– Τη μικρότερη πρόοδο φαίνεται να την έχουν κάνει οι Ρώσοι στον τομέα του Ντονμπάς, πράγμα αναμενόμενο αφού οι Ουκρανοί είχαν 8 χρόνια στη διάθεσή τους να οχυρωθούν γύρω από τις αποσχισθείσες περιοχές και να εγκαταστήσουν εκεί τον κύριο όγκο του στρατού τους. Επειδή όμως είναι αδύνατον να είναι κανείς εξίσου ισχυρός αμυντικά σε κάθε απειλούμενο τομέα, η συγκέντρωση των ουκρανικών δυνάμεων στο Ντονμπάς άφησε μοιραία εκτεθειμένο το μέτωπο απέναντι στην Κριμαία, γι’ αυτό βλέπουμε εκεί τους Ρώσους να έχουν προελάσει σε μεγαλύτερο βάθος και έκταση, να έχουν φθάσει στην καμπή του Δνείπερου στη Ζαπορίζια, και να απειλούν να φθάσουν στην Οδησσό του ενός εκατομμυρίου κατοίκων (την αποκαλούμενη και «μαργαριτάρι της Μαύρης Θάλασσας») και στην Υπερδνειστερία. Επίσης, η πιο βαθιά διείσδυση που πέτυχε ο ρωσικός στρατός, αυτή στον άξονα Γκλούχοβ – Κονοτόπ – Νεζίν, απειλεί να υπερφαλαγγίσει από τα νότια και να αποκόψει τα ουκρανικά στρατεύματα που επιχειρούν (πολύ αποτελεσματικά μέχρι τώρα) γύρω από το Τσέρνιχοφ. Γενικά, έχοντας φθάσει στην όγδοη μέρα των επιχειρήσεων, ο ρυθμός προέλασης των Ρώσων στην Ουκρανία είναι κατώτερος εκείνου που είχαν πετύχει οι Γερμανοί στην Πολωνία το 1939, άρα δεν θα χαρακτήριζα την εκστρατεία ως blitzkrieg. Το πώς θα εξελιχθούν οι επιχειρήσεις στο εγγύς μέλλον δεν μπορεί ακόμη να το εκτιμήσει κανείς. Μπορεί η ουκρανική αντίσταση να συνεχιστεί με το ίδιο πείσμα και την ίδια αποτελεσματικότητα, μπορεί όμως και να καταρρεύσει ξαφνικά λόγω αδυναμίας αναπλήρωσης των όπλων και των πυρομαχικών, ή λόγω εμπλοκής πρόσθετων ρωσικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις, ή λόγω κάποιας μη αναμενόμενης πολιτικής εξέλιξης.  

– Ο ρόλος της ρωσικής αεροπορίας στη σύρραξη εξακολουθεί να είναι αρκετά περιορισμένος σε σχέση με αυτό που αναμενόταν, πιθανώς επειδή οι Ρώσοι δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν να έχουν μεγάλες απώλειες ή επειδή δεν διαθέτουν αρκετά αεροπορικά όπλα μακρού πλήγματος για να προβούν σε αποτελεσματική καταστολή της αντίπαλης αεράμυνας. Αντί για αεροπορικές προσβολές, οι Ρώσοι έχουν κάνει εκτεταμένη χρήση πυραύλων εδάφους-εδάφους έχοντας εκτοξεύσει μέχρι τώρα περισσότερους από 450 Iskander-Μ. Ο ουκρανικός στρατός διαθέτει περίπου 100 αυτοκινούμενα συστήματα πυραύλων εδάφους-αέρος από τα οποία 6 είναι σύγχρονα τύπου Tor-Μ1 και τα υπόλοιπα τύπου Strela, Osa και Tunguska. Η ουκρανική αεροπορία παρατάσσει επτά αεροπορικές ταξιαρχίες δύο από τις οποίες είναι εξοπλισμένες με αεροσκάφη εγγύς υποστήριξης Su-24 και Su-25, δύο με τα σύγχρονα μαχητικά αεροπορικής υπεροχής Su-27 (εδρεύουν στο Οζέρνε, δυτικά του Κιέβου, και στο Μίργκοροντ ανατολικά του Δνείπερου), και τρεις με μαχητικά MiG-29 (εδρεύουν σε βάσεις δυτικά του Δνείπερου). Όλα τα ουκρανικά μαχητικά αεροσκάφη είναι ηλικίας άνω των 30 ετών. Η ουκρανική αεροπορία θα πρέπει σίγουρα να προέβη σε διασπορά των αεροσκαφών της πριν ξεκινήσει η ρωσική επίθεση, και είναι γνωστό ότι διαθέτει εναλλακτικούς χώρους απ’ όπου μπορεί να επιχειρεί, όπως είναι ευθεία κομμάτια εθνικών οδών σαν αυτό μεταξύ Κιέβου και Τσοπ που έχει μήκος 2,5 χιλιομέτρων. Το γεγονός ωστόσο ότι ρωσικές φάλαγγες μήκους δεκάδων χιλιομέτρων κινούνται με ρυθμό σαλιγκαριού δίνοντας τον τέλειο στόχο από αέρος αλλά δεν προσβάλλονται, φανερώνει ότι η ουκρανική αεροπορία έχει εν πολλοίς εξουδετερωθεί και έχει πάψει πλέον να απασχολεί τους Ρώσους.

