Σοφία Βούλτεψη*

Τρεις ακριβώς εβδομάδες από τότε που στους έρημους δρόμους της Ιταλίας και της Ισπανίας ηχούσαν τραγούδια και μουσικές, τα μπαλκόνια έχουν σιγήσει. Έδωσαν τη θέση τους σε άλλα συναισθήματα και άλλους ήχους: Το αίσθημα της κόπωσης από την κοινωνική απομόνωση, οι… θόρυβοι από τις εσωτερικές μετακινήσεις επίπλων, γυναικείες φωνές από στιγμές ενδοοικογενειακής βίας και κάποιες άλλες, όλο και πιο συχνές: «Πεινάμε, δεν έχουμε να πληρώσουμε»!

Ναι, οι Ιταλοί και οι Ισπανοί δεν εξορκίζουν πια τον φόβο τραγουδώντας από τα μπαλκόνια. Το αίσθημα του φόβου υποχώρησε μπροστά στη νευρικότητα, αλλά και σε μια αυξανόμενη οργή. Έτσι, άλλοι πάνε πέρα δώθε τα έπιπλα αλλάζοντας τη διαρρύθμιση, άλλοι κάνουν εκκαθαρίσεις και γεμίζουν οι δρόμοι με κούτες σαβούρα, αλλά για εκατομμύρια Ιταλούς, γι’ αυτούς που ονομάστηκαν «φτωχοί του κορονοϊού», η ζωή έχει γίνει ακόμη πιο αφόρητη, καθώς δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα στοιχειώδη.

Την ίδια ώρα, σε όλον τον κόσμο, αυξάνονται οι μαρτυρίες για κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας. Μαρτυρίες ακόμη, καθώς όλοι παραμένουν στο σπίτι και οι γυναίκες δεν βρίσκουν στιγμή απομόνωσης (μέσα στην φυλακή της δικής τους οικογενειακής απομόνωσης) για να σηκώσουν το τηλέφωνο και να καταγγείλουν.

Αυτός είναι ο λόγος που παρατηρείται ακόμη και… ύφεση στην ενδοοικογενειακή βία, καθώς είναι αδύνατον να συγκεντρωθούν στοιχεία. Με αποτέλεσμα ήδη να τίθενται σε εφαρμογή άλλοι τρόποι επικοινωνίας με τα θύματα της βίας.

Κάθε άλλο παρά τυχαία, η υπουργός Εσωτερικών Λουτσιάνα Λαμορτσέζε ανακοίνωσε στις 31 Μαρτίου πως οι γονείς μπορούν να κάνουν σύντομες βόλτες κοντά στο σπίτι με τα παιδιά τους. Για μια ώρα την ημέρα και χωρίς να τρέχουν. Μια «χαλάρωση», όμως, που ο πρωθυπουργός Κόντε την πήρε αμέσως πίσω, λέγοντας πως τα παιδιά μπορούν να συνοδεύουν τους γονείς μόνο στα ψώνια στο σουπερμάρκετ.

Μεγάλο το στρες της κοινωνικής απομόνωσης

Οι επιστήμονες αποφάνθηκαν πως το στρες είναι μεγάλο. Οι φιλόσοφοι θυμίζουν πως για την ανθρώπινη φύση το υπέρτατο αγαθό είναι η Ελευθερία. Στέκει περήφανη πάνω από τον φόβο για τη ζωή – διαφορετικά πώς τόσοι πολλοί από καταβολής κόσμου δεν φοβήθηκαν να θυσιάσουν τη ζωή τους υπέρ του υπέρτατου αγαθού;

Η φυσική τάση του ανθρώπου προς την ελευθερία επικρατεί του φόβου. Η κοινωνική συναναστροφή αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ελευθερίας του ανθρώπου.

Εμείς εδώ δεν πολυβγήκαμε στα μπαλκόνια. Αλλά το βασικό συναίσθημα, το αίσθημα της απομόνωσης, υπάρχει. Εκεί βρίσκεται και η εξήγηση για τις εικόνες συνωστισμού που παρακολουθήσαμε. Όχι μόνο συνωστισμού, αλλά και κοινωνικού αυτοματισμού – είδαμε κιόλας ακόμη και χειροδικίες και απειλές μεταξύ πολιτών στις ουρές, αλλά και τις πρώτες αμφισβητήσεις (με την βοήθεια ανόητων θεωριών συνωμοσίας).

