Είναι με μεγάλη συγκίνηση και Εθνική ανάταση, που ευρίσκομαι απόψε ανάμεσά σας και μάλιστα σε εκδήλωση συμπαράστασης στην αγωνιζόμενη Κύπρο, η οποία να διοργανώνεται από τη ΣΕΥΑΕΚ, Οργάνωση η οποία επάξια τιμά την πρωτοβουλία ΣΑΚ και Αδούλωτης Κερύνειας, πριν πολλά – πολλά χρόνια, να συσταθεί, για να συντονίσει υποστήριξη στον αγώνα για μια ελεύθερη Κύπρο.

Του Ιωάννη Σιεκέρσαββα

Σας μεταφέρω θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό από τους Αδούλωτους Κερυνειώτες και γενικά από τον Κυπριακό Ελληνισμό, ο οποίος στέκει ακόμη ορθός και αρνούμενος να αποδεχθεί ως τετελεσμένο γεγονός την εισβολή, την κατοχή και όλα τα παράνομα παράγωγά της. Αρνείται να συνθηκολογήσει.

Χαιρετίζουμε και αυτή την πρωτοβουλία της ΣΕΥΑΕΚ και του ΣΑΚ και επικροτούμε την επιλογή του θέματος της σημερινής Ημερίδας, διότι, υπό το πρίσμα των σημερινών Διεθνών εξελίξεων, 48 χρόνια μετά την Τουρκική εισβολή, τη συνεχιζόμενη Τουρκική κατοχή και τις διχοτομικές ενέργειες του Τούρκου κατακτητή, πράγματι ευνοείται μια τέτοια συζήτηση και επιβάλλεται ριζική αξιολόγηση των σημερινών δεδομένων, καθώς και επαναξιολόγηση της όλης πολιτικής διαχείρισης που γίνεται στο Κυπριακό, για να διευκολυνθούμε να αποφασίσουμε πώς προχωρούμε.

Το Κυπριακό, ως θέμα Διεθνές, ξένης στρατιωτικής εισβολής και βάναυσης παραβίασης της Διεθνούς Νομιμότητας, κατά παράβαση του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, βρίσκεται άλυτο εν μέσω σοβαρών γεωστρατηγικών ανακατατάξεων, εν μέσω ενός νέου ψυχρού πολέμου και βίαιης διαίρεσης του κόσμου σε στρατόπεδα του καλού και του κακού, ερήμην της βούλησης των Λαών, ερήμην της ανάγκης της Ανθρωπότητας για ειρήνη και ευημερία. Δεν εξετάζουμε αυτή τη στιγμή ποιος έχει την ευθύνη γιαυτήν την κατάσταση αλλά ένα, είναι σίγουρο. Η δημιουργούμενη κατάσταση δεν είναι τυχαία αλλά μεθοδευμένη, στοιχείο το οποίο θα πρέπει να βαρύνει τους προβληματισμούς και τις αποφάσεις μιας αξιολόγησης των σημερινών δεδομένων. Εμείς στην Κύπρο έχουμε εμπειρία των μεθοδεύσεων τις οποίες οι Έμποροι των Εθνών μετέρχονται για να προετοιμάσουν το έδαφος για τη δημιουργία τεχνητών κρίσεων και εξελίξεων, οι οποίες να εξυπηρετούν ωμά και αποκλειστικά, τα συμφέροντα τους, οικονομικά, πολιτικά, ιδεολογικά, ηγεμονίας, γεωστρατηγικά και άλλα πολλά, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους Λαούς και τα Δίκαιά τους. Τέτοιες συμπεριφορές τις ζήσαμε και τις ζούμε στο πετσί μας στην Κύπρο, οι γενιές των δεκαετιών του 1950 μέχρι σήμερα.

Ανάφερα στην εισαγωγή μου ότι ο Κυπριακός Ελληνισμός στέκει ακόμη ορθός και αρνούμενος να αποδεχθεί ως τετελεσμένο γεγονός τα κατοχικά δεδομένα, δηλαδή την εισβολή, την κατοχή και όλα τα παράνομα παράγωγά της. Αρνείται να συνθηκολογήσει παρά την ενορχηστρωμένη εκ των έξω προσπάθεια εξαγοράς συνειδήσεων και μιας επικοινωνιακά εξουθενωτικής πολιτικής η οποία στόχο έχει το ηθικό του Λαού μας.

Θα έχουμε όμως τις αντοχές που απαιτούνται, τόσο ως Κυπριακός Λαός όσο και ο υπόλοιπος Ελληνισμός, να αντισταθούμε και να περάσουμε νικηφόρα μέσα από τις συμπληγάδες των διαμορφούμενων νέων γεωπολιτικών εξελίξεων;

.

