Των Γεωργίου Κ. Μπήτρου και Στέργιου Μπακάλη

Με δύο συνεχόμενα άρθρα του, το ένα στα ΝΕΑ την 27/08/2022 και το άλλο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 28/08/2022, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ), προβάλλοντας στο μέλλον μερικές ενθαρρυντικές οικονομικές εξελίξεις τα τελευταία τρία χρόνια καταλήγει στο συμπέρασμα ότι:  

Στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν υπήρξαν στην Ελλάδα περίοδοι αναπτυξιακών αναλαμπών οι οποίες όμως εν συνεχεία, αν δεν οδήγησαν σε κάποια πτώχευση, υποχώρησαν και έδωσαν την θέση τους στην πάγια τάση της σχετικής υστέρησης έναντι των οικονομικά προηγμένων δημοκρατιών Δυτικού τύπου.  Γι’ αυτό, θεωρούμε ότι είναι αδόκιμο στο ευμετάβλητο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον της Ελλάδος να κάνουμε μακροχρόνιες προβλέψεις, ξεχνώντας τα ιστορικά δεδομένα. Αλλά αυτό δεν είναι το στοιχείο που μας εμποδίζει να συμφωνήσουμε με το πιο πάνω συμπέρασμα. Η βασική μας διαφωνία βρίσκεται στη διαπίστωση ότι ακόμα και με πολιτική σταθερότητα για όλο το προβλεπτό μέλλον, υπόθεση άκρως αμφίβολη ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών, δεν βλέπουμε τα “καθοριστικά πλεονεκτήματα των μεταρρυθμίσεων” που  επικαλείται ο κ. Πρόεδρος του ΣΟΕ.

Και αυτό, όχι μόνο γιατί οι ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες για να μπούμε στον δρόμο της Ιρλανδίας δεν γίνονται, αλλά και γιατί μερικές απ’ αυτές που γίνονται, όπως πχ, αυτή του Ταμείου Κεφαλαιοποιητικής Επικουρικής Ασφάλισης  (ΤΕΚΑ), σίγουρα μας απομακρύνουν. Για οικονομία δημοσιογραφικού χώρου, ο στόχος μας εδώ είναι να τεκμηριώσουμε, έστω και τηλεγραφικά, την πρώτη απ’ αυτές τις δύο προτάσεις.

Σε άρθρο μας στο ΒΗΜΑ της 30/04/2022 με τίτλο “Ελλάδα και Ιρλανδία δύο δεκαετίες μετά” εξηγήσαμε τι ακριβώς έκανε η Ιρλανδία και μέσα σε λιγότερο από τέσσερις δεκαετίες έγινε από τις φτωχότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) μια από τις πλουσιότερες¹.  Οι βασικές προϋποθέσεις ήταν τρεις.  Η πρώτη ήταν η “Συμφιλίωση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων”. Αυτή έγινε εφικτή με τη δέσμευση της κυβέρνησης και την αποδοχή από τα συνδικάτα των εργαζομένων η αύξηση των διαθέσιμων πραγματικών εισοδημάτων να γίνεται κατά κύριο λόγο μέσα από τη μείωση της φορολογίας. Η δεύτερη ήταν η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων σε 10% με ταυτόχρονη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος. Και η τρίτη ήταν αφενός η απελευθέρωση των αγορών εργασίας και εμπορευμάτων, και αφετέρου η πλήρης ενσωμάτωση της Ιρλανδικής στην παγκόσμια οικονομία². Μπορούν να περάσουν παρόμοιες ρυθμίσεις στην Ελλάδα και να εφαρμοστούν αξιόπιστα για όσο χρόνο χρειάζεται ώστε να αφομοιωθούν και  να γίνουν τρόπος ζωής; Θα θεμελιώσουμε σε τρία βήματα ότι δεν μπορούν με αναφορά στην παντελή αδυναμία να μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα η φορολογία κατά τις προσεχείς δεκαετίες.  

Το πρώτο βήμα αποσκοπεί στην αποτύπωση της διαφοράς που υπάρχει στην κλίματα των δημόσιων δαπανών στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία. Η συγκριτική απεικόνιση των δεδομένων στο Σχεδιάγραμμα 1 δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η διαφορά είναι μεγάλη.

για τη συνέχεια CApital