.

Στο βιβλίο «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ», σελίδα 142 (Εκδόσεις Ιερά Μητρόπολη Δρϋινοπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης 2018), γράφω την ομολογία ενός ανθρώπου που μετανόησε : «….. ο Χ αξιωματικός της Σιγκουρίμι, τον Ιούλιο του 1990 πίνοντας στο σπίτι μας, είχε δηλώσει με άγριο ύφος: Το σκυλί μας έφυγε μέσα από τα χέρια. Ο εχθρός και προδότης Κώστας Κυριάκος, σκυλί και γιός σκύλου, γλύτωσε στην τρίχα. Που θα μας πάει! Για όσο να ζει θα τον κυνηγάμε καταπόδι, δεν θα τον αφήσουμε ούτε λεπτό ήσυχο. Είναι εύκολο για μας να τον εξαφανίζαμε μια και έξω, αλλά όχι θα τον σκοτώνουμε κάθε τόσο». 

Και η διαβολική Σιγκουρίμι συνεχίζει το μακάβριο έργο με τη σύμπραξη και συνεργασία αντικειμένων σαν και αυτόν. Όλα αυτά θα γυρίσουν καταπάνω τους, θα τους πλακώσουν. Αυτός κι άλλοι παρόμοιοί του, μιάσματα της εποχής, για να έσωναν το τομάρι τους, έδειξαν ψεύτικη μετάνοια την περίοδο 1991 – 1995.  Αυτούς  η δημοκρατία έπρεπε να τους απέκλειε, να τους εξαφάνιζε κοινωνικό – πολιτικά.

Στα όσα λέει στην αναφορά του αυτός ο πουλημένος Π. Μπάρκας για τον δικό μου συναγωνιστή και ήρωα Σωκράτη Μήλο, αποστομώνεται από τα ολίγα λόγια πόνου και αγάπης της αγέρωχης και αξιοπρεπέστατης αδερφής του Σωκράτη, Κωνσταντίνας.

Με αγωνιστικό πνεύμα και για το καλό της ψυχής του φίλου μου Σωκράτη, παραθέτω τα λόγια της αδερφής του Κωνσταντίνας: «Το αν θυμάται ο απλός κόσμος τον Σωκράτη Μήλο  είναι το πιο ανώδυνο για τον ίδιο και την οικογένεια του. Ο ΣΩΚΡΆΤΗΣ ΜΗΛΟΣ όπως και πολλά άλλα παλικάρια απ’ την Δρόπολη ήταν θύματα των πολιτικών συμφερόντων μέσα στο συγγενικό κύκλο. Το δράμα ξεκινάει πάντα από τον πλησιέστερο σου. Και πάνω απ’ όλους τον έχουν ξεχάσει αυτοί  50 χρόνια τώρα. Με τι πρόσωπο θα τον αντίκριζαν …….. Το δράμα του ήρωα μας το ζήσαμε εμείς η οικογένειά του και μόνο εμείς. Ήμουν 14 ετών  τότε που ήρθαν στο σπίτι μας για έλεγχο το σιγκουρίμι. Έκαναν το σπίτι άνω κάτω. Δεν βρέθηκε τίποτε. Ξέρουμε πολύ καλά πως ο αδερφός μας καρφώθηκε από τον συγγενικό μας κύκλο… Ας τα πούνε εκεί που είναι αν έχουν τα κότσια. Απαιτώ να σεβαστή η μνήμη του και η εκμετάλλευση του ονόματος του για πολιτικά παιχνίδια. Ποιος θυμήθηκε τον ήρωα 50 χρόνια τώρα…. Κανείς….  Αφήστε τον να αναπαυτεί η ψυχούλα του στον Παράδεισο. Ευχαριστώ».

Αυτά είναι βάλσαμο για την ψυχούλα του Σωκράτη, είναι δικαίωση.

Όπως συμβαίνει στις ψυχές πολλών ανθρώπων που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις, έτσι και στην ψυχή μου γίνεται διάλογος. Από τη μια μιλά η ανθρώπινη πλευρά του αγωνιστή και με προτρέπει να προβώ σε πράξεις που ταιριάζουν και γνωρίζουν μόνο οι αγωνιστές και έτσι να τιμωρηθεί το όργανο του σατανά και από την άλλη μιλά η Χριστιανική πλευρά της ψυχής μου και με προτρέπει να συγχωρέσω. Στο τέλος αυτή η άποψη κυριαρχεί και επικρατεί.

