Του Αλέξανδρου Ασωνίτη
Κανονικά βέβαια έπρεπε να την δώσουν τα ελληνικά πυρηνικά που, αν τα είχαμε, η Τουρκία δεν θα τολμούσε καν να ψελλίσει ή να επιχειρήσει την παραμικρή απειλή. Αλλά μετά το ’74 οι πολιτικοί της Ελλάδας, και ειδικά οι παντοδύναμοι Κ. Καραμανλής – Α. Παπανδρέου δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να θωρακίσουν την Ελλάδα με πυρηνικά, την μόνη ικανή προστασία μας, παρά τις προσωπικές σχέσεις Καραμανλή-Ντ’ Εστέν και Παπανδρέου-Μιττεράν. Ούτε για ανάπτυξη δικής μας αμυντικής βιομηχανίας ενδιαφέρθηκαν. Για τους υπόλοιπους πολιτικούς δεν τίθεται λόγος.

Τι κάνουμε λοιπόν, τώρα; Πώς θα αντιμετωπίσουμε τον τουρκικό ιμπεριαλισμό, όπως και να λήξει η σημερινή του επίθεση και όχι κρίση; Αν κερδίσουμε, θα επανέλθουν, αν χάσουμε, θα συνεχίσουν, επομένως; Μπορούμε να αντεπεξέλθουμε με συμβατικά όπλα στον μιλιταρισμό τους και στην ταχέως αναπτυσσόμενη πολεμική βιομηχανία τους (σε συνδυασμό με την δημογραφική μας καταπόντιση, το παράνομο μεταναστευτικό=πληθυσμιακή αλλοίωση, το οικονομικό κλπ); Μπορούμε, όταν έχουμε επιλέξει την αδράνεια από το 1974 (από το 1922 στην πραγματικότητα) μέχρι σήμερα;

Μόνο με την κατοχή πυρηνικών όπλων αποκτούμε ισχυρή άμυνα και δυνατότητες επικράτησης. Τα κατασκεύασε το επίσης απειλούμενο (αλλά και απειλούν) Ισραήλ, όπως και το τριτοκοσμικό Πακιστάν που ξεκίνησε από την δεκαετία του ’50. Εμείς γιατί δεν κατασκευάσαμε /αποκτήσαμε τόσα χρόνια; Πλέον, αυτό απαγορεύεται από τον ΟΗΕ. Αν έχουμε συναίσθηση του κινδύνου, αύριο ο πρωθυπουργός που θα συναντηθεί με τον Μακρόν, ας θυμηθεί κι ας μιμηθεί την Τουρκία. Κι όπως αυτή δηλώνει επισήμως ήδη από το 2016 ότι θέλει να αγοράσει 3-5 πυρηνικά από το Πακιστάν (https://www.viadiplomacy.gr/pirinika-opla-apo-pakistan-epithimi-na-apoktisi-gia-mia-akomi-fora-tourkia) ας αγοράσουμε πρώτοι εμείς (με οποιοδήποτε αντάλλαγμα) 3-5 όπλα απ’ τα 300 της Γαλλίας. Εκτός αν εξασφαλίσουμε την εκ μέρους της χρήση πυρηνικών όπλων εναντίον της Τουρκίας, αν αυτό απαιτηθεί για να αποσοβήσουμε μιαν ήττα μας ή να κατακτήσουμε μια νίκη.
Μην κρυβόμαστε όμως: Καμμία άλλη αγορά, κανένα άλλο όπλο δεν διασφαλίζει την ανεξαρτησία μας για τώρα και κυρίως για το μέλλον. Ειδικά υπό το βέβαιο ενδεχόμενο να αγοράσει ή να κατασκευάσει παράνομα η Τουρκία πυρηνικά όπλα με βοήθεια από Ιράν ή Πακιστάν (η Ρωσία είναι απίθανο να συνδράμει). Τότε βέβαια θα τεθεί στο στόχαστρο του Ισραήλ, και των ΗΠΑ ίσως, αλλά η απόκτησή τους θα έχει επισημοποιήσει την έμμεση ή άμεση υποδούλωσή μας, ανάλογα τι θα επιλέξουν οι Τούρκοι.

