Άντης Λοΐζου

Οι Τουρκικές προκλήσεις του παρελθόντος Ιουλίου αποτελούν μια συνέχεια στις διαχρονικά γενόμενες Τουρκικές προκλήσεις κατά της Ελλάδος και της Κύπρου. Με λύπη είδα κάποιους αναλυτές και «στρατηγιστές» να διατυπώνουν κάθετα απόψεις περί του ποιος θα είναι ο νικητής σε ένα ενδεχόμενο Ελληνοτουρκικό (Ελλάς και Κύπρος κατά της Τουρκίας) ή Ελλαδοτουρκικό (Ελλάς κατά της Τουρκίας) πόλεμο.

Όπως πολλές φορές έχω δηλώσει οι Διεθνείς Σχέσεις και πολύ περισσότερο ο πόλεμος δεν εμπίπτουν στη σφαίρα των μαντικών προβλέψεων αλλά αποτελούν προϊόν αξιολόγησης και συνεκτίμησης μιας ή περισσοτέρων καταστάσεων και των παραγόντων ισχύος , χωρίς να αποκλείονται εξωτερικές παρεμβάσεις και ανατροπές.

Σε ένα ενδεχόμενο Ελληνοτουρκικό πόλεμο καμία από τις δύο χώρες δεν θέλει να χτυπήσει πρώτη για να μην της καταλογιστεί η ευθύνη και η κατηγορία έναρξης του πολέμου. Δεν είναι τυχαία που η Τουρκία εξωθεί τα πράγματα στα άκρα και στο τέλος όταν στριμώχνεται από την Ελληνική πλευρά ή κάποια ξένη παρέμβαση, υποχωρεί, αλλά για να μην έχει εσωτερικές αντιδράσεις με κόστος στην εκάστοτε κυβέρνηση, ακριβώς αμέσως μετά την υποχώρηση της στρέφεται σε κάποια άλλη πρόκληση και παραβίαση όπου της το επιτρέπει η ισχύς της και η αδυναμία του εχθρού της. 

Τρανό παράδειγμα μετά την κρίση που κορυφώθηκε το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου 2020, αμέσως στράφηκε σε έρευνες στα ανατολικά της Αμμοχώστου. Δεν πρέπει να διαφεύγει κανενός ότι το δυσκολότερο μέρος μιας κρίσης είναι η…

Η συνέχεια του άρθρου στο defenceredefined.com.cy