Από αρχαιοτάτων χρόνων η συλλογή πληροφοριών χρησιμοποιήθηκε ευρέως, είτε για την επίτευξη στρατιωτικών επιτυχιών στα πεδία των μαχών ή για την αξιολόγηση πολιτικών αντιπάλων όπως και για σκοπούς που αφορούσαν στην επιβολή της εξουσίας.

Σήμερα η συλλογή πληροφοριών μπορεί να είναι διαφόρων ειδών (για παράδειγμα στρατιωτική, πολιτική, βιομηχανική ) κι αποτελεί εργαλείο για την επιβίωση ενός κράτους ειδικά όταν σε αυτό υπάρχουν προβλήματα εθνολογικά, θρησκευτικά και γεωπολιτικά. Ένα από αυτά κράτη που στηρίζουν την επιβίωση τους και στις μυστικές υπηρεσίες εξαιτίας της ιδιαίτερης θέσης τους, είναι το Ισραήλ.  

Στη γένεση του το 1948, το Ισραήλ αντιλήφθηκε την ανάγκη της συλλογής πληροφοριών, των στοχευμένων χτυπημάτων σε αντιπάλους του, της εξουδετέρωσης στόχων, καθώς και της άσκησης επιρροής στο εξωτερικό με επίσημα και ανεπίσημα κανάλια, για χώρες που δεν υπήρχε ή δεν υπάρχει διπλωματικό πεδίο.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, ο Δαυίδ Μπεν Γκουριόν, ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας, ίδρυσε τη Σιν Μπετ για το εσωτερικό της χωρας, την ΑΜΑΝ για τις στρατιωτικές πληροφορίες και τη Μοσσάντ για τις επιχειρήσεις στο εξωτερικό, ενώνοντας παράλληλα τις διάφορες ομάδες (χαγκανά, λέχι) που ως τότε δρούσαν εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών αλλά και αραβικών στόχων, με στόχο την ίδρυση ενός εβραϊκού κράτους το οποίο είχε οραματιστεί πρώτος ο Θίοντορ Χερτσλ. Μάλιστα η ένωση αυτών των διαφόρων «ανταρτών» κρίθηκε επιτακτική διότι είχαν αρχίσει μεταξύ τους προστριβές οι οποίες κόστιζαν σε αίμα μεταξύ ομοεθνών.

Η Μοσσάντ λοιπόν όπως προαναφέρθηκε αποτέλεσε και αποτελεί την υπηρεσία εκείνη η οποία προστατεύει τα συμφέροντα του Ισραήλ εκτός των συνόρων αυτού.

O Δαυίδ Μπεν Γκουριόν, ο πρ΄ώτος Πρωθυπουργός του νεοσυσταθέντος κράτους τους Ισραήλ, και ιδρυτής των μυστικών υπηρεσιών Σιν Μπετ, Αμαν, και Μοσσάντ.

Απ τις πρώτες αποστολές της ήταν το κυνήγι πολλών ναζί οι οποίοι μετά το τέλος του Β παγκόσμιου πολέμου κατάφεραν να διαφύγουν σε διάφορες χώρες και κυρίως σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Σκοπός της ήταν είτε η αδρανοποίηση τους ή η σύλληψη τους και η προσαγωγή τους σε δίκη ώστε να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματα πολέμου που είχαν διαπράξει. .

 Η πιο γνωστή από αυτές τις επιχειρήσεις ήταν η σύλληψη – απαγωγή του Άντολφ Άιχμαν και η μεταγωγή του στο Ισραήλ με εμπορική πτήση της El Al όπου δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού. Ο Άιχμαν ήταν ο αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος και της τελικής λύσης που οδήγησε στα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης εκατομμύρια ανθρώπους μεταξύ αυτών βρέφη και μικρά παιδιά. Ζούσε ανενόχλητος στην Αργεντινή με το όνομα Ρικαρντο Κλεμέντε και προστατευμένος από μια ομάδα παλιών Ναζί συντρόφων του. Η Μοσσάντ κατάφερε να τον αναγνωρίσει και να οργανώσει μια επιχείρηση με επικεφαλής τον δαιμόνιο πράκτορα της, Ράφι Έιταν, η οποία στέφθηκε με επιτυχία κι έτσι ο Άιχμαν πλήρωσε τα εγκλήματα για τα οποία ήταν ατιμώρητος ως τότε.  

Ένα δεύτερο πρόβλημα που προέκυψε για το Ισραήλ της  δεκαετίας του 1960 ήταν το πυραυλικό πρόγραμμα της Αιγύπτου και η πρόσληψη πολλών Γερμανών επιστημόνων εκ μέρους των Αιγυπτίων για την ολοκλήρωση του.

Η Μοσσάντ με χτυπήματα κυρίως εναντίον των επιστημόνων του προγράμματος χρησιμοποιώντας επιστολές – βόμβες, συμβατικά όπλα, απαγωγές και εκφοβισμούς κατάφερε να καθυστερήσει και να καταφέρει καίριο πλήγμα στα σχέδια των Αιγυπτίων που την εποχή εκείνη ήταν η πιο ισχυρή Αραβική χώρα στην χώρα στην περιοχή και εγγυήτρια δύναμη για τα όμορα και ομόθρησκα αραβικά κράτη. Αξίζει να σημειωθεί εδώ η στρατολόγηση επ ωφέλεια των Ισραηλινών ενός έμπιστου παρασημοφορημένου αξιωματικού του Γ Ράιχ και προσωπικού φίλου του Αδόλφου Χίτλερ, του Όττο Σκορτσένυ, οποίος με αντάλλαγμα τα χρήματα αλλά και την την παύση της δίωξης του για τα εγκλήματα του από το Κράτος του Ισραήλ αλλά και από το Ίδρυμα Σιμόν Βίζενταλ, συνεργάστηκε με τη Μοσσάντ, δίνοντας σημαντικές πληροφορίες για τους Γερμανούς που εργαζόταν στο πυραυλικό πρόγραμμα που αναφέρθηκε προηγούμενα.

Για τη συνέχεια Cohen