Αυτά, εν ολίγοις, για μας. Τι θα σήμαινε όμως για την Γαλλία αν επιχειρούσε για δικούς της λόγους ένα τέτοιο χτύπημα (κι αν δεν σημειωθεί εκ μέρους της κάποια θεαματική αναστροφή) και ποιες θα ήταν οι πιθανές αντιδράσεις και τα αποτελέσματα, αν και κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη;

Α) Ο Μακρόν με δυο ήπια χτυπήματα, πχ. στο ερντογανικό παλάτι και στα πολεμικά ναυπηγεία, θα αναδεικνυόταν σε παγκόσμιο ηγέτη και η Γαλλία θα πραγματοποιούσε το μόνιμο όνειρό της, την ηγεμονία στην Ευρώπη με την υπερφαλάγγιση της Γερμανίας και με δεδομένη την απόσυρση της Αγγλίας. Β) Πιθανότατα η Τουρκία, ένα κατασκευασμένο κράτος, θα διαμελιζόταν σε ένα η περισσότερα τμήματα, θα λυνόταν εν τοις πράγμασιν το Ανατολικό Ζήτημα που ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει. Γ) Η Τουρκία κι ο Ερντογάν θα οδηγούσαν την ανθρωπότητα σε πυρηνική σύρραξη, παγκόσμιο πόλεμο αν αντιδρούσαν η Ρωσία (αλλά γιατί να διακινδυνεύσει την υπόστασή της), το Ιράν ή το Πακιστάν. Αντίδρασή τους θα σήμαινε φυσικά ότι όλη η Δύση, ο κινητήριος μοχλός της ανθρωπότητας, καλώς ή κακώς, θα εξαντλούσε πάνω τους το πυρηνικό της οπλοστάσιο και ό,τι άλλο διαθέτει. Προς ταυτόχρονο παραδειγματισμό της Κίνας, κυρίως, και της Ινδίας. Η ανθρωπότητα θα έμπαινε σε νέα περίοδο, μάλλον μακροβιότερη αυτής μετά τον Β΄ Π΄Π΄. Δ) Οι ισορροπίες στην Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή θα άλλαζαν από λίγο ως πολύ Ε) Η Ελλάδα θα ζούσε χωρίς τον βραχνά του τουρκικού κινδύνου χρεωμένη στον σωτήρα της Γαλλία και στην Δύση. Θα ισοφάριζε ψυχολογικά τις απώλειες της Μικρασιατικής καταστροφής χωρίς να διεκδικήσει κάποια τυπική επιστροφή (το ελλαδικό πολιτικό σύστημα υπονομεύει και μάχεται τον ελληνισμό από το 1922 και εντεύθεν).

Στοχοποιώντας την Τουρκία και τον Ερντογάν

Ο Ερντογάν είναι το κομβικό πρόσωπο και μπορεί να ανεχθεί τα πάντα εκτός μια ήττα από την Ελλάδα την οποία θέλει να ταπεινώσει εν όψει του ’21. Αυτό τον καθιστά ευάλωτο. Η Ελλάδα οφείλει να στοχοποιήσει και να λοιδορεί τον Ερντογάν, όπως εσχάτως μικρή μερίδα του διεθνούς τύπου, προλειαίνοντας το έδαφος για την μεγάλη επίθεση εναντίον αυτού και της Τουρκίας. Όσο απρόθυμη και φοβισμένη είναι για να υπερασπίσει τον εαυτό της και να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο που συνεχώς επικαλείται σε ΑΟΖ, 12 μίλια κ.λπ, πρέπει να είναι αυτή που θα δώσει το πρώτο χτύπημα και πρέπει να καταγγέλλει καθημερινώς τον Ερντογάν:

Ως απειλή για την ανθρωπότητα την οποία ωθεί σε παγκόσμιο πολέμο.

Ως σύγχρονο Χίτλερ που αδιαφορεί για την ανθρώπινη ζωή κι είναι έτοιμος να προκαλέσει καταστροφές κι απώλειες.

Ως δυνάμει καταστροφέα-όνειδος του Ισλάμ, ο οποίος βρίσκεται σε αντίθεση με τις αρχές του Ισλάμ και ωθεί σε σύγκρουση Ισλαμισμού-Χριστιανισμού, Δύσης-Ανατολής.

Ότι διαπράττει ένα επιπλέον έγκλημα κατά της ανθρωπότητας αφού με τις πολεμικές ενέργειές του εμποδίζει τις απειλούμενες και εμπλεκόμενες χώρες να ασχοληθούν αποκλειστικά με τον κορωνοϊό, ενώ ταυτόχρονα ωθεί χιλιάδες παράνομους μετανάστες στην Ελλάδα.

Ότι καταπατά τον κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία.

Να του απευθύνει καθημερινώς το ερώτημα τι λέει το 121ο άρθρο του Διεθνούς Δικαίου για την Θάλασσα σχετικά με την ΑΟΖ των νησιών.

