Οι Αμερικανοί παίζουν τα ρέστα τους στην Κίνα 

Απόστολος Αποστολόπουλος

Το 1942, εν μέσω του πολέμου, ο Ζαν Μονέ, αποκαλούμενος και πατέρας της «ενωμένης Ευρώπης», κάρφωσε στον Ρούσβελτ τον Ντε Γκολ ότι ήθελε την Ευρώπη ενωμένη αλλά ανεξάρτητη από την Αμερική.

Ο Μονέ, ο Σουμάν και οι φίλοι τους ήταν οι πρωτεργάτες μιας Ενωμένης Ευρώπης, προσκολλημένης στις ΗΠΑ. Ο Ντε Γκολ έγινε Πρόεδρος της Γαλλίας μια δεκαετία και έπεσε τον Μάη του 68, από ένα μαζικό ξεσηκωμό, κάτι σαν προάγγελος των εξεγέρσεων ανατροπής καθεστώτων μη αρεστών στις ΗΠΑ με το όνομα «αραβική Άνοιξη», «έγχρωμη επανάσταση» και άλλα απατηλά εύηχα.

Το 2019 ο Αμερικανός καθηγητής Τζον Μερσχάϊμερ, εβραϊκής καταγωγής, διάσημος για την αντίθεσή του προς το εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ, επισκέφθηκε την Αυστραλία και, σύμφωνα με γαλλικά ιστολόγια, εξήγησε στους ιθύνοντες ότι η επιθυμία τους να τα έχουν καλά με την Κίνα θα έχει μια πολύ συγκεκριμένη επίπτωση: Ή θα είστε με τις ΗΠΑ ή θα θεωρηθείτε αντίπαλοι, τους είπε. Μέση οδός δεν υπάρχει. Ισχύει, τους είπε, το «Ή με μας ή με τον άξονα του κακού», που είχε πει ο Μπους μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους.

Πρώτον, επιβεβαιώνεται ότι ο τρόπος που βλέπουν την Ευρώπη οι Αμερικάνοι είχε διαμορφωθεί πριν από τουλάχιστον 80 χρόνια, προς γνώση τι σημαίνει στρατηγικός σχεδιασμός.

Δεύτερον, είναι σαφής ο τρόπος που βλέπουν τα διεθνή πράγματα οι ΗΠΑ ως παγκόσμια Δύναμη, ηγέτης της Δύσης: όλοι στη γραμμή, πειθαρχημένοι.

Τρίτον, οι ΗΠΑ ακούνε βερεσέ τα περί αυτονόμησης της ΕΕ. Οι ευρωπαϊκές ελίτ δεν θέλουν αυτονομία αλλά ούτε και μπορούν. Κοστίζει πολύ ακριβά. Η γαλλική ελίτ δεν φαίνεται διατεθειμένη να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη. Και πoιός θυσιάζει παιδιά, δουλειά, τη ζωή του, όχι για την πατρίδα του αλλά για την Ευρώπη; Ποια Ευρώπη;

ΝΥΧΤΕΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ

Η κωμική πλευρά της συμφωνίας του αγγλοσαξονικού τρίο (ΗΠΑ, Βρετανία, Αυστραλία) είναι η διαρροή ότι ο Μακρόν δεν ήξερε τι τρέχει και τον πιάσανε «κότσο» οι αγγλοσάξωνες κρύβοντάς του τα τεκταινόμενα.

Λες και δεν είναι οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες που εντόπισαν ότι οι ΗΠΑ είχαν εγκαταστήσει μικρόφωνα στο γραφείο του προέδρου Σιράκ, όπως άλλωστε παρακολουθούσαν και τη Μέρκελ. Κανείς δεν πιάστηκε στον ύπνο ούτε καν οι απλοί πολίτες επειδή όλοι πια έχουν μυριστεί ότι στις Δυτικές πρωτεύουσες οι ηγεσίες ζουν «νύχτες των μεγάλων μαχαιριών».

Κάποιος, κάποτε, θα μας πει πια σχέση έχει ότι η «συμφωνία των τριών αγγλοσαξόνων» ανακοινώθηκε μόλις επιτεύχθηκε η συμφωνία Γερμανίας-Ρωσίας για τον αγωγό MED2, παρά τη σφοδρή αντίθεση των Αμερικανών.

Οι Γερμανοί σιωπούν ίσως επειδή αναρωτιούνται αν ξαναβρίσκονται στην ίδια θέση που ήταν μετά τη συμφωνία Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, λίγο πριν ξεσπάσει ο Πόλεμος. Απομονωμένοι, τότε, από τη Δύση και με μια ζωτικής σημασίας συμφωνία με τη Ρωσία, όπως τώρα. Μια επανάληψη όχι ως φάρσα αλλά ως χειρότερη τραγωδία.

