Του Mats Engström

Όλα έμοιαζαν τόσο ξεκάθαρα. Όταν η Φινλανδία και η Σουηδία πήραν την ιστορική απόφαση να υποβάλουν αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ την περασμένη άνοιξη, ο Γενικός Γραμματέας της συμμαχίας, Γενς Στόλτενμπεργκ, έδωσε την εντύπωση ότι η ένταξη μπορεί κλείσει σε μερικούς μήνες. Ωστόσο, καθώς η Τουρκία συνεχίζει να μπλοκάρει συγκεκριμένα τη Σουηδία – και καθώς η Άγκυρα παραμένει έντονα απασχολημένη στον απόηχο των σεισμών της 6ης Φεβρουαρίου – αυτή η κωλυσιεργία κινδυνεύει να υπονομεύσει την αποφασιστικότητα της Σουηδίας να ενταχθεί και τελικά θα μπορούσε να βλάψει τα στρατηγικά συμφέροντα του ΝΑΤΟ στη Βαλτική Θάλασσα.

Η παρούσα στάση οφείλεται στην άρνηση της Τουρκίας να επικυρώσει την ένταξη της Σουηδίας μέχρι να εκπληρώσει αρκετούς όρους, περιλαμβανομένης της έκδοσης ατόμων που η Άγκυρα χαρακτηρίζει τρομοκράτες. Ούτε η Ουγγαρία έχει επικυρώσει. Γίνεται πλέον πολύς λόγος για την ένταξη της Φινλανδίας από μόνης της, πριν από τη Σουηδία, καθώς οι τουρκικές αντιρρήσεις για την ένταξή της είναι λιγότερο έντονες.

Ορισμένοι ειδικοί είχαν προειδοποιήσει ότι η Τουρκία μπορεί να καθυστερήσει τη διαδικασία και η σουηδική κυβέρνηση δεν ζήτησε ακόμη και από την πρεσβεία της στην Άγκυρα να συνεισφέρει στην ανάλυση της πολιτικής ασφαλείας της για το θέμα. Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ τον περασμένο Ιούνιο στη Μαδρίτη, η Σουηδία, η Φινλανδία και η Τουρκία συμφώνησαν σε αυτό που υποτίθεται ότι ήταν μια πορεία προς τα εμπρός. Ωστόσο, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καθυστέρησε την πρόοδο και χρησιμοποίησε προκλήσεις όπως το κάψιμο του Κορανίου μπροστά από την τουρκική πρεσβεία στη Στοκχόλμη ως μέρος της εκστρατείας του για επανεκλογή φέτος. Η ταχεία βοήθεια που παρείχε η Σουηδία μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία στις 6 Φεβρουαρίου είναι απίθανο να επηρέασε τη θέση του Ερντογάν.

Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο στη Σουηδία, όπου πολλοί τώρα ρωτούν γιατί η πρώην σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση επέτρεψε να συρθεί σε διμερείς διαπραγματεύσεις με την Τουρκία αντί να αφήσει το ίδιο το ΝΑΤΟ να αναλάβει τα ηνία. Η Αν Λίντε, η οποία υπηρέτησε ως υπουργός Εξωτερικών μέχρι τις περσινές γενικές εκλογές, έχει πει ότι η προσέγγιση της χώρας της αποτελούσε προτίμηση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ και των μεγάλων κρατών του ΝΑΤΟ.

