Η Αθήνα, εκτός από την «χαλαρότητα» του Κόντε στο ζήτημα των κυρώσεων προς την Τουρκία και την κωλυσιεργία του στο θέμα της κύρωσης της συμφωνίας για την ΑΟΖ στο Ιόνιο, χρεώνει στην Ιταλία την προσέγγιση εάν όχι απόλυτη ευθυγράμμιση του Λουίτζι ντι Μάτζιο με τα «θέλω» του Τσαβούσογλου στην Ανατ. Μεσόγειο

Οι σχέσεις Αθήνας και Ρώμης έχουν περάσει και από χειρότερες στιγμές. Ωστόσο η αμφιθυμία της Ιταλίας έναντι της Ελλάδας σε μια σειρά από ζητήματα, έχουν καταστήσει τις σχέσεις των δύο χωρών πολλαπλώς δύσκολες, ιδίως το τελευταίο διάστημα. Κάτι που αποδείχτηκε, κατά ασυνήθιστο για τα διπλωματικά ειωθότα τρόπο, στην πρόσφατη συνάντηση του Νίκου Δένδια με τον ιταλό ομόλογό του Λουίτζι ντι Μάιο. Τι έχει συμβεί, ή μάλλον τι δεν έχει συμβεί; Σε πρώτη ανάγνωση είναι δύο ζητήματα: 

Πρώτον, η Ρώμη από τον Ιούνιο δεν έχει κυρώσει ακόμα την συμφωνία με την Ελλάδα για την οριοθέτηση ΑΟΖ στο Ιόνιο. Δεύτερον, τους μήνες που πέρασαν ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε αποδείχτηκε ένας εκ των πιο στενών συμμάχων της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ στην προσπάθεια «στεγανοποίησης» της Τουρκίας από πιθανόν σοβαρές ευρωπαϊκές κυρώσεις λόγω της προκλητικότητας στην Ανατολική Μεσόγειο. Εν ολίγοις, οι Ιταλοί και κωλυσιεργούν στο θέμα της ΑΟΖ και εμφανίζονται ως και «προστάτες» της Άγκυρας, έτοιμοι να βρουν δικαιολογίες για τις κινήσεις του Ταγίπ Ερντογάν. Δημοσίως, κατά την επίσκεψή του την Τετάρτη στη Ρώμη, ο κ. Δένδιας είπε ότι η Αθήνα θα επιθυμούσε «ισχυρότερη ιταλική στήριξη στο θέμα των κυρώσεων κατά της Τουρκίας». Και δεν θα μπορούσε να πει πολλά περισσότερα, δημοσίως, σχετικά με τον πραγματικό λόγο της ενόχλησής του —θα ήταν διπλωματικά άκομψο. Ωστόσο, πίσω από την ενόχληση της ελληνικής πλευράς δεν είναι μόνο τα δύο ζητήματα.

Αν και στην Αθήνα προφανώς θα ήθελαν ταχύτερες διαδικασίες κύρωσης της συμφωνίας του περασμένου Ιουνίου, αλλά και πιο σκληρή γλώσσα κατά της Τουρκίας από τον Κόντε στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, εκείνο που ενοχλεί την ελληνική διπλωματία περισσότερο είναι το παιχνίδι του Λουίτζι ντι Μάιο με τον τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου και η συνολικότερη ευθυγράμμιση της ιταλικής διπλωματίας με την Αγκυρα στο πλέον κρίσιμο για την Ελλάδα σημείο. Πρόκειται για τη στάση της Ιταλίας στο ζήτημα του Τουρκολιβυκού Μνημονίου, που αποτελεί το μοναδικό (ψευδεπίγραφο μεν, υπαρκτό δε) επιχείρημα πάνω στο οποίο στηρίζεται η «Γαλάζια Πατρίδα».

Οι Ντι Μάιο και Τσαβούσογλου έχουν συζητήσει εκτενώς το τελευταίο χρονικό διάστημα για συνεργασία των δύο χωρών στη Λιβύη. Η πετρελαϊκή εταιρεία της Ιταλίας ΕΝΙ, αποτελεί τον ισχυρότερο ενεργειακό παίκτη στη Λιβύη και η Ρώμη φαίνεται να είναι έτοιμη να συνεργαστεί με την Αγκυρα, με κύριο σκοπό την ομαλοποίηση της κατάστασης ανάμεσα στην κυβέρνηση του Αλ Σαράτζ στην Τρίπολη και στην αποσχισμένη Βεγγάζη. 

Για τη συνέχεια Protagon