Είναι βασικό το ερώτημα όταν στην Κύπρο τουλάχιστον, έχουμε την τραγική πραγματικότητα, ότι τη βούληση του Κυπριακού Λαού για αντίσταση, όπως διαπιστώθηκε στο Δημοψήφισμα του 2004 και όπως διαπιστώνεται μέσα από δημοσκοπήσεις που γίνονται συχνά, αυτή τη βούληση δεν τη συμμερίζονται οι Ηγέτες μας. Ηγέτες τους οποίους δυστυχώς και κατά κάποιο παράδοξο τρόπο, ο ίδιος ο Κυπριακός Λαός αναδεικνύει ως Ηγέτες του. Όχι μόνο οι Ηγέτες δεν συμμερίζονται την άρνηση του Κυπριακού Λαού να συνθηκολογήσει, αλλά όπως διαπιστώνεται από την πολιτική διαχείριση που κάνουν στο Κυπριακό και τον τρόπο που ενεργούν είναι δεδηλωμένοι υπέρμαχοι και υποστηρικτές της νομιμοποίησης των κατοχικών δεδομένων, αντί ανατροπής τους. Έχει στηθεί ένα ανήθικο επικοινωνιακό παιγνίδι ωραιοποίησης της λύσης ΔΔΟ και προβολής της ως η τελευταία ευκαιρία για απελευθέρωση της Κύπρου, ότι θα είναι λύση στη βάση του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου και θα κατοχυρώνει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ενώ αυτό δεν ισχύει. Πρόκειται για μια συντονισμένη προσπάθεια παραπληροφόρησης και εξαπάτησης του Κυπριακού Λαού για να συνθηκολογήσει. Αποτελεί μια στρατηγική προσπάθεια για τσιμέντωμα του ΝΑΙ και αχρήστευσης του ΟΧΙ του 2004, κάτι που ήταν δεδηλωμένη διαβεβαίωση Ηγετών μας προς τους νονούς της τραγωδίας μας, από την επομένη του Δημοψηφίσματος το 2004. Εκτός από τη διάσταση μεταξύ Ηγεσίας και Λαού, το Κυπριακό ευρίσκεται βυθισμένο κάτω από ένα βουνό υποχωρήσεων που έγιναν επί της ουσίας του, προς όφελος του Τούρκου κατακτητή.

Μήπως στη Μητροπολιτική Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά; Μήπως ο ισχυρότατος θεωρητικά, απόδημος Ελληνισμός παραμένει ανεπηρέαστος από αυτή τη διάσταση μεταξύ Ηγεσιών και Λαού, στα δύο Ελληνικά κυρίαρχα Κράτη, Ελλάδα και Κύπρο;

Για να απαντηθούν τα πιο πάνω ερωτήματα και προτού μπούμε στην ουσία του θέματος που θα πραγματευθεί η σημερινή εκδήλωση επιβάλλεται να λεχθούν ενημερωτικά κάποιες τραγικές αλήθειες τις οποίες δεν ακούμε από τα στόματα όλων όσων γεμίζουν τις καρέκλες εξουσίας, στην Κύπρο και την Ελλάδα. Αλήθειες τις οποίες ζει και βιώνει ο απλός πολίτης. Αλήθειες που αφορούν τη σημερινή πραγματικότητα στην οποία βρίσκεται το Κυπριακό και μάλιστα σε αυτή τη φάση των Διεθνών εξελίξεων. Επιβάλλεται να είναι ενήμερος ο Ελληνικός Λαός για τις σημερινές πραγματικότητες στο Κυπριακό ώστε να είναι σε θέση να συνεχίζει τη διαχρονική υποστήριξη που προσφέρει και την οποία έχει μεγάλη ανάγκη ο Κυπριακός Ελληνισμός.

Οι αλήθειες που πρέπει να λεχθούν αφορούν, τις υποχωρήσεις που έγιναν και αποτελούν ένα βουνό το οποίο πρέπει να ανεβούμε για να τις αντιστρέψουμε.