Ο Ρουσσώ στον καιρό της καραντίνας και το Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο

«Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος αλλά παντού είναι στις αλυσίδες. Και εκείνος που πιστεύει ότι είναι κύριος άλλων είναι ο ίδιος περισσότερο σκλάβος από αυτούς», έγραψε ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, που διακήρυσσε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να απαρνηθεί την ελευθερία του, διότι θα ήταν σα να απαρνείται την ίδια του τη φύση.

Και εδώ έρχεται το Κοινωνικό Συμβόλαιο: Ο άνθρωπος συμφωνεί να παραχωρήσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του στο κοινωνικό σύνολο και να τις απολαμβάνει μέσω του συνόλου. Και αυτό πρέπει να γίνεται εθελοντικά, αφού αποκτηθεί η συνείδηση ότι η προσωπική επιθυμία είναι μια πρωτόγονη κατάσταση και πλέον το άτομο είναι πολίτης, ανήκει στον λαό και ασκεί εξουσία μέσω των εκπροσώπων του, που ψηφίζουν τους νόμους στο όνομά του.

Σ’ αυτήν την συγκυρία, η Ελλάδα έχει την τύχη να διαθέτει μια κυβέρνηση με ισχυρή εντολή – που εγκαίρως έλαβε όλα τα αναγκαία μέτρα – έναν αποφασιστικό πρωθυπουργό – που στιγμή δεν κοντοστάθηκε μπροστά στο πολιτικό κόστος – και σοβαρούς επιστήμονες – που με την ψυχραιμία και την συγκρατημένη τους αισιοδοξία μάχονται και δίνουν κουράγιο.

Έχουμε επίσης την τύχη να διαθέτουμε λαό προσαρμοστικό και ευέλικτο, που εθελοντικά παραχώρησε την προσωπική του ελευθερία – χωρίς να παραιτείται από την προσήλωσή του στη Δημοκρατία – γνωρίζοντας πως αυτός ο εχθρός δεν πολεμιέται με ηρωικές εξόδους, αλλά με τον, επίσης ηρωικό, αυτοπεριορισμό.

Ωστόσο, το αίσθημα της απώλειας της ελευθερίας παραμένει. Και όταν τα νεύρα είναι τεντωμένα, η ανάγκη για εκτόνωση μπορεί να εκδηλωθεί με απειθαρχία. Και όταν η λαίλαπα θα περάσει και στην προσωπική ζωή του καθενός θα κάνουν την εμφάνισή τους άλλα προβλήματα, η χαρά της καινούργιας ζωής θα φέρει τη λήθη. Η νίκη έχει πολλούς γονείς, μόνο η ήττα έχει έναν.

Αν οργίζεται η Πολιτεία, θα οργιστούν όλοι!

Και εδώ τη λύση μπορεί να τη δώσει μόνο το ανθρώπινο πρόσωπο της Πολιτείας, ου μην αλλά και της δημοσιογραφίας. Χωρίς αυταρχισμό, χωρίς πατερναλισμό, χωρίς επιθέσεις και χαρακτηρισμούς πολιτών, χωρίς στεγνά προσωπεία. Ένας μόνο μπορεί να κουνά το δάχτυλο – όχι όλοι.

Τώρα πια όλοι έχουν καταλάβει πως πρέπει να μείνουν στο σπίτι. Με το καλό, με το κακό, με τα πρόστιμα, με τις απαγορεύσεις, το γνωρίζουν όλοι. Η μάχη τώρα θα δοθεί στο πεδίο της ανθρωπιάς και της κατανόησης. Αν η Πολιτεία δώσει την εντύπωση ότι λειτουργεί συνολικά ως χωροφύλακας, τότε θα γίνουν όλοι χωροφύλακες. Αν η Πολιτεία εμφανίζεται μονίμως οργισμένη, θα οργιστούν όλοι.

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της επικοινωνίας! Αυτή είναι η αποστολή της! Δεν είναι μόνο το τι λέμε, αλλά και πώς το λέμε! Είναι το ύφος, οι λέξεις, οι κινήσεις, η γλώσσα του σώματος, η δυσφορία που μπορεί να αποπνέει.

Το μήνυμα είναι το μέσο. Και το μήνυμα πρέπει να είναι ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο. «Αν ήμουν ηγεμόνας ή νομοθέτης δεν θα έχανα τον καιρό μου να μιλώ για το τι πρέπει να γίνει. Θα το έκανα και θα σιωπούσα», έλεγε ο Ρουσσώ.

