Είναι κάποιοι απατεώνες που παριστάνουν τους ευαίσθητους, ενώ απλώς ψαρεύουν πελατάκια

Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα στη Γαλλία ένας 18χρονος μουσουλμάνος ταξίδεψε 100χλμ για να σκοτώσει έναν δάσκαλο ο οποίος, προσπαθώντας να μιλήσει στους μαθητές του για την ελευθερία του λόγου, τους έδειξε τα σκίτσα του Σαρλί Εμπντό με τον Μωάμεθ που είχαν γίνει αιτία για τη σφαγή στο περιοδικό. Ο μουσουλμάνος βρήκε τον δάσκαλο και του έκοψε το κεφάλι για να τον τιμωρήσει επειδή δεν σεβάστηκε τις θρησκευτικές του ευαισθησίες. 

Το γεγονός είναι σοκαριστικό όχι μόνο επειδή μιλάμε για μια άγρια δολοφονία, αλλά επειδή ζούμε στην Ευρώπη και το ημερολόγιο λέει 2020. Και στην Ευρώπη του 2020 δεν δολοφονούμε τους ανθρώπους επειδή δεν σέβονται τις θρησκευτικές μας ευαισθησίες. Ούτε καν τους ακουμπάμε. Στην ήπειρό μας, στην οποία η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι κάποιου τύπου χριστιανοί, έχουμε αποφασίσει ότι οι θρησκευτικές ευαισθησίες του οποιουδήποτε είναι ασήμαντες μπροστά στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης και πως το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί αν με κάποιο τρόπο τις προσβάλλεις είναι κάποιοι να διαμαρτυρηθούν, κάποιοι να σε βρίσουν και (αν ζεις στην Ελλάδα) να καταδικαστείς πρωτοδίκως επειδή κάποιοι σε μήνυσαν. Στην Ευρώπη του 2020 σίγουρα δεν χάνεις το κεφάλι σου επειδή είπες ένας αστείο με τον Χριστούλη ή με τον Βούδα ή με… (συμπληρώστε θρησκευτική φιγούρα της αρεσκείας σας, εξαιρώντας φυσικά τον Μωάμεθ για τον οποίο, όπως έχουμε καταλάβει, μπορείς να χάσεις το κεφάλι σου).

Συνεπώς μια δολοφονία για θρησκευτικούς λόγους είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια δολοφονία: είναι μια επίθεση στον πυρήνα του πολιτισμού μας. Είναι επίθεση σε μια από τις πιο βασικές του ελευθερίες, αυτή της έκφρασης. Μια ελευθερία για την οποία ελάχιστοι έχουν ενστάσεις, μια ελευθερία την οποία (και πολύ σωστά) πολλοί συμπολίτες σπεύδουν να υπερασπιστούν κάθε φορά που αισθάνονται ότι, έστω και αμυδρά, απειλείται.

Κάθε φορά που ένας παπάς ή ένας κοσμικός χριστιανός λέει ή γράφει κουβέντες που αισθανόμαστε ότι απειλούν την ελευθερία μας, κάθε φορά που οι φανατικοί χριστιανοί εξεγείρονται και βρίζουν επειδή αισθάνονται ότι κάποιος προσβάλει τις θρησκευτικές τους ευαισθησίες, τους επιτιθέμεθα. Γράφουμε πύρινα ποστ εναντίον του σκοταδισμού, άρθρα για την ελευθερία της έκφρασης και του λόγου και πολύ καλά κάνουμε. Εμείς που δεν έχουμε κάποιο θεσμικό αξίωμα έτσι μόνο μπορούμε να προστατεύσουμε τον φιλελεύθερο πολιτισμό μας και να τον κάνουμε ακόμα πιο φιλελεύθερο, έτσι μόνο μπορούμε να τον κρατήσουμε (ή να τον τραβήξουμε) μακριά από οποιαδήποτε θρησκευτική επιρροή.

Το ξαναγράφω: Και πολύ καλά κάνουμε.

Μόνο που κάποιοι από εμάς που ενωμένοι γράφουμε εναντίον του Καλαβρύτων Αμβρόσιου, του Θεσσαλονίκης Άνθιμου, τους Πειραιώς Σεραφείμ, κάποιοι από εμάς που υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του Παστίτσιου να κοροϊδεύει τη θρησκοληψία και ό,τι άλλο γουστάρει, δεν βγάζουν κουβέντα και δεν έχουν ούτε μια τόση δα λεξούλα για όλους αυτούς που, σαν τον 18χρονο μουσουλμάνο στη Γαλλία, δεν βρίζουν, δεν διαμαρτύρονται, δεν μηνύουν, αλλά δολοφονούν στο όνομα των θρησκευτικών τους ευαισθησιών.

Κάποιοι από εμάς που κοροϊδεύουν τη θρησκοληψία των φανατικών χριστιανών στις χώρες της Δύσης δεν τους πάει καρδιά να πουν δύο λεξούλες για τους φανατικούς μουσουλμάνους που δολοφονούν στις χώρες της Δύσης.

για τη συνέχεια AthensVoice