Πρέπει να εξηγηθεί και να γίνει αντιληπτό από όλους μας για ποια κατοχικά δεδομένα αναφερόμαστε, για τα οποία, υπάρχει στην Κύπρο διάσταση μεταξύ Λαού και Ηγεσίας

Κατοχικό δεδομένο 1:

Η κατοχή εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, 37% του συνόλου. Οι Ηγέτες μας αποδέχονται την κατοχή αυτών των εδαφών μας ως τετελεσμένο γεγονός και απλά παζαρεύουν μέσα από τις αδιέξοδες, παράνομες Δικοινοτικές συνομιλίες, όχι την επιστροφή των εδαφών αυτών στην Κυπριακή Κυβέρνηση αλλά τον περιορισμό της έκτασής τους. Μάλιστα σε πρόσφατες προεκλογικές διαμάχες των υποψηφίων Προέδρων στις επικείμενες Προεδρικές εκλογές της Κύπρου το 2023, οι Αβέρωφ Νεοφύτου , Νίκος Χριστοδουλίδης και Ανδρέας Μαυρογιάννης που ήταν άμεσα αναμεμιγμένοι στο Κυπριακό την τελευταία δεκαετία, κόμπαζαν ότι είχαν επιτύχει να δέχεται η Τουρκία να κρατήσει μόνο 29% από το σημερινό 37% κατεχόμενων εδαφών. Αν είναι δυνατόν.

Κατοχικό δεδομένο 2:

Το Εθνικό ξεκαθάρισμα των Ελλήνων αυτοχθόνων κατοίκων των κατεχομένων περιοχών, 200000, ή 33% του πληθυσμού το 1974, 310000 σήμερα 1^η, 2^η και 3^η γενιά εκτοπισμένων και προσφύγων. Όλοι αυτοί οι εκδιωχθέντες από τους Τούρκους, αποτελούσαν τότε το 85% του πληθυσμού εκεί και ήταν ιδιοκτήτες του 85% των περιουσιών. Οι ηγέτες μας αποδέχονται και αυτό το έγκλημα πολέμου ως τετελεσμένο γεγονός και γιαυτό έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια επιστροφής μας πίσω στα κατεχόμενα χωριά, πόλεις, σπίτια και περιουσίες και παζαρεύουν ρύθμιση του περιουσιακού με αποζημιώσεις. Αυτό αποτελεί τον ύστατο εξευτελισμό για τους πρόσφυγες και εκτοπισμένους μας.

Κατοχικό δεδομένο 3:

Η βίαιη μεταφορά των Τουρκοκυπρίων που διέμεναν στις ελεύθερες περιοχές της Δημοκρατίας που έγινε με στρατιωτικές απειλές και εκβιασμούς της Τουρκίας, καθώς και τη συμπαιγνία του ΟΗΕ που έδωσε κάλυψη στην ανταλλαγή πληθυσμού με συμφωνία, η οποία ονομάστηκε «προσωρινή ανθρωπιστική συμφωνία για επανένωση οικογενειών». Και σε αυτή τη διχοτομική πράξη συναίνεσαν οι τότε Ηγέτες μας και την αποδέχονται ως τετελεσμένο γεγονός οι σημερινοί. Αποδέχονται οι Ηγέτες μας να αφεθούν να παραμείνουν στα σπίτια και τις περιουσίες μας οι Τουρκοκύπριοι του Νότου.

Κατοχικό δεδομένο 4:

Ο εποικισμός των κατεχομένων εδαφών μας, αρχικά με Τούρκους έποικους και σήμερα και με Ευρωπαίους και άλλους εποίκους. Ακόμη ένα έγκλημα πολέμου το οποίο οι Ηγέτες μας αποδέχονται ως τετελεσμένο γεγονός αφού έχουν αποδεχθεί την παραμονή τους σε περίπτωση λύσης και αυτό εκφράζεται πρακτικά από τώρα, πριν τη λύση, με την έκδοση Κυπριακών Υπηκοοτήτων, ταυτοτήτων και διαβατηρίων. Μάλιστα η Κυβέρνησή μας, εξετάζει και αιτήματα παραχώρησης υπηκοοτήτων και σε παιδιά μεικτών γάμων και ζήσαμε να δούμε εκδήλωση διαμαρτυρίας με πορεία παρανόμων από τα κατεχόμενα, στο Υπουργείο Εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, απαιτώντας υλοποίηση του αιτήματος τους.

Κατοχικό δεδομένο 5:

Οι παράνομες αποσχιστικές ενέργειες του Τούρκου κατακτητή με ανακήρυξη των κατεχομένων σε Τουρκική Ομόσπονδη Πολιτεία και μετέπειτα, εφόσον δεν υπήρξαν από μέρος των Ηγεσιών Κύπρου και Ελλάδας οι αντιδράσεις που δικαιολογούσαν τα γεγονότα, προχώρησαν στην παράνομη ανακήρυξη των κατεχομένων σε «Ανεξάρτητη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», με Σύνταγμα, λειτουργία παράνομων υποτελών στην Τουρκία τοπικών Αρχών και Θεσμικών Οργάνων, διεξαγωγή παράνομων εκλογών κλπ.

