Η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών ποτέ δεν ήταν εύκολη υπόθεση για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από τη μια οι διαφορετικές ανάγκες του κάθε κράτους μέλους και από την άλλη η πολιτική αλλά και ιδεολογική διαχείριση του θέματος δημιουργούν προστριβές και εντάσεις. Οι λύσεις που εφαρμόζονται δεν ικανοποιούν όλους και τις περισσότερες φορές κάποιες χώρες διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους εις βάρος των υπολοίπων, καθιστώντας λέξεις χωρίς νόημα την περιβόητη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Η πολιτική της ΕΕ για τη μετανάστευση χαρακτηρίζεται από προχειρότητα, μειωμένα αντανακλαστικά για δυναμικές λύσεις και περιορισμένη έγνοια για το μέλλον. Με λίγα λόγια οι σχεδιασμοί με γνώμονα την προσωρινή αντιμετώπιση κάποιων επί μέρους θεμάτων με αποτέλεσμα να μην γίνονται μακροχρόνιοι επί της ουσίας σχεδιασμοί. Επιπλέον, η ευρωπαϊκή πολιτική είναι και αλλοπρόσαλλη, αφού από την μια χιλιάδες μετανάστες χαρακτηρίζονται παράνομοι και είναι ανεπιθύμητοι και από την άλλη γίνονται σκέψεις για την χρησιμότητα και αξιοποίηση τους. 

Για αυτό και είναι βέβαιο πως οι νέες κινήσεις της Γερμανίας θα προκαλέσουν τριγμούς τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το Βερολίνο ετοιμάζει τον πιο φιλελεύθερο νόμο για τη μετανάστευση στην Ευρώπη. Θα χαλαρώσει πολύ τα κριτήρια εισόδου στη χώρα και την ίδια στιγμή θα απευθυνθεί σε πολίτες χωρών εκτός ΕΕ, προκειμένου οι γερμανικές επιχειρήσεις να αντιμετωπίσουν το σοβαρό πρόβλημα της έλλειψης εργατικού δυναμικού, αφού για να διατηρηθεί η σημερινή ισορροπία στην αγορά εργασίας, η χώρα χρειάζεται μία ετήσια μετανάστευση 400.000 ατόμων.

Θα υπάρξουν αντιδράσεις. Αν, από την πρώτη στιγμή, ο πρόεδρος του συντηρητικού CDU ανέσυρε ξανά τον μπαμπούλα της μετανάστευσης μιλώντας για τις επιπτώσεις στο κοινωνικό σύστημα της Γερμανίας, μπορούμε να φανταστούμε πως θα χρησιμοποιήσουν το θέμα τα κόμματα της ακροδεξιάς. Αλλά και οι εταίροι της Γερμανίας, βλέπουν τις κινήσεις αυτές με δυσπιστία προσπαθώντας να δουν πως θα τις αντιμετωπίσουν. 

Η Γερμανία κάνει ως συνήθως, εκείνο που την εξυπηρετεί περισσότερο. Το μεταναστευτικό όμως δεν είναι μόνο ζήτημα εθνικής πολιτικής αλλά πρέπει να αναζητηθούν και ευρωπαϊκές λύσεις, αφού πρόκειται και για ένα ευρωπαϊκό θέμα. Γιατί την ίδια ώρα που το Βερολίνο θα αναζητά τους εργάτες που ταιριάζουν καλύτερα στην βιομηχανία του, χιλιάδες άλλοι μετανάστες θα συνεχίζουν να καταφθάνουν στις χώρες πρώτης γραμμής, ανεπιθύμητοι θα στοιβάζονται σε άθλιους καταυλισμούς και θα καταλήγουν να εγκλωβίζονται εκεί, ενώ ο στόχος τους θα είναι να φτάσουν αλλού.

Φιλελεύθερος