ΤΟ BREXIT ΣΤΟ ΦΩΣ Η ΔΥΣΗ ΣΕ ΑΜΥΝΑ

Μια ακόμα παρατήρηση για την σοβαρή πλευρά της συμφωνίας είναι ότι γίνεται πλέον προφανές ότι το BREXIT δεν ήταν ούτε ένα πείσμα ούτε απερίσκεπτη κίνηση των Άγγλων. Ήταν καλά μελετημένη απόφαση προετοιμασίας για τα σημερινά και όσα επακολουθήσουν. Ήταν μια ακόμα στρατηγική κίνηση του αγγλοσαξονικού μπλοκ, (ΗΠΑ-Βρετανία) για αποδυνάμωση της ΕΕ και τον έλεγχό της. Στα παιχνίδια για μεγάλα παιδιά η Ελλάδα δεν μετέχει.

Στην Αθήνα και διεθνώς μηρυκάζουν ότι οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν Μ. Ανατολή, Αφγανιστάν και Ευρώπη για να αντιμετωπίσουν την Κίνα στον Ειρηνικό. Αυτοβούλως, δηλαδή, από Παγκόσμια Δύναμη γίνονται κάτι σαν τον Ερντογάν σε μεγαλύτερο μέγεθος. Οι ΗΠΑ δεν εγκαταλείπουν τίποτα.

Ωστόσο όταν το πεδίο είναι ευρύτατο κάθε αντιμαχόμενος επιλέγει σε ποιο μέτωπο θα δώσει τη μάχη κάθε στιγμή. Αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ κυριαρχούν απολύτως στην Ευρώπη, έχουν αποτύχει στη Μ. Ανατολή /Ιράν και το παιχνίδι μόλις άρχισε στον Ειρηνικό με την Κίνα. Όπου, όμως, η συμφωνία των τριών αγγλοσαξόνων είναι μάλλον αμυντική παρά επιθετική κίνηση. Διότι ο κρίσιμος κρίκος είναι η Ρωσία με τα πυρηνικά της και η σύμπραξή της με την Κίνα εξουδετερώνει την όποια πυρηνική απειλή κατά του Πεκίνο.

Σε συμβατικό επίπεδο η Δύση μειονεκτεί. Στην Οικονομία το τραίνο της Δύσης μοιάζει με αραμπά την εποχή της Φεράρι.

Οι ΗΠΑ δεν μπορούν παρά να συνεχίσουν να μάχονται ανελέητα τη Ρωσία. Για να εμποδίσουν πάση θυσία την προσέγγιση Ρωσίας- Ευρώπης, ειδικά της Γερμανίας. Η σταθερή, με αμοιβαίο συμφέρον, συνεργασία Ρωσίας-Βερολίνου(και ΕΕ) θα είναι τελεσίδικο, θανάσιμο, πλήγμα για τις ΗΠΑ.

Το αγγλοσαξονικό τρίο ταπεινώνει τη Γαλλία και τον Μακρόν για να μη σηκώσει παντιέρα για αυτονομία της ΕΕ ενισχύοντας ιδεολογικά ένα ήδη υπαρκτό ρεύμα στην ΕΕ. Και δεύτερον γιατί θέλουν να προσφέρουν τη Γαλλία δώρο-πακέτο στο Βερολίνο ώστε να συμπράξει με τις γερμανικές βιομηχανίες όπλων όχι ως ανεξάρτητη Δύναμη αλλά ως εξαρτημένος βοηθός.

Ο Ντασώ, ιδρυτής της εταιρίας, ήταν ριζικά αντίθετος στη συνεργασία με τους Γερμανούς αλλά σκοτώθηκε σε ύποπτο, κατά τους Γάλλους, ατύχημα. Ο διάδοχός του είναι επίσης αντίθετος, εμμένοντας στη γραμμή του ιδρυτή. Η υποταγή/θυσία της Γαλλίας είναι το δέλεαρ στη Γερμανία για να κρατηθεί μακριά και εχθρικά προς τους Ρώσους. Δουλειά με ξένα κόλλυβα. Ο ηγεμών δίνει δώρα που δεν του ανήκουν για να ελέγξει τους ατίθασους. Όπως την Κύπρο στην Τουρκία.

Ρεαλιστικά, αυτή την ώρα, ούτε στο εσωτερικό της Γαλλίας ούτε στη Γερμανία ούτε πουθενά στην Ευρώπη οι λαϊκές και αστικές δυνάμεις υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας είναι ενωμένες, ώριμες και ικανές να προβάλλουν αντίσταση. Στα προσεχώς.