Αυτά λοιπόν είναι τα πέντε βασικά κατοχικά δεδομένα, τα οποία αποτελούσαν τους βασικούς στόχους της ΒρετανοΤουρκικής συνωμοτικής συμφωνίας του 1956 για διχοτόμηση της Κύπρου και τα οποία ανέλαβε να εξασφαλίσει με τη στρατιωτική της εισβολή και κατοχή το 1974, η Τουρκία και τα οποία, οι Ηγέτες μας, κατευθυνόμενοι από τη Βρετανική Διπλωματία, αυθαίρετα τα αποδέχονται ως τετελεσμένα γεγονότα και θεωρούν μάλιστα ότι αυτά αποτελούν συμφωνημένη βάση λύσης του Κυπριακού, η οποία θα είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ). Ο Λαός μας διαφωνεί κάθετα με αυτή τη θέση.

Αποδεχόμενοι λοιπόν αυτά τα κατοχικά δεδομένα οι Ηγέτες μας ως βάση λύσης, επιδόθηκαν σε «Διεθνείς σταυροφορίες» διασπαθίζοντας διαχρονικά μπόλικο δημόσιο χρήμα, διαλαλώντας την ετοιμότητα τους να βολέψουν την Τουρκία να απαλλαγεί από τις ευθύνες της κατοχής, και συζητούν ως Κοινοτικοί εκπρόσωποι, Δικοινοτικά προβλήματα αντί να συζητείται η κατοχή. Πρόσφεραν με αυτόν τον τρόπο το άλλοθι στις ξένες χώρες και τον ΟΗΕ, να στηρίζουν και αυτοί την Τουρκική λύση της ΔΔΟ. Μάλιστα έχουν και το θράσος να κλιμακώνουν την πίεση στον Κυπριακό Λαό καλώντας τον να πάψει να αντιστέκεται διότι αυτήν τη λύση είναι που θέλει τόσο η Διεθνής Κοινότητα, όσο και ο ΟΗΕ.

Στην διαχρονική αυτή προσπάθειά τους οι Ηγέτες μας όχι μόνο αποδέχθηκαν ως τετελεσμένο γεγονός τα κατοχικά δεδομένα που έχουμε αναφέρει πιο πάνω, αλλά, συνειδητά, οι πολιτικές πράξεις και ενέργειες τους στα πλαίσια των παράνομων Δικοινοτικών συνομιλιών διαμορφώνουν καταστάσεις που θα βαφτιστούν τετελεσμένα γεγονότα με τα οποία θα μας εκβιάζουν να δεχθούμε ως τελική λύση, τη ΔΔΟ που δεν θέλουμε. Προβάλλεται ήδη η δικαιολογία ότι τάχα θα φανούμε αναξιόπιστοι στη Διεθνή Κοινότητα αν προσπαθήσουμε να απορρίψουμε τώρα τη ΔΔΟ.

Αναφέρουμε μερικές τέτοιες πολιτικές πράξεις και ενέργειες των ηγετών μας:

• έχουν λειτουργήσει ως πρεσβευτές όχι των Δικαίων του Κυπριακού Λαού αλλά ως πρεσβευτές των Τουρκικών απαιτήσεων και κράχτες της νομιμοποίησης των κατοχικών δεδομένων με λύση ΔΔΟ. Μάλιστα, κάτω από Βρετανική μεθόδευση πέρασαν σε ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, την απόφασή τους αυτή να νομιμοποιήσουν τα κατοχικά δεδομένα με λύση ΔΔΟ.

Αυτό μάλιστα έγινε όταν είχαν επιτυχώς εξασφαλισθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας, επί Σπύρου Κυπριανού, τα Ψηφίσματα 541 και 550 τα οποία κατάγγελλαν την ανακήρυξη των κατεχομένων εδαφών μας σε ανεξάρτητη Τουρκική Δημοκρατία, την οποία καταγράφουν ως παράνομη, ζητούσαν την ανάκλησή της και καλούσαν τις χώρες Μέλη του ΟΗΕ να μην την αναγνωρίσουν και να μην τη βοηθούν με οποιοδήποτε τρόπο.