Έλεγε, όμως, και το άλλο: «Ευτυχία δεν είναι να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις». Και το στοίχημα είναι πάντα να πείθουμε αυτούς που αν και δεν θέλουν να κάνουν κάτι, το κάνουν από αντίδραση.

Κι’ αν, όπως λέμε, βρισκόμαστε δυο βδομάδες πίσω από χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία – και πολύ πίσω από την Κίνα – είναι πιθανόν σ’ αυτά που συμβαίνουν τώρα σε διάφορες χώρες να βλέπουμε σκηνές από το μέλλον μας. Το άμεσο μέλλον μας, αλλά και το απώτερο, το μέλλον που περιλαμβάνει μια μακρά και δύσκολη περίοδο, που θα επεκταθεί και μετά την υγειονομική κρίση, όταν θα πρέπει να ξαναπάρει μπροστά η οικονομία.

Οργή ακόμη και στην Κίνα

Ακόμη και στην Κίνα υπάρχουν εκρήξεις οργής. Στις 27 Μαρτίου ξέσπασαν συγκρούσεις στα σύνορα μεταξύ των επαρχιών Χουμπέι και Ζιανξί. Συνέβη μετά την μερική λήξη της καραντίνας στη Χουμπέι – εκτός από την περιοχή της Ουχάν όπου η καραντίνα ισχύει ως τις 8 Απριλίου – καθώς ο κόσμος προσπάθησε κατά χιλιάδες να μετακινηθεί και βρέθηκε αντιμέτωπος με τους αστυνομικούς που είχαν την αποστολή να περιορίσουν τις μαζικές μετακινήσεις.

Σε πρώτη φάση, ξέσπασαν αντιδικίες μεταξύ των αστυνομικών των δύο επαρχιών, καθώς η επαρχία της Ζιανξί επιτρέπει την είσοδο στους κατοίκους της Χουμπέι, αλλά με ιατρικό πιστοποιητικό. Το γεγονός προκάλεσε ένα είδος λαϊκής εξέγερσης πάνω στη γέφυρα του ποταμού Γιαντσέ και χιλιάδες πολίτες, μετά από καραντίνα 62 ημερών, έλαβαν μέρος σε μια γενικευμένη έκρηξη βίας. Για να ηρεμήσουν τα πράγματα χρειάστηκαν η επέμβαση και οι διαβεβαιώσεις για εξεύρεση λύσης από τον τοπικό γενικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Οργή ξέσπασε στην Κίνα και όταν οι αξιωματούχοι εμφανίστηκαν να φορούν κατά τις περιοδείες τους τις χειρουργικές μάσκες που προορίζονταν για τα νοσοκομεία των γιατρών. Και τον γύρο του διαδικτύου είχαν κάνει οι φωτογραφίες με τις «κεφαλές του κόμματος» εφοδιασμένες με ειδικές μάσκες που προορίζονταν για τα νοσοκομεία να συνομιλούν με γιατρούς που φορούσαν… απλές μάσκες!

Ξέσπασε σάλος στο διαδίκτυο, με την κυβέρνηση να δικαιολογείται πως τα μέλη της χρησιμοποίησαν τις μάσκες που τους έστειλε ο Ερυθρός Σταυρός Κίνας, ο οποίος βρίσκεται τώρα υπό κατηγορία για την κίνησή του αυτή.

Δράμα χωρίς τέλος στην Ισπανία

Στην Ισπανία, οι συγκρούσεις μεταξύ πολιτών και αστυνομικών είναι συχνές, καθώς και εκεί ο εκνευρισμός προκαλεί εκρήξεις βίας. Πολύ περισσότερο που το καθεστώς των αυτονομιών οδηγεί τους πολίτες σε εκρήξεις κατά του κεντρικού κράτους, αλλά και σε αμφισβήτηση των αποφάσεών του.

Σε πείσμα όσων εδώ στην Ελλάδα αρνούνται να δουν την πραγματικότητα – μόνο και μόνο επειδή τόσον καιρό μας διαφήμιζαν την ακυβερνησία και τις κυβερνήσεις συνεργασίας, διαδίδοντας fake news περί δήθεν διάθεσης τεράστιων ποσοστών επί του ΑΕΠ σε άλλες χώρες – η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότερες χώρες ολιγώρησαν και στη λήψη υγειονομικών μέτρων και στη λήψη μέτρων ανακούφισης του πληθυσμού.

