Μπορεί το Κυπριακό και οι προσπάθειες επίλυσης να είναι παγωμένες, όμως ο Xουλουσί Aκάρ βρίσκει τρόπους να θερμαίνει το κλίμα

Η Σημερινή της Κυριακής

Μπορεί το Κυπριακό και οι προσπάθειες επίλυσης να είναι παγωμένες, όμως ο Xουλουσί Aκάρ βρίσκει τρόπους να θερμαίνει το κλίμα. Χλευάζει και προκαλεί. Μας εμπαίζει. Τα χρήματα, λέει, που θα δαπανηθούν για την αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων από τη Γαλλία, για ν’ αποτραπεί η τουρκική απειλή, συνιστούν κατανάλωση πόρων του ελληνικού λαού ως αποτέλεσμα της «φανταχτερής», όπως ισχυρίζεται, «ανικανότητας της ηγεσίας των Ελλήνων». Και μετά μάς προτείνει να κόψουμε τους εξοπλισμούς και τις ασκήσεις, για να έχουμε ειρήνη, αλλά υπό τουρκική κυριαρχία! Να επιστρέψουμε, δηλαδή, στην οθωμανική αυτοκρατορία.

Τα περί οθωμανικής αυτοκρατορίας δεν αποτελούν αυθαίρετα συμπεράσματα. Ο Χουλουσί Ακάρ ισχυρίστηκε ότι η δική του χώρα προωθεί τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ η Ελλάδα, όπως είπε χαρακτηριστικά, υιοθετεί επεκτατική πολιτική από το 1832 έως σήμερα! Με άλλα λόγια, υποστήριξε ότι τα σύνορα της Ελλάδας θα έπρεπε να μείνουν μέχρι τη Λαμία. Τα υπόλοιπα εδάφη, άφησε να νοηθεί, είναι κλοπιμαία από την οθωμανική αυτοκρατορία. Τελούν υπό… κατοχή!

Φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Και υπάρχει η ψευδαίσθηση, σε αρκετούς εκ των ημετέρων, ότι μπορούν να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία χωρίς να έχουν αξιόπιστη στρατιωτική αποτροπή. Χάσιμο χρόνου. Απόδειξη τούτου αποτελεί η διαδικασία του Κυπριακού. Επί 47 χρόνια, αντί να επέλθει λύση, οδηγηθήκαμε στα πρόθυρα της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και της αντικατάστασής της από δύο χωριστά κράτη. Μέχρι να γίνει το επόμενο βήμα. Έως ότου γίνει ολόκληρη η Κύπρος τουρκική. Είτε διά πυρός και σιδήρου είτε διά εισβολής πληθυσμών. Η Άγκυρα, αφού έχει εποικήσει το βόρειο κατεχόμενο τμήμα, τώρα επιδίδεται σε έναν οιονεί εποικισμό των ελεύθερων περιοχών μέσω των παράτυπων μεταναστευτικών ροών από τα κατεχόμενα. Με σαφή στόχο να αλλοιώσει τον πληθυσμό όχι μόνο στον βορρά αλλά και στον νότο, δημιουργώντας, ταυτοχρόνως, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα.

Πώς έχουμε φτάσει σε αυτές τις τραγικές καταστάσεις; Πρέπει ή δεν πρέπει να μας εξηγήσουν οι ηγεσίες μας γιατί δεν έχουν διεκδικήσει μέσω του Συμβουλίου της Ευρώπης με τη συνδρομή της ΕΕ και του ΟΗΕ απογραφή πληθυσμού στα κατεχόμενα για να διαπιστωθεί πόσοι είναι οι Τουρκοκύπριοι και πόσοι οι έποικοι; Γιατί άφησαν την κατάσταση μέσω της γραμμής Αττίλα να ξεφύγει; Υπάρχει ή όχι πολιτική αποτροπής; Εάν υπάρχει, γιατί δεν υλοποιήθηκε; Γιατί, άραγε; Για να μη θυμώσει η Τουρκία; Ή επειδή είχαν κάποιοι την ψευδαίσθηση ότι θα εξευμενίσουν τον Χουλουσί Ακάρ και τον Ταγίπ Ερντογάν; Τελικώς, το αντίθετο συμβαίνει. Αμφότεροι, κλιμακώνουν και την επιθετικότητα και την αυθάδειά τους. Μας εξευτελίζουν. Μιλούν για ειρήνη! Ποια ειρήνη; Αυτήν των νεκροταφείων;

Κανένας διάλογος και καμιά ειρήνη δεν μπορούν να προκύψουν με τις κάννες των τουρκικών πυροβόλων στον κρόταφο της Κύπρου και της Ελλάδας. Ο στόχος δεν είναι ούτε η επιστροφή της Ελλάδας στα σύνορα της Λαμίας ούτε η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στόχος είναι ο σεβασμός των υφιστάμενων κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και η απελευθέρωση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με την επανενσωμάτωση των Τουρκοκυπρίων στο νόμιμο κράτος και τη βελτίωση της Ζυρίχης επί τη βάσει των αρχών και αξιών τής ΕΕ. Και όχι τη μετατροπή μας σε προτεκτοράτο της Τουρκίας. Σε βιλαέτι της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εάν οι υποψήφιοι Πρόεδροι στις προσεχείς εκλογές δεν έχουν στόχο αυτά τα αυτονόητα, γιατί θα είναι υποψήφιοι; Για να συζητούν πώς θα συνεχιστούν τα αδιέξοδα ή για να μας πείσουν με ποια σάλτσα θα φαγωθούμε;