• έχουν προσωπικά δεσμευθεί με κατάλογο συγκλίσεων οι οποίες εξυπηρετούν πλήρως το συμβιβασμό για λύση ΔΔΟ, ικανοποιώντας τους διχοτομικούς όρους του κατακτητή υπέρ του εκκολαπτόμενου Τουρκικού Κράτους και κατά των Δικαίων του Κυπριακού Ελληνισμού. Τέτοιες συγκλίσεις καταγράφονται ως ακολούθως:

• Σε ότι αφορά τη δομή του νέου Κράτους: Δημιουργούνται δύο Συνιστώτα Κράτη, το καθένα κυρίαρχο στην Ζώνη του όπου θα ασκεί τη διακυβέρνηση εκεί, θα έχει δική του ιθαγένεια, δικό του Σύνταγμα, Εκτελεστική, Νομοθετική και Δικαστική εξουσία και Αστυνομία. Το ένα Συνιστών Κράτος δεν θα έχει δικαίωμα να επεμβαίνει στις υποθέσεις του άλλου. Το κάθε Συνιστών Κράτος θα έχει στη ζώνη του εξασφαλισμένη μόνιμα πληθυσμιακή και περιουσιακή πλειοψηφία.

• Σε ότι αφορά την «ενότητα» του Κράτους της Νέας Κύπρου (Η οποία σίγουρα δεν θα αποτελεί μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά, διάλυσή της και παρθενογένεση νέου Κράτους) θα υπάρξει Κεντρική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, ΟΧΙ ισχυρή όπως ήταν το ζητούμενο στα πρώτα χρόνια των συνομιλιών, για τη σύνθεσή της οποίας δεν γνωρίζουμε ακόμη τίποτε. Οι δύο Κοινότητες στην Κυβέρνηση αυτή, θα χαίρουν πολιτικής ισότητας. Δηλαδή η κάποτε μειοψηφία των Τούρκων, και οι έποικοι που θα παραμείνουν θα έχουν πολιτική ισότητα σε θέματα διακυβέρνησης και λήψης αποφάσεων στη χαλαρή Κεντρική Κυβέρνηση με την Ελληνική πλειοψηφία αυτόχθονος πληθυσμού, όσο θα παραμένει πλειοψηφία. Προσφέρεται να έχουν οι Τούρκοι μια θετική ψήφο σε κάθε απόφαση που θα πρέπει να παρθεί σε Ομοσπονδιακό επίπεδο. Αυτό είναι που αποκαλείται: αποτελεσματική τους συμμετοχή στη διακυβέρνηση. Θα εκλέγεται Πρόεδρος άτομο από την κάθε Κοινότητα εκ περιτροπής και η πολιτική ισότητα των δύο θα εξασφαλίζεται στην εκλογική διαδικασία με τη σταθμισμένη ψήφο. Η «ενωμένη», ή «επανενωμένη» «Ομόσπονδη» Κύπρος θα έχει και αυτή την Κυριαρχία της η οποία ακόμη δεν έχει καθορισθεί, θα έχει τη δική της ιθαγένεια και υπηκοότητα.

Δηλαδή αν, μήκακον που λέμε, μας φορτωθεί μια τέτοια λύση ο γεωγραφικός χώρος που λέγεται Κύπρος, θα έχει:

• 3 Κυβερνήσεις

• 4 Βουλές

• 3 Δημόσιες Υπηρεσίες

• 3 Δικαστικές εξουσίες

• 3 Αστυνομίες

• 3 Κυριαρχίες

• 3 ιθαγένειες

Πάνω από όλες αυτές τις εξουσίες θα ευρίσκεται ο μεγάλος κηδεμόνας – Η ΑΓΚΥΡΑ. Αυτό είναι που αποκαλούν τα ηττοπαθή μυαλά των Ηγεσιών μας: λύση, δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη.

• Σε ότι αφορά το προσφυγικό, απέκλεισαν την επιστροφή των προσφύγων και εκτοπισμένων και συζητούν «περιουσιακό» για το οποίο οι συγκλίσεις αναφέρουν ότι θα ρυθμισθεί με θεραπείες άλλες από την επιστροφή των περιουσιών στους νόμιμους ιδιοκτήτες, με επικρατέστερη θεραπεία, την εξευτελιστική αποζημίωση.

Άλλες αλήθειες οι οποίες δεν λέγονται από τους Ηγέτες μας αλλά ισχύουν και αποτελούν πλήγμα για την υπόθεσή μας είναι οι ακόλουθες:

• Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συναντά τον εγκάθετο της Άγκυρας με τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας στο αυτοκίνητό του και ο εγκάθετος της Άγκυρας με τη σημαία του παράνομου καθεστώτος.

• Η εκάστοτε Κυβέρνηση, οι Κρατικές Υπηρεσίες και τα Κόμματα αποδέχονται τη λειτουργία των παράνομων θεσμών στα κατεχόμενα και συνεργάζονται μαζί τους είτε απευθείας είτε μέσω Δικοινοτικών Επιτροπών των οποίων οι δραστηριότητες καλύπτουν όλο το φάσμα των λειτουργιών του Κράτους και της Κοινωνίας.

