Ποια όμως ήταν και παραμένει η οδός που ακολουθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός σε σχέση με την γειτονική χώρα; Η στρατηγική αυτή έχει δύο παραμέτρους.  Από την μία να εκθέτει την τουρκική προκλητικότητα στις λεγόμενες “μεγάλες δυνάμεις” (ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία κλπ) , οι οποίες  αποτελούν παγίως προνομιακό συνομιλητή του κ. Ερντογάν και από την άλλη να φέρνει την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στον κ. Ερντογάν, επιμένοντας στο ότι οι  διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν αποτελούν διμερές  αλλά ευρωπαϊκό θέμα. 

Στο πλαίσιο αυτό, τον σχεδόν ένα χρόνο που βρίσκεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Μέγαρο Μαξίμου, είχε μεταξύ άλλων  : 

– Τηλεφωνική επικοινωνία με  τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, όπου έθεσε και το ζήτημα των τουρκικών κινήσεων, παρά το γεγονός ότι ο Ταγίπ Ερντογάν έχει εξαιρετικά καλή σχέση με τον ένοικο του Λευκού Οίκου.

– Προκάλεσε την  κοινή παρουσία των επικεφαλής των τριών ευρωπαϊκών θεσμών στον Έβρο, με περισσότερους από εκατό εκπροσώπους των διεθνών ΜΜΕ να καλύπτουν το γεγονός. 

Μια κίνηση που έφερε την Ευρώπη απέναντι στην αδιαλλαξία Ερντογάν, στέλνοντας μήνυμα αλληλεγγύης. Μία επιλογή , η οποία εκ του αποτελέσματος, έδειξε να δικαιώνεται.

Ένα από τα βασικά στοιχεία της ελληνικής τακτικής, ανεξαρτήτως της  κλιμάκωσης από πλευράς της Τουρκίας, είναι η συνειδητή επιλογή να μην καταστεί συνομιλητής ο Τούρκος πρόεδρος, την περίοδο μάλιστα  που συνεχίζει με επιδεικτικό τρόπο να κινείται εκτός του διεθνούς δικαίου.

“Η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει όλες τις προκλήσεις με σταθερότητα, αυτοπεποίθηση και πάντοτε προσηλωμένη στο Διεθνές Δίκαιο. Είναι βέβαιο ότι θα υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που επιβεβαιώθηκε τον Μάρτιο στον Έβρο” σημειώνει συνομιλητής του Κυριάκου Μητσοτάκη. 

Αντιθέτως η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να επιλέγει τον δρόμο της διεθνοποίησης του ζητήματος , με έμφαση στον ευρωπαϊκό τρόπο αντίδρασης. Μόνο τυχαίο άλλωστε δεν είναι το γεγονός ότι ο κ.Μητσοτάκης πιθανότατα θα θέσει το ζήτημα της παραβατικής συμπεριφοράς της Τουρκίας στο συμβούλιο κορυφής της ΕΕ, την προσεχή Πέμπτη. Ήδη άλλωστε είχε τηλεδιάσκεψη και για το θέμα αυτό με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού συμβουλίου. Σαρλ Μισέλ. 

Λογικό πάντως είναι να αναρωτηθεί κάποιος. Όλα τα παραπάνω είναι αρκετά για να υποχωρεί ο Ταγίπ Ερντογάν; Προφανώς και όχι είναι η απάντηση. Η στρατηγική αυτή όμως είναι ικανή για να αντιληφθεί ο Τούρκος πρόεδρος ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνη σε αυτή τη διελκυστίνδα, στοιχείο που δείχνει να μετράει στην Άγκυρα.

Πηγή: Λίμπεραλ