Επίσης κρίσιμης σημασίας είναι το γεγονός πως κατά το έτος μετά από την εισβολή της Ρωσίας, το πλαίσιο της εσωτερικής πολιτικής στη Σουηδία άλλαξε δραματικά. Οι Σοσιαλδημοκράτες, που έκαναν την αίτηση ΝΑΤΟ, είναι πλέον παρελθόν. Αντιθέτως, μια δεξιά κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Ουλφ Κρίστερσον του κόμματος των μετριοπαθών είναι επικεφαλής και εξαρτάται από τους ενάντια της μετανάστευσης Σουηδούς Δημοκράτες για να παραμείνει στην εξουσία. Προς το παρόν, το να διατηρηθεί το φαίνεσθαι είναι η προτεραιότητα. Ο υπουργός Εξωτερικών Τομπίας Μπίλστρομ, επίσης του κόμματος των Μετριοπαθών, υποστήριξε προσφάτως ότι η διαδικασία είναι ακόμη σε καλό δρόμο. Για την αντιπολίτευση, ο Μόργκαν Γιόχανσον, εκπρόσωπος των Σοσιαλδημοκρατών, δήλωσε ότι ανησυχεί “πάρα πολύ” για ένα σενάριο στο οποίο η Φινλανδία θα ενταχθεί στη συμμαχία αλλά όχι η Σουηδία, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, τον πιθανό αντίκτυπο στη μακροχρόνια στενή στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Σουηδίας και Φινλανδίας.

Όσο αφορά τους Σουηδούς Δημοκρατικούς, ως μέρος της εκκαθάρισης του νεοναζιστικού παρελθόντος τους, τον Απρίλιο του 2022 το κόμμα εγκατέλειψε την πολιτική του να αντιτίθεται στην ένταξη στο ΝΑΤΟ. Όμως, η αντίδραση του κόμματος στις αντιρρήσεις της Τουρκίας αλλάζει το πολιτικό περιβάλλον στο οποίο συζητείται το ζήτημα: τον Ιανουάριο, ο αρχηγός του κόμματος Τζίμι Άκεσον επέκρινε την κυβέρνηση ότι είναι πολύ επιεικής απέναντι στην Άγκυρα. και το αντιμουσουλμανικό αίσθημα εξακολουθεί να διαπερνά τους Σουηδούς Δημοκρατικούς, με το περιστατικό της καύσης του Κορανίου να χρηματοδοτείται εν μέρει από τον Τσανγκ Φρικ, παρουσιαστή στο τηλεοπτικό κανάλι των Σουηδών Δημοκρατικών. Μαζί με άλλες δηλώσεις, αυτό ώθησε τους Σοσιαλδημοκράτες να επαναλάβουν την προεκλογική τους προειδοποίηση ότι οι Σουηδοί Δημοκράτες αποτελούν κίνδυνο για την ασφάλεια.

Εν τω μεταξύ, οι ίδιοι οι Σοσιαλδημοκράτες προσπαθούν να συμβιβάσουν την υποστήριξη για ένταξη στο ΝΑΤΟ με την παραδοσιακή εξωτερική πολιτική τους για στρατιωτική μη ευθυγράμμιση. Το πρόγραμμα του κόμματος περιέχει μια ολόκληρη ενότητα που εκθέτει τους λόγους που η Σουηδία πρέπει να μείνει εκτός ΝΑΤΟ. Επιπλέον, μεγάλα πολιτικά ζητήματα όπως η υποστήριξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Τουρκία, έχουν διαμορφώσει εδώ και καιρό την ταυτότητα του κόμματος, καθώς και ο πυρηνικός αφοπλισμός, συμπεριλαμβανομένης της κριτικής για τις πυρηνικές πολιτικές του ΝΑΤΟ και άλλων χωρών. Ως εκ τούτου, οι ηγέτες των Σοσιαλδημοκρατών θα φροντίσουν να αποφύγουν μια καταστροφική εσωτερική σύγκρουση όπως οι προκάτοχοί τους με το ζήτημα της ένταξης στην ΕΕ το 1995 και το δημοψήφισμα το 2003 για την αλλαγή από την κορώνα στο ευρώ. Μια μακρόχρονη διαδικασία τώρα όπου οι Σουηδοί – πολιτικοί και πολίτες – αισθάνονται ταπεινωμένοι από την Τουρκία θα περιέπλεκε σημαντικά τα πράγματα για την αρχηγό του κόμματος Μαγκνταλένα Άντερσον. Και η εθνική συναίνεση είναι επίσης σημαντική για την κυβέρνηση.