• Η Κυβέρνηση αποδέχεται τον εγκάθετο της Άγκυρας ως εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων ενώ αυτός εγκαθίσταται με την πλειοψηφική ψήφο των εποίκων

• Η Κυβέρνηση έχει εγκρίνει τις απευθείας επαφές των παρανόμων εκπροσώπων του παράνομου καθεστώτος με άλλες χώρες.

• Η Κυβέρνηση έχει επιτρέψει να λειτουργούν, «γραφεία» σε Ευρωπαϊκές και άλλες Πρωτεύουσες, τα οποία αν σήμερα λειτουργούν άτυπα, σίγουρα αποτελούν τον προάγγελο Πρεσβειών.

• Η Κυβέρνηση παραβλέπει Συνταγματικές πρόνοιες της Δημοκρατίας και επιτρέπει την κυκλοφορία στις ελεύθερες περιοχές παρανόμων προσώπων, παράνομα εισαγομένων προϊόντων, και αυτοκινήτων μέσω των κατεχομένων.

• Η Κυβέρνηση με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και τον Κανονισμό για την πράσινη γραμμή επέτρεψε και αναγνώρισε την άσκηση εξουσίας από το παράνομο καθεστώς επί των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας και ξένων που εισέρχονται νόμιμα στην Κυπριακή Δημοκρατία, προσφέροντας του πολιτική αναγνώριση

• Η Κυβέρνηση αποδέχθηκε τη συμφωνία της Πράσινης γραμμής μέσω της οποίας διεξάγεται εμπόριο προσφέροντας οικονομική ενίσχυση στο παράνομο καθεστώς.

• Η Κυβέρνηση σύρεται στην κούρσα της αποδοχής και αναβάθμισης του παράνομου καθεστώτος μέσω των ΜΟΕ (Μέτρων τάχα οικοδόμησης εμπιστοσύνης) και Επαναπροσεγγιστικών τάχα Δικοινοτικών προγραμμάτων.

• Η Κυβέρνηση αποδέχθηκε και επιτρέπει να διεξάγονται απευθείας επαφές και διεργασίες εναρμόνισης του παράνομου καθεστώτος με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο ως τρίτη ξεχωριστή χώρα

• Η Κυβέρνηση αποδέχεται και επιτρέπει να χρηματοδοτεί η Ευρώπη έργα υποδομής στο παράνομο καθεστώς τα οποία γίνονται πάνω στις περιουσίες μας.

Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν επί διαδοχικών Κυβερνήσεων ενώ το Κυπριακό δεν έχει ακόμη λυθεί και ενώ οι Ηγέτες μας προσποιούνται ότι διεξάγουν αγώνα για να λυθεί το Κυπριακό και μάλιστα να λυθεί σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και να δικαιωθεί ο Κυπριακός Λαός στο σύνολό του. Αυτό αγγίζει τα όρια Εθνικής προδοσίας για την οποία θα είναι εσαεί υπόλογοι οι σημερινοί διαχειριστές του Κυπριακού.

Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι όλες οι πιο πάνω αλήθειες που αναφέραμε, με όλες τις συνεπαγόμενες υποχωρήσεις που έγιναν στο Κυπριακό, υπέρ της Τουρκικής λύσης ΔΔΟ , με ευθύνη των Ηγετών μας, έγιναν κάτω από την Διπλωματική κατεύθυνση της Δύσης, Βρετανίας, Αμερικής και στη συνέχεια Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι σημαντικό να σημειωθεί τούτο και να το θυμούμαστε όταν θα εξετάσουμε το Κυπριακό στη συνέχεια, υπό το πρίσμα των σημερινών Διεθνών εξελίξεων.

Έχοντας υπόψη όλα τα πιο πάνω δεδομένα σίγουρα πρέπει όλοι να κατανοούμε ότι υπό το πρίσμα των σημερινών Διεθνών εξελίξεων το Κυπριακό ευρίσκεται σε οριακό σταυροδρόμι με σοβαρούς κινδύνους να απειλούν την πορεία του, και τους οποίους πρέπει να εξουδετερώσουμε.

Οι Διεθνείς εξελίξεις οι οποίες επηρεάζουν σήμερα το Κυπριακό, είναι σαφώς ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι διαστάσεις της αντίδρασης των Δυτικών χωρών κατά της Ρωσίας. Το γεγονός ότι η Κύπρος ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποχρεώθηκε τυφλά να ακολουθήσει τις πολιτικές αποφάσεις των μεγάλων χωρών της Ένωσης, που ταυτόχρονα είναι και μέλη του ΝΑΤΟ, προκαλεί μεγάλες δυσχέρειες για το Κυπριακό.

