Του Κώστα Στούπα 

Το μήνυμα του Γάλλου προέδρου πριν λίγες ημέρες στα ελληνικά αποτελεί μια σαφή εκδήλωση των προθέσεων της Ε.Ε. απέναντι στις εξελίξεις που προσπαθεί να δρομολογήσει η Τουρκία στο Αιγαίο και τη Ν.Α. Μεσόγειο.

Το ίδιο σαφείς ήταν και οι δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβεως  κ. Τ. Πάιατ  πως το Καστελόριζο έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, αποσαφηνίζοντας την ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρμεντ περί αμφισβητούμενων θαλάσσιων ζωνών.

Η Ελλάδα έχει κινητοποιήσει τις τελευταίες μέρες τις ένοπλες δυνάμεις με πρόθεση να μην ανεχτεί οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια εκ μέρους της Τουρκίας η οποία θα άλλαζε τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Η Ελλάδα δεν είναι μόνη αλλά και η ίδια επιδεικνύει τη δέουσα αυτοπεποίθηση.

Στις ΗΠΑ πέραν της σημασίας που δίνουν στη στρατηγική σχέση με τη σύμμαχο των δυτικών δυνάμεων σε όλες τις μεγάλες αναμετρήσεις, πλησιάζουν και οι εκλογές και οι υποψήφιοι προσβλέπουν στους ελληνικής καταγωγής εκλογείς.

Η Τουρκία είναι μόνη…

Η Γαλλία είναι ο ένας εκ των δυο μοχλών του “γαλλο-γερμανικού” άξονα ο οποίος αποτελεί τον κινητήρα της Ε.Ε. Είναι φανερό πώς η Γαλλία εκφράζει τη βούληση της Ε.Ε. στην περιοχή και πως κινείται με τη σύμφωνη γνώμη του Βερολίνου.

Η Γερμανία (οι αποκαλούμενες Κεντρικές Δυνάμεις της Ευρώπης) ιστορικά είχε καλές σχέσεις με την Τουρκία στην προσπάθεια των δυνάμεων αυτών να αποφύγουν τον κυκλωτικό έλεγχο των δυτικών που ήλεγχαν τις θαλάσσιες ζώνες. Η Γερμανία ως μέλος της Ε.Ε. έχει διαφορετικούς γεωστρατηγικούς προσανατολισμούς από την περίκλειστη και αποκομμένη από πρώτες ύλες προπολεμική Γερμανία.

Αυτή ήταν η στρατηγική της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης: Να καταστεί η Γερμανία αναπόσπαστο κομμάτι μιας ενωμένης Ευρώπης και όχι η χώρα που για να επιβιώσει και να αναπτυχθεί πρέπει να το καταφέρει μέσω ανταγωνισμών (ακόμη και πολεμικών) με τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Στην εποχή που ο πλανήτης έχει 8 δισ. πληθυσμό και εκτός των ΗΠΑ των 400 εκατ. αναδύονται οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές υπερδυνάμεις με πληθυσμούς 1 και 1,5 δισ. όπως η Κίνα και η Ινδία το συμφέρον της Γερμανίας των 80 εκατ. είναι ταυτόσημο με αυτό των υπόλοιπων 300 εκατ. Ευρωπαίων που βρίσκονται στις διάφορες εθνικές ομάδες της Ε.Ε.

Στην εποχή των μεγάλων οικονομικών, πολιτικών και πολιτισμικών περιφερειών η Δύση για να ανταπεξέλθει δεν χρειάζεται απλά την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες του Βορείου Ατλαντικού.

Μερικές φορές η Γερμανία φαίνεται να έχει μια διαφορετική και πιο ήπια προσέγγιση, γιατί μάλλον  με τη Γαλλία έχουν συμφωνήσει να παίζουν το παιγνίδι του “κακού και του καλού μπάτσου”…

Η Δύση και η Ευρώπη χρειάζονται μια κοσμική Τουρκία σαν ασπίδα στην Ασία και μοχλό στη Μέση Ανατολή. Δεν θα ανεχτούν μια Τουρκία τόσο ισχυρή που θα εξαρτώνται από αυτήν. Στο σημείο αυτό έγκειται η σημασία της Ελλάδας (αλλά και του Ισραήλ, της Αιγύπτου κλπ).

Για τη συνέχεια Capital