Η οικονομική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία από το 2008 μέχρι σήμερα, βοήθησε σε σημαντικό βαθμό στο να αποκαλυφθούν, οι στρεβλώσεις και ο ανορθολογισμός που χαρακτηρίζουν τον τρόπο που λειτουργεί το εγχώριο «σύστημα». Έτσι οδηγηθήκαμε στην υιοθέτηση της ανάγκης να προχωρήσουν συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές, είναι η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού.

H ανατροπή της δημογραφικής ισορροπίας της χώρας μας, αναγκαστικά οδηγεί στην εγκατάλειψη του αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συνταξιοδοτικού συστήματος. Η χρηματοδότηση των συντάξεων των συνταξιούχων, από τις εισφορές των εργαζομένων, δεν είναι πλέον εφικτή, καθώς έχει αλλάξει ανεπιστρεπτί η αναλογία των εργαζομένων προς τους συνταξιούχους. Είναι φανερό, ότι οι εισφορές των εργαζομένων δεν επαρκούν για την κάλυψη των τρεχουσών συντάξεων, αλλά ούτε και για την δημιουργία ενός συνταξιοδοτικού μελλοντικού αποθέματος. 

Είναι φανερό επίσης, ότι οποιαδήποτε μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, θα πρέπει να στοχεύει τόσο στην βιωσιμότητα του, όσο και στην δημιουργία μιας φιλικής  προς την ανάπτυξη  πολιτικής εισφορών. Άλλωστε τα πρώτα συμπεράσματα στα οποία έχει καταλήξει η επιτροπή Πισσαρίδη, έχουν να κάνουν με τη μείωση στην επιβάρυνση του κόστους εργασίας ώστε να αυξηθούν οι αμοιβές.  

Έτσι η λύση στην οποία θα οδηγηθούμε, λίγο – πολύ θα αποτελείται από μια minimum κρατική σύνταξη και από μια δεύτερη σύνταξη που θα αφορά σε κάθε συνταξιούχο ξεχωριστά και που θα εξαρτάται από τις προσωπικές του εισφορές κατά την διάρκεια του εργασιακού του βίου. Αυτή η δεύτερη σύνταξη, θα έχει καθαρά κεφαλαιοποιητικό χαρακτήρα, διότι με τις εισφορές που θα καταβάλει ο κάθε εργαζόμενος, θα κτίζει σε ατομική βάση το κεφάλαιο από το οποίο θα αντλήσει σε δεύτερο χρόνο, τη σύνταξη του.

Αυτό το σύστημα απαγκιστρώνει την βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος, από το βάρος της ανατροπής της δημογραφικής ισορροπίας και από το βάρος των ραγδαίων αλλαγών στο περιβάλλον της απασχόλησης. Είναι σαφές, ότι η μετάβαση από το ένα σύστημα στο άλλο, θα δημιουργήσει ένα κενό που θα απαιτήσει έκτακτη χρηματοδότηση. Η πηγή αυτής της χρηματοδότησης, παραμένει ασαφής. Ορισμένοι εκτιμούν, ότι θα μπορεί να είναι μέρος των πόρων από το Ταμείο της Ανασυγκρότησης, αλλά αυτό μένει να αποδειχτεί αν είναι εφικτό και αν γίνεται αποδεκτό από τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα.   

για τη συνέχεια Liberal