Η Τουρκία τα “δίνει όλα” για να τα βρει με το Ισραήλ

Του Κώστα Στούπα 

1) Τι σημαίνει η επαναπροσέγγιση Τουρκίας  – Ισραήλ…

Η προσπάθεια επαναπροσέγγισης και βελτίωσης των σχέσεων της Τουρκίας με τις περισσότερες από τις γειτονικές χώρες με τις οποίες βρέθηκε στα “μαχαίρια” τα τελευταία χρόνια, καταδεικνύει το οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο που βρέθηκε η γειτονική χώρα στα πλαίσια αναβίωσης των “νεοθωμανικών” ονειρώξεων…

Αν οι κινήσεις αυτές αφορούν έναν στρατηγικό επαναπροσανατολισμό ή μια τακτική αναδίπλωση θα το διαπιστώσουμε στο μέλλον.

Το  βέβαιο είναι πως η “κωλοτούμπα” στην εξωτερική πολιτική που επιχειρεί τώρα ο Ερντογάν καταδεικνύει το λάθος των υπολογισμών. Το στοίχημα δεν του  βγήκε  και  τώρα άρον-άρον προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του.

Όπως είναι φυσικό η προσπάθεια επαναπροσέγγισης διεμβολίζει όλες τις περιφερειακές συμμαχίες που έχουν αναπτύξει η Ελλάδα και η Κύπρος τα τελευταία χρόνια στην προσπάθεια να εξισορροπήσουν τις απειλές της Τουρκίας.

Τούτο φαίνεται πως προκαλεί αμηχανία και ανησυχία στην ελληνική πλευρά.

Η επικείμενη επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ στην Άγκυρα δημιουργεί ερωτηματικά στην Ελλάδα, με τα μέσα ενημέρωσης να καταγράφουν τις  ανησυχίες. Το ίδιο και η εξομάλυνση των σχέσεων με τα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία, ενώ μοιάζει θέμα χρόνου να ανοίξουν δίαυλοι και με την Αίγυπτο.

Νομίζω τις εξελίξεις αυτές θα πρέπει να τις δούμε όπως είδαν οι  χώρες αυτές (Ισραήλ, Αίγυπτος κλπ.) την επανέναρξη πριν από λίγους μήνες του νιοστού γύρου διαπραγματεύσεων της Ελλάδας με την Τουρκία. Οι σύμμαχοι και οι διεθνείς κοινότητα πίεσαν τις δύο χώρες να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αυτές το κάνουν χωρίς να υπάρχει πρόθεση από καμία πλευρά να καταλήξουν κάπου…

Στην Ελλάδα η σύμπτωση της επαναπροσέγγισης Τουρκίας – Ισραήλ, με την άρση της υποστήριξης του αγωγού EastMed δημιουργεί εύλογες υποψίες πιθανού “αδειάσματος” της χώρας από ΗΠΑ και Ισραήλ.

Όπως όλοι αντιλαμβάνονται οι αποφάσεις των χωρών καθοδηγούνται πρωτίστως από τα συμφέροντα και δευτερευόντως από συμφωνίες και ηθικά κίνητρα…

Από οικονομικής άποψης, ένας χερσαίος αγωγός που θα συνδέσει  τα κοιτάσματα της Ν.Α. Μεσογείου με τις αγορές της Ευρώπης, μέσω Τουρκίας θα ήταν οικονομικά αποδοτικότερος και τεχνικά ασφαλέστερος. Η Τουρκία θα το επιθυμούσε πολύ γιατί έτσι θα ενίσχυε περαιτέρω τη σημασία της για την Ευρώπη.

Το Ισραήλ και η Αίγυπτος όμως αν αποδεχόντουσαν μια τέτοια διέξοδο θα ήταν σαν να επέλεγαν να παραδοθούν σε μια εκούσια αιχμαλωσία στην Τουρκία με την οποία σε πολλά σημεία έχουν στρατηγικής σημασίας διαφορές.

Είναι απίθανο το Ισραήλ και η Αίγυπτος να συμφωνήσουν να παραδώσουν τα κλειδιά της ενεργειακής τους υπόστασης στην Τουρκία. Για τις χώρες αυτές η μόνη  ασφαλής δίοδος παραμένει η Ελλάδα και θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνει ανοιχτή.

Είτε με μεταφορές υγροποιημένου φυσικού αερίου μέσω θαλάσσης είτε μέσω κάποιου αγωγού από την Αίγυπτο η Ελλάδα εξασφαλίζει πως δεν θα βρεθεί αιχμάλωτη της Τουρκίας.

Το ίδιο ισχύει και για τις ΗΠΑ και θα ισχύσει ενδεχομένως και για την Ε.Ε. όταν κάποια στιγμή ξυπνήσει από το γεωπολιτικό λήθαργο που έχει επιβάλει η Γερμανία και οι χώρες του βορρά…

Καμιά από αυτές τις δυνάμεις δεν θέλει να ελέγχει όλα τα “κλειδιά” της περιοχής η Τουρκία, ιδίως μετά τις φιλοδοξίες αυτόνομης περιφερειακής δύναμης που επέδειξε τα τελευταία χρόνια.

Είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο το Ισραήλ και οι χώρες του κόλπου να αποκαταστήσουν μέρος των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων με την Τουρκία. Το Ιράν έχει ανταγωνιστικές επιδιώξεις με όλες τις πλευρές και ένα μέτωπο με τη σουνίτικη Τουρκία εξισορροπεί τις πιέσεις από το σιίτικο Ιράν.  

Η προσέγγιση της Τουρκίας με τις χώρες της περιοχής που βρισκόταν σε ένταση δεν αναμένεται να ανατρέψει τις σχέσεις των χωρών αυτών με την Ελλάδα. Ενδεχομένως να αποτελούν προπομπό για μια ακόμη αντίστοιχη στροφή προς την Ελλάδα…

2) Η διαφορά μεταξύ των πυραμίδων…

Το ισχυρότερο όπλο της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας δεν είναι τα drones και το αεροπλανοφόρο που ετοιμάζει. Είναι ο δημογραφικός δυναμισμός της έναντι της δημογραφικής γήρανσης της Ελλάδας.

Η διαφορά αυτή συνίσταται σε πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών αλλά και στη διαφορά της ιστορικής και οικονομικής φάσης την οποία βρίσκονται.

Η πληθυσμιακή πυραμίδα της Ελλάδας μοιάζει περισσότερο με αυτές των ανεπτυγμένων χωρών της Ευρώπης. Ο μοναδικός τρόπος να αντισταθμίσει η Ελλάδα αυτή τη  διαφορά είναι η παραμονή και ένταξή της όσο βαθύτερα γίνεται στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και η ενεργητική συμπαράταξη με τις δυνάμεις που επιθυμούν ενιαία αμυντική και εξωτερική πολιτική.

[email protected] 

Πηγή: capital.gr