Απαντήσεις σε μια τραγωδία που συνέβη τον Φεβρουάριο του 1959 και το οποίο έχει απασχολήσει ερευνητές, επιστήμονες ακόμα και συνομωσιολόγους, φαίνεται πως δίνει η έρευνα που διεξηγαγαν οι ρωσικές αρχές, όσον αφορά το «περιστατικό του Περάσματος Ντιάτλοφ».

Η έρευνα, όπως δηλωσε ο αναπληρωτής επικεφαλής του εισαγγελέα στην Ομοσπονδιακή Περιφέρεια των Ουραλίων, Αντρέι Κιουριάκοφ, ξεκίνησε ύστερα από αίτημα των συγγενών των θυμάτων αλλά και εξαιτίας του μεγάλου ενδιαφέροντος που δείχνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Το περιστατικό

Όλα ξεκίνησαν το 1959, όταν ο Ίγκορ Ντιάτλοφ, ένας 23χρονος φοιτητής στο Τμήμα Ραδιομηχανικής του Τεχνικού Πανεπιστημίου στα Ουράλια, δημιούργησε μια ομάδα έμπειρων πεζοπόρων για μια αποστολή στα βόρεια Ουράλια.

Στόχος της αποστολής ήταν τα μέλη να ανέβουν το βουνό Κολατσάλ, το οποίο είναι επίσης γνωστό και ως «Νεκρό βουνό», ενώ η αποστολή ήταν τόσο δύσκολη που άνηκε στην κατηγορία τρία.

Στις 12 Φεβρουαρίου του 1959, η ομάδα αποτελούμενη από επτά άντρες και δύο γυναίκες σκιέρ, τον Ιγκόρ Ντιάτλοφ, τον Γιούρι Ντοροσένκο, τη Λουντμίλα Ντουμπινίνα, τον Γκεοργκι Κριβινισένκο, τον Αλεξάντερ Κολεβάτοφ, τη Ζιναίντα Κολομγκόροβα, τον Ρούστμε Σλόμποντιν, τον Νικολάι Θιβέο-Μπριγκνόλ και τον Σεμιόν Ζολοτάρι, ήταν προγραμματισμένο να επιστρέψει στο χωριό Βιζάι.

Όμως η ομάδα δεν επέστρεψε και έτσι ξεκίνησαν οι έρευνες εντοπισμού και διάσωσης. Κατά το τέλος του μήνα οι διασώστες ανακάλυψαν την εγκαταλελειμμένη σκηνή της ομάδας, διαπιστώνοντας πως είχε κοπεί από μέσα. Υπήρχαν εννέα σύνολα αποτύπωμάτων από άτομα που είτε φορούσαν μόνο κάλτσες ή ήταν ξυπόλυτα, ενώ στη συνέχεια βρήκαν τα πρώτα πτώματα πέντε πεζοπόρων, δύο εκ των οποίων δεν φορούσαν παρά μόνο τα εσώρουχα τους.

Μετά από δύο μήνες εντοπίστηκαν και οι υπόλοιποι τέσσερις πεζοπόροι, με τους διασώστες να τα ανακαλύπτουν κάτω από τέσσερα μέτρα χιονιού, σε μια χαράδρα. Σύμφωνα με τους ερευνητές,  μερικοί από τους πεζοπόρους ήταν τυλιγμένοι με σκισμένα ρούχα, γεγονός που υποδείκνυε πως τα πήραν από τους νεκρούς συντρόφους τους, ενώ η εξέταση των σορών τους δημιούργησε πολλά ερωτήματα.

Τρία από τα πτώματα είχαν υποστεί θανατηφόρους τραυματισμούς – ο Νικολάι Θιβέο-Μπριγκνόλ είχε τραύμα στο κρανίο, ενώ η Λουντμίλα Ντουμπινίνα και ο Σεμίον Ζολοτάρι είχαν υποστεί κατάγματα στο στήθος. Η δύναμη για την πρόκληση τέτοιων τραυμάτων στο στήθος, ήταν συγκρίσιμη με εκείνη ενός τροχαίου ατυχήματος.

Επιπλέον, έλειπαν τα μάτια του Ζολοτάριοφ, ενώ από τη Ντουμπινίνα έλειπαν η γλώσσα και τα χείλη της. Η έρευνα έληξε το ίδιο έτος, με τους ερευνητές να λένε ότι έξι από τους πεζοπόρους είχαν πεθάνει λόγω υποθερμίας, ενώ οι τρεις άλλοι πέθαναν ως αποτέλεσμα σωματικού τραύματος. Όλοι οι θάνατοι ωστόσο κρίθηκαν ως αποτέλεσμα ατυχήματος.

Οι νέες έρευνες

Οι νέες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στον τόπο της τραγωδίας για να ανακαλύψουν ποιος ήταν ο λόγος πίσω από το τραγικό συμβάν, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως, η ομάδα Ντιάτολοφ πέθανε λόγω χιονοστιβάδας και κακής ορατότητας.

Όπως δήλωσε ο Κουριάκοφ, «Η ομάδα άφησε τη σκηνή [λόγω της χιονοστιβάδας[ και κατευθύνθηκε 50 μέτρα μακριά, για να κρυφτεί πίσω από μια σειρά από πέτρες, που δημιουργούν ένα φυσικό εμπόδιο εναντίον στη χιονοστιβάδαςς. Έκαναν τα πάντα σωστά. Αλλά υπάρχει ένας άλλος λόγος για τον οποίο οι πεζοπόροι ήταν καταδικασμένοι. Η κακή ορατότητα. Όταν αποφάσισαν να επιστρέψουν στη σκηνή, δεν μπορούσαν να τη δουν, καθώς η ορατότητα ήταν περίπου στα 16 μέτρα, ενώ η σκηνή ήταν 50 μέτρα πιο μακριά».

Ο Ρώσος αξιωματούχος δήλωσε πως, η εξέταση των εμπειρογνωμόνων επιβεβαίωσε ότι ήταν αδύνατο να βρουν τη σκηνή τους με τα μάτια κλειστά, ακόμα και αν ήξεραν προς ποια κατεύθυνση βρισκόταν. «Άρχισαν να περπατούν κάτω από το βουνό, έφτιαξαν φωτιά και στη συνέχεια προσπάθησαν να επιστρέψουν στη σκηνή, αλλά πάγωσαν μέχρι θανάτου, επειδή η θερμοκρασία είχε φτάσει τους μείον 40-45 βαθμούς Κελσίου».

Πηγή: Σπούτνικ