Προτιμώ να αγωνιστώ και να ακολουθώ τα λόγια του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτη: «Μακάριοι και τρισμακάριοι αυτοί που θεωρούνται μπρούντζος στα μάτια των ανθρώπων από την κακή διαφήμιση που τους κάνανε κακοί άνθρωποι, ενώ είναι χρυσάφι καθαρό είκοσι τεσσάρων καρατιών».

Ως  Έλληνας, αγωνιστής, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 θεώρησα καθήκον μου να ξεσκεπάσω, όσο μου είναι δυνατό, την αντεθνική και προδοτική δράση ατόμων σαν τον Παναγιώτη Μπάρκα με την ελπίδα μήπως και σταματήσει η κατηφόρα αυτών. Όμως αυτοί κατρακυλούν στο βάλτο…. 

Παρακάτω, για ευκολία των αναγνωστών και για να μπορέσουν να έχουν πιο πλήρη εικόνα για το συγκεκριμένο άτομο, παραπέμπω όποιους ενδιαφέρονται στις σελίδες κάποιων βιβλίων μου στις οποίες καταγράφονται αλήθειες που τις ζήσαμε. Είναι 29 ομολογίες και μαρτυρίες πεπραγμένων γεγονότων. Θα μάθουν περισσότερα για ανθελληνικές πράξεις και ως ένα βαθμό (δεν τα ξέρουμε και όλα) το ξεσκέπασμα αυτού του αμετανόητου πλάσματος.

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ» (1997)

Σελίδες: 231, 238, 239 – 241.

«Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ» (2006)

Σελίδες: 438, 439.

«Η ΔΙΑΨΕΥΣΗ» (2010)

Σελίδες: 29, 30, 62, 63, 64.

«ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ» (2017)

         Σελίδες: 54, 61, 62, 137, 138, 185, 186, 194, 195.

«Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ» (2020)

Σελίδες: 42, 43, 169, 192, 193, 250, 256, 257, 324.

Το 1990-1991 έγιναν περίεργες προεργασίες στην Αλβανία και ιδρύθηκε ο πολιτικός φορέας των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών η ΟΜΟΝΟΙΑ. Τότε οι αρμόδιες υπηρεσίες της Ελλάδας είχαν καλή πληροφόρηση και αρχικά η επίσημη Ελληνική Πολιτεία αγνόησε και αδιαφόρησε για τον πολιτικό φορέα ΟΜΟΝΟΙΑ. Την πρωτοβουλία για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ την είχε ο Παν. Μπάρκας και ίσως και κάποιος άλλος. Θα είναι καλό για αυτόν να μας αποκαλύψει ποια προϊστάμενη αρχή του καθεστώτος Χότζια – Αλία τον διέταξε και προέβη σε αυτή την κίνηση; Τι οδηγίες του έδιναν;

Έτσι θα κάνει μια καλή αρχή και ίσως συγχωρεθούνε οι αμαρτίες…  

ΑΘΗΝΑ, 18/09/2022    

Έστειλα το παραπάνω κείμενο σε μερικούς φίλους μέσω viber και messenger. Δεν χρησιμοποιώ το facebook. 

Αναρτήθηκε και σε διάφορες ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.

          Επικοινώνησαν μαζί μου πολλοί και μου είπαν ότι γνωρίζουν καλά ότι ο Π. Μπάρκας δεν εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα και πράττει ότι του υποδεικνύουν τα παλιά του αφεντικά, η σιγκουρίμι… 

Παραθέτω μόνο τα λίγα που μου έγραψε ο αδερφός του Σωκράτη Νίκος:

          «Την καλημέρα μου…!!! Όλλα αυτά που γράφεται είναι η αγνή Αλήθεια…!!! Νομίζω κάτι άτομα σαν τον Μπάρκα πρέπει να παίρνουν μια σαφή απάντηση και δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείσαι περισσότερο γιατί τους δίνεις κάποια «αξία»…!!!

Δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί και είναι αρκετοί αυτού….!»

ΑΘΗΝΑ Σεπτέμβριος 2022