Η ΟΛΜΕ δεν έχει καμιά καούρα για την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Σκασίλα της αν αξιολογηθούν τα σχολειά ή αν μείνουν αιωνίως αναξιολόγητα. Αυτό που την καίει είναι ότι η αξιολόγηση των μονάδων είναι το πρώτο βήμα, με δεύτερο την αξιολόγηση των καθηγητών. Εκεί στυλώνει τα πόδια… 

 Για όσους δεν το γνωρίζετε, οι καθηγητές βρίσκονται αυτό τον καιρό σε «αγωνιστική κινητοποίηση». Η ΟΛΜΕ έχει κηρύξει «απεργία-αποχή διαρκείας» από τη διαδικασία αξιολόγησης των σχολικών μονάδων που ξεκινά το υπουργείο Παιδείας σε εφαρμογή του νόμου 4692 / 2020. Βέβαια, αυτό το «απεργία-αποχή είναι κομματάκι ακατανόητο. Η αποχή είναι χαμηλότερο μέσο πάλης σε σύγκριση με την απεργία, έτσι γράφουν τα κλασικά συνδικαλιστικά εγχειρίδια.

Ξεκινάς με αποχή, αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά σου πηγαίνεις σε απεργία, κλιμακώνεις σε κατάληψη και καταλήγεις σε ανατίναξη τύπου Αρκαδίου ή Κουγκίου (που λέει ο λόγος). Αλλά απεργία και αποχή μαζί; Μυστήριο. (Το γεγονός ότι ο απεργός δεν πληρώνεται, ενώ όποιος απλώς απέχει παίρνει τον μισθό του κανονικά, θεωρώ ότι είναι εντελώς τυχαίο.) Για να ρίξουμε μια φευγαλέα ματιά και στην ουσία.

Μεταξύ μας, η ΟΛΜΕ δεν έχει καμιά καούρα για την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Σκασίλα της αν αξιολογηθούν τα σχολειά ή αν μείνουν αιωνίως αναξιολόγητα. Αυτό που την καίει είναι ότι η αξιολόγηση των μονάδων είναι το πρώτο βήμα, με δεύτερο την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού προσωπικού. Εκεί στυλώνει τα πόδια και σηκώνει το μπαϊράκι της επανάστασης. Δεν θέλει κατ’ ουδένα τρόπο να αξιολογηθούν οι καθηγητές. Τελεία και παύλα. (Σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο, η αξιολόγηση μονάδων και εκπαιδευτικών είναι δεδομένη από δεκαετίες. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι μόνες χώρες που δεν κάνουν αξιολόγηση είναι η Ελλάδα και η Βουλγαρία. Εύγε μας, ημών και των γειτόνων μας Βουλγάρων.)

Και γιατί, αλήθεια, διαφωνούν με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων; Εδώ η ιστορία έχει πολλή πλάκα. Κατά τις αποφάσεις, τις ανακοινώσεις, τα εξώδικα και την αρθρογραφία των αντιδρώντων, η αξιολόγηση είναι «αντιδραστική», «νεοφιλελεύθερη», ανοίγει τον δρόμο για «εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης», «κλείσιμο σχολικών μονάδων», «απολύσεις εκπαιδευτικού προσωπικού», «υποχρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας», «παράδοση των δημόσιων σχολείων σε ιδιώτες» και άλλα τρομερά. Κοντολογίς, ούτε η χολέρα ούτε η πανούκλα ούτε ο κορονοϊός κάνουν τόση ζημιά, όση η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Μιλάμε για Αρμαγεδδώνα. 

Η ΟΛΜΕ μάλιστα, σε μια σπάνια μεταλαμπάδευση της διεθνούς εμπειρίας στον ελληνικό χώρο, μας ενημερώνει ότι «η διεθνής εμπειρία αποδεικνύει ότι στα “αξιολογημένα’’ σχολεία των χωρών, όπου εφαρμόστηκε η αξιολόγηση, ο λειτουργικός αναλφαβητισμός, η σχολική διαρροή, οι ταξικοί φραγμοί και η πολυκατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων αυξήθηκαν δραματικά». Δεν σας τα ‘λεγα; Πρόκειται για κατάρα. (Καμιά πιο εξειδικευμένη πληροφορία για τις χώρες στις οποίες τα “αξιολογημένα σχολεία’’ προκάλεσαν αυτές τις φρικτές παρενέργειες υπάρχει, κυρία ΟΛΜΕ, ή λέμε γενικώς κι όποιον πάρει ο χάρος;) 

Για τη συνέχεια Protagon