Να καταγγέλλει καθημερινώς την Τουρκία ότι:

Δεν έχει υπογράψει την σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας για να παρανομεί:

α) Με την εισβολή της στην Κυπριακή ΑΟΖ.

β) Στην δυνάμει ελληνική.

γ) Με το λιβυκό σύμφωνο, που υπέγραψε με την περατωθείσης νομιμότητας κυβέρνηση της μισής Λιβύης.

δ) με το εναντίον μας casus belli για τα 12 μίλια.

Ότι στον Εύξεινο Πόντο οριοθέτησε ΑΟΖ με βάση την μέση γραμμή που αρνείται στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ότι καταπατά συστηματικά το Διεθνές Δίκαιο, όπως με την εισβολή στην Κύπρο.

Ότι δεν εφαρμόζει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για αποχώρηση των παράνομων τουρκικών δυνάμεων από την Κύπρο.

Ότι δεν πολέμησε τον ναζισμό όταν η ελεύθερη ανθρωπότητα τον πολεμούσε κι η Δύση κι η Ρωσία μετρούσαν εκατομμύρια φέρετρα. Ότι με την στάση της συνέβαλε στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ευρώπης.

Ότι διέπραξε την Αρμενική και Ασσυριακή γενοκτονία, την Ποντιακή γενοκτονία πριν το ’22 και τον ξεριζωμό των Ελλήνων από την Δυτική Μικρά Ασία μετά το ’22. Ότι έκαψε την Σμύρνη.

Ότι καταπιέζει και στερεί τα δικαιώματα των Κούρδων και μειονοτήτων, όπως οι Αλεβίδες κλπ.

Ότι ξερίζωσε τις επίσημες ελληνικές μειονότητες από την Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο Τένεδο, ενώ η μουσουλμανική στην Θράκη πολλαπλασίαζεται και ευημερεί (με στοιχεία και αριθμούς).

Ότι το Καστελλόριζο δεν βρίσκεται κοντά στην Τουρκία αλλά κοντά στην ελληνική Μικρασία, που κατέλαβε η Τουρκία. Κι ότι επί 2700 χρόνια η Μικρασία κατοικείτο από Έλληνες. Όπως η Ανατολική Θράκη. Ότι η Κωνσταντινούπολη είναι επίσης πόλη ελληνική, το Βυζάντιο.

Σε κάθε αναφορά στην ήττα του 1922 η ελληνική απάντηση πρέπει να είναι: καμιά προσπάθεια απελευθέρωσης δεν ηττάται. Κι ότι οι Τούρκοι είναι και θα μείνουν εισβολείς.

Ότι τίποτα στην Ιστορία δεν είναι μόνιμο και αναλλοίωτο.

Ότι η Τουρκία με τις πράξεις της βρίσκεται εκτός των αξιών της Δύσης και όλου του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ότι δεν έχουμε αντιδικία, διαμάχη, διαφορές κλπ, αλλά συνεχείς απόπειρες υφαρπαγής δικαιωμάτων μας από την Τουρκία.

Ότι το διεθνές δίκαιο καθορίζει τι είναι ελληνικό, κυπριακό, τούρκικο, κι όχι τα συμφέροντα καθενός.

Ότι προσβάλλει την ΕΕ και τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό όταν δεν αναγνωρίζει το θύμα της εισβολής της, την Κυπριακή Δημοκρατία.

Να ζητήσει συμμαχία των ισλαμικών χωρών κατά της Τουρκίας για να αποφευχθεί η ναζιστοποίηση του Ισλάμ από την Τουρκία. Για αντιτουρκική συμμαχία είχα γράψει ήδη από τον Οκτώβριο του 2019:

Κι ενώ πολλά σημερινά προβήματα θα είχαμε αποφύγει αν το 2004 οι πολιτικοί μας οριοθετούσαν την ΑΟΖ μας με την Κύπρο, όπως επέμενε ο ηγέτης Τάσσος Παπαδόπουλος, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει, πλαισιωμένος από τους πολιτικούς αρχηγούς, να απευθυνθεί στην παγκόσμια κοινή γνώμη και σε όλες τις κυβερνήσεις με συνέντευξη τύπου ή διάγγελμα, και να παρουσιάσει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και τι αυτό προβλέπει, ώστε να καταδείξει τα δίκαια της Ελλάδας και της Κύπρου. Είναι πολύ εύκολο. Το αντίστοιχο να πράξει κι ο πρόεδρος Αναστασιάδης. Κι από κοινού μετά στις Βρυξέλλες, να ζητήσουν σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και διάσκεψη κορυφής της ΕΕ. Όντες έτοιμοι για όλα.