Ο ηρωισμός του Κουρούπη τεκμήριο της προδοσίας στην Κύπρο

Λάζαρος Μαύρος

Η ΜΟΡΦΗ του αγνοούμενου Διοικητή του 251 Τάγματος Πεζικού της Κερύνειας, αντισυνταγματάρχη Παύλου Κουρούπη, στοιχημένη ανάμεσα στους πρώτους θυσιασθέντες προμάχους της Κύπρου, απέναντι στις ορδές του Αττίλα, που έφερε στις από αιώνων ελληνικές ακτές της πόλης του αρχαίου Κηφέως, το τουρκοφόρο πραξικόπημα της ανθελληνικής χούντας των Αθηνών.

Στοιχιμένος πλάι στον ηρωικό κυβερνήτη της Τορπιλακάτου «Τ-3», τον υποπλοίαρχο Λευτέρη Τσομάκη και τους οκτώ από τους εννέα ηρωικούς ναύτες του: Τους Ελλαδίτες, Βιτουλαδίτη, Καρέτσο, Δεριζιώτη, Στιβακτά και τους Κυπρίους, Καρεφυλλίδη, Φιερό και Κεφαλλονίτη, που άφησαν την τελευταία τους πνοή στις 05.25 της 20ης Ιουλίου 1974, αναμετρώμενοι, μόνοι, με τον τουρκικό στόλο εισβολής και την τουρκική αεροπορία, στ’ ανοικτά της Κερύνειας μας, όπου έκτοτε είναι ο Υγρός τους Τάφος. Στοιχημένοι πλάι στη μορφή του ηρωικού αντισυνταγματάρχη Γεώργιου Μπούτου από το Ναύπλιο, Διοικητή του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού και του ήρωα ανθυπολοχαγού Παντελή Χατζημάρκου 20χρ. από τη Λευκωσία και των άλλων ηρωικών νεκρών του 286ΜΤΠ, που, υπό το φως της ημέρας, στάληκαν ν’ αναμετρηθούν με την άνευ αντιπάλου κυρίαρχη στους κυπριακούς ουρανούς τουρκική αεροπορία κι έπεσαν μαχόμενοι στον Κοντεμένο, πρωί της 20ης Ιουλίου 1974.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ίσως από κάθε άλλον, ο αντισυνταγματάρχης Κουρούπης και το 251 Τ.Π. υπήρξαν από την 19η και την 20η Ιουλίου 1974 και είναι έκτοτε,

– η ισχυρότερη,

– η πιο έμπρακτη,

– η εν τοις πράγμασι, απόδειξη

– και το, επί των πρόσω, τεκμήριο  της προδοσίας που διαπράχθηκε σε βάρος του Ελληνισμού στην Κύπρο.

ΟΤΑΝ ΤΗΝ Παρασκευή 19.7.1974, ο τουρκικός στόλος, επισημάνθηκε να προσεγγίζει τις ακτές της Κερύνειας, η στρατιωτική κορυφή της ιεραρχίας της ανθελληνικής χούντας, τής από 21η Απριλίου 1967 δικτατορικής κατάλυσης της δημοκρατίας στη γενέτειρά της, από το αρχηγείο Μπονανο-προδότη των Ενόπλων Δυνάμεων στην Αθήνα και το υπαρχηγείο Γεωργιστο-προδότη στο ΓΕΕΦ της Λευκωσίας, απαγόρευσαν στον Διοικητή του 251ΤΠ της Κερύνεια να υλοποίησει την αποστολή του για έγκαιρη άμυνα επί των προκαθορισμένων επάλξεων. Προδοτική απαγόρευση υπεράσπισης της ελευθερίας της πατρίδος επί των ακτών που προνοούσαν τα σχέδια επιχειρήσεων της Εθνικής Φρουράς:

Τ Η Ν ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19η Ιουλίου 1974, από το μεσημέρι ήδη, ο Διοικητής του 251Τ.Π. της Κερύνειας, ζητούσε αυτοπροσώπως την άδεια των προϊσταμένων του στο ΓΕΕΦ για να εφαρμόσει εγκαίρως τα σχέδια άμυνας και τη μετακίνηση των λόχων του, από το στρατόπεδο της Γλυκιώτισσας, στις προβλεπόμενες θέσεις της πολεμικής τους αποστολής.

– Τον διέταξαν να μην κάνει τίποτε.

– Τον διέταξαν να παραμείνει στο στρατόπεδο.

– Ο στόλος εισβολής πλησίαζε. Τον παρακολουθούσαν. Και η διαταγή του αρχηγείου Μπονανο-προδότη και του υπαρχηγείου Γεωργιτσο-προδότη ήταν να παραμείνει το 251 υπεράσπισης των ακτών της Κερύνειας, ανενεργό στο στρατόπεδό του.

