ΔΕΝ θα πρέπει να εφησυχάζουν κανένα οι διαβεβαιώσεις τόσο της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών όσο και του Φόρεϊν Όφις ότι δεν θα ικανοποιηθεί το τουρκικό αίτημα για χωριστή συμφωνία του κατοχικού καθεστώτος και του Διεθνούς Οργανισμού για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ.

Δεν μπορούμε να εφησυχάσουμε ποσώς καθώς εξ όσων έχει αναφερθεί στο παρασκήνιο υπήρξαν συζητήσεις, σύμφωνα με τις οποίες αναζητούνταν φόρμουλες, που να ικανοποιούν σε κάποιο βαθμό την κατοχική δύναμη. Όπως η αποστολή μιας επιστολής, που θα καθορίζει το πλαίσιο των κινήσεων της Ειρηνευτικής Δύναμης ένθεν κακείθεν της γραμμής καταπαύσεως του πυρός. Δηλαδή, να καθοριστεί το πλαίσιο της δράσης της Δύναμης στις ελεύθερες περιοχές και στα κατεχόμενα. Αυτό, όμως, με τις αρμοδιότητες της Δύναμης είναι γνωστό εδώ και πάρα πολύ καιρό. Γιατί να σταλεί η επιστολή για την οποία γίνεται λόγος; 

ΕΙΝΑΙ σαφές πως αναζητείται μια μέση οδός για να μην αντιδράσει η τουρκική πλευρά. Χωριστές συμφωνίες δεν μπορούν να γίνουν με ψευδοκράτη. Συμφωνίες συνάπτονται με κανονικά κράτη. Και η παρουσία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στην Κύπρο από το 1974 και εντεύθεν είναι αποτέλεσμα συμφωνίας με την Κυπριακή Δημοκρατία. Διά του γνωστού ψηφίσματος 186/1964, το οποίο και «κρατά» μέχρι και σήμερα την Κυπριακή Δημοκρατία, παρά τις υπονομεύσεις της κατοχικής Τουρκίας και τις τρικλοποδιές από τους «συνήθεις υπόπτους».