Κώστας Μαυρίδης   

Ο τουρκικός επεκτατισμός προχωρεί σε στρατιωτικές εισβολές στις περιπτώσεις συντριπτικής υπεροπλίας έναντι του θύματος π.χ. Ιράκ, Αφρίν Συρίας, Λιβύη… Έτσι έγινε και με την χουντική προδοσία στην Κύπρο το 1974. Έναντι μιας αποφασιστικής και αμυντικά ενισχυμένης Ελλάδας,  η Τουρκία φτάνει μέχρι εκεί που δεν υπάρχει στρατιωτική αντίδραση. Σήμερα, μια ελληνοτουρκική σύρραξη θα κατέληγε το πιθανότερο σε τουρκική αποτυχία προκαλώντας απρόβλεπτες ανατροπές εντός Τουρκίας. Έτσι, η τουρκική επιδίωξη είναι για «θερμό επεισόδιο» με σκοπό να μετατρέψει τις παράνομες διεκδικήσεις της σε διμερείς διαφορές και να παγώσει κάθε ελληνική ενεργειακή πρωτοβουλίας για εξορύξεις. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία προχωρεί στη Μαύρη Θάλασσα σε ενεργειακές υποδομές και στο σχέδιο πυρηνικής ενέργειας. Έναντι ενός τέτοιου επεκτατισμού, η ουσία βρίσκεται στην αποτροπή μέσω αμυντικών δυνατοτήτων και συμμαχιών.

Ιδιαίτερα για την αδύνατη Κύπρο, η  αλληλεγγύη της ΕΕ έχει μεγάλη σημασία καθώς σήμερα επικρατούν οι πλέον ευνοϊκές συνθήκες από την ένταξη στην ΕΕ: α) κοιτάσματα φυσικού αερίου  από το 2011 κι εξεύρεση άλλων τις προάλλες καθώς το φυσικό αέριο θεωρείται ο «χρυσός» των επόμενων δεκαετιών, β) Δήλωση της ΕΕ της 25^ης Μαρτίου 2021 βάσει της οποίας οποιαδήποτε παράνομη τουρκική ενέργεια  εξυπακούει λήψη μέτρων, γ) ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου (ΗΠΑ) επιμένει σε κυρώσεις στην Τουρκία, δ) το προηγούμενο κυρώσεων για την Ουκρανία κ.ά. Ωστόσο, στη Λευκωσία ζουν σε δικό τους κόσμο. Ειδικά ο  Υπουργός Εξωτερικών δεν βλέπει τουρκικές παρανομίες (ούτε στα Βαρώσια, ούτε παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων από τουρκικά πλοία ή κατασκοπευτικά στον εναέριο χώρο της Κύπρου) κι εμμένει σε Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης ενώ θεωρεί το φυσικό αέριο εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού που πρέπει να παραμεριστεί.

Ενώπιον των παράνομων τουρκικών διεκδικήσεων, η πολιτική της αδράνειας Αθηνών-Λευκωσίας όπως ακολουθείτο επί δεκαετίες, επέφερε νομοτελειακά ήττες. Όταν σήμερα Μητσοτάκης-Δένδιας επιδεικνύουν σε ξένους τον χάρτη με το περιβόητο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, στην πράξη αναδεικνύεται η διορατικότητα του Προέδρου Τ. Παπαδόπουλου ο οποίος επέμενε σε ρύθμιση της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, αλλά δεν έγινε από επιλογή της Αθήνας. Σήμερα, με τα δύο κράτη εντός ΕΕ να «αδυνατούν» να ρυθμίσουν ΑΟΖ μεταξύ τους, το σύνδρομο της ηττοπάθειας συνεχίζεται…   

Σε πρόσφατη μελέτη του Ευρωκοινοβουλίου με θέμα «Νέα ατζέντα για την Μεσόγειο» καταγράφεται η  ανάδειξη νέων συμμαχιών στην περιοχή της Αν. Μεσογείου όπως Γαλλίας, Αιγύπτου, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων ενάντια στην Τουρκία με επίκεντρο την ενέργεια. Επιπλέον, αναδεικνύεται η τεράστια στρατηγική αξία του φυσικού αερίου για την Ευρώπη και τον κόσμο, με αναφορά σε υποδομές όπως τον αγωγό East-Med,  να ανακτούν νέας προσοχής παρά την τουρκική εναντίωση. Όμως, με τέτοια εγχώρια μυαλά στο λήθαργο των ΜΟΕ που θεωρούν το φυσικό αέριο πρόβλημα σε ένα κόσμο που ανταγωνίζεται να το αξιοποιήσει, οι όποιες δυνατότητες έχουμε θα εκλείψουν. Η ελπίδα βρίσκεται στους σκεπτόμενους πολίτες.

*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για τη Μεσόγειο