To ξέρουμε εδώ πλέον όλοι, το ξέρει μάλλον και κάθε λογικά σκεπτόμενος Έλληνας. Το ΠΝ χρειάζεται ενίσχυση, και τη χρειάζεται άμεσα. Και όταν λέμε άμεσα, εννοούμε ΤΩΡΑ. Αν μη τι άλλο, αναμέναμε, και ακόμη το κάνουμε, από τη σημερινή κυβέρνηση να ενισχύσει το ΠΝ, και να εγκαταλείψει λογικές “ρίσκου”. Δεν ζητάμε άλλωστε κάτι δύσκολο “πολιτικά”, απλά να συνεχιστούν προγράμματα που είχε προετοιμάσει η προηγούμενη κυβέρνηση, και δεν υλοποίησε.

Θα αρχίσουμε από τα “δύσκολα”. Τις γαλλικές φρεγάτες, που λέγαμε να πάρουμε τα 1ο και 3ο πλοίο, έχουμε πάει στο 2ο και 4ο, μάλλον πάμε για 3ο και 5ο, αλλά δεν αποκλείουμε τελικά να πάρουμε το 6ο και 7ο… Ειλικρινά, καθώς οι συζητήσεις μοιάζουν συνεχείς, τηρούμε τη δέσμευσή μας να μην γράφουμε τίποτα επί του θέματος, ειδικά για την τιμή, που είναι πλέον σχεδόν εκλογικό ποσοστό, όλα παίζουν!

Πάντως, το ΠΝ δείχνει να παραμένει προσηλωμένο στις επιλογές του, και θα αγοραστεί ένα πλοίο με 24 ASTER 30, 8 SCALP NAVAL, 8 Exocet MM40BlockIIIc, 1 X 76 mm STRALES, ίσως RAM/Phalanx, ενώ το θέμα ECM παραμένει ανοιχτό. Έχει γραφτεί από έγκυρο μέσο πως τον Ιούνιο αναμένεται η Γαλλίδα ΥΠΑΜ Παρλί στην Αθήνα, αλλά οι ελπίδες μας να προχωρήσει το όλο θέμα μάλλον έχουν εξανεμιστεί…

Τώρα, “παίζει” και η αμερικανική προσφορά, με το χαμηλότοκο δάνειο για τις LCS/MMSC. Οι Αμερικανοί “κομίζουν” κι άλλες “εκπλήξεις” (θετικές εννοοούμε), και αυτές δεν περιορίζονται μόνο στην ενδιάμεση λύση. Μέσα στον Μάιο ο ΥΠΑΜ Ν. Παναγιωτόπουλος θα ταξίδευε στις ΗΠΑ για να συζητήσει και αυτό το ενδεχόμενο, αλλά το ταξίδι αναβλήθηκε λόγω κορωνοϊού.

To ταξίδι, όπου θα συζητηθούν οι δυνατότητες για LCS/MMSC  αλλά ΚΑΙ Arleigh Burke, προγραμματίζεται να γίνει τον Ιούλιο, αν όλα πάνε καλά στις ΗΠΑ με την πανδημία. Τα νούμερα όμως που βλέπουμε κάθε μέρα στις ΗΠΑ, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Υπάρχουν επίσης από έγκυρες πηγές αναφορές πως οι συναντήσεις του ΥΠΑΜ θα γίνουν διαδικτυακά, αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, συμφωνίες αυτού του επιπέδου δεν κλείνονται με τηλεδιάσκεψη. Μιλάμε για ναυπηγικά προγράμματα και πιθανή μεταβίβαση στρατηγικών assets (Arleigh Burke, Ticonderoga)  που χρήζουν λεπτών διπλωματικών και επιχειρησιακών συμφωνιών.

Το θέμα όμως είναι πως το ΠΝ επείγεται, και είναι αλήθεια πως δεν θα καταφέρει να κάνει πολλά χωρίς να ενισχύσει άμεσα το Στόλο. Έτσι υπάρχουν κι άλλες λύσεις, για τις οποίες μαζεύουμε στοιχεία, και είμαστε σε φάση επιβεβαίωσης, και είναι ενδιαφέροντα.

Τώρα, καθώς ακόμη κι αν αγοραστούν οι Belh@rra, ακόμη κι αν αγοραστούν οι LCS/MMSC, ακόμη κι αν παραχωρηθούν άμεσα (όπως έχει ζητηθεί) τα Arleigh Burke, το ΠΝ θα αρχίσει να τα αξιοποιεί μετά από λίγα χρόνια. Συνεπώς χρειάζεται και άμεση, και ενδιάμεση λύση. Αυτή πρέπει να είναι υποχρεωτικά ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ200ΗΝ.

Το θέμα είναι πως μάλλον το ΠΝ θα πάρει μια μικρή ανάσα στον προϋπολογισμό του προγράμματος, και έτσι αν κάτι αξίζει λίγες δεκάδες εκ. ευρώ παραπάνω, να μπορεί να το επιλέξει. Μακάρι λοιπόν να δούμε κάποιο ραντάρ AESA στη θέση του απηρχαιωμένου LW-08, που πλέον δεν μπορεί ούτε καν να αξιοποιήσει το μέγιστο βεληνεκές των ESSM. Δυστυχώς μιλάμε για μια τραγωδία, που δεν έχει τέλος.

Τα ελικόπτερα MH-60R γνώρισαν απίστευτη “δημοσιότητα” καθώς σε κάποιους διαφεύγει το γεγονός ότι υποχρεώνουμε αξιωματικούς του ΠΝ να επιχειρούν με ελικόπτερα AB-212ASW εν έτει 2020. Είναι του ίδιου τύπου με το ελικόπτερο που χάσαμε αξιωματικούς στα Ίμια το 1996, και στην Κίναρο.

Ποια είναι δηλαδή η εναλλακτική πρόταση; να πετάμε με ΑΒ-212 μέχρι να σβήσει ο ήλιος ή να κάνουμε πως κοιμόμαστε όταν η ΕΥΠ μας πει πως τα τουρκικά υποβρύχια έφυγαν από τους Ναυστάθμους; Αυτό ήταν της “μόδας” πριν κάνα δίχρονο, και στην τελική το ΠΝ δεν κοιμάται. Βέβαια μπορούμε να πάρουμε και Ka-32, μια χαρά θα συμφωνήσουμε τότε…

Βέβαια, όλα τα παραπάνω δεν υπάρχει ανάγκη να μας “αγχώνουν”. Υπάρχει ο παλιός καλός τρόπος, του “ρίχνω την ευθύνη σε άλλους”. Έτσι, μπορούμε άνετα να τα ρίξουμε όλα στον κορωνοϊό, και να μην δώσουμε “φράγκο” για το ΠΝ. Άλλωστε, εδώ και 12 χρόνια οι ΕΔ πάντα είναι στο τέλος των “κοινωνικών μας αναγκών”.