– Πληθαίνουν οι εικόνες που προβάλουν οι Ουκρανοί, δείχνοντας περιστατικά που κάθε άλλο παρά τιμούν τον ρωσικό στρατό – από τη ρυμούλκηση ενός ερπυστριοφόρου οχήματος μεταφοράς αντιαεροπορικών πυραύλων από δύο τρακτέρ, έως το να εγκαταλείπονται άρματα μάχης μέσα στα χωράφια, να τα βάζουν μπρος Ουκρανοί πολίτες και να κάνουν βόλτες με αυτά πανηγυρίζοντας! Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ρωσικός στρατός καθώς επιχειρεί στην Ουκρανία αποτελούν αφορμή να ξανασκεφτούμε τις εγγενείς αδυναμίες που έχουν οι στρατοί που βασίζονται στους κληρωτούς και τους εφέδρους. Τα ρωσικά στρατεύματα δεν είχαν καλή εκπαίδευση, γι’ αυτό προηγήθηκαν εντατικές ασκήσεις μεγάλης κλίμακας τις εβδομάδες πριν την εισβολή. Αντικειμενικά όμως, ο χρόνος που έχει στη διάθεσή του ένας κληρωτός για να αφομοιώσει αυτά που πρέπει να μάθει δεν είναι επαρκής, και ένας στρατός κληρωτών και εφέδρων δεν μπορεί να συναγωνιστεί στον πραγματικό πόλεμο έναν στρατό επαγγελματιών (σαν αυτούς που διατηρούν ορισμένες χώρες της Δύσης όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία). Το συμπέρασμα αυτό θα πρέπει να προβληματίσει και την ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, δεδομένου ότι η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας στον ελληνικό στρατό είναι ήδη αρκετά μικρή και δεν συμβάλει στο να αποκτούν και να εμπεδώνουν οι στρατεύσιμοι όλες εκείνες τις δεξιότητες που απαιτούνται ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν αποτελεσματικά σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης.  
 
– Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για αποστολή όπλων και πυρομαχικών στην Ουκρανία ελήφθη χωρίς να προηγηθεί συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ και οποιαδήποτε συνεννόηση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Για ένα ζήτημα μείζονος εθνικής σημασίας, ο πρωθυπουργός δεν έκρινε αναγκαίο να συγκαλέσει τα αρμόδια όργανα, και λέγεται πως στη σύσκεψη που έγινε με τον υπουργό Άμυνας για να αποφασιστεί τι είδους οπλισμός θα σταλεί, δεν συμμετείχε ούτε ο υπουργός Εξωτερικών. Γενικά, ο τρόπος που η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να γίνει μέρος του πολεμικού προβλήματος στην Ουκρανία και όχι μέρος της διπλωματικής λύσης, φανερώνει επιπολαιότητα και ανευθυνότητα κατά τη λήψη των αποφάσεων. Μόνο 11 από τις 30 χώρες του ΝΑΤΟ έχουν στείλει όπλα στην Ουκρανία, και επομένως δεν συνέτρεχε πραγματικά κανένας λόγος να προβεί η ελληνική κυβέρνηση σε μια τόσο βλαπτική για τα εθνικά μας συμφέροντα ενέργεια.

Μια χώρα που δεν τολμά να καταρρίψει ούτε τα τουρκικά UAV που πετούν πάνω από το έδαφός της, και που δεν διανοήθηκε καν να στείλει όπλα στους Κούρδους και τους Σύρους για να αντιμετωπίσουν την απρόκλητη τουρκική εισβολή στα εδάφη τους πριν λίγα χρόνια, είναι γελοίο να σπεύδει να γίνει εχθρός μιας υπερδύναμης όπως η Ρωσία έχοντας τη σιγουριά ότι δεν θα χρειαστεί να την πολεμήσει επειδή θα κρυφτεί πίσω από τις πλάτες των άλλων χωρών.

Πρόκειται κυριολεκτικά για τον ορισμό της «τζάμπα μαγκιάς». Επιπλέον, η έστω και έμμεση εμπλοκή μας σε πολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία σημαίνει ότι αρκετά όπλα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων όπως οι πύραυλοι εδάφους-αέρος S-300, Tor-M1 και Osa, οι αντιαρματικοί πύραυλοι Kornet και Fagot, τα ρουκετοβόλα RM-70 και τα αντιαεροπορικά πυροβόλα Zu-23 οδεύουν προς αχρήστευση αφού δεν θα έχουν καμία υποστήριξη σε ανταλλακτικά. Κάποια από αυτά τα όπλα έχουν δυνατότητες που δεν μπορούν να υποκατασταθούν από άλλα μέσα, κι όμως ο πρωθυπουργός δήλωσε σε συνέντευξή του ότι τα ρωσικά όπλα που έχουμε «δεν είναι αμυντικά συστήματα τα οποία είναι κρίσιμα για την εθνική άμυνα»!  
 
– Επειδή βρήκα πολύ επιτυχημένη και επίκαιρη την παλιά ρωσική παροιμία που ανήρτησε ο φίλος SHMAIOFOROS («Όταν σηκώσεις την αρκούδα για χορό, ο χορός θα τελειώσει όταν θέλει η αρκούδα») παραθέτω κι εγώ μία παλιά ρωσική παροιμία που ερμηνεύει, νομίζω, τη στρατιωτική αντίδραση του Πούτιν στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ: «Μεγάλωσε το δάσος, μεγάλωσε και το τσεκούρι».

Stirlitz