Η ΕΝΑΡΞΗ επίθεσης του Αττίλα ήταν στις 05.00. Η Τορπιλλάκατος «Τ-3» θυσιαζόταν στ’ ανοικτά του λιμανιού της Κερύνειας στις 05.25. Και το ΓΕΕΦ του Γεωργιτσο-προδότη, έδωσε τελικά τη διαταγή εμπλοκής με τον εχθρό στις… 08.20.

– Οι δυνάμεις εισβολής, της ταξιαρχίας «Τσακμάκ», με πρώτο το 50 Σύνταγμα Πεζικού του συνταγματάρχη Ιμπαχίμ Καραογλάνογλου, αποβιβάζονταν ανενόχλητες στο Πέντε Μίλι, χωρίς να έχουν απέναντί τους τις κάννες του 251 Τ.Π. Φρόντισαν γι’ αυτό, ο Μπονάνος από την Αθήνα κι ο Γεωργίτσης από τη Λευκωσία.

Στο σημείο αυτό, ανάγλυφα τα διαπραχθέντα από τους τρισχειρότερους Εφιάλτες του 1974, στο βιβλίο με τη μαρτυρία του τότε λοχαγού Ελευθερίου Σταμάτη που εκείνη τη μέρα εκτελούσε καθήκοντα Διοικητή της 31 Μοίρας Καταδρομών, στην ελεγχόμενη από τους πραξικοπηματίες Λευκωσία:

– Στις 10μ.μ. βράδι της Παρασκευής 19/7/74, στο διάδρομο του ΓΕΕΦ, «ήσαν μαζεμένοι, εν ακαταστασία και με φωνασκίες, καμιά δεκαριά διοικητές μονάδων, μάχιμοι αξιωματικοί, χρεωμένοι με σοβαρές πολεμικές αποστολές, που έμαθαν και από το ΒΒC ότι ο τουρκικός στόλος εισβολής έπλεε προς Κερύνεια. Ζητούσαμε, με αγωνία, να φύγουν αμέσως οι μονάδες από τα στρατόπεδα για τις θέσεις τους, σύμφωνα με τα επιχειρησιακά σχέδια […] Σχεδόν γινόταν διαδήλωση. Κάποια στιγμή, επιτέλους, βγήκε στον διάδρομο ένας ταγματάρχης επιτελής του Γραφείου Επιχειρήσεων. Επικράτησε σιγή ιχθύος. Ήταν η στιγμή κατά την οποίαν, από υπεύθυνα χείλη, από την πηγή και όχι από φημολογίες, θα είχαμε αυθεντική και έγκυρη πληροφόρηση για τις εξελίξεις, καθώς και οδηγίες περί του πρακτέου… Ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας απηύθυνε τέτοια λόγια: Κύριοι, μην ανησυχείτε. Δεν τρέχει τίποτε. Μας διαβεβαίωσαν από πάνω, από την Ελλάδα, ότι οι Τούρκοι κάνουν απλή επίδειξη δυνάμεως. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Κύριοι, πάτε για ύπνο»!

ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΡΑΔΙ, 19ης Ιουλίου 1974, ο τραγικός διοικητής του μοναδικού μηχανοκίνητου τάγματος 286ΜΤΠ της Ε.Φ. με τα θωρακισμένα BTR, ο αντισυνταγματάρχης Μπούτος, εκλιπαρούσε να του επιτρέψουν να μαζέψει από το ΓΣΠ της Λευκωσίας τη μονάδα του ώστε να μετακινηθεί νύκτα για την αποστολή του στην Κερύνεια. Του το απαγόρευσαν. Τον κράτησαν μέχρι που ξημέρωσε και τον έστειλαν, υπό το φως του ήλιου, του φρικτότατου εκείνου Σαββάτου, για να γίνει εύκολος στόχος της τουρκικής αεροπορίας στον Κοντεμένο, όπου κι ο ίδιος θυσιάστηκε.

Ο Ι ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ την χούντας στην Αθήνα και στη Λευκωσία, χρησιμοποίησαν την αυτονόητη στρατιωτική πειθαρχία, για να προσφέρουν – πισώπλατα μαχαιρωμένη ήδη – την Κύπρο, για να προσφέρουν το 251ΤΠ, το 286ΜΤΠ και τις άλλες – δεμένες από τους ίδιους – μονάδες της Ε.Φ., ως πρόβατα επί σφαγήν, στον εισβάλλοντα Αττίλα. Χρησιμοποίησαν για το προδοτικό «κύριοι, πάτε για ύπνο», την αυτονόητη για κάθε αξιωματικό ένορκη υποχρέωση του να εκτελεί άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των ανωτέρων του. Και διέταξαν, οι επίορκοι, τον διοικητή του 251Τ.Π. να παραμείνει το τάγμα στο στρατόπεδό του. Και να μην αναπτύξει έγκαιρα τους λόχους του στις επάλξεις, απέναντι στον ανενόχλητα πλησιάζοντα τουρκικό στόλο εισβολής.

