γράφει ο  Αντρέας Πιμπίσιης 

Ο Ερσίν Τατάρ πολύ πριν τοποθετηθεί από την Άγκυρα στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας αλλά και στη συνέχεια, όταν με «λαϊκή ετυμηγορία» απέκτησε τον τίτλο του «προέδρου» του κατοχικού καθεστώτος, κατέγραφε συνεχώς μια συγκεκριμένη μορφή λύσης του Κυπριακού. Μια λύση που εξωτερικά να έχει την όψη της λύσης δύο κρατών, αλλά εσωτερικά να είναι μια χαλαρή ομοσπονδία προκειμένου να εξυπηρετεί την Τουρκία και κανέναν άλλο. 

Αυτό που προωθεί ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων αποσκοπεί στο να καταστήσει τα κατεχόμενα προτεκτοράτο της Άγκυρας και απ’ εκεί και πέρα μέσα από την νέα κατάσταση πραγμάτων που θα προκύψει με τη λύση του Κυπριακού, η τουρκική κυβέρνηση να ελέγχει πλήρως την «εξωτερική πολιτική» που θα ασκεί το κατά τα άλλο «ανεξάρτητο και ομόσπονδο κράτος». 

Συνομιλώντας πριν από αρκετές ημέρες με έμπειρο διπλωμάτη και πολύ καλό γνώστη στου Κυπριακού, μου δόθηκε η ευκαιρία να κουβεντιάσουμε για λίγο το τι πραγματικά επιδιώκεται από τουρκικούς πλευράς μέσα από την πρόταση Τατάρ για λύση δύο κρατών. Μια πρόταση που φραστικά μπορεί να παραπέμπει είτε σε δύο χωριστά κράτη είτε σε μια διχοτόμηση. Πλην όμως αυτός δεν είναι ο στόχος της Τουρκίας, γιατί όταν αναφερόμαστε σ’ αυτή τη συγκεκριμένη πρόταση πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι είναι μια ιδέα και μια θέση της Άγκυρας την οποία ανέλαβε να υλοποιήσει ο Ερσίν Τατάρ. 

Επιδίωξη της Τουρκίας είναι αυτά τα δύο κράτη, μέσα από μια συμφωνία λύσης του Κυπριακού, να έρθουν και από κοινού να διαχειριστούν σημαντικά ζητήματα. Αυτά τα ζητήματα είναι: 

● Διαχείριση των υδρογονανθράκων 

● Θέματα εξωτερικής πολιτικής 

Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται ποια θα είναι η κατάσταση στο εσωτερικό και πώς θα τα πηγαίνουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι σε θέματα της καθημερινότητάς τους. Όμως ενδιαφέρεται και θέλει να ασκεί την εξουσία της είναι σε θέματα διεθνούς ενδιαφέροντος. Κι αυτό μπορεί να υλοποιηθεί μέσω της συγκεκριμένης οδού, δηλαδή μιας συνομοσπονδιακής λύσης του Κυπριακού. 

Η επιμονή Τατάρ

Ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων σε μια από τις πολλές δηλώσεις του – με αντικείμενο τη  μορφή λύσης του Κυπριακού – επανέλαβε (εφημερίδα Γκιουνές,  πηγή ΓΤΠ) επανέλαβε τον ισχυρισμό ότι η ορθότερη λύση στην Κύπρο είναι τα δύο κράτη. Σε δηλώσεις του ο Ερσίν Τατάρ ανέφερε: «Εμείς θεωρούμε τον εαυτό μας ως ένα χωριστό ‘λαό’. Επιθυμούμε να ζήσουμε στο κράτος της ΤΔΒΚ με την δική μας ταυτότητα, τις παραδόσεις μας, τις εθνικές μας προσδοκίες και τα συμφέροντά μας, μέσα σε ειρήνη, ηρεμία και ασφάλεια».

Στην ίδια γραμμή και η νέα «κυβέρνηση» του κατοχικού καθεστώτος η οποία, εμφανώς συστάθηκε στη βάση οδηγιών και απαιτήσεων της Άγκυρας. Τοποθετήθηκε και αυτή κάτω από την ομπρέλα της «λύσης δύο κρατών» κάτι που φρόντισε να καταγραφεί μέσα στη συμφωνία που κατέληξαν τα τρία κόμματα τα οποία θα την συναποτελούν. Η συμφωνία Κόμματος Εθνικής Ενότητας, Δημοκρατικού κόμματος και κόμματος της Αναγέννησης μεταξύ άλλων αναφέρει (πηγή ΓΤΠ) και τα εξής: «Στο κυπριακό θέμα θα γίνουν βήματα προς τα εμπρός για μια λύση δύο κρατών. Η κυβέρνηση θα ενεργήσει σε αρμονία στο κυπριακό θέμα. Θα εργαστεί για να πάρει η ΤΔΒΚ τη θέση που της αξίζει στον κόσμο. Θα δοθεί βαρύτητα στην υλοποίηση της λύσης δύο κρατών επειδή φάνηκε ότι δεν θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί η ομοσπονδιακή λύση λόγω της στάσης της ελληνοκυπριακής πλευράς. Θα αξιολογηθούν μαζί με την Τουρκία οι εξελίξεις ζωτικής σημασίας στην Ανατολική Μεσόγειο και θα γίνουν τα απαραίτητα βήματα. Θα προωθηθούν βήματα για άνοιγμα του Βαρωσιού υπό τη διοίκηση της ΤΔΒΚ».  

