Ενώ για δεκαετίες ολόκληρες η Ελλάδα είχε διπλάσιο ή και τριπλάσιο ΑΕΠ από τη Ρουμανία (άρα και τετραπλάσιο ή και εξαπλάσιο εισόδημα ανά κάτοικο), μέσα σε λίγα χρόνια οι βόρειοι γείτονές μας ανέτρεψαν την κατάσταση και σήμερα περίπου οι μισοί από αυτούς ζουν με εισόδημα μεγαλύτερο από το μέσο ελληνικό, ενώ και οι άλλοι μισοί κάνουν μεγάλα βήματα προόδου.

Πώς το πέτυχαν αυτό; Είχαν κάποιο μαγικό μυστικό; Όχι, απλά (μεταξύ άλλων) εφάρμοσαν χαμηλή φορολογία στα εισοδήματα των πολιτών τους και ξέφυγαν πολύ. Το αποδεικνύουν και τα επίσημα οικονομικά στοιχεία. Για να τα δούμε, έχει ενδιαφέρον…

Ελλάδα, δεκαετία του ΄80 

Παρά το ότι εκατομμύρια Έλληνες έζησαν καλύτερα κατά την πρώτη τετραετία του Ανδρέα Παπανδρέου, στην πράξη το ΑΕΠ έπεσε από τα 57 στα 48 δις δολάρια από το 1980 ως το 1985. Τη δεύτερη τετραετία η κατάσταση άλλαξε και παρά το ότι η Ελλάδα παρέμεινε στα όρια της χρεωκοπίας, το ΑΕΠ της αυξήθηκε από τα 48 στα 98 δις δολάρια ως το 1990, πετυχαίνοντας τον διπλασιασμό του.

Ρουμανία, δεκαετία του ΄80

Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με τα κομμουνιστικά κράτη, οι οικονομίες τους μπορεί να μείνουν καθηλωμένες για δεκαετίες ολόκληρες, προκαλώντας δυστυχία στον λαό τους. Ο Τσαουσέσκου αποφάσισε να αποπληρώσει απότομα όλο το εξωτερικό χρέος της χώρας, υπονομεύοντας στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και το επίπεδο διαβίωσης του απλού κόσμου (ποτέ των ανθρώπων του καθεστώτος). Έτσι και κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, το ΑΕΠ της χώρας παρέμεινε σχεδόν στάσιμο, φτάνοντας μόλις στα 39 περίπου δις δολάρια το 1990.

ΑΕΠ σε δολάρια, 1990. Ελλάδα 98 – Ρουμανία 39 

Ελλάδα, δεκαετία του ΄90

Οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν την πρώτη πενταετία αυτής της περιόδου βοήθησαν στο να αποκτήσουμε μία σχετικά καλή ανάπτυξη, αν και πρακτικά δεν μπορέσαμε να απογειωθούμε όπως η υπόλοιπη Ευρώπη, μπλοκαρισμένοι στις οικονομικές αγκυλώσεις και στρεβλώσεις που μας αρέσει να απολαμβάνουμε. Με την υποτίμηση του 1998 το ΑΕΠ μας έκλεισε το 2000 κάτω από τα επίπεδα του 1995, στα 130 δις δολάρια. 

Ρουμανία, δεκαετία του ΄90 

Η Ρουμανία μετά τον κομμουνισμό δυσκολεύτηκε να βρει τον βηματισμό της. Με τους κομμουνιστές να παραμένουν στην εξουσία (αυτή τη φορά ονομαζόμενοι σοσιαλιστές), το μόνο που έμεινε όρθιο ήταν η ασφάλεια των πολιτών, μιας και ποτέ δεν υπήρξε «μαφία» όπως δημιουργήθηκε σε άλλες πρώην κομμουνιστικές χώρες. Όμως οι μεταρρυθμίσεις πάγωσαν, οι σοσιαλιστές είχαν το σύνθημα «δεν θα πουλήσουμε τη χώρα μας στους ξένους» (ενώ οι ημέτεροι έπαιρναν ακίνητα και περιουσία του κράτους για ένα κομμάτι ψωμί) και οι πολίτες ζούσαν άσχημα.

Η δημιουργία πυραμίδων με παρατράπεζες που μάζεψαν τα χρήματα των Ρουμάνων την περίοδο 92 – 95 είχε ως αποτέλεσμα την ακραία φτώχεια. Όλα αυτά ήταν εμφανή και στο ΑΕΠ της χώρας, που μόλις που έφτασε τα 40 δις δολάρια το 2000.

ΑΕΠ σε δολάρια, 2000. Ελλάδα 130 – Ρουμανία 40 

Ελλάδα, 2004. Όταν χάσαμε την επαφή με την πραγματικότητα…

Η χρονιά που διοργανώσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν και αυτή που ξεκίνησε η οριστική απώλεια επαφής μας με τη διεθνή οικονομική πραγματικότητα. Το ΑΕΠ της χώρας μας έφτασε στα 240,5 δις δολάρια, θεωρήσαμε πως είχαμε λυμένα όλα μας τα προβλήματα. Για αυτό και επιλέξαμε να πορευτούμε «με τον αυτόματο πιλότο» ( = «ήπια προσαρμογή»), σε συνδυασμό με εκτόξευση των χρεών, διπλασιασμό της φαρμακευτικής δαπάνης, πρόσληψης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στο δημόσιο και μοιράσματος κολοσσιαίων ποσών δανείων στους πολίτες για καταναλωτικές και στεγαστικές ανάγκες, ανεξαρτήτως εισοδήματος. Όχι τυχαία, το 2009 θεωρήσαμε ως λαός πως αυτό ήταν το φυσιολογικό, ότι «λεφτά υπάρχουν» και προσπαθήσαμε να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο. Την ίδια ώρα όμως…

για τη συνέχεια Liberal