Στην Ισπανία, τα κυβερνητικά μέτρα δεν έχουν λύσει τα προβλήματα, αφού ακόμη και η «νίκη» του Ιγκλέσιας στο θέμα της κατοικίας ήταν πύρρειος. Με μεγάλη καθυστέρηση – και ακόμη μεγαλύτερες διαφωνίες – δεν υπήρξε μείωση ενοικίων, αλλά πάγωμα εξώσεων των ευάλωτων νοικοκυριών για έξι μήνες. Σ’ αυτούς τους τελευταίους δεν δόθηκε η δυνατότητα μείωσης του ενοικίου τους, αλλά υποσχέσεις για μικροπιστώσεις, που θα τους διευκολύνουν να εξοφλούν τους ιδιοκτήτες. Δηλαδή, θα δανείζονται για να καταβάλλουν το σύνολο των ποσών.

Αλλά και στην περίπτωση των εξώσεων, το μέτρο δεν είναι καθολικό, καθώς προβλέπεται πως το προστατευτικό μέτρο θα ισχύσει σε όσους «δεν έχουν εναλλακτική λύση στέγασης». Όσο για την μείωση των ενοικίων, αυτή προβλέπεται μόνο αν ο ιδιοκτήτης διαθέτει πάνω από δέκα ενοικιαζόμενα ακίνητα.

Με την κατάσταση να παραμένει τραγική – και την κυβέρνηση να κατευθύνει τα συντριπτικά μεγαλύτερα ποσά σε εγγυήσεις ή να μεταθέτει τα βάρη στους ιδιώτες, οι οποίοι καλούνται να καταβάλουν τους φόρους κανονικά ενώ η οικονομία έχει σταματήσει – η χώρα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Και ο οργή βράζει…

Είναι χαρακτηριστικές οι σκηνές τρόμου που έζησαν 28 ηλικιωμένοι που έχουν προσβληθεί από τον ιό και οι οποίοι μεταφέρονταν με πούλμαν στη Λίνεα ντε λα Κονθεψιόν στη νότια Ισπανία και οι οποίοι έγιναν δεκτοί με πέτρες. Τα επεισόδια εξαπλώθηκαν στην πόλη, επιθέσεις δέχθηκαν και αστυνομικοί, άναψαν φωτιές σε κάδους σκουπιδιών.

Αυτό ως απάντηση σε όσους ασκούν κριτική στα μέτρα που έλαβε η Ελλάδα και τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα να αποφευχθούν δραματικά γεγονότα, οι εικόνες των οποίων θα πολλαπλασίαζαν τον φόβο – επομένως και τις εκδηλώσεις οργής.

Φουντώνει η οργή στην Ιταλία

Στην Ιταλία, η αρχική αλληλεγγύη έχει δώσει τη θέση της σε εκρήξεις οργής και στην αυτοδικία. Τα τραγούδια έχουν δώσει τη θέση τους σε κραυγές από τα μπαλκόνια κατά ηλικιωμένων που μεταφέρονται σε «καθαρές» δομές και σε επιθέσεις κατά πολιτών που περνούν από κάτω. Έχουν ήδη περάσει στην αυτοδικία, με πολίτες να κάνουν έλεγχο των εγγράφων όσων κυκλοφορούν, μιμούμενοι τους αστυνομικούς που διενεργούν τους ελέγχους.

Πολλοί είναι αυτοί που προειδοποιούν ότι η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει από τη μια στιγμή στην άλλη.

Πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που κινούνταν στον χώρο της μαύρης αγοράς εργασίας ή δούλευαν μεροκάματο εδώ κι’ εκεί και που τώρα φωνάζουν ότι δεν έχουν χρήματα ούτε για τα στοιχειώδη. «Πεινάμε», φωνάζουν όλο και πιο απειλητικά.

Στα σουπερμάρκετ του Παλέρμο προκαλούνται επεισόδια από ανθρώπους χωρίς χρήματα, που αφού γεμίζουν τα καρότσια προσπαθούν να σπάσουν τις μπάρες και να βγουν έξω χωρίς να πληρώσουν.