Η έκταση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας , οικονομικών, πολιτικών, Διπλωματικών, στρατιωτικών και άλλων προκάλεσαν Διεθνή κρίση η οποία διαταράζει τις ισχύουσες σχέσεις μεταξύ χωρών Διεθνώς, με σοβαρές επιπτώσεις σε όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων κάθε χώρας. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο με το Κυπριακό άλυτο, ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής για το οποίο ένοχη είναι η Δύση η οποία ορίεται σήμερα για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η οποία Δύση για 48 χρόνια προσφέρει Διπλωματικές πλάτες στην Τουρκία και μας πιέζει να διαλύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, να αποδεχθούμε και να νομιμοποιήσουμε τα κατοχικά δεδομένα.

Χάνουμε άραγε τη Ρωσία από υποστηρικτή της υπόθεσής μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας σε καίριες Ψηφοφορίες όπως συνέβαινε στο παρελθόν;

Χάνουμε άραγε τη Ρωσία που χαλιναγωγούσε μέχρι τώρα τις Τουρκογενείς χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης από του να αναγνωρίσουν το παράνομο καθεστώς στα κατεχόμενα εδάφη μας; Ήδη, πρόσφατα, οι χώρες αυτές πρόσφεραν στο παράνομο καθεστώς τη θέση Παρατηρητή στις συνόδους τους.

Χάσαμε ήδη μήπως τη Ρωσική Εκκλησία με την αναγνώριση από την Εκκλησία μας τη νέα Αρχιεπισκοπή της Ουκρανίας; Θυμίζουμε ότι στο παρελθόν η Ρωσική Εκκλησία ανταποκρινόταν και μεσολαβούσε επιτυχώς προς τη Ρωσική Κυβέρνηση η οποία μας μας υποστήριζε. Πρέπει τα ερωτήματα αυτά να προβληματίσουν όλους μας και να βρούμε τρόπους να απαντηθούν θετικά για την Κύπρο μας.

Αυτές είναι συνέπειες των Διεθνών εξελίξεων τις οποίες έχουμε να αντιμετωπίσουμε και οι οποίες μας προβληματίζουν σοβαρά.

Οι προτάσεις μας

Αφού λοιπόν βρεθήκαμε καθηλωμένοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και συρόμαστε να υποστηρίζουμε πολιτικές αποφάσεις χωρίς προβληματισμό και αφού καταλήξαμε σφιχταγκαλιασμένοι με την Αμερική ως στρατηγικοί εταίροι, θα πρέπει να δράσουμε δυναμικά για να εξαργυρώσουμε οφέλη που να αξίζουν αυτή τη σχέση. Υπάρχει φως στην άκρη της σήραγγας, αλλά πρέπει να την περπατήσουμε για να φτάσουμε στο φωτεινό άκρο.

Στο ερώτημα αυτό εμείς λέμε ότι υπάρχει φως όσο αμυδρό και να είναι.

Προτείνουμε να σταθούμε στα όσα δημόσια καταλογίζονται από τη Δύση στη Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία και τα οποία οι Δυτικές χώρες δεν επέτρεπαν στους Ηγέτες μας να καταλογίσουν στην Τουρκία για την εισβολή της στην Κύπρο και μας υποχρέωναν να συρόμαστε στις εξευτελιστικές Δικοινοτικές συνομιλίες για να ξεπουλήσουμε τα Δίκαιά μας. Επικαλούμενοι λοιπόν όλα όσα οι Δυτικοί εταίροι μας, καταλογίζουν και ζητούν από τη Ρωσία να απαιτήσουμε να ισχύσουν και για την Τουρκία στο Κυπριακό. Θεωρούμε ότι στην περίπτωση που αυτό αποτελέσει Εθνική στρατηγική, θα επανατοποθετηθεί αυτόματα το Κυπριακό στη σωστή του βάση, με προοπτική να ανατραπούν όλα όσα αρνητικά έχουν μέχρι σήμερα συσσωρευθεί στο Κυπριακό και τα οποία έχουμε ήδη αναφέρει.

Σε σχέση με το Ουκρανικό, οι δυτικοί σύμμαχοι:

1. Λένε χωρίς να ντρέπονται ότι πρώτη φορά μετά το 2^ο παγκόσμιο πόλεμο συμβαίνει τέτοια εισβολή στην Ευρώπη. Να τους διαψεύδουμε γιαυτό διότι υπάρχει το προηγούμενο της Τουρκικής εισβολής και κατοχής της Κύπρου.

