Η απόπειρα φίμωσης της καθηγήτριας Βάνας Νικολαΐδου-Κυριανίδου, πρόεδρο του τμήματος Φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική σχολή του ΕΚΠΑ, επειδή έτυχε να έχει άλλη άποψη και την τόλμη να την υποστηρίξει δημόσια, αναδεικνύει ξανά τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται το ελληνικό πανεπιστήμιο. Η ίδια μιλώντας στο Liberal δεν στέκεται σε αυτό καθ’ εαυτό το περιστατικό, αλλά μεταφέρει την αγωνία της για το μέλλον του πανεπιστημίου, για όλα όσα θέλει να δει από την επόμενη κυβέρνηση.  

Από τη σοβαρή φύλαξη και την απαγόρευση στις μειοψηφίες να μπλοκάρουν τις σπουδές στην πλειοψηφία, μέχρι τις διαγραφές των αιώνιων φοιτητών, να πάψει το πανεπιστήμιο να αποτελεί μόνο εξεταστικό κέντρο και να αυστηροποιηθούν οι σπουδές, για να αποκτήσουμε ένα κανονικό, δημόσιο πανεπιστήμιο.

«Υπερασπίζομαι με νύχια και με δόντια το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, με την έννοια ότι θέλω το παιδί που φοιτά σε αυτό, να μην έχει να ζηλέψει σε τίποτα από εκείνα των καλύτερων διεθνώς. Αυτό είναι το όνειρο μου. Και για αυτό το πανεπιστήμιο μάχομαι. Αλλιώς η παιδεία γίνεται ταξική, με διάκριση ανάμεσα σε προνομιούχους και μη προνομιούχους», όπως λέει η καθηγήτρια της Φιλοσοφικής στο ΕΚΠΑ.

Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη

Τι θα επιθυμούσατε να αλλάξει στα πανεπιστήμια από την επόμενη κυβέρνηση κα Νικολαΐδου; 

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι υπερασπίζομαι με νύχια και με δόντια το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, με την έννοια ότι θέλω το παιδί που φοιτά σε αυτό, να μην έχει να ζηλέψει σε τίποτα από εκείνα των καλύτερων διεθνώς. Αυτό είναι το όνειρο μου. Και για αυτό το πανεπιστήμιο μάχομαι. Αλλιώς η παιδεία γίνεται ταξική, με διάκριση ανάμεσα σε προνομιούχους και μη προνομιούχους.
Για να σας πω τι θα ήθελα να αλλάξει, πρέπει να σας πω πρώτα ποιο είναι το πρόβλημα, έτσι όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι: Δεν έχουμε κανονικά πανεπιστήμια.

Τι έχουν τα κανονικά πανεπιστήμια που δεν έχουν τα ελληνικά; Δεν έχουν αιώνιους φοιτητές. Διαθέτουν σοβαρή φύλαξη και αισθάνονται όλοι ασφαλείς μέσα σε αυτά. Δεν πάσχουν από καταλήψεις, διότι ακόμη και όταν κάποιες μειοψηφίες έχουν μια τέτοια παρόρμηση, η τήρηση του νόμου δεν τους το επιτρέπει. Δεν επιτρέπεται σε μειοψηφίες να απαγορεύουν στους πολύ περισσότερους συμφοιτητές τους να σπουδάζουν.

Κυρίως, στα πανεπιστήμια της Δύσης δεν υπάρχει η αντίληψη που έχουμε στην Ελλάδα για τους φοιτητές, δηλαδή ότι είναι «παιδιά». Και άρα πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε, ως ανώριμα και ανεύθυνα όντα, στέλνοντας το μήνυμα ότι οι πράξεις τους δεν έχουν συνέπειες, παρά ως πολίτες και υπεύθυνα άτομα. Καλλιεργούμε δηλαδή σε όλα τα επίπεδα την ατιμωρησία.

Με ρωτήσατε τι θα ήθελα να δω να αλλάζει. Καταρχήν θα ήθελα να αποκτήσει επιτέλους το ελληνικό πανεπιστήμιο σοβαρή φύλαξη. Δεν αναφέρομαι στην πανεπιστημιακή αστυνομία, δεν μου αρέσουν οι μηχανισμοί καταστολής μέσα στο πανεπιστήμιο, αλλά στην ύπαρξη επιτέλους σοβαρής φύλαξης, όπως σε όλα τα σοβαρά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Ώστε να νοιώθει ασφάλεια και ο φοιτητής και ο διδάσκων.

Επίσης θα ήθελα να δω εσωτερικούς κανονισμούς στα πανεπιστήμια, να μην υπάρχει ούτε ένα ΑΕΙ, χωρίς πειθαρχικό συμβούλιο, τόσο για τους καθηγητές, όσο και για τους φοιτητές, το οποίο πράγματι να λειτουργεί. Και όταν υπερβαίνει κάποιος τα όρια να έχει συνέπειες, όταν η συμπεριφορά του είναι παραβατική και ο ίδιος χρήζει διαγραφής, αυτός να διαγράφεται.

για τη συνέχεια  Liberal