Σημειώστε ότι στην Σικελία η μαύρη εργασία κάνει θραύση. Το ίδιο και η Μαφία. Ο δήμαρχος του Παλέρμο Λεολούκα Ορλάντο, προερχόμενος από το Δημοκρατικό Κόμμα που μετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό, προειδοποιεί για έκρηξη βίας. «Πολλοί εγκληματίες, κάτι τσακάλια, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κρίση για να ξεσηκώσουν τους πιο φτωχούς», λέει. «Τώρα υπάρχει ένα νέο είδος φτώχειας, η φτώχεια του κορονοϊού. Ξέρετε τι λένε; Ότι το κράτος πολεμά τον κορονοϊό κι’ εμείς χάνουμε το ψωμί μας».

Ο φόβος είναι ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες, συνθήκες έλλειψης ρευστότητας, η μαφία μπορεί να επιστρέψει σε μια πόλη που έγινε τέταρτη τουριστική πόλη στη χώρα.

Χωρίς αμφιβολία, το νέο μέτωπο της κρίσης βρίσκεται στο Νότο και είναι διπλό – κορονοϊός (χωρίς την ίδια νοσοκομειακή υποδομή με τον βορρά) και φτώχεια.

Η δημοτική αρχή, για να κατευνάσει τα πνεύματα, πριν από λίγες μέρες αποφάσισε να μοιράσει είδη πρώτης ανάγκης σε 5.00 οικογένειες που βρίσκονται σε απόλυτη ένδεια.

Στο Μπάρι, μια γυναίκα, ιδιοκτήτρια καταστήματος με μπομπονιέρες, επιτέθηκε με φωνές και κλωτσιές σε μια κλειστή τράπεζα, καθώς είχε χάσει την κάρτα της, δεν είχε χρήματα, γύρευε 50 ευρώ για να ψωνίσει και της τα έδωσε ένας περαστικός.

Στη Νάπολη, κόσμος πέταξε έξω από τα εμπορικά κέντρα τους αστυνομικούς, καταστροφές και απόπειρα λεηλασιών καταγράφηκαν στην Πούλια και αλλού.

Η τραγική κατάσταση των ηλικιωμένων που πεθαίνουν εγκαταλελειμμένοι στους οίκους ευγηρίας, έχει προκαλέσει την οργή των συγγενών τους. Πολύ περισσότερο που σε αρκετές περιπτώσεις οι σοροί παραδίδονται στους συγγενείς τους χωρίς… τα τιμαλφή τους!

Το φάσμα της πείνας

Ο Τύπος αναφέρεται σε εκθέσεις μυστικών υπηρεσιών που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι το οργανωμένο έγκλημα μπορεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να τροφοδοτήσει εξεγέρσεις.

Υπάρχουν καθημερινές διαμαρτυρίες των ελεύθερων επαγγελματιών, αλλά και υπαλλήλων σε κομμωτήρια και μανικιούρ που δηλώνουν ότι δεν επαρκούν τα 600 ευρώ που τους έδωσε η κυβέρνηση για να πληρώσουν ενοίκια και λογαριασμούς.

Σε όλους αυτούς προστίθενται και οι φοιτητές που προέρχονται από άλλες περιφέρειες της χώρας και έχουν αποκλειστεί στον βορρά και οι οποίοι δούλευαν περιστασιακά και πληρώνονταν «στο χέρι».

Η Ιταλία ανακαλύπτει πόσο εκτεταμένη ήταν η μαύρη εργασία στη χώρα. Υπάρχουν ολόκληρες οικογένειες που ζουν από την μαύρη εργασία.

Η ανθρωπιστική οργάνωση Caritas του Βατικανού, αναφέρει ότι πολλαπλασιάζονται τα αιτήματα για βοήθεια, ότι την πόρτα της χτυπούν άνθρωποι που δεν τους είχαν ξαναδεί στο παρελθόν.

Παράλληλα, έχει δημιουργηθεί και ομάδα στο fb που καλεί σε εξέγερση. Με κάθε είδους απειλές που δεν θέλω να επαναλάβω. Ιδιαίτερα εμπρηστικό ήταν το κείμενο προκηρύξεων που βρέθηκαν σε δρόμους της Κρεμόνα, με συμβουλές κατά του «κορονοϊού του κράτους», στο οποίο επίσης δεν θα αναφερθώ λεπτομερώς.