Α Υ Τ Η ΕΙΝΑΙ η πρώτη, η πλήρης, αλλά και η τελική αλήθεια διάπραξης της προδοσίας.

– Κι όταν, τελικά, το Σάββατο 20η Ιουλίου 1974, μετά που οι μονάδες του 50 Σ.Π. του Αττίλα αποβιβάστηκαν ανενόχλητες και σταθεροποιήθηκαν στο Πέντε Μίλι, ήταν πια αργά για τον Κουρούπη και το 251ΤΠ να πνίξουν τον εχθρό στη Θάλασσα: Οι δυνάμεις του Αττίλα, στον αέρα, στη θάλασσα και στην ξηρά, ήσαν, ήδη, συντριπτικα υπέρτερες.

– Ο Κουρούπης, όμως, έμεινε εφ’ ώ ετάχθη. Με τις ισχνές του δυνάμεις κράτησε τους εισβολείς δύο μέρες έξω από την Κερύνεια. Προκαλώντας τους σημαντικές απώλειες. Του συνταγματάρχη Καραογλάνογλου συμπεριλαμβανομένου ανάμεσα στους νεκρούς. Και του υποδιοικητή του, αντισυνταγματάρχη Τζεβντέτ Αϊκάν, βαριά τραυματισμένου.

– Για το τι έκανε και τι δεν έκανε επί του πεδίου της μάχης, στις προδομένες Θερμοπύλες της Κερύνειας το ηρωικό 251 Τ.Π. του Κουρούπη, η χρησιμότερη ίσως μαρτυρία προέρχεται από τον επικεφαλής των αποβατικών δυνάμεων του Αττίλα, στρατηγό Μπεντρεττίν Ντεμιρέλ και τα λεπτομερή απομνημονεύματά του. Όπου περιγράφει πώς ο ίδιος κατέπλεε, με το 2ο κύμα αποβάσεως, τη «Δύναμη Ειδικής Αποστολής Μπόρα», το πρωί της 22ας Ιουλίου 1974 στο Πέντε Μίλι, για να σώσει την Ταξιαρχία «Τσακμάκ», από την ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΗ κατάσταση στην οποία καθηλώθηκε επί δύο μέρες, στα 250 μέτρα της ακτής από τα πυρά, ενός λόχου τυφεκιοφόρων, ενός λόχου διοικήσεων, ενός λόχου υποστηρίξεως και τριών, ημι-άχρηστων ρωσικών αρμάτων Τ-34, του Κουρούπη. Οι άλλοι δύο λόχοι του 251 Τ.Π. μάχονταν στα φυλάκια απέναντι στους Τούρκους στο Τέμπλος – Άγιο Ιλαρίωνα.

– Το πιστοποιητικό για το μέγεθος της ανδρείας και του ηρωισμού των πολεμιστών του 251 Τ.Π., υπέγραψε ΑΥΤΟΠΤΗΣ ο στρατηγός του Αττίλα Μπετρεττίν Ντεμιρέλ:

– Με την περιγραφή της απελπιστικής κατάστασης των εισβολέων στην ακτή του Πέντε Μίλι, την 3η μέρα της εισβολής. Όπου έτρεμαν – γράφει – μην κατατροπωθούν. Και εμέμφοντο αλλήλους στα επιτελεία ότι δεν προβλέψανε να έχουν ΣΧΕΔΙΟ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ, από την ακτή αποβάσεως.

Μαχόμενος, λοιπόν, Διοικητής, του τραγικά προδομένου 251ΤΠ χάθηκε ο Κουρούπης. Μέσα στον κλοιό των ορδών του διαρκώς ενισχυόμενου Αττίλα. Στα δυτικά πρόσω της Κερύνειας. Πεζός μαζί με τον διαβιβαστή του τον 20χρονο λοχία Μιχαλάκη Κονναρή από την Τριμίκλινη. Εκεί τους είδαν τελευταία φορά όσοι από τους άνδρες του μπόρεσαν τελικά να επιζήσουν.

– ΟΥΔΕΙΣ τους είδε νεκρούς. Ουδείς, αιχμαλώτους. Οι Τούρκοι εισβολείς δεν είχαν στα χέρια τους, για να επιδεικνύουν, να εξευτελίζουν, να φωτογραφίζουν και να υπερηφανεύονται, τον Διοικητή του 251 Τ.Π. της Κερύνειας, με υψωμένα χέρια και κάποιο λευκό πανί παράδοσης.

Δεν παραδόθηκε. Θυσιάστηκε. Αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης εκ Δένδρων Καλαμών. Έκτοτε στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων…

(Μικρό απόσπασμα από το βιβλιάριο «ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΡΟΥΠΗ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ’74», εκδόσεις ΑΙΓΑΙΟΝ, Λευκωσία 2009, με πρόλογο του αντιστράτηγου εν αποστρατεία Δημήτρη Αλευρομάγειρου και εκδοκικό σημείωμα Βάσου Φτωχόπουλου).