2. Λένε ότι παραβιάστηκε η εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Ουκρανίας. Να τους θυμίζουμε ότι αυτό συνέβη στην Κύπρο το 1974 και συνεχίζει να ισχύει μέχρι σήμερα

3. Θυμήθηκαν τη Διεθνή Νομιμότητα και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ που παραβιάζονται. Να τους τρίψουμε στη μούρη τις 48χρονες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ στην Κύπρο.

4. Καταγγέλλουν την παραβίαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ουκρανικού Λαού. Να τους θυμίσουμε ότι Ανθρώπινα Δικαιώματα παραβιάστηκαν στην Κύπρο από την Τουρκική εισβολή το 1974 και συνεχίζουν να παραβιάζονται.

5. Καταγγέλλουν ότι διαπράχθηκαν εγκλήματα πολέμου και βιαστικά στήνουν Δικαστήρια για να δικάσουν ενόχους. Να τους θυμίσουμε τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στην Κύπρο η Τουρκία και τα οποία μας ζητούν να ξεχάσουμε.

6. Δίδουν πακτωλούς χρημάτων και στρατιωτικό υλικό στους Ουκρανούς για να αντιμετωπίσουν την εισβολή. Να τους θυμίσουμε ότι από τη μια οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο με δικά τους φονικά όπλα και από την άλλη εμάς μας επέβαλαν εμπάργκο όπλων.

7. Επέβαλαν από την πρώτη μέρα του πολέμου πρωτόγνωρες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και ανέλαβαν σταυροφορία ανά τον κόσμο να εκβιάσουν διεθνή εφαρμογή τους. Στην περίπτωση της Κύπρου εμποδίζουν με σωρεία προφάσεων την εφαρμογή κυρώσεων κατά της συμμάχου τους Τουρκίας.

Αυτές λοιπόν οι θέσεις της Δύσης έναντι της Ρωσίας μπορούν άνετα να αποτελέσουν δική μας στρατηγική για αναστροφή της μέχρι σήμερα πορείας του Κυπριακού και επανατοποθέτησης του στη σωστή του βάση ως θέματος εισβολής και κατοχής και καταπάτησης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Για να γίνει όμως αυτό πρέπει Κύπρος και Ελλάδα να συμφωνήσουν στην υιοθέτηση της εισήγησης, ως νέας πανεθνικής πλέον στρατηγικής στο Κυπριακό, με την οποία θα διεκδικήσουμε σταθερά και αποφασιστικά από την Ευρώπη και την Αμερική να την αποδεχτούν και να στραφούν κατά της Τουρκίας. Υιοθέτηση ισότιμης μεταχείρισης του Ελληνισμού έναντι της Τουρκίας, θα πρέπει να αποτελεί προαπαιτούμενος για να συναινέσουν Ελλάδα και Κύπρος να συνεχίζουν να ακολουθούν τις Δυτικές αποφάσεις στο Ουκρανικό.

Συνεπακόλουθο μιας τέτοιας αλλαγής θα πρέπει να είναι και η λήψη απόφασης για πανεθνική αντικατοχική πολιτική σε όλους τους τομείς της ζωής: Οικονομία, ασφάλεια, στρατιωτική προετοιμασία, παιδεία κλπ κλπ.

Έχουμε ευθύνη να υιοθετήσουμε, να προβάλουμε και να προωθήσουμε επανατοποθέτηση στην πιο πάνω γραμμή.

Αν κάτι τέτοιο θα συνεπάγεται αλλαγές Ηγεσιών σε Κύπρο και Ελλάδα τότε είναι στα χέρια των Ελλαδιτών και των Κυπρίων ψηφοφόρων να το επιδιώξουμε.

Είναι πολύ ανηφορικός ο δρόμος μπροστά μας, τον οποίο επιβάλλεται να ανεβούμε. ΜΠΟΡΟΥΜΕ και έχουμε πίσω μας την ιστορία, τον πολιτισμό, το αίμα ηρώων με τις παρακαταθήκες τους, που μας δείχνουν το δρόμο. Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ λέει το σύνθημα των λοκατζήδων μας. Με σύνεση και αποφασιστικότητα να απαιτήσουμε απλά την αποκατάσταση του Διεθνούς Δικαίου που παραβιάστηκε στην Κύπρο και αυτό πρέπει να γίνει τώρα ,παράλληλα με το Ουκρανικό. Αποκατάσταση του Διεθνούς Δικαίου που παραβιάστηκε στην Κύπρο το 1974 θα οδηγεί αυτόματα και στην απελευθέρωση της Κύπρου μας.