Μια ημέρα πριν από την παράταση για άλλες δύο εβδομάδες της απαγόρευσης κυκλοφορίας και διακοπής λειτουργίας όλων των μη ζωτικών επιχειρήσεων, η κυβέρνηση ανακοίνωσε στις 28 Μαρτίου ότι θα μοιράσει κουπόνια σίτισης συνολικού ποσού 400 εκ. ευρώ – 300 ευρώ ανά οικογένεια μηνιαίως – τα οποία θα διανέμονται από τους Δήμους. Και καθώς τα περιστατικά πολλαπλασιάζονται, τα μεγάλα σουπερμάρκετ στην Ιταλία ανακοίνωσαν έκπτωση 10% σε όσους προσέρχονται με αυτά τα κουπόνια, ώστε να μπορούν να αποκτήσουν περισσότερα είδη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με υπολογισμούς του μεγαλύτερου αγροτικού συνεταιρισμού Coldiretti, εξαιτίας της πανδημίας στα 2,7 εκ. ανθρώπων που σιτίζονταν από φιλανθρωπικά ιδρύματα έχουν προστεθεί μισό εκατομμύριο επιπλέον. Και ήδη έχουν δημιουργήσει τον «Χάρτη της Πείνας» ανά περιφέρεια.

Αλλά η προερχόμενη από το κόμμα «Ζωντανή Ιταλία» του Ρέντσι υπουργός αγροτικής πολιτικής Τερέζα Μπελλανόβα δηλώνει πως θα υπάρξει διατροφική κρίση και τα κουπόνια σίτισης δεν επαρκούν.

Τα διατάγματα δεν χορταίνουν τον κόσμο

Επίσης μόλις στις 28 Μαρτίου, ο πρωθυπουργός Κόντε ανακοίνωσε ότι τα δοθούν προκαταβολικά 4,3 δις ευρώ στους δήμους, αλλά αυτό προκάλεσε την αντίδραση όλων των δημάρχων, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης, καθώς πρόκειται για ποσά που η Ρώμη οφείλει και θα έδινε ούτως ή άλλως προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση. «Η κυβέρνηση μοιράζει ελεημοσύνες με τα λεφτά μας», είπαν.

Σύμφωνα με πολλούς εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, το πρόβλημα είναι πως η κυβέρνηση δεν καθυστέρησε μόνο στην αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά και στην ανακοίνωση των μέτρων. Και πως τα χρήματα πρέπει να φθάσουν γρήγορα στους φτωχούς, που δεν μπορούν να χορτάσουν με ανακοινώσεις και απανωτά διατάγματα.

Πολλοί ζητούν να θεσμοθετηθεί «εισόδημα καραντίνας», την ίδια ώρα που βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμη σύγχυση, καθώς διαφορετικά έχουν εκλάβει την έννοια των «ζωτικών επιχειρήσεων» οι περιφέρειες. Με αποτέλεσμα αλλού ένας κλάδος να λειτουργεί και αλλού όχι, την ώρα που στη Λομβαρδία εξακολουθούν να εργάζονται δύο εκατομμύρια άτομα.

Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι σε πολλές επιχειρήσεις που παραμένουν σε λειτουργία σημειώνονται απεργίες και στάσεις εργασίας, καθώς οι εργαζόμενοι εντοπίζουν κενά στα μέτρα προστασίας και τα συνδικάτα εκδίδουν οργισμένες ανακοινώσεις.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της «Ζωντανής Ιταλίας» Ματτέο Ρέντσι, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων όταν, στις 27 Μαρτίου, με μια συνέντευξή του στην εφημερίδα «Αβενίρε», κάλεσε την κυβέρνηση, την οποία στηρίζει, να ανοίξει τις βιομηχανίες και τα σχολεία πριν από τις 12 Απριλίου, ημέρα του Καθολικού Πάσχα.

«Φτάνει, ας ξανανοίξουμε. Η Ιταλία δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι για άλλον έναν μήνα, διότι θα υπάρξει κοινωνική εξέγερση. Τα μπαλκόνια σύντομα θα γίνουν δίκρανα, τα τραγούδια ελπίδας σε κραυγές απελπισίας», είπε ο Ρέντσι.

Εξεγέρθηκαν επιστήμονες και πολιτικοί, ακόμη και της Κεντροαριστεράς, πολλοί απόρησαν πώς ένας τέτοιος πολιτικός βρέθηκε στο τιμόνι της χώρας, αλλά ο Ρέντσι επέμεινε: «Σε λίγες μέρες όλοι θα λένε πως είχα δίκιο».

«Αν ακολουθήσουμε τις οδηγίες του, τον συμβουλεύουμε να μπει σε ένα μπούνκερ με την οικογένειά του», ήλθε η απάντηση των ειδικών…

*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, Ν.Δ., πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος

Πηγή: Λίμπεραλ