Ωστόσο, όλα αυτά δεν είναι μόνο ζήτημα για τη Σουηδία, αλλά για το ΝΑΤΟ συνολικά: η ένταξη τόσο της Φινλανδίας όσο και της Σουηδίας είναι μείζονος στρατηγικού ενδιαφέροντος για τη συμμαχία. Όταν το ΝΑΤΟ άρχισε να προετοιμάζει αμυντικές στρατηγικές για τις χώρες της Βαλτικής πριν από περισσότερα από δέκα χρόνια, η χρήση του σουηδικού εδάφους ήταν πάντα απαραίτητη σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης στην ανατολική πλευρά της Βαλτικής Θάλασσας. Εάν προσχωρούσε η Φινλανδία, αλλά όχι η Σουηδία, θα εξακολουθούσε να υπάρχει στρατηγικό συμφέρον για το ΝΑΤΟ να μπορέσει να χρησιμοποιήσει το σουηδικό έδαφος για να υπερασπιστεί το νέο μέλος, το οποίο μοιράζεται σύνορα 1.300 χλμ. με τη Ρωσία.

Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι εκτός της συμμαχίας οι επιλογές εθνικής άμυνας της Σουηδίας θα διέφεραν. Η χώρα θα μπορούσε να επιλέξει να διατηρήσει στρατό μέσα στο έδαφός της και να σχεδιάσει την άμυνα του εδάφους και του λαού της ως πρωταρχικό στόχο. Ως μέλος του ΝΑΤΟ, αντίθετα, η Σουηδία θα διέθετε μεγάλο μέρος των στρατιωτικών της πόρων στην άμυνα των χωρών της Βαλτικής, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάστασης στρατευμάτων εκεί. Τουλάχιστον, ο αμυντικός σχεδιασμός του ΝΑΤΟ θα ήταν περίπλοκος εάν η Σουηδία δεν συμμετάσχει πλήρως στη διαδικασία που αφορά μόνο τα μέλη.

Αν και η δημόσια υποστήριξη για ένταξη στο ΝΑΤΟ εξακολουθεί να είναι ισχυρή, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει εάν η διαδικασία διαρκέσει μεγάλο χρονικό διάστημα. Και το κοινό είναι αντίθετο στην υποχώρηση στις τουρκικές απαιτήσεις και στον περιορισμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Το πιθανότερο σενάριο παραμένει ότι η πολιτική ελίτ της Σουηδίας παραμένει εν πολλοίς ενωμένη σε αυτό το ζωτικής σημασίας ζήτημα. Η Τουρκία μπορεί στη συνέχεια να επικυρώσει αμέσως μετά τις εκλογές της, με και τις δύο σκανδιναβικές χώρες να δίνουν ίσως το πράσινο φως στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους στις 11-12 Ιουλίου.

Αλλά η ιστορία δείχνει την ανάγκη προετοιμασίας για εναλλακτικές λύσεις. Εάν η Τουρκία δεν αλλάξει σύντομα, τα πράγματα μπορεί να φαίνονται μάλλον διαφορετικά όταν πλησιάζουν οι επόμενες εκλογές στη Σουηδία, που θα πραγματοποιηθούν το αργότερο έως το 2026 – ειδικά εάν υπάρχει ένας πρόεδρος που μοιάζει με τον Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες και η απειλή από τη Ρωσία στην περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας είναι λιγότερο επείγουσα από ό,τι ήταν πέρυσι.

Το ΝΑΤΟ έχει έντονο συμφέρον να πείσει την Τουρκία να δεχτεί τη Σουηδία το συντομότερο δυνατό. Χωρίς ένταξη στο εγγύς μέλλον, θα ήταν δυσκολότερο για τη Σουηδία και το ΝΑΤΟ να αναπτύξουν πλήρη ευθυγράμμιση στη στρατιωτική σφαίρα – με δυνητικά σημαντικές συνέπειες για τη δύναμη της συμμαχίας και οποιαδήποτε απόπειρα άμυνας των κρατών του ΝΑΤΟ γύρω από τη Βαλτική Θάλασσα.

Δείτε τη δημοσίευση του πρωτότυπου άρθρου εδώ

liberal.gr