Οι αναφορές Τσαβούσογλου 

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κρατά στη «σωστή γραμμή» το κατοχικό καθεστώς και με συνεχείς παρεμβάσεις του φροντίζει να υπενθυμίζει ποια είναι η επίσημη θέση της Άγκυρας στο Κυπριακό. Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου (δημοσίευμα Γκιουνές, πηγή ΓΤΠ) επανέλαβε τη θέση ότι «δεν ωφελεί η διαπραγμάτευση για ομοσπονδία άλλα 50 χρόνια»: 

«Πρώτα είδαμε ότι ο ελληνοκυπριακός τομέας δεν επιθυμεί να μοιραστεί οτιδήποτε με τον τουρκοκυπριακό λαό. Στο Κραν Μοντάνα άρχισε να κάνει βήματα πίσω σε θέματα όπως η εκ περιτροπής προεδρία και ο διαμοιρασμός της εξουσίας, όπως συνέβη και στο ζήτημα του φυσικού αερίου. Λέει ναι στην πολιτική ισότητα ως αρχή, όμως μόλις έρθει στο τραπέζι, μόλις έρθουν συγκεκριμένες προτάσεις, τις παραγνωρίζει. Αυτό το ζήτημα θα πάει μια ζωή; Δεν πρέπει να πάει. Μήπως υπάρχει όφελος να γίνεται διαπραγμάτευση για ομοσπονδία άλλα 50 χρόνια; Δεν υπάρχει. Ο ελληνοκυπριακός τομέας επωφελείται από αυτό το στάτους κβο. Ο δε λαός της ΤΔΒΚ τιμωρείται. Γι’ αυτό τον λόγο, πρέπει να το λύσουμε αυτό μιαν ώρα αρχύτερα. Διαπραγματευτήκαμε τόσο πολύ για την ομοσπονδία, δεν έφερε αποτέλεσμα. Δεν θα φέρει και στο εξής. Δεν υπήρξε πολιτική ισότητα. Εκεί που δεν υπάρχει πολιτική ισότητα, δεν υπάρχει και κυριαρχικά ίσος».

Οι τουρκικές παραδοχές 

Μέσα από τις πολλές τοποθετήσεις που γίνονται στην Άγκυρα και τα κατεχόμενα παρουσιάζεται ο πραγματικός στόχος της τουρκικής πλευράς. Η ακύρωση όλων των αποφάσεων και ενεργειών της Κυπριακής Δημοκρατίας σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες, όπως και βεβαίως η ακύρωση σειράς διεθνών συμφωνιών και άλλων αποφάσεων. Γενικά η Τουρκία θέλει να ακυρωθούν όλες οι αποφάσεις τις οποίες η ίδια θεωρεί πως στρέφονται εναντίον των δικών της συμφερόντων. 

Εκφραστής και πάλι αυτής της πολιτικής ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Σε δηλώσεις του ο Τούρκος ΥΠΕΞ (πηγή ΓΤΠ) υποστήριξε ότι οι συμφωνίες που υπέγραψε ο «ελληνοκυπριακός τομέας» [όπως αναφέρει την Κυπριακή Δημοκρατίας] από το 2003 μέχρι το 2011 είναι συμφωνίες που απέκλειαν τα δικαιώματα της Τουρκίας, της «ΤΔΒΚ» και του Τουρκοκυπριακού «λαού», ο Τσαβούσογλου υποστήριξε: «Από την άλλη, ήταν οι αδειοδοτήσεις. Με τον ίδιο τρόπο,  ο ελληνοκυπριακός τομέας ξεκίνησε μονομερώς γεωτρήσεις μαζί με εταιρείες από διάφορες χώρες. Από την μια η Ελλάδα διαπραγματευόταν με Αίγυπτο και Λιβύη, αλλά από την άλλη, συνέχιζε τις μονομερείς εργασίες της, όπως ο καθορισμός των περιοχών αδειοδότησης και τις αδειοδοτήσεις, αγνοώντας τα δικαιώματα της Λιβύης».

Όλα αυτά που η Τουρκία θεωρεί «παράνομα» προσπαθεί να τα πλήξει μέσω δύο κατευθύνσεων. Μέσα από δικές της ενέργειες (πρόκληση έντασης) και προτάσσοντας από την άλλη τον διάλογο (αποκλιμάκωση της έντασης). 

Και η λύση δύο κρατών, όπως την εννοεί η τουρκική πλευρά, έρχεται να εξυπηρετήσει τον στόχο της Άγκυρας. Να συσταθεί ένα νέο κράτος όπου σε θέματα όπως η διαχείριση των ενεργειακών πηγών να μπορεί η Τουρκία – μέσω των Τουρκοκυπρίων – να ασκεί έλεγχο και να επιβάλλει τη δική της πολιτική. Αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται όχι μέσω μιας συμφωνίας όπου η κυριαρχία θα βρίσκεται στα χέρια Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων σε ένα πραγματικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Επιτυγχάνεται μόνο μέσα από ένα κράτος όπου η ίδια θα επιβάλλει την πολιτική της. Κι αυτό το κράτος που θέλει η Τουρκία είναι μια συνομοσπονδία δύο ισοτίμων κρατών. 

Πηγή: philenews.com